Xωρίς τίτλο...

Tου Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη Αδυνατώ να τηρήσω την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου να μην γράψω το όλο διάστημα που θα λείπω για ιδιότυπες...

Tου Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Αδυνατώ να τηρήσω την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου να μην γράψω το όλο διάστημα που θα λείπω για ιδιότυπες διακοπές. Πίστευα ότι το κίνητρο της παραμονής σε μια εντελώς ξένη (αναφορικά με τη γλώσσα, τη θρησκεία, τον πολιτισμό και την κουλτούρα) χώρα θα με βοηθούσε να κρατηθώ μακριά από την σημαντική ειδησεογραφία και τα πολλά τεκταινόμενα στην...
Ελλάδα. Είμαι, εξάλλου, προ πολλού πεπεισμένος ότι η επιστροφή μου θα συναντήσει ένα τοπίο μιζέριας προσφερόμενο για κοινωνική κριτική, διαδικτυακές συζητήσεις και ακαδημαϊκούς προβληματισμούς. Όλα θα μοιάζουν έτσι όπως τ' άφησα και δύσκολα κάτι θα έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Τίποτα απ' οτι φαίνεται δεν είναι ικανό να ανατρέψει τις προβλέψεις πολλών ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι ένας από τους πιο δύσκολους μήνες των τελευταίων χρόνων που θα κληθεί ν' αντιμετωπίσει η χώρα. Γι' αυτό και επέλεξα το χρόνο που απομένει ως τότε ν' αποχωρήσω και ν' απομονωθώ σε άλλες φιλόξενες πολιτείες. Ίσως το κάνω ως πρόβα τζενεράλε, αλλά δεν έχω τη δύναμη ακόμα να σου παραδεχτώ ότι σκέφτομαι να μεταναστεύσω. Με βεβαιότητα όμως σου καταθέτω ότι δεν μπορώ τελικά να παίξω εκείνον τον ωραίο και ζηλευτό χαρακτήρα του αμέριμνου ταξιδευτή, του τουρίστα, που ενσωματώνει την ολότητά του στον ξένο τόπο που επισκέπτεται, ζει ξέγνοιαστα την κάθε στιγμή, αναζητά ολοένα και μεγαλύτερο χώρο στο νου του για να απαθανατίσει την κάθε εικόνα, πέραν της σιγουριάς που παρέχει η μνήμη στη φωτογραφική μηχανή. (Βοήθησε σ' αυτό και η συμπόνοια που αντιμετώπισαν τη διάθεσή μου για παζάρια, οι πραματευτές του Αλ Χαλίλι. "Περνάει κρίση η Γιουνάν" μου λένε. "Ξεπουλάτε τη χώρα σας έμαθα", αποστομωτικά μου ξεστόμισε ένας άραβας μεταπτυχιακός φοιτητής).
Μ' αυτά και μ' αυτά, μου είναι πραγματικά δύσκολο πια να αποτοξινωθώ από το σαράκι της καταγραφής του θυμού, της οργής, της πληροφορίας, της άποψης σ' ένα πληκτρολόγιο. Ακόμα κι αν βρίσκομαι μακρυά, σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη. Μου συμβαίνει προφανώς γιατί δεν ξέρω αν θέλω ν΄απογατζωθώ απ' αυτή την ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Μάλλον δεν θέλω. Καιρό τώρα, η καθημερινή "διαγώνια" ματιά στα blogs για πληροφόρηση μου έγινε συνήθεια. Συχνά γίνομαι μέτοχος α' βαθμού αυτής, άλλοτε παραμένω απλός παρατηρητής. Πολλές φορές καθίσταμαι κριτής των κρινόντων, αλλά πάντα κρίνομαι από τους κρινόμενους και τους κρίνοντες. Θεωρώ ότι η αρχή "σωστός πολίτης είναι ο πληροφορημένος πολίτης" είναι αναγκαία προϋπόθεση για την πορεία μου. Μια πορεία που σήμερα έκανε μια στάση. Σημαντική.
Συναίσθημα πρωτόγνωρο με κυρίευσε. Η θέαση της είδησης ότι ο Σωκράτης Γκιόλιας δολοφονήθηκε με σοκάρει. Ο νόστος είναι καταλύτης στο δάκρυ μου πάντα, αλλά σήμερα κύλησε πιο εύκολα. Αβίαστα. Μίξη φόβου, θυμού, απογοήτευσης. Στην ιδέα ότι μπορεί να ήμουν εγώ στη θέση του, φοβάμαι. Δεν είναι πολλοί όσοι έχουν συνδυάσει το όνομά τους με τη στοχοποιημένη μπλογκόσφαιρα. Θυμώνω καθώς επιβεβαιώθηκαν όλοι όσοι υποστήριζαν ότι τα blogs βρίσκονται στο στόχαστρο πολλών εξουσιαστών. Και μάλιστα εκείνων που τα χρησιμοποίησαν για να καταλάβουν την όποια εξουσία τους. Απογοήτευση γιατί φαντάζουν πολλά "- μου" να γίνονται επί ματαίω. Δεν θα σταθώ στο ότι για ακόμη μια φορά ο υπουργός προστασίας του πολίτη (επί τούτου γράφω με μικρά κι όχι κεφαλαία τα αρχικά της κωμικοτραγικής ονομασίας του υπουργείου) δεν παραιτείται. Δεν θα επαναλάβω κυκλωτικά το δεδομένο του πλήγματος στην ίδια τη δημοκρατία. Δεν θα σου μιλήσω για τον εκλιπόντα με τον ίδιο απεχθή και συνηθισμένο τρόπο πολλών, που σήμερα αναζητούν μερίδιο στον τηλεπόνο και κομμάτι από την e-δόξα, πάνω από το πτώμα του. "Κανένας από όσους σήμερα ολοφύρονται δεν θα θυμούνται μετά από λίγες ημέρες την εικόνα του. Γιατί, εκτός από την οικογένειά του, εκείνοι που πραγματικά τον αγάπησαν και θα συνεχίσουν να υποφέρουν είναι λίγοι." έγραψε ο μέντοράς του, Μάκης Τριανταφυλλόπουλος και έχει δίκιο. Σημειώνω μόνο ότι ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν στόχος. Και μάλιστα ιδανικός. Η εν ψυχρώ δολοφονία του, τυφλό χτύπημα, συμβολικό. Προσπάθεια εκφοβισμού της πραγματικής δημοσιογραφίας. Αυτής των πολιτών. Προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης. Η έκτελεσή του αποτελεί έγκλημα ενάντια στις εκφάνσεις πολιτισμού και σε κατακτήσεις χρόνων που το troktiko υπό την καθοδήγηση του Σωκράτη Γκιόλια, κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να εκφράσει.
Απευθυνόμενος στους διαχειριστές του blog, τους ζητώ να συνεχίσουν ακάθεκτοι ό,τι ο Σωκράτης εμπνεύστηκε και οραματίστηκε. Αν σταματήσουν, θα είναι αυτοί τελικά οι εκτελεστές του. Θα βάλουν εκείνοι τέλος βίαιο στο θέλω του, ενώ έχουν μεγαλύτερη τώρα δύναμη να το συνεχίσουν. Και από νεομάρτυρα, βασικό φορέα ανατροπής να τον καταστήσουν. Βήμα, έτσι, στην αθανασία να του χαρίσουν...