Για τον παλαιό εφημέριο του Παναγίου Τάφου...

...τον παπα-Φώτη Λαυριώτη από την Μυτηλήνη. Μια "απάντηση" στην ανάρτηση για τον Εξαρχο του Παναγίου Τάφου‏ Από τον Δρ. Νίκο Κρ...

...τον παπα-Φώτη Λαυριώτη από την Μυτηλήνη. Μια "απάντηση" στην ανάρτηση για τον Εξαρχο του Παναγίου Τάφου‏

Από τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα

Εκοιμήθη στα 98 χρόνια, πρό ημερών, στις 5 Μαρτίου, ο γέροντας Φώτιος, γνωστός σαν παπα-Φώτης Λαυριώτης, από την Μυτιλήνη, ένας γέροντας γνήσιος και ανεπιτήδευτος και ακραιφνώς ορθόδοξος κληρικός.
Ήταν άγαμος Αρχιμανδρίτης, Σε ηλικία δεκαεπτά ετών φεύγει στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος, από όπου παίρνει και το όνομα Λαυριώτης. Εκεί αρχικά χειροθετείται μοναχός και αργότερα χειροτονείται διάκονος και...
 ιερέας, παραμένοντας στο Άγιον Όρος για είκοσι χρόνια.
Επιστρέφει στο νησί της Λέσβου και τοποθετείται εφημέριος στο χωριό Τρίγωνα Πλωμαρίου αφού ενδιάμεσα, το 1950 τοποθετείται εφημέριος στον Παναγίο Τάφο. Μετά από τέσσερα χρόνια παραμονής στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, επιστρέφει για δεύτερη φορά στη γεννέτηρά του, συνεχίζοντας τα ενοριακά του καθήκοντα και επιδίδεται στην ανοικοδόμηση του Ησυχαστηρίου του, που είναι αφιερωμένο στον Όσιο Λουκά τον νεομάρτυρα. Εζησε ως άσημος και αφανής αληθινός εργάτης του Ευαγγελίου, όπως γύριζε ανυπόδητος χειμώνα καλοκαίρι.
Ο ασκητής της ερημιάς των πόλεων και των χωριών, διήνυε συχνότατα μεγάλες αποστάσεις άδειπνος, προσευχόμενος ανάμεσα στους ανθρώπους της αφιλίας και στη φύση, ταγμένος στον Χριστό. Αψηφώντας τις καιρικές συνθήκες καί την ώρα, ο κοντούλης παπα-Φώτης με την καθαρή ματιά, βαδίζοντας σκυφτός, ρακένδυτος, φορώντας ένα παλιό τριμμένο ράσο, πολυκαιρίτικα φθαρμένα παπούτσια, σχεδόν ξυπόλητος ακόμα και το καταχείμωνο, με έναν ντρουβά στον ώμο, οδοιπορούσε επιθυμώντας να οδηγήσει τους ανθρώπους, εικόνες Θεού, στη σωτηρία, ανεβαίνοντας και εκείνος τον Γολγοθά του.
Συνήθιζε να βιώνει την Θεία Ευχαριστία και μερικές αιτήσεις ή εκφωνήσεις να τις λέγει σε σερβική, ή ρωσική διάλεκτο, δεικνύοντας μ' αυτό τον τρόπο την οικουμενική διάσταση της Ορθοδοξίας. Το Άγιο Θυσιαστήριο ήταν η Ζωή του! Έβγαινε από την Εκκλησία γεμάτος χαρά. Μετά τη Θεία Λειτουργία λαμποκοπούσε...