Παράπονο....

Aπό το http://kastrinos.pblogs.gr/ Στης ιστορίας το τασάκι πια χωνεύεις σ' αρχαίες στάχτες που σε θάβουν ζωντανή, σε μπερδεμένα δρομολό...

Aπό το http://kastrinos.pblogs.gr/

Στης ιστορίας το τασάκι πια χωνεύεις
σ' αρχαίες στάχτες που σε θάβουν ζωντανή,
σε μπερδεμένα δρομολόγια ταξιδεύεις
φρεγάτα με κατασκισμένο το πανί .

Αιθαλομίχλη από τόκους σε τυλίγει
κι η φτώχια σου παγκόσμια κραυγή,
το χρέος σου θηλιά είναι που...

σε πνίγει
για δανικά έχουν κλίσει όλοι το πουγκί.

Αμαρτωλή σκιά στο πρόσωπο σου
ψυχές βυθίζει σε μια θάλασσα πλατιά,
που είναι ο ήλιος ο λαμπρός στο μέτωπο σου
καπνός τον κρύβει από μια αόρατη φωτιά.

Κι εγώ παροπλισμένος στα πενήντα
σε μια χώρα που δεν έχει πια φρουρούς,
με εισόδημα εκεί στις τρεις κι εξήντα
τους Ευρωπαίους να προσμένω τιμωρούς.

Τι να την κάνω τη ζωή μου Ελλάδα μάνα
πάντα μου έταζες λαγούς με πετραχήλια,
πότε δεν άκουσα χαρμόσυνη καμπάνα
πότε δεν μου 'διωξες την πίκρα από τα χείλια.
Καστρινός.