An important part of Voegelin’s argument, which he took from writers like Cumont and Walter Bauer (1877-1960), was that the Gnostic attitude, like resentment, is always present in a society, and that the Gnostic religions were never anything like original but always took the form of parodies of the existing mainstream religion, whether it was Platonic Monotheism, Judaism, or Christianity. Gnosticism, for Voegelin, is essentially reactionary and parasitical: it is an intellectualizing form of resentment that obsessively opposes all norms.
By drawing on Hans Jonas, as I will do here, one can briefly sketch in the basic characteristics of ancient Gnosticism. The antique Gnosis represents, for Jonas, a thematic reversal of standing representations of existence. The pervasive civic theology of the Hellenized Roman Empire in late Antiquity centered on the idea of a cosmos, the visible universe in which humanity finds itself, understood as fundamentally good (the word kosmos implies beauty and harmoniousness) and as the deliberate creation of a good Demiurge or Creator-Deity. Qualities of the Creator-Deity, such as his logical mind and his approval of beauty, are reflected in the structures and laws that govern existence within the cosmos. The basic concepts of this view came from Plato’s dialogue Timaeus. Gnosticism, as Jonas shows in The Gnostic Religion (1958), systematically reverses the basic precepts of Greek cosmic monotheism.
When Plato and his followers say that the Creator-Deity is benign, then the Gnostics insist that he is evil, or even that he is not the real Creator, but a usurper who misappropriated creation and then criminally sabotaged or polluted it. When Plato and his followers say that one should love the Creator-Deity and attune himself carefully to the beauties of his creation, then the Gnostics insist that one should hate the Creator-Deity (who is anyway a usurper and a polluter) and revile the many debased phenomena of creation. When Plato and his followers say that it is good to have been born in a beautiful world, then the Gnostics insist that it is intolerable to have been born in a polluted world and that enlightened people will seek to be redeemed from the universal miasma or will dedicate themselves to detoxifying existence.
One can list several more features of ancient Gnosticism, again drawing on Jonas, that Voegelin “imports” into his own argument, although Voegelin’s main source in 1951 was Bauer (1934), not Jonas. When Plato and his followers argue for a universal humanity, then the Gnostics insist that humanity is not single, but dual; that there is a vast preterit of the unenlightened and unsalvageable who probably belong in the Hell where Fate has consigned them and that, set apart from those, there is an elect of the enlightened and salvageable, who, by spiritual exercises, can either escape from the Hellish world or transform it back into its pristine state before the usurper polluted it. In the second of those two possibilities emerges the theme of the Paradise-on-earth, as constructed by the vanguard. Finally, when Plato and his followers say that the world is at least contingently knowable, that it is, more or less, as our senses and our mental operations report it to be, then the Gnostics insist that phenomena are false, or worse yet deliberately falsified, and that the world is a lie concealing a hidden truth to which they alone have access
It is important to remember that the Platonic cosmology largely passed into Orthodox Christian cosmology, so that where first the Gnostics were anti-Platonists, latterly they were anti-Christians. But no real change had occurred.
The actual Gnostics in Late Antiquity characteristically formed small in-groups of the disgruntled, who regarded themselves as pure and whose attitude towards the larger out-group was one of contempt and hostility. Augustine depicts the Manichaeans this way in his Confessions (397 or 398). As such in-groups proliferated, it fell out that the only people whom their members hated more than those in the larger out-group were the members of the other radical, self-isolating in-groups. Gustave Flaubert depicts this sectarian hostility in Anthony’s great sanguine vision of the religious riot in Alexandria in The Temptation of Saint Anthony (1848).
II.
Against this historical and scholarly background, it is possible to understand what Voegelin means when he asserts that Gnosticism is, at one level, in any given society where it appears, a contest by an agitating minority to monopolize the representation of “immanent reality.” With the goal of transforming existence and of realizing their own Paradise-on-earth, Gnostics begin a campaign to discredit the standing representation of reality, insisting on a reversal of terms, as Jonas has described. Of course, reality is that which exists, as and what it is, despite anyone’s dissatisfaction over it or contrary description of it. Thus the Gnostic propaganda campaign is foredoomed to being endlessly ratcheted up in its level of vituperation against actual existence.
