Τα απομνημονεύματα του Τόνι Μπλερ κυκλοφορούν σήμερα στα οποία κάνει λόγο για τον «εφιάλτη» του Ιράκ που δεν είχε ποτέ φανταστεί... Σε απο...
Σε αποσπάσματα των απομνημονευμάτων του, που δημοσιεύονται στην εφημερίδα Guardian, ο Μπλερ επαναλαμβάνει τα επιχειρήματα που ήδη έχει επιστρατεύσει για να δικαιολογήσει την επέμβαση, τονίζοντας πως ο Σαντάμ Χουσέιν αντιπροσώπευε απειλή για την...
παγκόσμια ασφάλεια και πως θα μπορούσε να είχε αναπτύξει πυρηνικά όπλα.
«Δεν μπορώ να μετανιώσω για την απόφαση να πάμε σε πόλεμο… Μπορώ να πως ότι ποτέ δεν είχα προβλέψει τον εφιάλτη που εκτυλίχθηκε. Συχνά έχω αναρωτηθεί εάν είχα άδικο. Σας ζητώ να σκεφθείτε μήπως όμως είχα και δίκιο», τονίζει σε μία αποστροφή του βιβλίου του.
Αναφορικά με τις απώλειες στον πόλεμο, γράφει πως αισθάνεται «ότι τα λόγια συμπάθειας και συλλυπητηρίων είναι απλώς ανεπαρκή. Εκείνοι έχουν φύγει, και εγώ, αυτός που έλαβε τις αποφάσεις για τις συνθήκες που οδήγησαν στον θάνατό τους, εξακολουθώ να ζώ». «Λυπούμαι βαθύτατα γι’ αυτούς, λυπούμαι για τις ζωές που χάθηκαν, λυπούμαι για τις οικογένειές τους, των οποίων η θλίψη έγινε ακόμη πιο βαριά από τη διαμάχη για τους λόγους του θανάτου των οικείων τους, λυπούμαι για την εντελώς άδικη επιλογή που έκανε και η απώλεια ήταν η δική τους. Δεν είχαμε προβλέψει τον ρόλο της Αλ Κάιντα ή του Ιράν».
Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, που πλέον υπηρετεί ως απεσταλμένος του Κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή (ΟΗΕ, ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία), έχει τονίσει πως θα διαθέσει τα έσοδα από το βιβλίο του, που από σήμερα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, σε φιλανθρωπική οργάνωση για τη αποκατάσταση τραυματισμένων στρατιωτικών.
Σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο, ο Μπλερ έχει λάβει ήδη προκαταβολή 4,6 εκατ. λιρών (5,6 εκατ. ευρώ) και αναμένεται πως τα έσοδα από τις πωλήσεις θα είναι πολλαπλάσια. Το βιβλίο ήδη βρίσκεται στην 11η θέση των μπεστ-σέλερ του ιστότοπου Amazon ο οποίος αρνείται να αποκαλύψει τον αριθμό των προπωλημένων αντιτύπων.
Στο βιβλίο του, με τίτλο «Α Journey» («Ένα ταξίδι»), που το χαρακτηρίζει ως «κάτι σαν επιστολή στην χώρα που αγαπώ», ο Μπλερ είναι επίσης αποκαλυπτικός ως προς τη σχέση του με το διάδοχό του στην πρωθυπουργία Γκόρντον Μπράουν, υποστηρίζοντας ότι του έλειπε το πολιτικό ένστικτο και ότι είχε «μηδενική» συναισθηματική νοημοσύνη.
Αναμετρώντας τα προτερήματα και τα ελαττώματα του διαδόχου του, ο Μπλερ καταγράφει: «Πολιτικός υπολογισμός, ναι. Πολιτικά συναισθήματα, κανένα. Αναλυτική νοημοσύνη, βεβαίως. Συναισθηματική νοημοσύνη, καθόλου».
Τον περιγράφει επίσης ως «περίεργο τύπο» και επισημαίνει ότι η πρωθυπουργία του «δεν επρόκειτο ποτέ να είναι επιτυχής», αλλά ότι «ήταν σχεδόν αδύνατο» να τον αποτρέψει από το να την αναλάβει, καθώς τον υποστήριζε σημαντικό κομμάτι του κόμματος και των ΜΜΕ.
«Ήταν δύσκολος, κάποιες φορές σε τρέλαινε; Ναι. Αλλά ήταν επίσης δυνατόν, ικανός και πανέξυπνος, και αυτές είναι ικανότητες τις οποίες ποτέ δεν έπαψα να σέβομαι» γράφει.
Σε συνέντευξή του στο BBC με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του, ο Μπλερ προσθέτει ότι η σχέση του με τον Μπράουν ήταν «ειλικρινά δύσκολη, σχεδόν αδύνατη», αλλά ότι «για μεγάλο μέρος του διαστήματος που ήμασταν στην εξουσία, αποτελούσε τεράστια πηγή δύναμης». Είπε επίσης ότι όσο ο Μπράουν ήταν υπουργός Οικονομίας, «ο κόσμος υπερεκτιμούσε την ικανότητα του να είναι πρωθυπουργός, αλλά τα τρία τελευταία χρόνια, όταν ήταν πρωθυπουργός, ο κόσμος ίσως υποτιμούσε τις δυνατότητές του».
