Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης «Η κρίση είναι ενδογενής κρίση του ίδιου του συστήματος. Τούνελ δίχως τέλος η κρίση» Διαβάζουμε σήμερ...
«Η κρίση είναι ενδογενής κρίση του
ίδιου του συστήματος.
Τούνελ δίχως τέλος η κρίση»
Διαβάζουμε σήμερα σε κάποια βιβλία του Μεσαίωνα για το όπιο, «το όπιο προκαλεί ύπνο λόγω των υπνωτικών του ιδιοτήτων» και μας πιάνουν τα γέλια για τη μεσαιωνική λογική και όμως, οι διάφορες αστικές θεωρίες για την οικονομική κρίση κινούνται πάνω στην ίδια λογική. Αγνοώντας, σκοπίμως, την αριστοτελική θέση που...λέει, πως, «για να θεραπεύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να βρεις τις αρχικές αιτίες που το δημιούργησαν», αντί να αναζητήσουν τα πραγματικά αρχικά αίτια της κρίσης μέσα στο ίδιο το σύστημα, ασχολούνται με τα συμπτώματα της κρίσης, αλλά ακόμα κι αυτά τα μελετούν αποσπασματικά.
Ρωτάς δέκα οικονομολόγους, ακόμη και νομπελίστες και, ανάλογα με την ιδεολογική τους θέση, παίρνεις μέχρι και δέκα διαφορετικές απαντήσεις. Αυτό δεν είναι πλέον οικονομική επιστήμη αλλά η ιδεολογικοποίηση του συμφέροντος αλά Πιραντέλο:«έτσι είναι αν έτσι νομίζετε». Με όλα αυτά τα παράλογα, επιβεβαιώνεται η διάσημη μετα-κεϊνσιανή οικονομολόγος Joan Robinson (1903-1983) του Κέμπριτζ, που έλεγε πως «η οικονομική δεν είναι επιστήμη». Μήπως, τελικώς, είχε δίκιο ο Καρλ Μαρξ, ο οποίος, εκτός από τους κλασικούς αστούς οικονομολόγους(Smith, Ricardo, Mill, Say), τους οποίους εκτιμούσε απεριόριστα, όλους τους μετέπειτα τους αποκαλούσε απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος;
Οι μεγάλοι κλασικοί της οικονομικής θεωρίας δεν έγραψαν τίποτα για τις οικονομικές κρίσεις γιατί τις αγνοούσαν εντελώς. Μπορεί εκτός του Smith, οι υπόλοιποι να βίωσαν την πρώτη οικονομική κρίση του 1815, αλλά δεν ήταν σε θέση να βγάλουν κάποια λογικά συμπεράσματα. Οι κλασικοί πίστευαν πως η παραγωγή αγαθών-εμπορευμάτων δημιουργούσε παράλληλα και την αντίστοιχη αγοραστική δύναμη, διατηρώντας την απαραίτητη ισορροπία του συστήματος Προσφοράς και Ζήτησης. Αυτή τη θέση την είχαν υιοθετήσει όλοι οι μετέπειτα αστοί οικονομολόγοι μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Το μεγαλύτερο φιάσκο για όλους τους αστούς οικονομολόγους ήταν η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση του 1929. Μερικούς μήνες πριν την κατάρρευση, όλοι οι οικονομολόγοι και τα ινστιτούτα, προέβλεπαν, όχι απλώς ανάπτυξη αλλά ραγδαία μάλιστα (βλέπε:Vierteljahreshefte zur Konjunkturforschung, Berlin, 1929, H. 2, Teil B, S. 41, zitiert nach: Herbert Meißner, Geschichte der politischen Ökonomie, Berlin 1985, S. 482 ).
