Νέο μοντέλο πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης με τον "Καλλικράτη"...

Του Γιάννη Ραγκούση* υπουργού Εσωτερικών Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, είναι και δικό μας θέμα και ειλικρινά μας ενδιαφέρει, μέσα στ...

Του Γιάννη Ραγκούση*
υπουργού Εσωτερικών

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, είναι και δικό μας θέμα και ειλικρινά μας ενδιαφέρει, μέσα στο πλαίσιο του θεσμικού μας ρόλου, όλοι οι πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες, άρα και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να μην εκτίθενται.
Είναι για μας πρόβλημα, μεγάλο πρόβλημα, είναι για το Κοινοβούλιο πρόβλημα, μεγάλο πρόβλημα, είναι για τη χώρα πρόβλημα, μεγάλο πρόβλημα, να στηρίζει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μια σειρά από αιτιάσεις όχι σε πλημμελή γνώση, όχι σε επιμέρους ανακρίβειες, αλλά σε αναφορές που κατά την γνώμη μου τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Κύριε Πρόεδρε, θα έχω σε λίγο και θα καταθέσω στα Πρακτικά της Βουλής τις τοποθετήσεις των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας και...
 συγκεκριμένα του κ. Δαβάκη στο τέλος της συνεδρίασης της Διαρκούς Επιτροπής, όπου ευχαρίστησε το Υπουργείο γιατί ο Μιστράς χαρακτηρίστηκε ιστορική έδρα, επίσης το ίδιο και για τη Βεργίνα.
Κύριε Ζώη, δεν ξέρω ποιος έχει την ευθύνη γι΄ αυτές τις κραυγαλέες και εξαιρετικά εύκολα αποδείξιμες ανακρίβειες που περιείχε η ομιλία του κ. Σαμαρά, αλλά για μας είναι θέμα αυτές οι ανακρίβειες.
Δεν συνενώθηκε η Νεάπολη με τους Αμπελόκηπους ούτε το Κερατσίνι με τη Νίκαια. Το Κερατσίνι συνενώθηκε με τη Δραπετσώνα και η Νίκαια με τον Άγιο Γιάννη τον Ρέντη. Η δε Νεάπολη συνενώθηκε όχι με τους Αμπελόκηπους, αλλά με τις Συκιές.
Ταπεινή μας γνώμη είναι ότι και ο κατήφορος, όταν ειδικά τον κατεβαίνει κανείς χωρίς φρένα, έχει τα όριά του! Και ναι μεν είναι αναμενόμενο γιατί είναι ένα ακόμα “όχι” το οποίο βγαίνει από το στόμα της Νέας Δημοκρατίας, ένα ακόμα μεγάλο “όχι” σε μία αλλαγή που επιχειρείται για την αλλαγή αυτού του παλαιοκομματικού πελατειακού κράτους, αλλά τουλάχιστον να τηρούνται τα προσχήματα μιας προσχηματικής διαφωνίας. Και αυτό το “όχι” να μην έχει κανείς αμφιβολία – εμείς τουλάχιστον δεν έχουμε αγαπητοί συνάδελφοι – ότι ήταν αναμενόμενο, γιατί είναι ένα ακόμα “όχι”, μετά το “όχι” που υπήρξε για την πλήρη υπαγωγή των προσλήψεων στις αξιοκρατικές και αντικειμενικές διαδικασίες του ΑΣΕΠ, όπου όχι μόνο εκεί καταψηφίστηκε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο το Δεκέμβριο του 2009.
Μάλιστα, έχει γίνει και η πρόσκληση προς όσους τότε διαμαρτύρονταν, γιατί ήθελαν να διατηρηθούν αυτές οι εξαιρέσεις και αυτά τα παράθυρα, να τους παρασχεθεί και νομική υποστήριξη του αγώνα τους εναντίον της Κυβέρνησης, που προσπαθούσε να επιβάλλει αξιοκρατία, όπως επίσης ένα πολύ μεγάλο “όχι” υπήρξε και στο νομοσχέδιο και μάλιστα συνοδεύτηκε και με αποχώρηση από τη Βουλή, το οποίο θεσμοθέτησε για πρώτη φορά την πλήρη, αντικειμενική και αδιάβλητη διαδικασία στις προαγωγές Διευθυντών του δημοσίου.