With the proviso that Voegelin thinks that Gnosticism failed to triumph in Late Antiquity but indeed triumphed in its disastrous manner in modernity, here is one of the precise formulations of these views from The New Science of Politics: “The truth of Gnosticism is vitiated… by the fallacious immanentization of the Christian eschaton. This fallacy is not simply a theoretical mistake concerning the meaning of the eschaton, committed by this or that thinker, perhaps an affair of the schools. On the basis of this fallacy, Gnostic thinkers, leaders, and their followers interpret a concrete society and its order as an eschaton; and, insofar as they apply their fallacious construction to concrete social problems, they misrepresent the structure of immanent reality.” disenchanted with their formerly charismatic leaders.
The trouble for all of us is that, in the meantime, in “the weird, ghostly atmosphere of a lunatic asylum,” the agitating elites can wreak enormous harm. In Greece, terrific mayhem will already have been perpetrated. And it is fair to say that the GAP has disgraced itself in innumerable ways in the last decade, so much so that it would be foolish to pin any hopes on its reacquisition of the policy helm. At most a reassertion of the GAP would replace chaos with torpor. Torpor is perhaps preferable to chaos, but it is not the same as a healthy society.
Quite apart from election results, the extremism and intolerance of those currently in power polarizes the society increasingly, day by day, with no terminus of the process in sight; nor will their polarizing activities cease, should they lose their majority. Gnostic propaganda is nowadays organized as a colossal communications-network. Certainly Greek society is therefore in the rhetorical phase of a civil war, or perhaps in the policy phase, now that socialistes have the votes to justify their schemes and do as they please. Even if Greece did not advance to some kind of actual civil war, the damage to civic institutions and to trust among people will have been, as it already is, profound and lasting.
One might agree with Voegelin, who was writing sixty years ago, that, “the end of the Gnostic dream is perhaps closer at hand than one ordinarily would assume.” But this need not mean that the aftermath will resemble the status quo ante, or be in any way familiar to those who, during the period of nightmare, held fast to the truth of the soul.ΤΑΛΩΣ
ΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. Μάθαμε, με επιστημονική ακρίβεια, πόσοι είναι οι πνευματικά καθυστερημένοι στην Ελλάδα. Το 10,7% του ελληνικού πληθυσμού! Τόσοι απάντησαν στη χθεσινή δημοσκόπηση του MEGA ότι ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΠΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ!!!
Ένα βασικό επικοινωνιακό πιασάρικο επιχείρημα για την προσφυγή στο ΔΝΤ – το οποίο ακούγεται όλο και συχνότερα- είναι ότι στο πάρτυ συμμετείχαμε όλοι και άρα όλοι πρέπει να πληρώσουμε.
Ας πούμε λοιπόν ότι δυνητικά καλεσμένοι στο πάρτυ ήταν 1000.
Οι 100 πήραν λεφτά από τους 900 για να μπουν μέσα και να φωνάξουν σε λίγο και τους υπόλοιπους. Οι 30 έκατσαν πρώτο τραπέζι πίστα. Οι υπόλοιποι 70 στριμώχτηκαν στο μπαρ. Κάθε λίγο κάποιος από τους 70 έβγαινε έξω και έλεγε στους 900: «Παιδιά σε λίγο θα μπείτε, δώστε κανά φράγκο και θα τα κανονίσουμε όλα».
Με διάφορα τεχνάσματα, υποσχέσεις και απειλές οι 100 είχαν σε διαρκή αφαίμαξη τους 900.
Όταν οι 900 αγρίευαν έβαζαν έναν μέσα για ένα ποτάκι στο όρθιο, να δει τι ωραία που είναι, να το μεταφέρει στους υπόλοιπους να κάνουν λίγη υπομονή ακόμα.