Ο μόνος, που ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, είχε γράψει για τις αναπόφευκτες ενδογενείς κυκλικές κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, ήταν ο Καρλ Μαρξ. Ηταν ο πρώτος που είδε την αντίφαση, από τη μια της κοινωνικοποίησης της παραγωγής και από την άλλη της ιδιοποίησης μέρους της από τους καπιταλιστές προκαλώντας την ανισορροπία του συστήματος. Ολες σχεδόν οι θεωρίες περί κρίσεων των αστών οικονομολόγων μετά το 1929, είναι απλουστευμένες και αποσπασματικές ή γενικευμένες θεωρίες που στηρίζονται στη μαρξιστική θεωρία περί κυκλικών κρίσεων. Ακόμα και ο αντισοσιαλιστής και αντικομουνιστής Keynes, που είχε υπόψη του τη μαρξιστική θεωρία, προσπάθησε να βρει τις αιτίες, όχι στο ίδιο το αγοραίο σύστημα αλλά στην κοινωνική ψυχολογία και συμπεριφορά των ανθρώπων ως παραγωγών, καταναλωτών και αποταμιευτών. Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι οικονομολόγοι εξακολουθούν, σκοπίμως, να συγχέουν τα συμπτώματα με τις αρχικές αιτίες.
Αυτή η συγκεκριμένη κρίση ξεκίνησε σαν κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα αυτοκαταστράφηκε-αυτοκτόνησε, όχι γιατί παραβίασε τον κατ’ εξοχήν καπιταλιστικό νόμο για περισσότερα κέρδη αλλά γιατί τον τήρησε με απόλυτη συνέπεια. Εκανε πράξη την καπιταλιστική αρχή του γκουρού της νεοφιλελεύθερης μονεταριστικής οικονομίας του Μ.Friedman(1912-2006) :«οι επιχειρήσεις δεν είναι κοινωνικοί οργανισμοί. Ο μοναδικός σκοπός τους είναι το κέρδος και μόνο το κέρδος. Αυτό και μόνον αυτό κρίνει την αποτελεσματικότητά τους και όχι αν ενήργησαν με ηθικούς ή ανήθικους τρόπους». Ο νομπελίστας του 1976 που έλεγε «τα πάντα είναι χρήμα και μόνο με το χρήμα μπορούν να λυθούν όλα τα προβλήματα της οικονομίας» και πως «Μια θεωρία πρέπει να έχει τέτοια συμπεράσματα-αποτελέσματα, που να μην επιδέχονται εμπειρική αντίρρηση», δεν πρόλαβε να δει πως η εμπειρία-πράξη, αναίρεσε τη θεωρία του. Η απληστία των τραπεζών για ολοένα και περισσότερα κέρδη ήταν εκείνη που οδήγησε στην κρίση. Σήμερα φτάσαμε στο σημείο, να απαιτούν οι τράπεζες κοινωνικοποίηση των ζημιών τους και απόλυτη ιδιωτικοποίηση των κερδών τους. Από τη μια, συνταξιούχοι μέχρι και καθαρίστριες των τραπεζών να χρηματοδοτούν τις τράπεζες και εκείνες να μοιράζουν πλουσιοπάροχα μερίσματα στους μετόχους τους και μπόνους στα στελέχη τους. Για τη λεγόμενη και πολυδιαφημιζόμενη κοινωνική-εταιρική ευθύνη ούτε λόγος. Το τραγικό, για όλους εμάς, της υπόθεσης, είναι ένα:«Το γελοίο συμπέρασμα πως οι τράπεζες αλληλοπνίχτηκαν μόνες τους, μέσα σε μια θάλασσα χρήματος».
Οι τράπεζες, δανείζονται από τις κρατικές κεντρικές-εκδοτικές τράπεζες χρήμα με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο (από 1% σε Ευρώπη και ΗΠΑ μέχρι 0% στην Ιαπωνία) για να δανείζουν τα κράτη όπως η Ελλάδα, με το τοκογλυφικό επιτόκιο 5%. Τι είναι τελικώς το χρήμα πέρα από αποταμιευμένη εργασία που ιδιοποιήθηκαν κάποιοι με ύποπτο έως παράνομο τρόπο και το οποίο από μέσο μέτρησης και διευκόλυνσης συναλλαγών έγινε το κατ’ εξοχήν εμπόρευμα;
Εν τω μεταξύ, καλούμεθα όλοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, κατ’ αρχάς της περιφέρειας και μετά του κέντρου, να πληρώσουμε τα λάθη τους ή καλύτερα τη βουλιμία τους. Ακόμη και στη Γερμανία, την ατμομηχανή της Ευρώπης, με τα ρεκόρ σε εξαγωγές και ρυθμούς ανάπτυξης τα πράγματα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά για τους νέους. Σύμφωνα με έρευνα το 54% των νέων κάτω των 25 εργάζεται ήδη με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ στους κάτω των 35, ο δανεισμός εργαζομένων είναι ο πιο συνήθης τρόπος απασχόλησης αφού δεν στοιχειοθετούν δικαιώματα συνδικαλιστικής οργάνωσης. Αυτό θα είναι το μέλλον μας; Ναι, «αν έτσι νομίζουμε και θέλουμε κόντρα στο συμφέρον μας. Η οικονομική κρίση είναι ενδογενής κρίση του ίδιου του συστήματος, είναι τούνελ δίχως τέλος».
Διαβάστε την ιστορία ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΚΟΣΙΑ [ 200]ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ,ΟΙ ΦΑΣΙΖΟΥΣΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ.ΠΟΙΟΙ ΕΦΑΓΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ,ΠΟΙΟΙ ΤΗΣ ΕΟΚ ,ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΣΟΥΛΑ.ΠΟΙΟΙ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΑΙΣΧΡΑ ΠΟΙΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ.Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΡΑΠΤΩΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΑΙΤΗΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΧΕΘΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΣΟΥΝ. ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΣΔΟΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΒΟΥΤΗΞΕΙ, ΑΠΟ ΤΝ ΣΒΕΡΚΟ .ΑΡΚΕΤΑ ΠΟΙΑ ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΝΥΧΙΑ ΜΠΗΓΩΝΤΑΙ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.theindychannel.com/news/25539273/detail.html
ΑπάντησηΔιαγραφήDIANAPOLIS -- Armed security guards will be on hand at 36 unemployment offices around Indiana in what state officials said is a step to improve safety and make branch security more consistent.
No specific incidents prompted the action, Department of Workforce Development spokesman Marc Lotter told 6News' Norman Cox.
Lotter said the agency is merely being cautious with the approach of an early-December deadline when thousands of Indiana residents could see their unemployment benefits end after exhausting the maximum 99 weeks provided through multiple federal extension periods.
"Given the upcoming expiration of the federal extensions and the increased stress on some of the unemployed, we thought added security would provide an extra level of protection for our employees and clients," he said.
Some offices have had guards for nearly two years but those guards were hired on a regional basis, meaning some offices had armed guards while others did not, Lotter said.
The cost of the armed guards varies dramatically around the state. Lotter said the agency is trying to be more consistent and that it plans to employ armed guards in all 36 offices where unemployment insurance benefits are handled.
" ...Με όλα αυτά τα παράλογα, επιβεβαιώνεται η διάσημη μετα-κεϊνσιανή οικονομολόγος Joan Robinson (1903-1983) του Κέμπριτζ, που έλεγε πως «η οικονομική δεν είναι επιστήμη».>>" ...
ΑπάντησηΔιαγραφήαφού, πρωτίστως, σέ ευχαριστήσω, διότι μέ τά αναντίρρητα, πολλά διαβάσματά σου, μού απεκάλυψες τήν ανωτέρω ρήση τής Joan,
θά προσθέσω ότι, εάν μέν τό είπε στίς αρχές τού βίου της, μάλλον μέ πρόλαβε.
Διότι, εάν τό είπε στάς δυσμάς τού βίου της, τότε, πρός μεγίστην μου χαράν, έχω προηγηθή.
Τό τί βρισίδι έχω ακούσει, επιμένοντας ότι : επιστήμη είναι σύνολον γνώσεων, καί τών εξ' αυτών ποριζομένων ΚΑΝΟΝΩΝ -ΝΟΜΩΝ,
βάσει τών οποίων, υπό τίς ίδιες συνθήκες, ίδιες αιτίες οδηγούν ΑΣΦΑΛΩΣ, ΣΤΆ ΙΔΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Τούτος ο ορισμός, ουδέποτε ίσχυσε στά οικονομικά δρώμενα. Κατ΄εμέ, απολύτως φυσιολογικά καί αναμενόμενα, καθ΄ότι, στίς οικονομικές εξελίξεις, πλήν τής φύσεως, υπεισέρχεται καί ο, Ο, ΠΑΡΑΓΩΝ : ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΒΟΥΛΗΣΗ.
καί όταν υπεισέρχεται αυτός, παύουν οι "επιστήμες", καί αναλαμβάνουν καθήκοντα, η τύχη, η θεωρία τού χάους, η θεωρία παιγνίων, ή, ΤΕΛΙΚΩΣ, Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ !
Τέλος πάντων.
Τό ότι βεβαίως σέ ευχαριστώ, δέν σημαίνει ότι παύουν νά μέ εξοργίζουν τά ηλίθια συμπεράσματά σου επί τών Κοινωνικο-οικονομικών
τεκταινομένων,
πράγμα τό οποίον εξηγείται από τό προφανές, βγάζει μάτι -κόλλημά σου, μέ τίς μαρξιστικές πουστο-μανίες.
(Σέ έχω, κατά καιρούς, καί όχι πάντα κοσμίως, αποκαλέσει "Π...φίδι Κολοβό").
Άν ξεκόλλαγες απ' αυτό τό πράγματι όπιο, θά'βλεπες, ότι οι "κρίσεις" είναι μέρος τής ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ζωής,
καί όχι ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ επιστημονικό συμπέρασμα, μήν εμέσω...
Κρίσεις δέν έχει ΜΟΝΟΝ ο Καπιταλισμός.....
Ο Σοσιαλισμός νά δής τί ΚΡΙΣΑΡΕΣ έχει... (μέ...γ@@...σι & πρόστιμο κιόλας),
Οι ..... γάμοι, νά δής τί κρίσεις περνάνε...., Οι φιλίες νά δής....
Όπου καί όταν οι Κοινωνίες αποτυγχάνουν,
ΔΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ,
νά τιθασσεύσουν ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, τούς αδίστακτους πονηρούς, τότε, μετά, τά θύματα οι συνετοί θά μοιρολογάνε καί θά αναλύουν "επιστημονικώς" τήν "κρίση", χά χά χά χά χά.....
31 Οκτ 2010 12:52:00 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Πιστοφίδη, αφού συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΩΣ με τον προγράψαντα 31 Οκτ 2010 12:52:00 μ.μ., επιτρέψτε μου να εκφράσω και εγώ την ίδια απορία: Μα τι είδους μανία είναι αυτή επιτέλους με τον Μαρξ! Έχω παρατηρήσει ότι ψάχνετε απεγνωσμένα για επιχειρήματα στα αναγνώσματά σας, ώστε να δικαιολογήσετε την ιδεολογία σας. Αυτή η "πρεμούρα" σας οδηγεί τελικά να οικοδομείτε έωλες συλλογιστικές, συρράπτοντας με αυθαίρετο τρόπο ρήσεις, αποφθέγματα, τσιτάτα και πνευματικά πονήματα άλλων.
Όμως φευ τίποτε δεν είναι απλό στη ζωή. Και αφού αρέσκεστε στις ρήσεις, θα σας θυμίσω και εγώ αυτό που είπε ο Winston Churchill:"Ο καπιταλισμός είναι ένα κακό οικονομικό σύστημα. ΟΛΑ τα άλλα όμως είναι απείρως χειρότερα!"