Η λογική «δίνω και ανοίγω»...

Από το http://www.taseis.net/ Δεν δικαιολογείται ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης στο αγροτικό, το υποτίμησε. Και βέβαια δεν υπάρχει αιφνιδιασμ...

Από το http://www.taseis.net/

Δεν δικαιολογείται ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης στο αγροτικό, το υποτίμησε. Και βέβαια δεν υπάρχει αιφνιδιασμός, όταν γνωρίζουμε για το «χρονικό μιας προαναγγελθείσας ετήσιας κινητοποίησης». Είναι όμως δεδομένο ότι η κυβέρνηση σε κάθε περίπτωση δε μπορεί να λειτουργήσει με τη συνήθη λογική του «δίνω και ανοίγω».
Περίπου 15 ημέρες προτού στηθούν στις εθνικές οδούς μπλόκα, λίγοι στο αρμόδιο υπουργείο εκτιμούσαν ότι οι αγρότες ήταν αποφασισμένοι να μην υποχωρήσουν. Τα προειδοποιητικά σημάδια υπήρχαν όμως. Ήδη από τον Νοέμβριο, οι καταγόμενοι από την επαρχία εισηγητές των Κοινοβουλευτικών Τομέων Εργασίας του ΠΑΣΟΚ εξέφρασαν στον ίδιο τον πρωθυπουργό την ανησυχία τους ότι...

στην ύπαιθρο υπάρχουν μηνύματα έκρηξης.
Η αμηχανία της κυβέρνησης φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Η πρώτη εβδομάδα κύλησε δίχως κάποια συγκεκριμένη πρωτοβουλία, πέρα από τις απομονωμένες προσπάθειες της κ. Μπατζελή να συναντηθεί και βεβαίως να συνεννοηθεί με τους αγρότες. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις ανέδειξαν και μία ακόμη, σχεδόν μόνιμη, παθογένεια της κυβέρνησης, τη διγλωσσία.
Τους είχε τάξει η Κυβέρνηση προεκλογικώς ένα δισ. ευρώ. Τώρα τα ζητούν οι Αγρότες.
Τις καταλήψεις των δρόμων ως μορφή πάλης τις είχε σιγοντάρει όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Τώρα τις χαρακτηρίζουν τα Κυβερνητικά στελέχη ανεύθυνη επιλογή.
Το δίκαιο των αιτημάτων δεν δικαιολογεί μορφές αγώνα, όπως ο αποκλεισμός των εθνικών οδών και των τελωνείων, καθώς είναι φανερό ότι πλήττεται γενικότερα η εθνική οικονομία και όχι μόνο το αγροτικό εισόδημα, αλλά και το κύρος και η αξιοπιστία της χώρας μας διεθνώς. Οι κινητοποιήσεις που τείνουν μάλιστα να γίνουν... «έθιμο» θεωρώ ότι δεν αποτελούν αξιόπιστο τρόπο αντιμετώπισης και επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων του αγροτικού τομέα, καθώς δημιουργούν «κοινωνικούς αυτοματισμούς» που θέτουν τους αγρότες και συνολικά το αγροτικό ζήτημα στο κοινωνικό περιθώριο.
Το αγροτικό πρόβλημα δεν λύνεται με ad hoc επιδοτήσεις μία φορά το χρόνο. Αυτού του είδους η πρακτική οδηγεί στην επανάληψη του φαινομένου κάθε χρόνο την ίδια εποχή.
Το θέμα είναι ότι οι αγρότες όπως και άλλες κοινωνικές ομάδες δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα.
Το αγροτικό ζήτημα σε μια χώρα με τα σημερινά δομικά προβλήματα, την διαχρονική απαξίωση των αγροτών, την συνεχή αποεπένδυση του τομέα, την διεύρυνση του αρνητικού πρόσημου του εμπορικού ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων, είναι πολύπλοκο και επιβαρύνει πολλαπλώς την ελληνική οικονομία. Η ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ.
Απαιτούνται καινοτόμες πολιτικές, νέες δομές, νέοι μηχανισμοί, νέοι όροι λειτουργίας της αγοράς, νέοι αγρότες Υπάρχουν κρίσιμα θέματα όπως οι πολιτικές γης, το κόστος παραγωγής, οι θέσεις μας για τη μετά το 2013 ΚΑΠ, η ασφαλής και βιώσιμη διαχείριση των εισροών και κυρίως των φυτοφαρμάκων, η αναμόρφωση του ΕΛΓΑ, η ασφάλεια των τροφίμων, η λειτουργία της αγοράς των γεωργικών προϊόντων.
Είναι οι νέες πολιτικές να γίνουν κατανοητές, αποδεκτές και να εμπεδωθούν από τους ίδιους τους παραγωγούς και όλους τους εμπλεκόμενους στην αγροτική οικονομία. Το να αλλάξεις νοοτροπία και πρακτικές στη γεωργία, στην κτηνοτροφία, στην αλιεία, στους διάφορους κλάδους, αλλά και στην αγορά τροφίμων, αποτελεί ένα ποιοτικό άλμα της οικονομίας μας. Η γεωργία με τη διευρυμένη έννοια της πρέπει να φύγει από τα στενά όρια της πρωτογενούς παραγωγής και να περάσει δυναμικά στον δευτερογενή και τον τριτογενή τομέα με την προσφορά υπηρεσιών στην κοινωνία.
Για πολλούς η υπόθεση για το αγροτικό χάθηκε τη δεκαετία του '80, όταν στη χώρα έπεσαν πολλά χρήματα, αλλά δεν πήγαν εκεί που έπρεπε...
Τότε δεν είχαμε ούτε τις δομές ούτε την κουλτούρα ούτε τη γνώση για να διαχειριστούμε σωστά έναν πακτωλό χρημάτων. Από τη μια όντως ενισχύθηκε ο αγρότης, από την άλλη όμως δεν χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρήματα για διαρθρωτικές αλλαγές.
Απαιτούνται καινοτόμες πολιτικές, νέες δομές, νέοι μηχανισμοί, νέοι όροι λειτουργίας της αγοράς, νέοι αγρότες Μετά το 2013 θα σταματήσουν οι επιδοτήσεις». Η φράση αυτή, ιδιαίτερα συνήθης τελευταία, δεν αποδίδει απολύτως την πραγματικότητα. Γιατί και μετά το 2013 μετά την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) θα συνεχίσουν να δίνονται επιδοτήσεις, μόνο που θα είναι σημαντικά μειωμένες, και για να τις εισπράξει ένας αγρότης θα χρειάζεται να διαθέτει γνώσεις, ενδεχομένως πιστοποιητικό ασκήσεως επαγγέλματος και να τηρεί συγκεκριμένους κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος.
Σε κάθε περίπτωση, θα υπάρχει περίοδος σταδιακής προσαρμογής έως το 2020. Αν οι Έλληνες αγρότες δεν καταφέρουν να προσαρμοστούν και το κράτος να οργανωθεί ώστε να τους στηρίξει στη μετάβαση στη νέα εποχή, τότε ναι, ίσως πράγματι για πολλούς τα επόμενα χρόνια να σταματήσουν οι κοινοτικές επιδοτήσεις.