Με βάση αυτά ένα είναι το συμπέρασμα, το οποίο σαφώς και πρέπει να απασχολήσει όλους μας, πολύ περισσότερο όμως τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας. Και το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ένα στραβό, αρνητικό και λαθεμένο, για τον τόπο και τον λαό, κυβερνητικό παρελθόν, υπάρχει και ένα σαφώς αρνητικό αντιπολιτευτικό παρόν και αυτό δυστυχώς, όταν προστίθεται στο κακό κυβερνητικό παρελθόν της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δημιουργεί ένα πολύ ζοφερό κλίμα, μία πολύ μεγάλη απογοήτευση, είμαι βέβαιος, πρώτα και κύρια σε αυτούς καθ΄αυτούς τους οπαδούς της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Με το πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ νομίζω ότι χάρη και στις ομιλίες αλλά και στην παρέμβαση όλων των συναδέλφων της πλειοψηφίας, επιχειρείται πράγματι ένα εγχείρημα πολύ ευρύτερο από όσα πολύ σημαντικά ως και επαναστατικά για την εποχή τους έχουν επιχειρηθεί στο πρόσφατο παρελθόν, αφού τώρα καταλαμβάνεται και ο πρώτος και ο δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης, αλλά ταυτόχρονα βεβαίως και η αποκεντρωμένη διοίκηση και το κράτος.
Είναι ταυτόχρονα ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ένα εγχείρημα πολύ βαθύτερο, αφού συνιστά μία συνολική επαναθεμελίωση της λειτουργίας των δήμων με την εισαγωγή ενός νέου μοντέλου πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης, αλλά στην πραγματικότητα θεμελιώνει και αυτές καθ΄αυτές για πρώτη φορά τις αιρετές περιφέρειες. Οι 325 δήμοι και οι 13 περιφέρειες, πέραν του διοικητικού εξορθολογισμού αλλά και της μεγάλης συμβολής της αλλαγής αυτής στην εξυπηρέτηση του πολίτη και την ανάπτυξη της χώρας σημαίνουν στην πραγματικότητα και μία βαθιά αλλαγή της ισορροπίας του πολιτικού μας συστήματος. Τα πράγματα αλλάζουν. Όταν με το καλό του χρόνου τέτοια εποχή θα συνεδριάζει η Ολομέλεια των 325 Δημάρχων, όταν θα συνεδριάζουν οι 13 αιρετοί Περιφερειάρχες, τότε αναμφισβήτητα θα πρόκειται για ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός.
Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ είναι ένα εγχείρημα συνολικότερο από τις μέχρι σήμερα παρεμβάσεις του κράτους, αφού στην πραγματικότητα συνιστά μια ριζική ανατροπή του τρόπου άσκησης της εξουσίας, αυτή τη φορά με την ενσωμάτωση αρχών μίας αντίληψης διακυβέρνησης, με διαφάνεια, αποτελεσματικότητα και λογοδοσία. Υπό αυτή την έννοια ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ αποτελεί χωρίς αμφιβολία όρο επιβίωσης για την αυτοδιοίκηση, αλλά όχι μόνο. Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ είναι ένας από τους πυλώνες για τη δημοσιονομική ανάταξη, αλλά και την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της χώρας. Πάνω από όλα όμως, ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στο μείζον αίτημα στο δημόσιο βίο της χώρας, σε ένα κορυφαίο ζητούμενο που άπτεται τελικά του πυρήνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και δεν είναι άλλο από την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών, ανάκτηση της εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα που πράγματι δοκιμάζεται με έναν πολύ κορυφαίο τρόπο και αυτά τα 24ωρα που διανύουμε. Είναι αυτός ο λόγος που το πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ σχεδιάστηκε εξαρχής με γνώμονα και επίκεντρο τον πολίτη, έβαλε, όπως όφειλε, πρώτα τον πολίτη, και έτσι οικοδόμησε μία νέα αρχιτεκτονική που ενσωματώνει ένα σύνολο δομικών αλλαγών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρώτα ο πολίτης στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ως φορολογούμενος. Όλος ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ από το πρώτο ως το τελευταίο άρθρο του έχει την προτεραιότητα, αλλά και την έγνοια να σεβαστεί τα χρήματα των φορολογουμένων. Δεν υπάρχει μέτρο διαφάνειας ή ελέγχου που δεν σκεφθήκαμε και δεν εμπεριέχεται στο πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Είναι απορίας άξιο πώς αυτά δεν εντοπίστηκαν από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Δεν υπάρχει εγγύηση χρηστής διοίκησης και ελέγχου των δαπανών που δεν ενσωματώθηκε. Πραγματικά το πιστεύουμε ότι ό,τι θα μπορούσε να κάνει ένας νόμος στο μέτωπο αυτό, το κάνει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ.
