Ή αλλάζουν ή βουλιάζουν...

Του Νίκου Β. Δόικου* . Η κατάσταση απαιτεί γενναιότητα. Σύντομα η κυβέρνηση θα διαπιστώσει ότι οι Έλληνες πολίτες δεν θα ανταποκριθούν στο κ...

Του Νίκου Β. Δόικου*
.

Η κατάσταση απαιτεί γενναιότητα. Σύντομα η κυβέρνηση θα διαπιστώσει ότι οι Έλληνες πολίτες δεν θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα να αναλάβουν για άλλη μια φορά οι ίδιοι, από το υστέρημα τους πλέον και υποθηκεύοντας την μελλοντική εργασιακή – επιχειρηματική τους δράση, την σταδιακή ανάταξη της οικονομίας.
Δεν θα δεχθούν να καλύψουν αυτοί το έλλειμμα-προϊόν του πλεονάσματος διαφθοράς κορυφής, με την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου , αν πρώτα δεν επιμερισθούν οι ποινικές ευθύνες. Σε κεντρικό και...

περιφερειακό επίπεδο. Καθώς φαίνεται να διαθέτουν μιαν ισχυρή, γονιδιακού χαρακτήρα δικαιοκρατική συνείδηση, το φιλότιμό τους ( αποκλειστικά ελληνική λέξη ) δεν επιστρατεύεται αν προηγουμένως δεν έχει κατανεμηθεί ισομερώς δικαιοσύνη, αν δεν έχει επέλθει κάθαρση. Η ατιμωρησία τους εξοργίζει ,τους καθιστά εξαιρετικά απείθαρχους, καθόλου συνεργάσιμους και εντελώς απρόθυμους για θυσίες. Κάθε ζητούμενη νέα συλλογική θυσία προαπαιτεί κάθαρση.
Και κάθαρση πέραν της παραδειγματικής τιμωρίας ( όταν αυτή δεν είναι εφικτή λόγω παραγραφής ) μπορεί να είναι και η δημόσια διαπόμπευση.
Για την σημερινή κατάντια της χώρας, φαίνεται καθαρά στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, πως οι πολίτες αποδίδουν ισομερώς τις ευθύνες και στα δύο «ιστορικά» κόμματα εξουσίας. Θεωρούν ότι Πασοκ και Νέα Δημοκρατία επέβαλαν ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων ως μηχανισμό αναπαραγωγής τους στην εξουσία, υπερδιόγκωσαν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ανέτρεψαν τους αξιακούς κώδικες που συνείχαν την ελληνική κοινωνία. Δέκα δισεκατομμύρια τον χρόνο μισθοδοτούν άφαντους ή συστηματικά αργόσχολους δημοσίους υπαλλήλους. Και τα δύο ιστορικά κόμματα εξουσίας ανέθρεψαν και ανέχθηκαν τις συντεχνίες των προνομίων και της διαφθοράς.
Η κατάσταση απαιτεί γενναιότητα. Ο διεθνής εξευτελισμός της χώρας, δεν ανασκευάζεται με ημίμετρα. Η διαφαινόμενη συμπαιγνία διεθνούς επενδυτικού οίκου, διεθνούς δημοσιογραφικού συγκροτήματος και γνωστού hedgefund δεν αποτελεί άλλοθι, ούτε αναιρεί το γεγονός της ισχνής πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας και του συνακόλουθου υπερδιπλασιασμού του επιτοκίου δανεισμού σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Απέναντι σε τέτοιας κλίμακας προβλήματα, οι προχειρότητες και οι παλινωδίες απογοητεύουν και τελικώς αναιρούν κάθε δυνατότητα να επικρατήσει ένα θετικό κλίμα στην αγορά, τόσο απαραίτητο για την ψυχολογική πλευρά της Οικονομίας.
Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την σκοπιμότητα των υιοθετούμενων μέτρων ακόμα και όταν αποσύρονται. Ο οικοδομικός και ευρύτερος κατασκευαστικός τομέας, λ.χ., αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ελλαδικής οικονομίας καθώς υπολογίζεται ότι απασχολούν περι τα διακόσια πενήντα επαγγέλματα, ενώ από τον συνολικό τομεακό τους τζίρο επιστρέφει στο Δημόσιο ένα ποσοστό της τάξης του 55– 65% υπό μορφήν φόρων( 19%ΦΠΑ) κρατήσεων ( 20 – 24% ) και εισφορών στα Ταμεία ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κλπ (15 – 20%), ενώ το υπόλοιπο 40 – 45% επειδή ακριβώς κατανέμεται σε πολύ-τομεακή, πολύ-επαγγελματική βάση, ενισχύει θεαματικά την ζήτηση και συμβάλλει στην τόνωση της Αγοράς. Και όμως ο Τομέας αυτός όχι μόνον δεν επιλέγεται να τροχοδρομήσει την Οικονομία αλλά αντιθέτως βάλλεται από παντού, αμέσως ή εμμέσως, με πρόχειρα ή άκαιρα μέτρα νομοθετικού περιεχομένου.