Τα χρόνια πέρασαν, οι 100 πέρασαν υπέροχα, οι 900 ζούσαν με την προσμονή. Οι 30 αγχώθηκαν. Ο λογαριασμός ήταν πολύ μεγάλος. Μπουκάλια, σφηνάκια, λουλούδια, παρελκόμενα. Είπαν στους 70 να βγουν για μια ακόμη φορά έξω, να μαζέψουν λεφτά. «Δεν θα μας δώσουν πάλι, άσε που μπορεί και να μας πλακώσουν» αντέτειναν.
Και τότε οι 30 μεγάλοι συνεννοήθηκαν με το μαγαζί και αποφάσισαν να στείλουν τους μπράβους, να πάρουν από τους πολλούς ότι έχουν και δεν έχουν.
Ελπίζω να περάσατε καλά κύριοι. Τύφλα στο μεθύσι είστε ..κυρίες του ΠΑΣΟΚ.
Ένα βασικό επικοινωνιακό πιασάρικο επιχείρημα για την προσφυγή στο ΔΝΤ – το οποίο ακούγεται όλο και συχνότερα- είναι ότι στο πάρτυ συμμετείχαμε όλοι και άρα όλοι πρέπει να πληρώσουμε.
Ας πούμε λοιπόν ότι δυνητικά καλεσμένοι στο πάρτυ ήταν 1000.
Οι 100 πήραν λεφτά από τους 900 για να μπουν μέσα και να φωνάξουν σε λίγο και τους υπόλοιπους. Οι 30 έκατσαν πρώτο τραπέζι πίστα. Οι υπόλοιποι 70 στριμώχτηκαν στο μπαρ. Κάθε λίγο κάποιος από τους 70 έβγαινε έξω και έλεγε στους 900: «Παιδιά σε λίγο θα μπείτε, δώστε κανά φράγκο και θα τα κανονίσουμε όλα».
Με διάφορα τεχνάσματα, υποσχέσεις και απειλές οι 100 είχαν σε διαρκή αφαίμαξη τους 900.
Όταν οι 900 αγρίευαν έβαζαν έναν μέσα για ένα ποτάκι στο όρθιο, να δει τι ωραία που είναι, να το μεταφέρει στους υπόλοιπους να κάνουν λίγη υπομονή ακόμα.
Τα χρόνια πέρασαν, οι 100 πέρασαν υπέροχα, οι 900 ζούσαν με την προσμονή. Οι 30 αγχώθηκαν. Ο λογαριασμός ήταν πολύ μεγάλος. Μπουκάλια, σφηνάκια, λουλούδια, παρελκόμενα. Είπαν στους 70 να βγουν για μια ακόμη φορά έξω, να μαζέψουν λεφτά. «Δεν θα μας δώσουν πάλι, άσε που μπορεί και να μας πλακώσουν» αντέτειναν.
Και τότε οι 30 μεγάλοι συνεννοήθηκαν με το μαγαζί και αποφάσισαν να στείλουν τους μπράβους, να πάρουν από τους πολλούς ότι έχουν και δεν έχουν.
Ελπίζω να περάσατε καλά κύριοι. Τύφλα στο μεθύσι είστε ..κυρίες του ΠΑΣΟΚ.
Πράγματι, άλλαξε ο κατεστημένος παλαιοδεξιός όρος “Ψωροκώσταινα”.
Έγινε “Ψωρογιώργαινα”. άλλαααααααααααααα ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ του πασοκ !!!!
Σε δυσθεώρητα ύψη σκαρφάλωσε σήμερα το spread των ελληνικών 10ετών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών, ξεπερνώντας τις 1.000 μονάδες βάσης για πρώτη φορά στην ιστορία, μία μέρα μετά την υποβάθμιση της...
ΕΕΕ...ΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΓΟΜΑΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ !!!! ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση
ΑΝ ΔΕΝ ΒΑΛΟΥΝ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥΣ) ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑ ΥΠΟΘΑΛΨΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ ΑΥΤΟ.
Ο ΛΑΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ
An important part of Voegelin’s argument, which he took from writers like Cumont and Walter Bauer (1877-1960), was that the Gnostic attitude, like resentment, is always present in a society, and that the Gnostic religions were never anything like original but always took the form of parodies of the existing mainstream religion, whether it was Platonic Monotheism, Judaism, or Christianity. Gnosticism, for Voegelin, is essentially reactionary and parasitical: it is an intellectualizing form of resentment that obsessively opposes all norms.
