Γιώργο …μη το πάρεις προσωπικά!

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου Αγαπητοί φίλοι, δεν έχω πια καμία «βαρύτητα» - ως διαδικτυακή οντότητα εννοώ - έχασαν οι τοποθετήσεις μου το ...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Αγαπητοί φίλοι, δεν έχω πια καμία «βαρύτητα» - ως διαδικτυακή οντότητα εννοώ - έχασαν οι τοποθετήσεις μου το signification, που λέμε. Με πήραν σβάρνα οι καιροί και τα γεγονότα που τρέχουν πλέον με πρωτόγνωρη ταχύτητα στη χώρα μας.

Πλέον, αυτά που έλεγα εδώ και καιρό μήπως και συνειδητοποιηθούν από τους συμπολίτες μας και σηκώσει ο Έλληνας τον ποπό του από τον καναπέ, απέναντι από την οθόνη, τα γράφει και ο Πρετεντέρης. Άρα… να φεύγουμε οι πρωινοί, έρχονται τώρα οι απογευματινοί !

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι τόσο απλά, όσο τουλάχιστον φαίνονται. Το διαδίκτυο αυτή τη κρίσιμη στιγμή για την εξέλιξη του πολιτικού και κοινωνικού φαινομένου στην πατρίδα μας είχε αναδειχθεί σε Master story-teller. Σε αυτόν που...

 αυθεντικά μετέδιδε την πειστικότερη αναπαράσταση της πραγματικότητας και προσέδιδε νόημα στα κοινωνικά και πολιτικά συμβάντα. Το νόημα αυτό ήταν σε γενικές γραμμές ανατρεπτικό. Προσέδιδε στα «άδεια σημαίνοντα» του καθεστώτος, όπως πρόοδος, ευημερία και τα ρέστα, συγκεκριμένη διαλεκτική που τα καθιστούσε παράγοντα σύνθεσης νέων ταυτοτήτων και νέων κοινωνικών και πολιτικών αναζητήσεων έξω από το καθεστωτικό πλαίσιο και ασφαλώς πρότυπο. Επικίνδυνα πράγματα δηλαδή, τα οποία αποτυπώνουν με τον δικό τους τρόπο ακόμη και οι δημοσκοπήσεις!

Οι «ιδιοκτήτες» της ελληνικής κοινής γνώμης ταράχθηκαν, το ίδιο και οι διαμορφωτές της. Τους πήρε σβάρνα η …αλλαγή του social mood, το οποίο ένα ολοκληρωμένο σύστημα δημοσιογραφίας, διαφήμισης, δημόσιων σχέσεων, θεάματος, λόγου και εικόνας είχε τόσα χρόνια επιτυχώς μανατζάρει. Παραλίγο να χαθεί ο έλεγχος και η ηγεμονία των νταβάδων, τώρα που ακόμη και το κιτς lifestyle του εκσυγχρονισμού πέθανε, στο… κατάστρωμα του θωρηκτού Αβέρωφ. Τώρα πια που οι αναπαραστάσεις της ισχυρής Ελλάδας έσβησαν και η δόξα του έθνους και της φυλής περιορίζεται στα εθνικά πόδια των παιδιών του Όθωνα της μπάλας, ο Γιάννης και τα άλλα παιδιά του καθεστώτος είναι έτοιμα να κατέβουν στους δρόμους, για τον υπέρτατο αγώνα: ψωμί-παιδεία-ελευθερία από το ΔΝΤ…γκοοολ!

Τόσα χρόνια είχαμε μπλέξει τα δίχτυα του ψαρά με τα δίχτυα της στρογγυλής θεάς και το δικτυωτό καλτσόν της «τραβηγμένης θεότητας». Τώρα τα πράγματα ξεμπερδεύουν κάπως: τα δίχτυα και τα δικτυωτά ήταν τελικά και αυτά επιχορηγούμενα, υπερτιμημένα και υπερτιμολογημένα. Η χαρά του μεσάζοντα, δηλαδή, η χαρά του νταβά, η χαρά του πολιτευτή και εν τέλει η χαρά του… παιδιού – και αυτού και του άλλου και όλων των παιδιών που ήταν στο κόλπο ή νόμιζαν ότι ήταν στο κόλπο ή απλώς επιθυμούσαν να μπουν στο κόλπο.
Μη με ρωτάτε, ποιο είναι το κόλπο! Το ξέρετε πολύ καλά όσοι γαλουχηθήκατε με την κουλτούρα της εποχής που δημιουργούσε παντού φούσκες. Όσο μεγαλύτερη φούσκα δημιουργούσες, τόσο πιο μάγκας ήσουνα. Επιτυχημένος και όχι loser, βρε αδελφέ! Λέω ψέματα; Φούσκες παντού, από το χρηματιστήριο μέχρι τα γυναικεία στήθη… Φουσκωμένα μυαλά, βυζιά, μάγουλα και σπέκουλα, μέχρι που ο Γιώργος ανέλαβε την ευθύνη να μας ξεφουσκώσει. Αυτό δεν είναι κακό. Κακό και άθλιο είναι ο τρόπος που το έκανε. Υπήρχε και άλλος τρόπος: ο τρόπος της πολιτικής και όχι ο τρόπος της εξευτελιστικής υποταγής σε μια ανάγκη που κανείς σοβαρός αναλυτής δεν μπορεί να προσεγγίσει αν δεν αυτο-εξευτελιστεί πρώτα. Από τη στιγμή που την «ανάγκη» δεν την όρισε το πολιτικό μας σύστημα, αλλά οι αγορές, το ΔΝΤ, οι Βρυξέλλες και ο αόρατος εχθρός, η φήμη, χάθηκε και η δυνατότητα πολιτικοποίησης της ανάγκης, δηλαδή της πολιτικής απάντησης στη κρίση. Τώρα και η κρίση λειτουργεί σαν τις βουβουζέλες. Παράγει θόρυβο δίχως συγκεκριμένο μήνυμα. Μέσα στον θόρυβο αυτό τα παιδιά του καθεστώτος αναπροσδιορίζουν την ταυτότητά τους.
Αυτοί που έδειχναν να ευθυγραμμίζονται με τα … υψηλά νοήματα του ΔΝΤ, τώρα εμφανίζονται να συμπονούν τους Έλληνες, διότι και αυτοί Έλληνες είναι …όλοι είμαστε Έλληνες σήμερα, όπως θα γράψει σε λίγες μέρες και η Le Monde, να το διαβάσει και ο Γιάννης να συγκινηθεί! Συναίνεση στον πόνο ζήτησε ο Γιώργος, αλλά ακόμη και οι προαγωγοί του κοινωνικού, εκσυγχρονιστικού σαδομαζοχισμού διαφωνούν:
Ο Γιάννης Πρετεντέρης σημειώνει τα παρακάτω σοφά λόγια στα ΝΕΑ:
«αυτό που ενοχλεί περισσότερο στις εργασιακές ρυθµίσεις που προωθεί η κυβέρνηση δεν είναι η µείωση της αποζηµίωσης ή η ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων. Είναι η πλήρης ανατροπή της λογικής πάνω στην οποία στηρίζονται εδώ και δεκαετίες οι εργασιακές σχέσεις στη χώρα µας[…]από την προστασία της απασχόλησης και του εργαζοµένου περνάµε στην πλήρη ελευθερία της επιχείρησης και της εργοδοσίας[…}Η ανατροπή είναι ριζική.
Επιτρέψτε µου να προσθέσω: και ανατριχιαστική[…]Αναρωτιέμαι αν οι κυβερνητικοί αρµόδιοι τα αναλογίστηκαν αυτά όταν υπέγραψαν το Μνηµόνιο µε την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ ή όταν το έκαναν νόµο του κράτους. Αν είχαν, δηλαδή, πλήρη επίγνωση της παρέµβασης που αναλαµβάνουν να κάνουν στην ελληνική κοινωνία. Αν είχαν επίγνωση, απορώ πώς δέχτηκαν να αναλάβουν τέτοιες υποχρεώσεις. Αν δεν είχαν επίγνωση, τότε απορώ πώς ανέλαβαν υποχρεώσεις τις οποίες είτε δεν γνώριζαν, είτε δεν κατανοούσαν. Διότι λογική του µονόδροµου δεν είναι δικαιολογία, είναι επιλογή. Η Ελλάδα υποχρεούται τώρα να πάρει τα συγκεκριµένα µέτρα όχι επειδή δεν υπάρχουν ή δεν υπήρχαν άλλες επιλογές (αυτό δεν µου φάνηκε να το διερεύνησε σοβαρά κανένας...) αλλά επειδή αυτά ακριβώς τα µέτρα δεσµεύτηκε να εφαρµόσει».
Είδατε πόσες εύλογες απορίες έχει ο Γιάννης; Ώστε δεν ήταν μονόδρομος το ΔΝΤ, αλλά επιλογή, όπως λέγαμε και εμείς μήνες πριν! Ώστε ελεεινή κουλτούρα ενσωματώνει ο νεο-μονεταρισμός! Καλώς τα παιδιά! Τώρα που η κατάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμη, μπορείτε να ασκηθείτε άνετα και ανέξοδα στην …ανατροπή! Δεν εννοώ φυσικά την ανατροπή των αποτελεσμάτων της αντικοινωνικής πολιτικής του Γιώργου, αλλά αποκλειστικά στην ανατροπή της εικόνας που είχε δομήσει ο κόσμος ως προς εσάς. Ήρθε η στιγμή των μεγάλων ανατροπών: το καθεστώς δηλαδή να μεταβληθεί από λύκος σε αρνάκι, που θα έλεγε και η Αλέκα.
Κοίτα να δεις που υπήρχαν και άλλες λύσεις και οι άτιμες …κρυβόντουσαν τόσο καιρό και δεν τις πρόσεξαν τα παιδιά! Τελικώς, να το ξέρετε, ο Γιώργος δεν εξαπάτησε το εκλογικό σώμα, όπως νομίζετε. Τους ανθρώπους του καθεστώτος εξαπάτησε! Αυτό πια πάει πολύ! Άκου να τους λέει τόσο καιρό ότι πρόκειται περί μονόδρομου και αυτοί να το υποστηρίζουν από εθνική αφέλεια, δηλαδή ανιδιοτέλεια ασφαλώς και σήμερα να διαπιστώνουν ότι η οδός της σωτηρίας δεν ήταν μονόδρομος! Άκου να μην ξέρουν τι υπέγραψαν με το ΔΝΤ οι κυβερνητικοί! Για σκέψου οι άνθρωποι να μην είχαν επίγνωση των συνεπειών! Μπα, δεν κάνουν για την κυβερνητική δουλειά…πάμε γι’ άλλους. Το καθεστώς έχει δίκιο, ο Γιώργος τους απογοήτευσε! Έτσι δεν λένε και στις ταινίες οι εκτελεστές πριν τραβήξουν τη σκανδάλη για να καθαρίσουν τον δικό τους; Με (μας) απογοήτευσες, μη το πάρεις προσωπικά…Μπαμ! Γιώργο, μη το πάρεις προσωπικά!