«Εδώ δεν υπάρχει μοδίστρα και θα υπάρξει Άννα Καλουτά;» Πριν μερικά χρόνια είχαν ρωτήσει τη θρυλική κυρία της Επιθεώρησης, μα είναι δυνατόν ...
«Εδώ δεν υπάρχει μοδίστρα και θα υπάρξει Άννα Καλουτά;»Πριν μερικά χρόνια είχαν ρωτήσει τη θρυλική κυρία της Επιθεώρησης, μα είναι δυνατόν να μην έχει βγει μιά καινούργια αντικαταστάτριά σας, και εκείνη χαμογέλασε: Εδώ δεν υπάρχει μοδίστρα και ζητάς μιά Καλουτά;
Πράγματι σήμερα δεν υπάρχει όχι μόνο μοδίστρα, αλλά ούτε γαλατάς, μπακάλης, ράφτης, όλοι ψωνίζουν στα σούπερ μάρκετ και στα ετοιματζήδικα, εξαφανίζονται και οι εργάτες αφου δεν υπάρχουν εργοστάσια, σε λίγο θα χαθούν και οι αγρότες και θα φέρνουμε ζαρζαβατικά και φρούτα από το εξωτερικό...
Δεν υπάρχουν ούτε δημοσιογράφοι και ρεπόρτερ όπως παλιά που κυνηγούσαν την είδηση, τώρα τα γεγονότα ελέγχονται -όπως τα τρόφιμα και τα ενδύματα, μέσω εταιριών- απο...
εκδοτικά συγκροτήματα και καναλάρχες...
Αλλά ούτε οι καλλιτέχνες βρίσκουν δουλειά, όπως τον παλιό εκείνο τον καιρό που ψυχαγωγούσαν το κόσμο στη Μάντρα του Αττίκ, στο Άλσος του Οικονομίδη, στα καλοκαιρινά θεατράκια, σήμερα οι πάντες είναι ζήτουλες των δισκογραφικών εταιριών και της μανατζαρισμένης σόουμπιζ...
Κι΄αν τότε, πολλοί καλλιτέχνες έβγαζαν το ψωμί τους -όπως ο μπακάλης, η μοδίστρα, που λέγαμε- τώρα μόνο ελάχιστοι μέσω της τηλεόρασης κονομάνε σε ένα μήνα όσα δεν είχε κερδίσει μιά Άννα Καλουτά 70 χρόνια στο σανίδι...
Τί άλλο να πω, η Ελλάδα έχει γεμίσει λαμόγια πολιτικούς και διασκεδαστές, που κάποιοι θα σπεύσουν σήμερα όχι για να αποχαιρετήσουν τη θρυλική κυρία της Επιθεώρησης αλλά για να πουλήσουν μούρη στα δελτία των οχτώ της τηλεόρασης...
Καλό ταξίδι...
.jpg)
Καλωσορίζουμε στις επάλξεις της καλλιτεχνικής/κοινωνικής αρθρογραφίας τον Δημήτρη Λιμπερόπουλο και χαιρετίζουμε την επιστροφή του στο ρεπορτάζ (μετά από απουσία αρκετών ημερών ή και εβδομάδων), με θεματολογία και ύφος γραφής προερχόμενα από μια παλαιότερη (και ασφαλώς ευγενέστερη) εποχή (το ότι δεν βάζει το όνομά του, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τον διακρίνουμε από το στυλ του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αδελφές Καλουτά προσωπικά δεν μας άρεσαν, αλλά το κείμενο του Δημήτρη μας έκανε να νοσταλγήσουμε τόσο τις δύο αδελφές όσο και την χρυσή εποχή στην οποία ήκμασαν.
Επί τη ευκαιρία, ας θυμήσουμε ότι ο Χρήστος Πασαλάρης, στο βιβλίο του "Οι Βαρώνοι (sic) των Media" (ένα βιβλίο "τούβλο" πράγματι) πρέπει να τα έχει πάρει από τον Μαστοράκη - και μάλιστα χονδρά. Και αυτό γιατί, ενώ αγνοεί επειδικτικά τον Δημήτρη Λιμπερόπουλο, πλέκει το εγκώμιο του Μαστοράκη (αναφερόμενος στην εποχή της Μεσημβρινής, αν δεν απατώμεθα) με το επιχείρημα πως ό,τι ανελάμβανε ο Νίκος να γράψει, το έγραφε τάχιστα, με επιτυχία και χωρίς λάθη. Ως αψεγάδιαστο ρεπόρτερ και γραφιά τον παρουσιάζει ο κ. Πασαλάρης. Εδώ πρέπει να έχουμε άλλη μια περίπτωση διαπλοκής μεταξύ Πασαλάρη και Μαστοράκη, με θύμα, όπως ήταν αναμενόμενο, τον Δημήτρη Λιμπερόπουλο...
Δημήτρη συνέχισε. Εμείς θέλουμε και αντέχουμε να σε διαβάζουμε!
Ο Λυμπερό το έχει γράψει το αφιέρωμα?
ΑπάντησηΔιαγραφήόσα βγάζει το μήνα ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Σπύρος Παπαδόπουλος, δεν έβγαλε η Άννα Καλουτά μιά ολόκληρη ζωή.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο. Απουσίαζε καιρό και έτσι ρουφήξαμε το πραγματικά πολύ συγκινητικό κείμενό του. Το πρώτο σχόλιο λέει ότι η αδελφές Καλουτά δεν ήταν καλές. Νομίζω ότι είναι λάθος. Είχαν μπρίο, ταλέντο και διάθεση για ζωή. Είχαν και μεγάλη αγάπη σε αυτά τα μικρά σκυλιά (τσιουάουα τα λένε;). Τώρα το τι λέει ο Πασαλάρης (ή μάλλον το ότι δεν λέει τίποτα) για Λυμπερόπουλο δεν έχει και μεγάλη σημασία. Και το ότι εγκωμιάζει τον Μαστοράκη, επίσης. Ήταν πάντοτε γνωστό ότι ο Μαστοράκης είχε καλύτερες δημόσιες σχέσεις από τον Λυμπερόπουλο και έτσι ο ένας δημιούργησε το προφίλ του μεγάλου, κοσμοπολίτη δημοσιογράφου, ενώ ο άλλος του μέτριου, ταπεινού γραφιά. Το ίδιο άδικη είναι η αποτίμιση και για τον Αντρέα Κουβελογιάννη, έναν τίμιο και ακαταπόνητο εργάτη του ρεπορτάζ. Δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι υπάρχουν ρεπόρτερ δύο ταχυτήτων, με τον Μαστοράκη βασιλιά στην πρώτη κατηγορία, και τους Λυμπερόπουλο, Κουβελογιάννη στη δεύτερη. Βέβαια, ο Λυμπερόπουλος και ο Κουβελογιάννης δεν έφτασαν ποτέ σε αξία τον Μαστοράκη (ούτε σε αναγνώριση, εδώ που τα λέμε), ωστόσο δεν χρειάζονται και υποτίμηση, αφού ήσαν και οι δύο ευσυνείδητοι επαγγελματίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Δημήτρη και καλή επιστροφή.
"κουτσουλιές... γεγονότα της ημέρας ή ότι κατεβάζει η κούτρα μου, καθισμένος στη βεράντα με τις δεκαοχτούρες... θα μου πεις, ρε φίλε, σε μιά εποχή που συμβαίνουν φοβερά γεγονότα και απανθρωπίες, εσύ -αραγμένος μακριά από τον κόσμο- περιγράφεις τα κόμπλεξ και τις ευαισθησίες σου; μπορεί νά΄ χεις δίκιο, αλλά τί άλλο μπορεί να κάνει ένας μοναχικός κούκος... κούκου, κούκου..."
ΑπάντησηΔιαγραφή