Μην πετροβολάτε τον Μίκη...

Μην πετροβολάτε το παγκόσμιο σύμβολο που ακούει στο όνομα Μίκης Του Σπύρου Κουζινόπουλου Δημοσιογράφου-συγγραφέα, τέως Γενικού Διευθυ...

Μην πετροβολάτε το παγκόσμιο
σύμβολο που ακούει στο όνομα Μίκης

Του Σπύρου Κουζινόπουλου
Δημοσιογράφου-συγγραφέα,
τέως Γενικού Διευθυντή
του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων

Η απόφαση του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη να προχωρήσει, την 1η Δεκεμβρίου, στην ίδρυση ενός «Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών», προκάλεσε ορισμένες αντιδράσεις από κάποιους. Οι οποίοι έσπευσαν να του επιτεθούν, ανατρέχοντας σε κάποιες παλαιότερες δηλώσεις του ή στο γεγονός ότι το 1990, αντιδρώντας στην διάσπαση του ΚΚΕ, είχε συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ., αναλαμβάνοντας υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Θεωρήσαμε χρέος μας να...
 γράψουμε το άρθρο που ακολουθεί για να θυμίσουμε τους αγώνες και τις θυσίες του μεγάλου, του παγκόσμιου πλέον συμβόλου που ακούει στο όνομα Μίκης. Αγώνες που δεν ισοπεδώνονται, ούτε σβήνονται με μια μονοκονδυλιά.
Είναι το λιγότερο άδικο να επιτίθεται κανείς σε ένα πρόσωπο-σύμβολο με παγκόσμια ακτινοβολία, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης επειδή πήρε μία πρωτοβουλία η οποία στις μέρες μας, εκφράζει τις αγωνίες και το θυμό της συντριπτικής πιστεύουμε πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Μπορεί να έκανε ο Μίκης στο παρελθόν κάποιες λανθασμένες επιλογές - και ποιός εξάλλου δεν έχει κάνει λάθος στη ζωή του;- αλλά αυτός δεν είναι λόγος να τον πετροβολάμε, ούτε να προσπαθούμε να κατεδαφίσουμε τους αγώνες του για Δημοκρατία, Ελευθερία και Πρόοδο. Δεν σβήνονται με μια μονοκονδυλιά η σύλληψή του, μετά το μεγάλο παλλαϊκό συλλαλητήριο της Αθήνας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1943 και τα βασανιστήρια που υπέστη από τους Ιταλούς κατακτητές.
Ούτε και η συμμετοχή του στο Έπος της Εθνικής Αντίστασης. Ούτε και η σύλληψη και εκτόπισή του, στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου στην Ικαρία και στη συνέχεια στο «στρατόπεδο θανάτου» της Μακρονήσου. Αλλά και αργότερα, στα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια, όταν παράλληλα με την υπέροχη μουσική του δημιουργία, δραστηριοποιείται στους αγώνες για μία καλύτερη Ελλάδα, ως βουλευτής της ΕΔΑ και μετά τη δολοφονία του μάρτυρα της Ειρήνης, Γρηγόρη Λαμπράκη, ως ιδρυτής και πρόεδρος της «Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη». Ενός κινήματος που συσπείρωσε εκατοντάδες χιλιάδες νέους της εποχής και τους γαλούχησε στα ιδανικά της Δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Κι αργότερα, στα μαύρα χρόνια της επταετούς δικτατορίας, ο Μίκης Θεοδωράκης αναδείχθηκε στην κορυφαία μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα. Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967 και ακολουθεί η φυλάκισή του στο άντρο της ΕΑΤ-ΕΣΑ στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπισή του στη Ζάτουνα Αρκαδίας, και τέλος το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλά από τα καινούργια έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.
Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντιμίτρι Σοστακόβιτς, ο Άρθρουρ Μίλερ, ο Λώρενς Ολίβιε, ο Υβ Μοντάν και άλλοι, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970.
Θυμάμαι με τι λαχτάρα, εκείνα τα "πέτρινα χρόνια" της χούντας ανοίγαμε με μύριες προφυλάξεις το ραδιόφωνο για να ακούσουμε στη Ντόϊτσε Βέλλε, στο BBC ή στη "Φωνή της Αλήθειας" τα υπέροχα εμβατήριά του, όπως το "Κι εσύ λαέ βασανισμένες" ή το "Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους", που μας εμψύχωναν, μας ενέπνεαν και βοηθούσαν στον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού μας. Κι εντάξει, οι συνθήκες κράτησης του Μίκη μπορεί να ήταν καλύτερες από αυτές των απλών πολιτών, όμως η χούντα φοβότανε όσο τίποτα άλλο τη διεθνή κατακραυγή, γιαυτό εξάλλου και του επέτρεψε να φύγει από την Ελλάδα.
Όλα αυτά δεν ισοπεδώνονται με μια μονοκονδυλιά. Μπορεί κανείς να διατηρεί τις επιφυλάξεις του για το «Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών» που δημιουργεί ο Μίκης και την αποτελεσματικότητα που μπορεί αυτό να έχει. Όμως το να του επιτίθεται κανείς για κάποιες άστοχες επιλογές του ή γιατί είναι. «ηλικιωμένος και καλλιτέχνης», αυτές οι επιθέσεις θεωρούμε ότι μάλλον το σύστημα που κλονίζεται εξυπηρετούν.