Θα φάμε παντεσπάνι...

Της Αστίνης-Σοφίας Μαυρέα Έτυχε να έχω μια συζήτηση με έναν πάρα πολύ καλό μου φίλο, αθλητή της ιστιοπλοΐας, χθες βράδυ. Πάνω στη συζήτηση,...

Της Αστίνης-Σοφίας Μαυρέα

Έτυχε να έχω μια συζήτηση με έναν πάρα πολύ καλό μου φίλο, αθλητή της ιστιοπλοΐας, χθες βράδυ. Πάνω στη συζήτηση, λοιπόν, με το μοναδικό τρόπο που έχουμε εμείς οι έλληνες να μεταπηδάμε από το ένα θέμα στο άλλο, καταλήξαμε να συζητάμε για το καινούργιο φανταστικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο (άρθ. 9, παρ. 2) αναφέρεται το εξής:' 'Απαραίτητη προϋπόθεση για το διορισμό των αθλητών, είναι να έχουν διακόψει αποδεδειγμένα την αγωνιστική τους δραστηριότητα κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής τους για διορισμό. Για το σκοπό αυτό...

υποβάλλουν σχετική περί τούτου βεβαίωση της οικείας ομοσπονδίας, καθώς και υπεύθυνη δήλωση περί διακοπής της αγωνιστικής τους δραστηριότητας. Σε περίπτωση που αποκαλυφθεί εκ των υστέρων η ανακρίβεια των όσων αναφέρονται στην υπεύθυνη δήλωση , ανακαλείται υποχρεωτικά ο διορισμός τους, επιφυλασσομένης της ποινικής και αστικής ευθύνης τους για την υποβολή ανακριβούς ή αναληθούς δήλωσης."
Για όσους δεν το κατάλαβαν, να το πούμε κ πιο απλά..αν θες δουλειά αγαπητέ αθλητή, αθλητισμός τέρμα..
Ζούμε σε μια χώρα που βγαίνουν πολλοί και βγάζουν απαγγέλλουν (καθώς περί "ποιημάτων" πρόκειται ή αν προτιμάτε "κασέτα") λογύδρια μέσα από τα οποία προτρέπουν τους νέους ν' ασχοληθούν με τον αθλητισμό .Σε μια χώρα, που με κάθε λαμπρή νίκη τρέχει σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος να συγχαρεί, να φωτογραφηθεί κ φυσικά να δηλώσει την στήριξή του στους νικητές-αθλητές. Μόνο των γνωστών και "τηλεοπτικών" αθλημάτων βέβαια, για τα υπόλοιπα αθλήματα με αθλητές νικητές, πρωταθλητές , Ολυμπιονίκες ουδείς ασχολείται... Οι λόγοι γνωστοί! Αλλά σε περίπτωση αποτυχίας, ο σχετικός διασυρμός και εξευτελισμός δεν εκλύπει. Αν και όλοι μας κάνουν υπερήφανους, μοχθούν μια ζωή και μάλιστα χωρίς καμία απολύτως στήριξη από την πολιτεία ούτε καν οικονομική (διότι ως γνωστόν στη διαδρομή παίρνει τα λεφτά ο αέρας) έρχεται η ώρα της ενηλικίωσης και εκεί ξεκινάνε τα ακόμα πιο δύσκολα. Πόσο να τους στηρίξουν οικονομικά οι γονείς διερωτώμαι; Πόσο να καταφέρουν να ζήσουν χωρίς έσοδα, ψάχνοντας απεγνωσμένα για χορηγούς όλοι αυτοί οι αθλητές;
Και το όνειρο κάπου εδώ γίνεται εφιάλτης..Το 85% περίπου των αθλητών δεν καταφέρνουν να κερδίσουν μια νίκη που θα κατορθώσει να τους εξασφαλίσει στη πορεία μια δουλειά κ όσοι το καταφέρνουν πλέον για να την έχουν θα πρέπει να απαρνηθούν αυτό που από μικρά παιδιά τόσο καλά έμαθαν να κάνουν. Προφανώς, θα είναι βάρος στο τέλεια διαμορφωμένο ελληνικό δημόσιο. Ένα ποσοστό της τάξεως του 40% δεν καταφέρνει ποτέ να τελειώσει την πανεπιστημιακή του εκπαίδευση, γιατί ούτε για αυτόν τον ειδικό τομέα το κράτος έχει μεριμνήσει για αυτούς...Τι κάνουν λοιπόν; Εσείς τι θα κάνατε;
Στους ιθύνοντες για την κατάσταση προτείνω να κόψουν και το νερό στους αθλητές-πρωταθλητές μας.
Από την άλλη στους αθλητές που θα διαβάσουν αυτό τι κείμενο έχω να πω μονάχα ένα:ας φάμε παντεσπάνι...