Το επιχείρημα των μεταμοντέρνων οικονομολόγων ότι ο οικοδομικός – κατασκευαστικός τομέας δήθεν στερείται μακροπρόθεσμης απόδοσης, στερείται σοβαρότητας, ακριβώς γιατί βασίζεται στην αντίληψη μιας οικονομίας των άϋλων συναλλαγών, του shortselling, του αέρα, της δομημένης τοξικότητας και της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπικής αφασίας που οδήγησαν στην πρόσφατη πλανητική κρίση .
Είναι πλέον προφανής η ανάγκη να κινητροδοτηθεί μια οικονομία υγιούς παραγωγικότητας. Και υγιές είναι το χειροπιαστό, το πάνω απ΄το τραπέζι. Αυτό που ταυτοποιείται με τον σωματικό και πνευματικό ιδρώτα προσώπων, ομάδων, κοινωνιών, κρατικών οντοτήτων. Όπως οι ευέλικτες ελληνικές επιχειρήσεις εξαγωγικού χαρακτήρα. Όπως οι καινοτόμες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Η ελληνική ναυτιλία. Ο οικοδομικός – κατασκευαστικός τομέας. Η εναλλακτική διαχείριση των ενεργειακών, περιβαλλοντικών και πολιτισμικών αποθεμάτων της χώρας. Ο εναλλακτικός και εκσυγχρονισμένος πρωτογενής τομέας.
Κοντολογίς ο οικονομικός σχεδιασμός να στοχεύσει την αναζωογόνηση της αγοράς για να εισπράξει από το περίσσευμα της ανάπτυξης και όχι από το υστέρημα των νοικοκυριών.
Ατυχώς, η περίοδος 1981-1993 συνέβαλε καθοριστικά στην εμπέδωση μιας νοοτροπίας και μιάς οικονομίας της κατανάλωσης με δανεικά, απογείωσε χρέος και έλλειμμα και κατέστησε αναπόφευκτο τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό που βιώνουμε σήμερα. Πάντα με την αποφασιστική συνδρομή της τελευταίας τραγικής πενταετίας. Ήταν οι ίδιες αμετροέπειες της λαϊκιστικής πλευράς των ελλαδικών εκδοχών κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς που κατέστησαν την ελλαδική κοινωνία όμηρο των συντεχνιών όπου « νόμος είναι το δίκιο της συντεχνίας». Η κατάσταση απαιτεί γενναιότητα , απο δε τον πρόεδρο της κυβερνήσεως, επιπροσθέτως, πνεύμα πολιτικώς πατροκτόνο.
Η παρούσα κρίση ίσως του παρέχει την ιστορική ευκαιρία να αποδομήσει τα «μνημεία» του λαϊκισμού. Να προχωρήσει στην γενναία περιστολή των δαπανών με δραστική μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Να τολμήσει την άρση της μονιμότητας . Να καταργήσει όλες τις προνομίες. Να συγκρουστεί (γνωρίζοντας ότι έχει μαζί του την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών) με τις συντεχνίες που καταπατούν βάναυσα τα συλλογικά δικαιώματα της ελληνικής κοινωνίας ιδιοποιούμενες οδούς, λιμένες, εθνικά δίκτυα, την συλλογική περιουσία των ελλήνων πολιτών, στο όνομα μιας εκβιαστικής διεκδίκησης συντεχνιακών συμφερόντων.
Και επιτέλους να περιορίσει τις εμφανίσεις των κυβερνητικών στελεχών στα media. Διερωτάται κανείς για την διαχείριση του χρόνου τους όταν σχεδόν καθημερινά εκ-παραθυρώνονται τηλεοπτικώς.
Νομίζω πως το κρίσιμο μέγεθος των πολιτών - ψηφοφόρων ,που χάρισαν την θριαμβική εκλογική νίκη στο Πασοκ,πίστεψαν ότι το κεντρικό προεκλογικό του σύνθημα " ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε " αποτελούσε προσωπική δέσμευση του Πρωθυπουργού για ρήξεις και ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες ουσιαστικής αλλαγής. Οχι στον κυβερνοχώρο αλλα στον χώρο κυβερνητικής ευθύνης και σε χρόνο πιεστικής καθημερινότητας. Οι πολίτες ,καθώς φαίνεται, απαιτούν πλέον χειροπιαστή δικαίωση της επιλογής τους. Σε αντίθετη περίπτωση φοβούμαι πως η κυβέρνηση θα καταστεί η ίδια έρμαια της διαζευκτικής προοπτικής του προεκλογικού συνθήματος.
*** Η ομάδα protovuliadialogou συγκροτήθηκε ως e-host ενός ανοιχτού διαλόγου , πάνω σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα , τα οποία τίθενται με έναν ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο στις πολιτικές αναλύσεις του Δόικου , ενός απο τους πλέον αντισυμβατικούς σύγχρονους έλληνες διανοητές.
* http://www.nikosdoikos.com/ , rudoikos@gmail.com, νικος δοικος στο google