ΑπάντησηΔιαγραφήBy drawing on Hans Jonas, as I will do here, one can briefly sketch in the basic characteristics of ancient Gnosticism. The antique Gnosis represents, for Jonas, a thematic reversal of standing representations of existence. The pervasive civic theology of the Hellenized Roman Empire in late Antiquity centered on the idea of a cosmos, the visible universe in which humanity finds itself, understood as fundamentally good (the word kosmos implies beauty and harmoniousness) and as the deliberate creation of a good Demiurge or Creator-Deity. Qualities of the Creator-Deity, such as his logical mind and his approval of beauty, are reflected in the structures and laws that govern existence within the cosmos. The basic concepts of this view came from Plato’s dialogue Timaeus. Gnosticism, as Jonas shows in The Gnostic Religion (1958), systematically reverses the basic precepts of Greek cosmic monotheism.
When Plato and his followers say that the Creator-Deity is benign, then the Gnostics insist that he is evil, or even that he is not the real Creator, but a usurper who misappropriated creation and then criminally sabotaged or polluted it. When Plato and his followers say that one should love the Creator-Deity and attune himself carefully to the beauties of his creation, then the Gnostics insist that one should hate the Creator-Deity (who is anyway a usurper and a polluter) and revile the many debased phenomena of creation. When Plato and his followers say that it is good to have been born in a beautiful world, then the Gnostics insist that it is intolerable to have been born in a polluted world and that enlightened people will seek to be redeemed from the universal miasma or will dedicate themselves to detoxifying existence.
One can list several more features of ancient Gnosticism, again drawing on Jonas, that Voegelin “imports” into his own argument, although Voegelin’s main source in 1951 was Bauer (1934), not Jonas. When Plato and his followers argue for a universal humanity, then the Gnostics insist that humanity is not single, but dual; that there is a vast preterit of the unenlightened and unsalvageable who probably belong in the Hell where Fate has consigned them and that, set apart from those, there is an elect of the enlightened and salvageable, who, by spiritual exercises, can either escape from the Hellish world or transform it back into its pristine state before the usurper polluted it. In the second of those two possibilities emerges the theme of the Paradise-on-earth, as constructed by the vanguard. Finally, when Plato and his followers say that the world is at least contingently knowable, that it is, more or less, as our senses and our mental operations report it to be, then the Gnostics insist that phenomena are false, or worse yet deliberately falsified, and that the world is a lie concealing a hidden truth to which they alone have access
It is important to remember that the Platonic cosmology largely passed into Orthodox Christian cosmology, so that where first the Gnostics were anti-Platonists, latterly they were anti-Christians. But no real change had occurred.
ΑπάντησηΔιαγραφήThe actual Gnostics in Late Antiquity characteristically formed small in-groups of the disgruntled, who regarded themselves as pure and whose attitude towards the larger out-group was one of contempt and hostility. Augustine depicts the Manichaeans this way in his Confessions (397 or 398). As such in-groups proliferated, it fell out that the only people whom their members hated more than those in the larger out-group were the members of the other radical, self-isolating in-groups. Gustave Flaubert depicts this sectarian hostility in Anthony’s great sanguine vision of the religious riot in Alexandria in The Temptation of Saint Anthony (1848).
II.
Against this historical and scholarly background, it is possible to understand what Voegelin means when he asserts that Gnosticism is, at one level, in any given society where it appears, a contest by an agitating minority to monopolize the representation of “immanent reality.” With the goal of transforming existence and of realizing their own Paradise-on-earth, Gnostics begin a campaign to discredit the standing representation of reality, insisting on a reversal of terms, as Jonas has described. Of course, reality is that which exists, as and what it is, despite anyone’s dissatisfaction over it or contrary description of it. Thus the Gnostic propaganda campaign is foredoomed to being endlessly ratcheted up in its level of vituperation against actual existence.
With the proviso that Voegelin thinks that Gnosticism failed to triumph in Late Antiquity but indeed triumphed in its disastrous manner in modernity, here is one of the precise formulations of these views from The New Science of Politics: “The truth of Gnosticism is vitiated… by the fallacious immanentization of the Christian eschaton. This fallacy is not simply a theoretical mistake concerning the meaning of the eschaton, committed by this or that thinker, perhaps an affair of the schools. On the basis of this fallacy, Gnostic thinkers, leaders, and their followers interpret a concrete society and its order as an eschaton; and, insofar as they apply their fallacious construction to concrete social problems, they misrepresent the structure of immanent reality.”
disenchanted with their formerly charismatic leaders.
The trouble for all of us is that, in the meantime, in “the weird, ghostly atmosphere of a lunatic asylum,” the agitating elites can wreak enormous harm. In Greece, terrific mayhem will already have been perpetrated. And it is fair to say that the GAP has disgraced itself in innumerable ways in the last decade, so much so that it would be foolish to pin any hopes on its reacquisition of the policy helm. At most a reassertion of the GAP would replace chaos with torpor. Torpor is perhaps preferable to chaos, but it is not the same as a healthy society.
ΑπάντησηΔιαγραφήQuite apart from election results, the extremism and intolerance of those currently in power polarizes the society increasingly, day by day, with no terminus of the process in sight; nor will their polarizing activities cease, should they lose their majority. Gnostic propaganda is nowadays organized as a colossal communications-network. Certainly Greek society is therefore in the rhetorical phase of a civil war, or perhaps in the policy phase, now that socialistes have the votes to justify their schemes and do as they please. Even if Greece did not advance to some kind of actual civil war, the damage to civic institutions and to trust among people will have been, as it already is, profound and lasting.
One might agree with Voegelin, who was writing sixty years ago, that, “the end of the Gnostic dream is perhaps closer at hand than one ordinarily would assume.” But this need not mean that the aftermath will resemble the status quo ante, or be in any way familiar to those who, during the period of nightmare, held fast to the truth of the soul.ΤΑΛΩΣ
ΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάθαμε, με επιστημονική ακρίβεια, πόσοι είναι οι πνευματικά καθυστερημένοι στην Ελλάδα.
Το 10,7% του ελληνικού πληθυσμού!
Τόσοι απάντησαν στη χθεσινή δημοσκόπηση του MEGA ότι
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΠΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ!!!
από τον dexiextrem
Τι κοινό έχει ο Γιωργάκης με τις γαλοπούλες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι δύο, τη βγάζουν δε τη βγάζουν μέχρι τα Χριστούγεννα!
Ένα βασικό επικοινωνιακό πιασάρικο επιχείρημα για την προσφυγή στο ΔΝΤ – το οποίο ακούγεται όλο και συχνότερα- είναι ότι στο πάρτυ συμμετείχαμε όλοι και άρα όλοι πρέπει να πληρώσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πούμε λοιπόν ότι δυνητικά καλεσμένοι στο πάρτυ ήταν 1000.
Οι 100 πήραν λεφτά από τους 900 για να μπουν μέσα και να φωνάξουν σε λίγο και τους υπόλοιπους. Οι 30 έκατσαν πρώτο τραπέζι πίστα. Οι υπόλοιποι 70 στριμώχτηκαν στο μπαρ. Κάθε λίγο κάποιος από τους 70 έβγαινε έξω και έλεγε στους 900: «Παιδιά σε λίγο θα μπείτε, δώστε κανά φράγκο και θα τα κανονίσουμε όλα».
Με διάφορα τεχνάσματα, υποσχέσεις και απειλές οι 100 είχαν σε διαρκή αφαίμαξη τους 900.
Όταν οι 900 αγρίευαν έβαζαν έναν μέσα για ένα ποτάκι στο όρθιο, να δει τι ωραία που είναι, να το μεταφέρει στους υπόλοιπους να κάνουν λίγη υπομονή ακόμα.
Τα χρόνια πέρασαν, οι 100 πέρασαν υπέροχα, οι 900 ζούσαν με την προσμονή. Οι 30 αγχώθηκαν. Ο λογαριασμός ήταν πολύ μεγάλος. Μπουκάλια, σφηνάκια, λουλούδια, παρελκόμενα. Είπαν στους 70 να βγουν για μια ακόμη φορά έξω, να μαζέψουν λεφτά. «Δεν θα μας δώσουν πάλι, άσε που μπορεί και να μας πλακώσουν» αντέτειναν.
Και τότε οι 30 μεγάλοι συνεννοήθηκαν με το μαγαζί και αποφάσισαν να στείλουν τους μπράβους, να πάρουν από τους πολλούς ότι έχουν και δεν έχουν.
Ελπίζω να περάσατε καλά κύριοι. Τύφλα στο μεθύσι είστε ..κυρίες του ΠΑΣΟΚ.
Ένα βασικό επικοινωνιακό πιασάρικο επιχείρημα για την προσφυγή στο ΔΝΤ – το οποίο ακούγεται όλο και συχνότερα- είναι ότι στο πάρτυ συμμετείχαμε όλοι και άρα όλοι πρέπει να πληρώσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πούμε λοιπόν ότι δυνητικά καλεσμένοι στο πάρτυ ήταν 1000.
Οι 100 πήραν λεφτά από τους 900 για να μπουν μέσα και να φωνάξουν σε λίγο και τους υπόλοιπους. Οι 30 έκατσαν πρώτο τραπέζι πίστα. Οι υπόλοιποι 70 στριμώχτηκαν στο μπαρ. Κάθε λίγο κάποιος από τους 70 έβγαινε έξω και έλεγε στους 900: «Παιδιά σε λίγο θα μπείτε, δώστε κανά φράγκο και θα τα κανονίσουμε όλα».
Με διάφορα τεχνάσματα, υποσχέσεις και απειλές οι 100 είχαν σε διαρκή αφαίμαξη τους 900.
Όταν οι 900 αγρίευαν έβαζαν έναν μέσα για ένα ποτάκι στο όρθιο, να δει τι ωραία που είναι, να το μεταφέρει στους υπόλοιπους να κάνουν λίγη υπομονή ακόμα.
Τα χρόνια πέρασαν, οι 100 πέρασαν υπέροχα, οι 900 ζούσαν με την προσμονή. Οι 30 αγχώθηκαν. Ο λογαριασμός ήταν πολύ μεγάλος. Μπουκάλια, σφηνάκια, λουλούδια, παρελκόμενα. Είπαν στους 70 να βγουν για μια ακόμη φορά έξω, να μαζέψουν λεφτά. «Δεν θα μας δώσουν πάλι, άσε που μπορεί και να μας πλακώσουν» αντέτειναν.
Και τότε οι 30 μεγάλοι συνεννοήθηκαν με το μαγαζί και αποφάσισαν να στείλουν τους μπράβους, να πάρουν από τους πολλούς ότι έχουν και δεν έχουν.
Ελπίζω να περάσατε καλά κύριοι. Τύφλα στο μεθύσι είστε ..κυρίες του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΛΑΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή27 Απρ 2010 11:14:00 μ.μ.
Γελοίε, που έκλεψες την ψήφο του λαού με τα παραμύθια σου και τώρα πάς να μας το παίξεις δόν-κιχώτης.
Απατεώνα, έ απατεώνα.
28 Απρ 2010 9:56:00 π.μ.
ΑΞΙΟΙ .........
ΠΑΣΟΚ – Δύναμη Αλλαγής !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, άλλαξε ο κατεστημένος παλαιοδεξιός όρος “Ψωροκώσταινα”.
Έγινε “Ψωρογιώργαινα”.
άλλαααααααααααααα
ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ του πασοκ !!!!
Σε δυσθεώρητα ύψη σκαρφάλωσε σήμερα το spread των ελληνικών 10ετών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών, ξεπερνώντας τις 1.000 μονάδες βάσης για πρώτη φορά στην ιστορία, μία μέρα μετά την υποβάθμιση της...
ΕΕΕ...ΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΓΟΜΑΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ !!!! ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ.