Ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης Άγγελος Πετρουλάκης...

...απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ, αποκλειστικά στο PRESS-GR! (Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης )   Γεννήθηκε το 1952 στη Λάρ...

...απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ, αποκλειστικά στο PRESS-GR!

(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης)

 

Γεννήθηκε το 1952 στη Λάρισα, όπου και κατοικεί μόνιμα. Γυναίκα του η Μαίρη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: Τη Χριστίνα, τον Πέτρο (που ταξίδεψε για πάντα τον περασμένο Μάρτη) και τον Ιωάννη.
Από το 1971 ως το 1996 (που παραιτήθηκε), υπηρέτησε στην Ελληνική Χωροφυλακή και την Ελληνική Αστυνομία. Τμήμα της ζωής του εκείνης της περιόδου καταγράφεται στο μυθιστόρημά του «Μου πες να κουρευτώ και κουρεύτηκα».
Η σχέση του με τη...
δημοσιογραφία ξεκινά το 1967, όταν δειλά–δειλά, ως μαθητής του Γυμνασίου, αρχίζει να γράφει σημειώματα, σχόλια, άρθρα στις τοπικές εφημερίδες της Λάρισας. Από το 1982 και μέχρι το 1986 κρατά με ψευδώνυμο το χρονογράφημα της Α' σελίδας στην τοπική εφημερίδα της Λάρισας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Συνεχίζεται να εργάζεται στον ίδιο δημοσιογραφικό οργανισμό ως αρχισυντάκτης πλέον του μηνιαίου περιοδικού «Θεσσαλικές Επιλογές».
Πριν τρία χρόνια δημιούργησε, επίσης στη Λάρισα, ως οικογενειακή επιχείρηση, το art restaurant “Να με θυμάσαι…”
Η σχέση του με τη λογοτεχνία ξεκινά επίσης το 1967 δημοσιεύοντας ποιήματα στο λογοτεχνικό περιοδικό της Λάρισας «Προσανατολισμοί».
Το 1981 κυκλοφόρησαν από τις «Εκδόσεις Δεδεμάδη» εφτά τομίδια με διηγήματα και νουβέλες του, που είχαν βασιστεί στα εγκληματολογικά αρχεία και χρονικά της Ελληνικής Χωροφυλακής της 25ετίας 1955-1980, με το γενικό τίτλο «Εγκλήματα στην Ελλάδα».
Έχει εκδώσει επίσης: «ΛΟΓΟΣ πρώτος»–ποίηση (1981), «ΛΟΓΟΣ δεύτερος»–ποίηση (1984), «ΛΟΓΟΣ τρίτος»–ποίηση (1999), «ΛΟΓΟΣ και αιτία για ένα ταξίδι»–ποίηση (2001), «ΛΟΓΟΣ και αιτία για μια σιωπή»–ποίηση (2001), «Μου πες να κουρευτώ και κουρεύτηκα»–μυθιστόρημα–Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ (2002), «Κρυφοί έρωτες»–μυθιστόρημα–Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ (2004).

Ήδη βρίσκεται στην έκδοση ενός νέου μυθιστορήματος.
Έχει γράψει τα κείμενα του φωτογραφικού λευκώματος «Μικρά αντίο» του καρδιοχειρουργού Σωτήρη Πράπα (Εκδόσεις Καστανιώτης).
Φανατικός καπνιστής, αλλά και ταξιδευτής. Η μεγάλη του αγάπη ακούει στο όνομα «Πελοπόννησος», την οποία έχει περιηγηθεί σε δεκάδες ταξίδια του. Ταξιδιωτικά άρθρα και φωτογραφίες του βρίσκονται σκόρπια σε πολλά περιοδικά.
Κάποιες απ’ τις αδυναμίες του: Οι στυλογράφοι πένας, τα κομπολόγια, τα σημειωματάρια με χειροποίητα χαρτιά, το κρασί...


Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Έχοντας βιώσει πρόσφατα τον θάνατο ενός μου γιου, στα 29 του χρόνια, πλέον θα έλεγα ότι απόλυτη ευτυχία είναι να πεθαίνεις πρώτος ή έστω –κάθε πρωί– ν’ ακούς χαρούμενη τη φωνή των υπόλοιπων παιδιών σου...
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Η ανησυχία ό,τι τίποτε δεν έχω ολοκληρώσει σ’ αυτήν την πορεία που λέγεται ζωή και παράλληλα η γνώση πως υπάρχουν ακόμα πολλά που περιμένουν τη δική μου συμμετοχή...
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Όταν για μια ακόμα φορά άκουσα τους δικτάτορες της λαϊκής βούλησης να ισχυρίζονται ότι επιθυμούν να σώσουν τον τόπο. Τελευταία –δυστυχώς– αυτό συμβαίνει σε καθημερινή βάση...
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Να ψάχνει κάτω από τις επιφάνειες και να σιωπά, αυτοσαρκαζόμενος.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Να μην μπορώ να συγκρατήσω την οργή μου απέναντι στην ηλιθιότητα της εξουσίας και να σπαταλώ χρήματα σε δώρα...
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη των παιδιών που κρύβουν μέσα τους όλη την αθωότητα και τον αυθορμητισμό της άγνοιας και της βιασύνης.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Έχοντας βιώσει το κορυφαίο δράμα που μπορεί να ζήσει ένας πατέρας, κλαίω κάθε φορά που μένω μόνος απέναντι στην ανάμνηση ενός γιου που είχε μεγαλώσει ελεύθερος από συμβατικότητες και πάντα έκανε εκείνο που τον εξέφραζε...
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Θαρρώ πως είμαι απόλυτα ασήμαντος για να μπορώ να μοιάσω κάπου. Άλλωστε το μόνο που ονειρεύτηκα ήταν να ήμουν ένα μικρό καράβι με τα πανιά του φουσκωμένα από έρωτα και ν’ αρμένιζα σε άγνωστες θάλασσες. Μετά από 58 χρόνια αρμένισμα διαπιστώνω πως η καρίνα μου σκούριασε και η πατίνα του χρόνου κιτρίνισε τα πανιά, που συνεχίζουν να θέλουν τον άνεμο, αν κι έχουν την επίγνωση ότι μπορεί και να σχιστούν στην πρώτη καταιγίδα...
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Αυτοί που κάποτε παιδί συναντούσα σε αναγνώσματα του Βερν και του Τολστόι, του Καζαντζάκη και του Μυριβήλη κι έκλεινα τα μάτια και ζούσα μαζί τους...
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
«Ο πρωτάρης». Ήμουν δεν ήμουν στα 16 μου τότε... Χρόνια αργότερα ήρθε «Ο άνθρωπος της βροχής»...

Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Τα κάστρα και τα ακρογιάλια της Πελοποννήσου. Κάθε που νιώθω ότι φτάνω στα όρια φεύγω για εκεί, με αρχή το Ναύπλιο και ολοκλήρωση τη Φιγαλεία για το απαραίτητο προσκύνημα στον ναό του Επικουρίου Απόλλωνα.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Δεκάδες... Από τον Τολστόι και τον Γκαίτε μέχρι τον Τάκη Θεοδωρόπουλο και τον Βαγγέλη Ραφτόπουλο. Από την Αρουντάι Ρόι μέχρι την Αλκυόνη Παπαδάκη. Από τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη μέχρι τον Νίκο Δήμου... 

Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την αξιοπρέπεια και το μέτρο.
…Και σε μια γυναίκα;
Την ερωτική πρόκληση.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Ο Μάνος Λοΐζος.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
«Αχ, τα μάτια σου...» του Μάνου Λοΐζου.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Σαφώς είναι πολλά. Αλλά αν πάρουμε την τελευταία 20ετία της ζωής μου, θα έλεγα το «Ο Θεός των μικρών πραγμάτων» της Αρουντάτι Ρόη.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Παρθένης, αν και δεν αξιώθηκα να έχω ένα πρωτότυπο έργο του. Από τους ζωγράφους που έχω, όλοι: Χρήστος Παπανικολάου, Διονύσης Παπακώστας, Κώστας Ράμμος, Κώστας Νταής και όλοι οι άλλοι, που με τα έργα τους συν-ομιλώ καθημερινά.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Πέραν των καταστάσεων του λευκού και του μαύρου, το μπλε σε όλες του τις αποχρώσεις.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Το ότι επέτρεψα στα παιδιά μου να ζήσουν χωρίς απαγορεύσεις από μέρους μου.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Το κρασί...
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για τον χρόνο που διέθεσα σε ανθρώπους που υπήρξαν αγνώμονες.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Την αχαριστία και τη μιζέρια.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Το διάβασμα, όταν αυτό είναι ταξίδι στις στέρεες σκέψεις ανθρώπων που αρνήθηκαν την ελαφρότητα και ζουν συνειδητά την εποχή τους.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Να μη ζήσω τον θάνατο άλλου αγαπημένου μου προσώπου.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Όταν διαισθάνομαι ότι πιθανότατα θα ζηλέψει η γυναίκα μου.
Ποιο είναι το μότο σου;
Αύριο είναι μια άλλη μέρα...
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Με την πλήρη επίγνωση ότι οι δικοί μου άνθρωποι θα συνεχίσουν να αισθάνονται ασφαλείς στη ζωή. Και φυσικά με αξιοπρέπεια, χωρίς κάποια ασθένεια να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους μου...
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Δε θεωρώ ότι ομιλούν οι αυταπάτες. Και σίγουρα θα ήταν εξωφρενικό να πιστέψω ότι μ’ αυτού του είδους τις αλχημείες θα μπορούσα να είχα διάλογο.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Επιθυμώ να ξαναγράψω μυθιστόρημα. Έχω την ανάγκη ενός εσωτερικού ταξιδιού...