Περί αύξησης ορίου πρόχειρων διαγωνισμών...

Γράφει ο Θάνος Τάκης    Τεράστια επιτυχία! Η κυβέρνηση κατάργησε τα 45ρια διά νόμου! Mήπως θα μπορούσε, να εξηγήσει κάποιος υπεύθυνος, γι...

Γράφει ο Θάνος Τάκης  

Τεράστια επιτυχία! Η κυβέρνηση κατάργησε τα 45ρια διά νόμου!
Mήπως θα μπορούσε, να εξηγήσει κάποιος υπεύθυνος, για ποιό λόγο αυξήθηκαν τα ελάχιστα όρια για τις συμβάσεις του δημοσίου αλλά και των ΟΤΑ Α’ Βαθμού (Δήμοι);
Δεν αρκούσαν τα 15.000 ευρώ (5 εκατομμύρια παλαιές δραχμές) για τις απευθείας αναθέσεις και έπρεπε να αυξηθούν σε 20.000 ευρώ (6.8 εκατομμύρια δραχμές);
Δεν αρκούσαν επίσης τα 45.000 ευρώ (15 εκατομμύρια δραχμές – αλλιώς γνωστά και ως σαρανταπεντάρια στην επιχειρηματική αργκό) και έπρεπε να αυξηθούν σε 60.000 ευρώ (20 εκατομμύρια δραχμές);
Για ποιόν λόγο έγινε αυτό; Υπάρχει έστω...
 κάποια ελάχιστη αιτιολόγηση;
Και μάλιστα η αύξηση αυτή ισχύει (με την εγκύκλιο 48614-02/09/2010 του ΥΠ.ΕΣ.) ακόμη και για τους ΟΤΑ Α’ Βαθμού και τους φορείς τους;
Υπενθυμίζεται ότι ειδικά για τους Δήμους, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λ. Ρακιτζής αναφέρει στην έκθεσή του για το 2009:
«Η άσκηση της εξουσίας εκ μέρους αρκετών αιρετών αρχόντων στα όρια της νομιμότητας ή και πέραν αυτής, η απότομη και χωρίς προηγούμενη οργάνωση της απαιτούμενης υποδομής μεταβίβαση σ’ αυτούς αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση, οι ανεπαρκείς έλεγχοι της κεντρικής διοίκησης, οι ανεπαρκείς μελέτες για την εκτέλεση έργων, που πολλές φορές γίνονται σκοπίμως για να δικαιολογηθούν πρόσθετες εργασίες, ακόμη η έγκριση αποφάσεων των ΟΤΑ εκ μέρους της εποπτευούσης αρχής μόνο δια της παρόδου της προθεσμίας προς αναπομπή και κυρίως η έλλειψη δυνατότητας ελέγχου εκ μέρους της Διοίκησης των δημοτικών επιχειρήσεων είναι μερικοί από τους παράγοντες που ευνοούν την κακοδιοίκηση στο χώρο της Τοπικής Aυτοδιοίκησης. Η διαπίστωση αυτή προκύπτει από τις ετήσιες εκθέσεις μας για τα έτη 2003 έως 2008 αλλά και από την παρούσα.
Από τη μέχρι τώρα εμπειρία μας προκύπτει το συμπέρασμα ότι κυρίως οι ΟΤΑ α΄ βαθμού αλλά και οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις σε μικρότερο βαθμό, εμπλέκονται σε πολλές περιπτώσεις κακοδιοίκησης η οποία όπως είναι γνωστό οδηγεί αρκετές φορές και στη διαφθορά ή ευνοεί την ανάπτυξή της.»
Σε όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, αναφέρουμε ότι ο πρόχειρος διαγωνισμός δεν τυγχάνει δημοσιότητας, καθώς εξαιρείται της υποχρέωσης δημοσίευσης σε εφημερίδα. Με αυτό τον τρόπο, μόνο από τύχη, ή εσωτερική πληροφόρηση μπορεί κανείς να ενημερωθεί για κάποιον τρέχοντα διαγωνισμό. Στην συντριπτική πλειοψηφία, οι διαγωνισμοί αυτοί πραγματοποιούνται ερήμην της επιχειρηματικής κοινότητας. Το γιατί δεν υφίσταται η υποχρέωση αυτή, όπως σε κάθε ανοικτό διαγωνισμό μοιάζει προφανές και αφήνεται στην κρίση του κάθε αναγνώστη. Το μόνο που απαιτείται είναι να υπάρχουν τρεις προσφορές, χωρίς μάλιστα το τελευταίο να είναι και απόλυτο, σύμφωνα με την προσωπική εμπειρία μου.
Ο εξαιρετικός κ. Ρακιτζής αναφέρει και ένα πιθανό «φάρμακο» κατά της διαφθοράς, το οποίο ορίζει ως εξής:
«Για την καταπολέμηση, λοιπόν, της διαφθοράς και της κακοδιοίκησης τα ενδεδειγμένα μέτρα πρέπει να έχουν τρεις στόχους: την πρόληψη, την καταστολή και την εκπαίδευση των πολιτών».
Πρός αυτή την κατεύθυνση λοιπόν, και με το σχετικό ερώτημα να παραμένει, παρατίθεται η τροποποίηση του άρθρου 83 του Ν.2362/1995 για την σύναψη δημοσίων συμβάσεων (εκτέλεσης έργων, προμηθειών, παροχής υπηρεσιών) με απευθείας ανάθεση και με συνοπτική διαδικασία (πρόχειρο διαγωνισμό) που ισχύουν
για το Δημόσιο όπου ορίζεται:
«Σύμφωνα με την ΥΑ 35130/739/9.8.2010 (ΦΕΚ Β΄1291/11.8.2010) ισχύουν τα ακόλουθα:
"1. Αναπροσαρμόζουμε τα ποσά για τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων που
αφορούν προμήθεια προϊόντων, παροχή υπηρεσιών ή εκτέλεση έργων ως
ακολούθως:
α) Με απευθείας ανάθεση μέχρι του ποσού των είκοσι χιλιάδων (20.000)
ευρώ.
β) Με συνοπτική διαδικασία (πρόχειρο διαγωνισμό) από του ποσού της
προηγουμένης περίπτωσης μέχρι του ποσού των εξήντα χιλιάδων (60.000)
ευρώ».
Ας ελπίσουμε, σύντομα να υπάρξει το προφανές: αυστηροί κανόνες δημοσιότητας και για τους πρόχειρους διαγωνισμούς ή ακόμη καλύτερα πλήρης κατάργηση της κατηγορίας αυτής. Οι διαγωνισμοί θα πρέπει να είναι πάντοτε ανοικτοί, δημόσιοι και να έχουν δημοσιευτεί έγκαιρα και σε ικανό αριθμό μέσων καθώς και – υποχρεωτικά – στην ιστοσελίδα του φορέα, επί ποινή ακυρότητας της εγκριτικής απόφασης.
Ή, τουλάχιστον ας μειωθούν αντί να αυξηθούν τα όρια των πρόχειρων διαγωνισμών.
Η αύξηση τους, είναι παντελώς αναιτιολόγητη και σίγουρα ύποπτη.
Για την χρονιά της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης της χώρας μας, είναι τουλάχιστον εγκληματική.