Εισάγεται ένα πρωτοφανές πλαίσιο ελέγχων και θεσμικών εγγυήσεων διαφάνειας και νομιμότητας. Οι πολίτες πλέον μπορούν να είναι απολύτως βέβαιοι ότι στους νέους δήμους και στις νέες περιφέρειες τίποτα μα τίποτα απολύτως δεν θα θυμίζει το σημερινό καθεστώς. Ούτε ένα ευρώ δεν θα μπορεί να ξοδεύεται από κανέναν και πουθενά χωρίς τον προληπτικό έλεγχο της Δικαιοσύνης, του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Κάθε πράξη θα πρέπει πρώτα να έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο για να είναι απολύτως διαφανής και μόνον έτσι εκτελεστή. Ούτε μία πρόσληψη με οποιοδήποτε καθεστώς δεν θα μπορεί να γίνει έξω από τις αντικειμενικές διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Ούτε ένα δάνειο δεν θα μπορεί για πρώτη φορά να συναφθεί, εάν δεν πληρούνατι οι συγκεκριμένες προϋποθέσεις που διασφαλίζουν ότι ο δήμος που λαμβάνει τα δάνεια δεν θα οδηγείται σε υπερχρέωση. Γι΄αυτό ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ σε τελική ανάλυση οδηγεί σε σημαντικότατες εξοικονομήσεις. Και αυτό είναι τόσο προφανές, που ειλικρινά να απορεί κανείς πώς αποφασίζει η αντιπολίτευση να δώσει μάχη εναντίον στην πραγματικότητα της κοινής λογικής.
Περιορίζουμε τα λειτουργικά έξοδα, τις περιττές δαπάνες, τις θέσεις των αιρετών της Αυτοδιοίκησης κατά περίπου 25.000 από περίπου 50.000 που είναι σήμερα, δηλαδή τις πάμε στο μισό. Περιορίζουμε δραστικά τα νομικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις από 6.000 σε πολύ λιγότερες από 2.000 δημοτικές επιχειρήσεις και παρακαλώ να μην αμφισβητείτε το νούμερο το κάτω από 2.000. Είναι απλή αριθμητική. 325 δήμοι μπορούν να ιδρύουν μέχρι δύο επιχειρήσεις συν κάποιες επιπλέον που μπορούν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν. Ο συνολικός αριθμός των δημοτικών επιχειρήσεων στη χώρα δεν θα υπερβαίνει πια τον αριθμό των 1.250 ή 1.400 δημοτικών επιχειρήσεων.
Ταυτόχρονα, περιορίζουμε σημαντικά και αντίστοιχα τουλάχιστον κατά 40.000 τις θέσεις των μελών διοικητικών συμβουλίων σε αυτές τις επιχειρήσεις λόγω των συγχωνεύσεων, αλλά αυτά θα προέλθουν και από τον προσυμβατικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου για κάθε σύμβαση των δήμων, δηλαδή τον προσυμβατικό έλεγχο πριν συναφθεί η σύμβαση για συμβάσεις άνω των 100.00 ευρώ. Το Γενικό Λογιστήριο κάνοντας, κατά τη γνώμη μας, εύλογα συντηρητικούς υπολογισμούς υπολόγισε αυτές τις εξοικονομήσεις στα τρία επίπεδα αυτοδιοίκησης στο 1.850.000.000 ευρώ εξοικονομήσεις το χρόνο. Στην πραγματικότητα εμείς πιστεύουμε ότι αυτές θα είναι πολύ περισσότερες. Όλα τα παραπάνω τεκμηριώνουν με έναν αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι ωφελείται ο δημότης ως φορολογούμενος από τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ όσο δεν μπορεί άλλο.
Ταυτόχρονα όμως ο «Καλλικράτης» ενδυναμώνει τον πολίτη στις δυνατότητές του να συμμετέχει, να αποφασίζει, να ελέγχει, να ασκεί τα δικαιώματά του από το θεσμό της διαβούλευσης έως το θεσμό του συμπαραστάτη, αλλά και το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών, αλλά γιατί όχι και στα εκλογικά της Αυτοδιοίκησης.
Θέλω μόνο να επισημάνω τρείς αλλαγές που από μόνες τους μπορούν πράγματι να αλλάξουν αποφασιστικά τα πράγματα. Αμεσότερη εκπροσώπηση με μικρότερες εκλογικές περιφέρειες. Ταυτόχρονα μειώνουμε το όριο του εκλέγεσθαι στο 18. Η καθιέρωση δε της ταυτόχρονης διεξαγωγής ευρωεκλογών και δημοτικών εκλογών μετά το 1974, αλλά στην πραγματικότητα μετά το 1981, καθώς και η συνακόλουθη διεύρυνση της θητείας των αυτοδιοικητικών αρχών σε πέντε χρόνια, είναι μία ακόμα διαρθρωτική αλλαγή με πολλαπλές συνέπειες σ’ όλα τα επίπεδα από το πολιτικό, το θεσμικό έως και το οικονομικό.
Ο πολίτης ωφελείται πάνω απ’ όλα με την παροχή ποιοτικών διοικητικών υπηρεσιών πια με τον «Καλλικράτη»όσο το δυνατόν πιο κοντά του χωρίς το βάρος, την ταλαιπωρία και τις καθυστερήσεις της γραφειοκρατίας. Αποφασιστικής σημασίας γι αυτό είναι η συστηματοποίηση και η κατανομή των αρμοδιοτήτων που γίνεται με γνώμονα τις ανάγκες του πολίτη και ενοποιεί παντού, όπου αυτό είναι δυνατόν, την άσκηση μιας δημόσιας πολιτικής σ’ ένα επίπεδο. Γνωρίζετε για παράδειγμα ότι ένας πολίτης που ήθελε να ανοίξει μια επιχείρηση, που θέλει σήμερα να ανοίξει ένα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος πρέπει να απευθυνθεί και στο δήμο και στη νομαρχία. Με τον «Καλλικράτη» ενοποιούνται αυτές οι αρμοδιότητες σ’ ένα βαθμό, τον πρώτο, και το ίδιο συμβαίνει σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις.
Ο πολίτης όμως επωφελείται και από μία σειρά άλλων παρεμβάσεων με τη δημιουργία των κοινοτήτων, την ίδρυση των ηλεκτρονικών ΚΕΠ, την εισαγωγή του θεσμού της διοικητικής βοήθειας στο σπίτι, της κάρτας του δημότη. Ο πολίτης ως επαγγελματίας, ως επιχειρηματίας βρίσκει με το Συνήγορο του Δημότη και της επιχείρησης ένα θεσμοποιημένο τρόπο αντιμετώπισης της κακοδιοίκησης όπου αυτή υπάρχει, αλλά και της γραφειοκρατίας που τον επιβαρύνει, αλλά και μέσα από την Επιτροπή Διαβούλευσης που θεσμοθετείται, έχει πλέον ένα συντεταγμένο δρόμο για να ληφθούν υπόψη οι ανάγκες του.
Τέλος, τα ίδια ισχύουν και για τον πολίτη ως λειτουργό της Αυτοδιοίκησης, είτε εργαζόμενος, είτε αιρετός είναι αυτός, γιατί και ο αιρετός και ο εργαζόμενος θα υπάρχουν, θα λειτουργούν, θα εργάζονται και θα υπηρετούν ένα θεσμό πλέον σε συνθήκες απόλυτης διαφάνειας με εγγυημένο το οικονομικό καθεστώς της λειτουργίας τους και όχι όπως σήμερα συμβαίνει σε πληθώρα υπερχρεωμένων δήμων όπου, όπως ξέρετε πολύ καλά, οι πρώτοι που πληρώνουν το βάρος αυτής της υπερχρέωσης είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν ούτε καν τις πάγιες μηνιαίες αμοιβές τους.
Όλες οι προαναφερόμενες τομές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθιστούν κατά τη γνώμη μας τον «Καλλικράτη» μια βαθιά ανατροπή στο κράτος. Είναι στην πραγματικότητα αυτές που αποτελούν την προστιθέμενη αξία του «Καλλικράτη» στην προσπάθεια της χώρας να ξεφύγουμε από τον κατήφορο της χρεοκοπίας, έναν κατήφορο στον οποίο μας οδήγησαν οι αντιλήψεις του πελατειακού κράτους και του παλαιοκομματισμού. Είναι κατά τη γνώμη μας αυτή ακριβώς η εξήγηση που απαντά στο εύλογο ερώτημα γιατί ο «Καλλικράτης» κέρδισε στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών την αποδοχή και τη στήριξή τους, γιατί οι πολίτες αντιλήφθηκαν ότι στόχος του «Καλλικράτη» δεν ήταν απλώς «συγκολλήσεις» αυτή τη φορά, αλλά ότι στόχος του «Καλλικράτη» είναι στην πραγματικότητα να φύγουμε επιτέλους από ένα πελατειακό κράτος αναποτελεσματικότητας και διαφθοράς και να περάσουμε σε μία νέα νοοτροπία νοικοκυροσύνης και υπεύθυνης διαχείρισης των κοινών. Υπ’ αυτήν την έννοια και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο-για όσους ακόμη αναρωτιούνται- αποδείχθηκε στη συνείδηση των πολιτών ότι οι συνενώσεις δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά ήταν μέσο για να αλλάξει ριζικά ο τρόπος λειτουργίας, η αντίληψη εξουσίας, η νοοτροπία της δημόσιας διαχείρισης.
Αναφέρθηκε ο κ. Σαμαράς – και καλώς έκανε – αλλά αναφέρθηκαν και πολλοί συνάδελφοι και της Αντιπολίτευσης και της Συμπολίτευσης στα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης γιατί δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό είναι ένα πάρα πολύ κρίσιμο θέμα. Ωστόσο είναι κατά τη γνώμη μας ακατανόητη η εμμονή να αναπτύσσεται μια έωλη - όπως θα αποδείξουμε - κριτική για δήθεν ελλιπείς πόρους που διαψεύδονται από τα στοιχεία, από τις διατάξεις του ίδιου του νομοσχεδίου.
Πιστεύουμε ακράδαντα και μπορούμε να αποδείξουμε ότι ο Καλλικράτης εξασφαλίζει για πρώτη φορά βιώσιμα οικονομικά στην Αυτοδιοίκηση κατοχυρώνοντας για πρώτη φορά δυναμικούς πόρους , σύμφωνα με το δικό της πάγιο αίτημα. Ο πρώτος βαθμός θα αντλεί πια τα έσοδά του με 20% ως ποσοστό του φόρου εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων , με 12% του ΦΠΑ καθώς και με το 50% του φόρου ακίνητης περιουσίας. Τι συνεπάγεται αυτό σε απόλυτους αριθμούς για το 2010 αν εφαρμοζόταν τώρα; Αυτό το στοιχείο το δίνουμε για πρώτη φορά. 4, 628 δισ. ευρώ. Για το 2011 υπολογίζεται ότι τα έσοδα αυτά θα υπερβούν τα πέντε δισεκατομμύρια , λόγω της αναντίρρητης αύξησης του ΦΠΑ. Ξαναλέω ότι αν τώρα οι διατάξεις του νομοσχεδίου μεταφράζονταν σε πόρους προς την Αυτοδιοίκηση, αυτοί οι πόροι θα ήταν σήμερα 4,628 δισ. Ευρώ. Ποιοι είναι σήμερα οι κεντρικοί αυτοτελείς πόροι που πηγαίνουν στην Αυτοδιοίκηση; όχι 4 δις 628 εκατ. που θα πάνε με τον Καλλικράτη, αλλά 3 δις 495 εκατ. Ευρώ. Με την αδιαμφισβήτητη αυτή αύξηση θα καλυφθεί το σύνολο των νέων αρμοδιοτήτων που έρχονται από το δεύτερο βαθμό γιατί αυτά αφορούν τον πρώτο πρωτίστως.
Δεν περιοριστήκαμε όμως σε αυτό. Δημιουργήσαμε και το μηχανισμό που εξασφαλίζει τη δυνατότητα περαιτέρω αύξησης για την περίπτωση όπου η λεπτομερής κοστολόγηση που έχει ενταχθεί στο επιχειρησιακό πρόγραμμα με συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης αποδείξει ότι υπάρχει κάτι το οποίο δεν έχει ληφθεί υπόψιν.
Θα επισημάνουμε και ένα διαρκές σφάλμα που γίνεται σε ότι αφορά το μηχανισμό μεταφοράς πόρων και αρμοδιοτήτων που έφτασε μέχρι το σημείο να θεωρείται και αντισυνταγματικός. Αυτός ο μηχανισμός μεταφοράς πόρων και αρμοδιοτήτων θα έχει ολοκληρωθεί πριν από την 1η Ιανουαρίου 2011, δηλαδή πριν τη μεταφορά αρμοδιοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι είναι τελείως πρόχειρες και αστήρικτες οι αιτιάσεις περί αντισυνταγματικότητας γιατί πόροι και αρμοδιότητες μεταφέρονται ταυτόχρονα από 1/1/2011. Το ίδιο και στις περιφέρειες στο δεύτερο βαθμό , 2,4% από το φόρο εισοδήματος και 4% από το ΦΠΑ τα έσοδά τους, οι πόροι τους. Τι σημαίνει, τι θα σήμαινε αυτό σήμερα για το 2010; 918 εκατ. Ευρώ που θα υπερβαίνουν σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας , το 1 δις για τους ίδιους λόγους από το 2011. Ποιοι είναι οι υπάρχοντες ΚΑΠ του δεύτερου βαθμού; Είναι 422 εκατ. στα οποία προστίθενται 436 εκατ. Ευρώ για δαπάνες μισθοδοσίας , δηλαδή σήμερα 858 εκατ. Ευρώ. Υπολογίζοντας τις αρμοδιότητες που μεταφέρονται στον πρώτο βαθμό και τις αρμοδιότητες που αποδίδονται στην αιρετή περιφέρεια από το κράτος , δεν υπερβαίνουμε σήμερα τα 900 εκατ. Ευρώ. Και πάλι λοιπόν ασφαλής κάλυψη των αναγκών. Επιπλέον εισάγεται εδώ ο ίδιος μηχανισμός με τον πρώτο βαθμό , ο διορθωτικός σε περίπτωση που επισημανθεί ότι θα χρειαστούν περισσότεροι πόροι για να μπορέσουν οι δύο βαθμοί Αυτοδιοίκησης να ασκήσουν επαρκώς και προς όφελος του πολίτη τις αρμοδιότητες που το κράτος τους αναθέτει.
Ποιο είναι, λοιπόν, κατά τη γνώμη μας αναμφισβήτητο συμπέρασμα;
Κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ότι οι πόροι διασφαλίζονται, όπως άλλωστε και η ρητή συνταγματική μας υποχρέωση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λίγο πριν κλείσω- γιατί για τα θέματα της χωροταξίας εγώ θα τηρήσω αυτό που οφείλω και θα τοποθετηθώ όταν γίνει η συζήτηση επί του πρώτου άρθρου, που είναι και το σχετικό άρθρο- θα θέσω ένα θέμα σχετικά με τις απόψεις μας, σχετικά με τα ζητήματα της διαβούλευσης όπως τέθηκαν. Μάλιστα , τα έθεσε και πριν από λίγο και ο κ.Σαμαράς.
Είναι γνωστό σε όλους όσους παρακολούθησαν την προπαρασκευαστική διαδικασία του «Καλλικράτη» από τον Οκτώβριο έως σήμερα: Ουδέποτε, κατά τη γνώμη μας, δε είχε γίνει τόσο οργανωμένη και συστηματική διαβούλευση. Στις 16 Οκτωβρίου παρουσιάστηκε στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης η δέσμευση μας για τον «Καλλικράτη». Στις εκατό μέρες που μεσολάβησαν έως τις 10 Ιανουαρίου, όταν παρουσιάσαμε το νομοθετικό πλαίσιο αρχών, καμία πρόταση- αλλά μέχρι εκεί δικαιολογημένα- δεν είχαμε από την πλευρά κανενός Κόμματος της Αντιπολίτευσης.
Από τις 10 Ιανουαρίου, όταν θέσαμε επίσημα σε δημόσια διαβούλευση το νομοθετικό πλαίσιο, καμία μα καμία πρόταση, καμία μα καμία συμβολή, έστω κριτική, ούτε μια σελίδα δεν ήρθε από το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Όταν στις 9 Απριλίου αποστείλαμε για παρατηρήσεις το μη οριστικοποιημένο προσχέδιο νόμου, το οποίο δημοσιοποιήθηκε ευρέως, και πάλι η ίδια σιωπή και απουσία.
Η ίδια στάση, όταν παρουσιάσαμε πλέον το πλήρες σχέδιο νόμου στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 28 Απριλίου. Η ίδια όταν εισάγαμε, κάνοντας πράξη στο ακέραιο και στο ακραίο όριό του, τον Κανονισμό της Βουλής, όταν εισάγαμε για διαβούλευση στο Κοινοβούλιο στις 3 Μαΐου ολοκληρωμένο το προσχέδιο νόμου. Και τις διατάξεις του νομοσχεδίου και το χωροταξικό.
Καμία πρόταση σε κανένα σκέλος του «Καλλικράτη» από το πρώτο άρθρο του χωροταξικού έως το τελευταίο.
Η μόνη αντίδραση που ήρθε πριν από τη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής-πέντε στη σειρά- ξέρετε πότε ήρθε και τι περιεχομένου ήταν; Δημόσια. Δεν είναι κάτι που αποκαλύπτουμε ούτε παραβιάζουμε κλειστές πόρτες. Ήρθε από τη Σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών, όταν εκεί εμβρόντητοι όλοι ακούσαμε, μάθαμε ότι ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο κ. Σαμαράς, που μέχρι εκείνη τη στιγμή που βρίσκονταν σε τελική διαβούλευση και ήταν η ώρα για να κατατεθούν προτάσεις-αντιπροτάσεις επίσημα, θεσμικά, υπεύθυνα, ζήτησε την απόσυρση του «Καλλικράτη».
Αυτή είναι μια αναντίλεκτη, καταγεγραμμένη στην ιστορία πραγματικότητα, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.
Εμείς , λοιπόν, λέμε ότι το να φτάνει κανείς, αγαπητοί συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, και στο άλλο άκρο, να κατηγορεί την Κυβέρνηση για έλλειψη διαβούλευσης, νομίζουμε ότι είναι μια υπερβολή, η οποία σε καμία περίπτωση δεν αιτιολογείται από τα γεγονότα.
Αυτό ήταν άλλωστε, που συνόδευσε και ως καχυποψία από τη πρώτη στιγμή τον «Καλλικράτη». Θα παρουσιαστεί στις εκατό μέρες; Δεν θα παρουσιαστεί. Θα ψηφιστεί τον Μάιο; Δεν θα ψηφιστεί. Αυτή ακριβώς ήταν η καχυποψία, αν θέλετε, και η κινδυνολογία που υπήρχε σε όλα όσα έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Ακόμη και τώρα ηχούν στα αυτιά μας οι κινδυνολογικές αναφορές: Μην περάσετε το νόμο για την πλήρη υπαγωγή των προσλήψεων στο αντικειμενικό σύστημα του ΑΣΕΠ, γιατί θα καταρρεύσουν οι Υπηρεσίες. Στις 30 Απριλίου δεν θα υπάρχει Κράτος. Δεν θα υπηρετείται ο πολίτης.
Είδατε πουθενά να καταρρεύσει καμιά Υπηρεσία; Είδατε πουθενά να μη εφαρμόζετε απαρέγκλιτα ο νέος νόμος για τις προσλήψεις με την πλήρη υπαγωγή του στο ΑΣΕΠ;
Η ίδια κινδυνολογία και τώρα: Δεν θα ψηφιστεί ο «Καλλικράτης». Δεν θα έρθει στις εκατό μέρες . Δεν θα ψηφιστεί το Μάιο.
Τώρα, έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο: Δεν θα είναι έτοιμα τα πράγματα το προσεχές διάστημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι και το επιχειρησιακό σχέδιο, αλλά και όλα όσα περιέχονται μέσα στο νομοσχέδιο, δεν αφήνουν σε κανέναν καμία αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση, όπως μέχρι τώρα πορεύτηκε, με απόλυτη συνέπεια και εγκυρότητα όσων είχε πει, έτσι θα πορευτεί και στη συνέχεια. Τα δε Προεδρικά Διατάγματα, αλλά και οι Υπουργικές Αποφάσεις είναι ήδη προετοιμασμένες, ώστε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν και αυτά ψηφιστεί.
Μία τελική παρατήρηση: Αυτή είναι μία πράγματι μεγάλη δομική αλλαγή, είναι μια ανατροπή για το Κράτος. Είναι πράγματι μία αλλαγή από αυτές που δεν γίνονται κάθε τόσο. Αργούν, έχουν μεγάλο βάθος, έχουν πολύ μεγάλο εύρος.
Και επίσης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η Κυβέρνηση μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο που διέθετε, έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να φτάσει τη χώρα σε αυτό το σημείο, αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος και μη επιλέγοντας την ασφαλή οδό για μία ακόμη φορά, της ηρεμίας μας, «μη μου τους κύκλους τάραττε» είτε τοπικών κοινωνιών, είτε τοπικών συμφερόντων, αλλά η κοινωνία να παραμένει στάσιμη. Εμείς είπαμε ότι η Ελλάδα πρέπει να πάει μπροστά.
Μια επισήμανση και κλείνω. Και ευχαριστούμε για τα καλά λόγια που ακούστηκαν. Είναι , όμως, ιστορική, είναι πολιτική, ακόμη και προσωπική υποχρέωση να κλείσω αυτή την ομιλία για τον «Καλλικράτη» με μία αναφορά. Τέτοιες μεγάλες δομικές ανατροπές στο Κράτος, στην κοινωνία, στους θεσμούς δεν γίνονται όταν υπάρχει μία πολιτική ηγεσία ενός Υπουργείου αποφασισμένη. Δεν γίνονται ακόμη και όταν αυτή η πολιτική ηγεσία συνοδεύεται από ένα επαρκέστατο και πάρα πολύ ικανό επιστημονικό δυναμικό. Αυτές οι μεγάλες δομικές ανατροπές στο Κράτος και στην κοινωνία για να γίνουν, θέλουν δύο ακόμη πολύ κρίσιμους πρωταγωνιστές αυτής της μεγάλης αλλαγής.
Πρώτον, θέλουν μία αποφασισμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία αυτή την αλλαγή να τη στηρίξει, μία κοινοβουλευτική πλειοψηφία που παρά τις στεναχώριες και τις επιμέρους διαφωνίες της, είναι σε θέση να βάζει το μεγάλο μπροστά από το μικρό, είναι αποφασισμένη να πάρει το κόστος το προσωρινό, προκειμένου η χώρα να ωφεληθεί.
Και αυτό, όμως, δεν είναι το μόνο που επίσης απαιτείται για να προχωρήσει μία τέτοια μεγάλη δομική αλλαγή. Χρειάζεται να υπάρχει και η πολιτική βούληση του Πρωθυπουργού. Χωρίς την πολιτική βούληση του Πρωθυπουργού, του Πρωθυπουργού που παίζει το ρόλο της ατμομηχανής και τραβάει μπροστά αυτές τις δομικές αλλαγές, τέτοιες δομικές αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν.
Άρα, λοιπόν, αν υπάρχει πράγματι ένα κεκτημένο πολιτικό, αν υπάρχει πράγματι ένα μεγάλο βήμα μπροστά, θεσμικό, που πράγματι στη συνείδηση πολλών από εμάς έχει και ιστορικές διαστάσεις, αυτό οφείλεται στον Πρωθυπουργό, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και σε μία παράταξη που φτάνει μέχρι και το τελευταίο χωριό της χώρας, η οποία εδώ και πολλούς μήνες, εδώ και πολλά χρόνια είχε εργαστεί και είχε δεσμευτεί, είχε ζητήσει την ψήφο του ελληνικού λαού για να έρθει στην εξουσία, να πάρει την πλειοψηφία, όχι για να έχει καρέκλες να κάθεται, αλλά για να προχωρά τέτοιες μεγάλες δομικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, που έχει ανάγκη ο λαός και που είμαστε βέβαιοι ότι θα αναγνωρίσει σε κάθε περίπτωση, αρχής γενομένης και από τις ερχόμενες δημοτικές εκλογές.

*Ομιλία στη Βουλή για τον "Καλλικράτη"