"Eίσαι πολύ δημοσιογράφος; Μάλλον πρέπει να αλλάξεις δουλειά..."

Η Αμελί Νομικού συζητά με το Δημήτρη Σούλτα , αποκλειστικά για το PRESS-GR O Δημήτρης Σούλτας γεννήθηκε στη Σαλονίκη, αλλά την πρόδωσε στα...

Η Αμελί Νομικού συζητά με το Δημήτρη Σούλτα,
αποκλειστικά για το PRESS-GR

O Δημήτρης Σούλτας γεννήθηκε στη Σαλονίκη, αλλά την πρόδωσε στα 20 του, για να κατέβει στην Αθήνα. Από τότε όπως ο ίδιος λέει, κουβαλάει ως στίγμα την "προδοσία" αυτή. Μπαίνοντας στο χώρο των media, απέκτησε το κλασικό σύνδρομο του χώρου: Όταν ξεκινάς ψάχνεις απεγνωσμένα τον τρόπο να μπεις και μετά από μια δεκαετία ψάχνεις απεγνωσμένα τον τρόπο να βγεις, λέγοντας διάφορα γραφικά όπως: «Θα γίνω αγρότης, γιατρός χωρίς σύνορα κλπ». Είναι παμφάγος, έχει ημικρανίες, πράσινα μάτια, ένα ηρωικό Suzuki Swift, χρόνια να πάει στο γήπεδο να δει τον Ηρακλή (και δεν του λείπει) και...
μια ακατανόητη συμπάθεια στις γαλλικές ταινίες.

Την Παρασκευή 11/7/2010 κάνατε την τελευταία σας εκπομπή στον Red Fm, απ' όπου απομακρυνθήκατε με την δικαιολογία ότι ήσασταν "πολύ δημοσιογράφος". Ποιο είναι το προφίλ του ραδιοφωνικού παραγωγού που προωθείται στα ραδιόφωνα πλέον;

Άλλη μια νίκη του παράδοξου για τα ΜΜΕ, όπου κάποιος απολύεται λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας. Νομίζω ότι το “πολύ δημοσιογράφος” ερμηνεύεται ως αυτός που επιμένει να έχει άποψη γι αυτά που συμβαίνουν ιδιαιτέρως τους τελευταίους μήνες, έστω κι αν αυτό γίνεται με χιούμορ. Ο “φιλικός” παραγωγός, σύμφωνα με το πρότιμο που διαμορφώνεται, αποφεύγει τις “σοβαρα” και “βαριά” θέματα, είναι αισιόδοξος στα όρια του χαζοχαρούμενου κι αν έχει να διαλέξει μεταξύ του χιούμορ και του χαβαλέ, διαλέγει σαφώς το δεύτερο, που είναι και πιο ανώδυνο

Προβλέπετε ότι η τάση του playlist ραδιοφώνoυ θα επεκταθεί; Είναι αυτό που ζητάει το κοινό ή αυτό που εξυπηρετεί τα μέσα;

Το playlist άρχισε να εφαρμόζεται στα εμπορικά ραδιόφωνα για να δώσει συμπαγές στίγμα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, να στοχεύσει στη “συνήθεια” του κοινού. Νομίζω ότι το κοινό δεν ζήτησε ποτέ λιγότερα τραγούδια. Μπορεί κάποιες φορές να ζήτησε καλύτερα τραγούδια, αλλά η λογική του Playlist είναι αγαπημένη των μάνατζερ και των διαφημιστών και όχι των ακροατών. Νομίζω ότι είναι προτιμότερο να προσπαθείς να πείσεις το κοινό να σε ακούσει παρά να προσπαθείς να το εγκλωβίσεις στη συχνότητα σου

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι πληθαίνουν οι φωτογραφίες που κοινοποιείτε με σκηνές της πόλης μας. Η οπτική σας είναι σκληρή όσο και ευαίσθητη χωρίς πολλές εικαστικές επεμβάσεις. Σκοπεύετε να εκτεθείτε (ανεπανόρθωτα) ως φωτογράφος;

Η φωτογραφία δεν είναι ποτέ για μένα επαγγελματικός στόχος. Ήταν όμως ένα μεράκι που το είχα αφήσει πίσω για χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο είναι η μόνιμη μου ...εξάρτηση. Το αν θα εκτεθώ ανεπανόρθωτα θα εξαρτηθεί από το πόσο σύντομα θα βρεθεί κάποιος να με εκθέσει....

Στο μπλογκ σας (http://microsoult.blogspot.com) αναρτάτε κείμενα που διακρίνονται για το καυστικό τους χιούμορ, την ευαισθησία και την πολύ ανθρώπινη προσέγγιση της καθημερινότητας και των ανησυχιών που έχουμε όλοι. Θα προχωρήσετε σε έκδοση στο χαρτί κειμένων σας;
Αν εννοείτε ότι εκτός του να εκτεθώ ανεπανόρθωτα, σκέφτομαι και να εκδοθώ ανεπανόρθωτα με τα κείμενα του blog, όχι δεν είναι προς το παρόν στις προθέσεις μου. Άλλωστε σημασία έχει το αν ένα κείμενο βρίσκει τους αναγνώστες του, ανεξάρτητα από το ποιο μέσο χρησιμοποιείται. Σκέφτομαι πάντως να κάνω κάτι που θα συνδυάζει την φωτογραφία με τα κείμενα, αλλά όλα αυτά στην ώρα τους... Άσε που πρέπει να αντιμετωπίσω και το γεγονός ότι είμαι εκνευριστικά αναβλητικός!