Γιατί ορθώς επανεξετάζεται ο τηλεοπτικός φόρος...

Aπό marketingweek.gr Η εκτίμηση του Προέδρου του ΣΔΕ Γρηγόρη Αντωνιάδη, σε πρόσφατη συνέντευξη στο MW, ότι ο φόρος της τηλεόρασης δεν θα ...

Aπό marketingweek.gr

Η εκτίμηση του Προέδρου του ΣΔΕ Γρηγόρη Αντωνιάδη, σε πρόσφατη συνέντευξη στο MW, ότι ο φόρος της τηλεόρασης δεν θα εφαρμοστεί και ότι η μέχρι στιγμής πρόβλεψη για την πληρωμή του φόρου στα τηλεοπτικά πλάνα των προϊόντων δεν απαιτείται πλέον να γίνεται, αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη.

Προκύπτει από αυτήν ότι η κυβέρνηση έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως τα δημοσιονομικά οφέλη από τον φόρο αυτόν είναι μικρά, ενώ η ζημιά την οποία προκαλεί είναι πολύ μεγαλύτερη και σε πολλαπλά επίπεδα. Τα σχετικά επιχειρήματα είναι απλά, αξίζει όμως να τα επαναλάβουμε αφού η τελική απόφαση δεν έχει επισήμως ληφθεί και πάντα στην πολιτική κάτι μπορεί να...
αλλάξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Κατ' αρχήν ο τηλεοπτικός φόρος πιέζει ασφυκτικά τα τηλεοπτικά κανάλια σε μια στιγμή που ούτως ή άλλως αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα. Όταν υπάρχουν σταθμοί που βεβαιωμένα έχουν πάψει να πληρώνουν εδώ και πολλούς μήνες Φ.Π.Α., όταν ακόμα και οι πιο ισχυροί οικονομικά σταθμοί κινδυνεύουν να βρεθούν με ζημίες, η επιμονή της κυβέρνησης για πρόσθετη φορολογία μπορεί να αποτελέσει το «άχυρο που θα σπάσει την πλάτη της καμήλας» και να οδηγήσει σε κλείσιμο σταθμών και απώλεια όχι μόνο των εσόδων από Φ.Π.Α., αλλά και των ασφαλιστικών και φορολογικών εσόδων που προκύπτουν από την απασχόληση εκατοντάδων εργαζομένων τόσο στους σταθμούς αυτούς, όσο και στους βασικούς προμηθευτές τους.
Η εξέλιξη αυτή που δεν έχει σχέση με την αγορά, θα προκαλείται αποκλειστικά από την φορολογία, καθώς ο τηλεοπτικός φόρος είναι τόσο σοβαρό οικονομικό μέγεθος ώστε να λειτουργεί στην πράξη όχι ως «άχυρο», αλλά ως «θηριώδες κούτσουρο», στη συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία.
Ο τηλεοπτικός φόρος επίσης λειτουργεί ιδιαίτερα αρνητικά σε ό,τι αφορά την ευρύτερη αγορά και ειδικότερα το εμπόριο. Αυτήν τη στιγμή η ύφεση και ο περιορισμός των εισαγωγών έχουν πολλαπλασιάσει τα ήδη υφιστάμενα προβλήματα του εμπορίου, με αποτέλεσμα το κλείσιμο πολλών δεκάδων χιλιάδων μικρών εμπορικών επιχειρήσεων. Η ειδική φορολογική επιβάρυνση της διαφήμισης, που θα περιορίσει ακόμα περισσότερο την πραγματική διαφημιστική δαπάνη, θα λειτουργήσει αρνητικά σε ολόκληρη την αγορά, σε μια δύσκολη περίοδο, στην οποία η διαφήμιση είναι κατ' εξοχήν αναγκαία για να επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς η καταναλωτική συμπεριφορά. Και στην περίπτωση αυτή υπάρχουν έμμεσες επιπτώσεις στο σύνολο της αγοράς (Φ.Π.Α., χαμένες θέσεις εργασίας και συνεπώς χαμένα δημοσιονομικά και ασφαλιστικά έσοδα, επιδόματα ανεργίας κ.λπ.), οι οποίες αθροιζόμενες με τις επιπτώσεις στα κανάλια και τις διαφημιστικές εταιρείες, κατά πολύ υπερτερούν των εσόδων που θα έχει η κυβέρνηση από την επιβολή του φόρου.
Υπάρχει τέλος και ένας λόγος πολιτικός και οικονομικός ταυτόχρονα, για τον οποίο η κυβέρνηση θα ήταν τελείως λάθος να προχωρήσει στην επιβολή του φόρου. Ο οικονομικός στραγγαλισμός των τηλεοπτικών σταθμών είναι πιθανόν να τους οδηγήσει σε πολιτικά παράλογες συμπεριφορές σε σχέση με το πρόγραμμα εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας. Αν ο φόρος σε οδηγεί στο αδιέξοδο, τότε μπορεί να αντιδράσεις με τρόπο παράλογο δίνοντας χρόνο και αναδεικνύοντας τις πιο ακραίες φωνές, όχι διότι το πιστεύεις, αλλά ως αντίδραση στο δικό σου αδιέξοδο. Ιδίως αν θεωρείς ότι εσύ καταστρέφεσαι ούτως ή άλλως, ακόμα και αν το σύνολο της οικονομίας αποφύγει την χρεοκοπία.
Μια τέτοια αντίδραση έχει μια μικρή έστω πιθανότητα να λειτουργήσει ως πολιτικός καταλύτης και να οδηγήσει, σε μια περίοδο που η χώρα ήδη βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, στην εγκατάλειψη του δημοσιονομικού προγράμματος και στη χρεοκοπία. Αξίζει κανείς να το διακινδυνεύσει αυτό για έναν φόρο που και άδικος είναι και δημοσιονομικά αναποτελεσματικός;