Πριν πιάσεις “τ’ άρματα”, σκέψου προσεκτικά τον λόγο που μπαίνεις στη μάχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν μπεις στη μάχη για τα φράγκα, για την κονόμα, για “οικονομικά αιτήματα”, τότε είσαι ένα πορτοφόλι. Αναπόφευκτα θα σε αδειάσουν και θα σε πετάξουν στα σκουπίδια.
Εάν μπεις στη μάχη για την αλαζονεία, για τη “μαγκιά” και την φιγούρα, τότε θα έχεις την τύχη του Κόκορα. Τον αφήνουν στο κοτέτσι πλουμιστό, να νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς και να κοκορεύεται μέχρι που μια ωραία πρωΐα, αντιλαμβάνεται ότι είναι απλώς η μακαρονάδα του αφεντικού.
Εάν μπεις στη μάχη για την Ιδέα, για το σύνολο, για την γέννα που έρχεται, για τη γενιά που έφυγε, αυτά δηλαδή που απαρτίζουν το Έθνος (=Γέννα),
εάν μπεις στη μάχη με απόλυτη αυτογνωσία ότι μάχεσαι για να προσφέρεις και όχι για να πάρεις, με πίστη σε ένα κοινό και αγνό ιδεώδες, με ορθολογισμό ότι μάχεσαι για το δίκαιο, την Αλήθεια και όχι για το “ίδιον”, τότε έχεις πιάσει έναν αρχέγονο σφυγμό.
Τον σφυγμό που κάνει την ανατροπή, που κάνει τα αδύνατα δυνατά, που κάνει τα θαύματα. Την αιώνια αρχή που υποτάσσει το σαθρό και το άδικο. Το πρότυπο που έχει αποθεωθεί και τεκμηριωθεί ανά τους αιώνες, ενσαρκωμένο στον μαχητή που μπήκε ενάντια στην “λογική κατάληξη” με ενθουσιασμό (Εν Θεω Ουσία) γιατί ο σκοπός του ήταν Θείος. Αληθινός. Η ίδια η Αλήθεια.
Ας θυμηθούμε τον Κολοκοτρώνη. Προδομένος από το γένος του, από τους επίορκους του Έθνους του, τα χρηματισμένα “πατριωτάκια” που του στέρησαν μέχρι και τον γιό του τον πρωτότοκο. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ο άνθρωπος που έφερε τη λευτεριά. ΕΝΑΣ άνθρωπος, ένας μαχητής αρκούσε για να Ενθουσιάσει τους ραγιάδες, ενάντια στον φόβο, την ηττοπάθεια, την υπεροπλία και υλική ισχύ των αδίκων, την προδοσία των ημετέρων. Τι ομοιότητες Θέε μου.
Δεν ήταν υπεράνθρωπος, έγινε απλώς αυτό για το οποίο πολεμούσε. Τι ήταν αυτό; Μα το είπε ο ίδιος ξεκάθαρα:
“Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία”
Βρε κάτι συμπτώσεις… Τι έλεγε ο Μέγας Αλέξανδρος πριν τη μάχη στην επίκληση που του έμαθε η Ορφική Ολυμπιάδα;
“Ζευ Βασιλεύ και Γαία”
Μα και όταν η Θυσία ήταν αναπόφευκτη, ο Θανάσης (Αθάνατος) Διάκος:
Πατέρα παντοδύναμε, ἄκουσες τὴν εὐχὴ μού• μου φύτεψες μέσ’ στὴν καρδιὰ ἀγάπη, πίστη, ἐλπίδα, ἔδωκες μία ἀχτίδα Σου ἀθέρα στὸ σπαθί μου καὶ μοῦ’πές: Τώρα πέθανε γιὰ Μέ, γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ο Μισόζωος εχθρός λοιπόν, δεν φοβάται ούτε τους συνδικαλιστές, ούτε τους “ξερόλες”. Φοβάται αυτούς τους τρελλούς, τους αδίστακτους. Γνωρίζει ότι δε μπορεί να τους αγοράσει. Δε μπορεί να τους “θαμπώσει”, δεν μπορεί να τους φοβίσει. Το κυριότερο, δε μπορεί ούτε να τους εξαπατήσει διότι απλούστατα γνωρίζουν την Αλήθεια.
Ζούμε την Αλήθεια ως υπέρτατη πράξη Ελευθερίας. Την λέμε ως πράξη επαναστατική, όπως είπε ο Όργουελ. Ούτε χίλιες Δραγώνες ούτε όλα τα ΜΜ”Ε” δεν θα μας ρίξουν στη λήθη. Γιατί είναι η αιώνια συνταγή Νίκης. Από τα χρονια του Διός, του Λεωνίδα, μέχρι σήμερα:
…καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.
Fuck UK.
ΑπάντησηΔιαγραφήFuck USA.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε και ο συναιτέρος του
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ BRAVO GIORGO
είχε προβλέψει τον δικό μας Εφιάλτη.
ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟΣ.