Τι συμβαίνει με το Ταμείο Πυρόπληκτων;...

Από την  Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων Σοβαρό πολιτικό ζήτημα δημιουργείται με την αδρανοποίηση του Ειδικού Ταμείου Αντιμε...

Από την Εκτελεστική Γραμματεία

των Οικολόγων Πράσινων

Σοβαρό πολιτικό ζήτημα δημιουργείται με την αδρανοποίηση του Ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών που είχε συσταθεί μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 για τη συγκέντρωση δωρεών για τους πυροπαθείς.

Τρία ακριβώς χρόνια μετά την τραγωδία του 2007, έχει εκταμιευθεί μόλις το...
 36% από τα 211 εκατομμύρια ευρώ που είχαν συγκεντρωθεί από εισφορές πολιτών και φορέων. 134,5 εκατομμύρια παραμένουν αχρησιμοποίητα, την ώρα που οι ανάγκες είναι τεράστιες και η αποκατάσταση των κατεστραμμένων περιοχών ελάχιστα έχει προχωρήσει.
Είναι πραγματικά εξοργιστικό, ότι χρήματα που προσφέρθηκαν από την κοινωνία για συγκεκριμένες δράσεις αλληλεγγύης, τα δανείστηκε αυθαίρετα όλα αυτά τα χρόνια το κράτος και τα κράτησε σε αδράνεια για να εξυπηρετήσουν λογιστικές σκοπιμότητες των κυβερνήσεων και να εμφανίσουν τεχνητά μειωμένο το δημόσιο έλλειμμα.
Εξαιρετικά ανησυχητικές είναι όμως οι πληροφορίες ότι, στα πλαίσια των αναδιαρθρώσεων και συγχωνεύσεων δημόσιων οργανισμών, επίκειται η κατάργηση του Ταμείου, ως χωριστού Νομικού Προσώπου, με υπαγωγή του απευθείας στο υπουργείο Οικονομικών. Χωρίς επαρκείς εγγυήσεις ότι τα 134,5 εκατομμύρια που μένουν θα διατεθούν αποκλειστικά και άμεσα για προγράμματα βιώσιμης αποκατάστασης των καμένων περιοχών, η κατάργηση του Ταμείου θα σημαίνει ότι το Ελληνικό Δημόσιο υπεξαιρεί για άλλους σκοπούς τις ιδιωτικές δωρεές που προσφέρθηκαν αποκλειστικά για τους πυρόπληκτους και ανήκουν αποκλειστικά σ’ αυτούς.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι προειδοποιούν ότι ακόμη και απλό ενδεχόμενο να καταλήξουν τα χρήματα αυτά στη «μαύρη τρύπα» του προϋπολογισμού και στους δανειστές της χώρας, θα αποτελούσε εγκληματική πράξη και σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Πέρα από τα όσα χρειάζεται να γίνουν άμεσα σε όλα τα επίπεδα για να μην ξαναζήσουμε πουθενά την τραγωδία του 2007, χρωστάμε έστω και τώρα την άμεση επούλωση των πληγών και τη διαμόρφωση μιας βιώσιμης διεξόδου από την οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.