Στους δρόμους αλλά χωρίς μαχητική διάθεση...

Από τον Πιερ Μπριανσόν και τη Φιόνα Μάχαργκ Μπράβο REUTERS BREAKINGVIEWS Διαμαρτυρίες, απεργίες και διαδηλώσεις των συνδικάτων κατά των...

Από τον Πιερ Μπριανσόν

και τη Φιόνα Μάχαργκ Μπράβο
REUTERS BREAKINGVIEWS

Διαμαρτυρίες, απεργίες και διαδηλώσεις των συνδικάτων κατά των μέτρων λιτότητας ξεσπούν σε ολόκληρη την Ευρώπη –και κανείς δεν φαίνεται να εκπλήσσεται. Οι δημόσιοι υπάλληλοι στη Γαλλία, οι μεταφορείς στην Ελλάδα και οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς στην Ισπανία δεν παίρνουν αψήφιστα τις περικοπές των δαπανών ή τις μεταρρυθμίσεις που θέλουν να δρομολογήσουν οι κυβερνήσεις τους προκειμένου να διασκεδάσουν τον τρόμο του υπέρογκου χρέους που έχει κατακλύσει τον κόσμο.

Την ώρα, όμως, που οι απεσταλμένοι των εξοργισμένων ευρωπαϊκών συνδικάτων είχαν συνάντηση χθες στις Βρυξέλες για να διαδηλώσουν κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό που...
 προκάλεσε έκπληξη στο γενικό κύμα διαμαρτυρίας ήταν ότι κάτω από την οργή διαφαινόταν μια διάθεση παραίτησης. Ίσως αυτό εξηγεί την αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις.
Υπάρχουν δύο λόγοι που εξηγούν αυτή την κατάσταση –ο πρώτος είναι η ανεργία. Με το 10% του εργατικού δυναμικού της ΕΕ να βρίσκεται εκτός της αγοράς εργασίας –στην Ισπανία είναι το 20%– δύσκολα μπορεί να έχει κανείς άτεγκτη μαχητική διάθεση. Οι ανησυχίες για το μέλλον –βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο– διέπουν τη συμπεριφορά των καταναλωτών και των εργαζομένων και, μετά από δύο χρόνια ύφεσης, η πραγματικότητα είναι πλέον αισθητή.

Ο δεύτερος λόγος για τη σχετική αυτή «μαλθακότητα» είναι ότι στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν βλέπουν στην πραγματικότητα εναλλακτική λύση στα μέτρα αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής που εφαρμόζονται. Ο βασικός πολιτικός διάλογος επικεντρώνονται στην ταχύτητα με την οποία πρέπει να σφίξει το ζωνάρι –και στον καλύτερο τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνει αυτό.

Σκέτες περικοπές δαπανών ή και κάποιες αυξήσεις φόρων; Δεν έχουν εκφραστεί ρητά σημαντικές διαφωνίες όσον αφορά στην αναγκαιότητα της εξυγίανσης. Ακόμη και όταν ανεβάζουν τους τόνους οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης, στην πραγματικότητα χαίρονται που κάποιος άλλος κάνει τη «βρωμοδουλειά» την ώρα εκείνες διατυπώνουν τις αντιρρήσεις τους. Αυτό συμβαίνει τόσο στις περιπτώσεις που την εξουσία έχουν οι σοσιαλιστές –όπως στην Ισπανία ή την Ελλάδα– όσο όταν κυβερνούν οι συντηρητικοί –Βρετανία, Γαλλία ή Γερμανία.

Προς το παρόν, η πολύκροτη δημοσιονομική πειθαρχία είναι περισσότερο ένα σχέδιο –που περικλείεται στους προϋπολογισμούς των επόμενων ετών– παρά μια πραγματικότητα. Αυτό που μένει να δούμε είναι εάν θα διατηρήσουμε αυτή τη διάθεση των «καθυποταγμένων» ακόμη και όταν θα δούμε –και νιώσουμε– τι σημαίνουν στην πραγματικότητα οι περικοπές των δαπανών.

(Πηγή http://www.naftemporiki.gr/)