Δεν αρκεί μόνο η λύπη μας…

Toυ Καδήρ Αϊκούτ – Β’ έτος Νομικής ΔΠΘ από το http://piazzadelpopolo.blogspot.com/ Χμμμ... Αλήθεια; Πιστεύετε πράγματι πως ο κόσμος αυτός εί...

Toυ Καδήρ Αϊκούτ – Β’ έτος Νομικής ΔΠΘ
από το http://piazzadelpopolo.blogspot.com/

Χμμμ... Αλήθεια; Πιστεύετε πράγματι πως ο κόσμος αυτός είναι τόσο «super», ώστε όλοι μας να μπορούμε «ελεύθερα» να κάνουμε τις καλύτερες δυνατές επιλογές; Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε, αλλά δε νομίζω πως έχει μεγάλη σχέση με την Ζωή στον πλανήτη Γη.
Πριν από ελάχιστες μέρες διάβασα σε μια ενημερωτική ιστοσελίδα την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη Zimbabwe, στην οποία σελίδα έλεγε τα παρακάτω:
Τα παιδιά λόγω της πείνας τους τρώνε ποντίκια και δηλητηριώδη φυτά. Ζητάμε βοήθεια από όλη τη διεθνή κοινότητα. Πίνουν νερό που είναι βρώμικο. Υπάρχουν περίπου 5 εκατ. Άνθρωποι που θέλουν άμεσα βοήθεια.
Δυστυχώς η περίπτωση της Zimbabwe δεν είναι η μόνη διότι...

το ίδιο συμβαίνει σήμερα και σε άλλα μέρη του κόσμου. Πολλές φορές λόγω έλλειψης νερού αναγκάζονται να πίνουν οι άνθρωποι τα κάτουρα τους (συγνώμη για την λέξη). Και απορώ εγώ:
Πόσοι άνθρωποι γεννώνται κάθε μέρα; Πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα; Πόσοι άνθρωποι που έζησαν τόσα χρόνια μπορούν να πουν ότι έζησαν μια πραγματικά καλή ζωή; Πόσοι άνθρωποι μπορούσαν να βρουν τροφοί κάθε μέρα;
Σύμφωνα με μια έρευνα που έκανε σήμερα οι περισσότεροι παχύσαρκοι βρίσκονται στις αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ κάθε μέρα δεν μπορούν να βρουν φαγητό περίπου 800 εκατ. άνθρωποι.
Όταν στη Zimbabwe τα παιδιά τρώνε ποντίκια και παρόμοια ζώα, δεν έχουν νερό να πιούν, περίπου 7 εκατ. Αμερικανοί έχουν προβλήματα να χωνέψουν αυτά που τρώνε, είναι παχύσαρκοι και πετάνε αυτά που δεν χρειάζονται στα σκουπίδια.
Το 1/5 του συνολικού πληθυσμού της Γης δουλεύουν καθημερινά και πληρώνονται με 1 δολάριο.
Οι Σομαλοί δεν έχουν νερό να πιούν ενώ οι Αμερικανοί που έχουν νερό δεν φτάνει που το πίνουν, αλλά την χρησιμοποιούν και χωρίς λόγω π.χ. να ρίξουν νερό στο δρόμο για να μην σηκώνετε σκόνη.
Πριν μήνες μια παγκόσμια έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον ΟΗΕ. Η μόνη ερώτηση που υποβλήθηκε ήταν: «Παρακαλώ θα εκφέρατε την τίμια κι ειλικρινή γνώμη σας για τη λύση στο πρόβλημα της έλλειψης τροφίμων στον υπόλοιπο κόσμο;».
Η έρευνα ήταν μια αποτυχία. Στην Αφρική δεν ήξεραν τι σημαίνει «τρόφιμα». Στην Ανατολική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει «τίμια». Στην Αγγλία δεν ήξεραν τι σημαίνει «ειλικρινή». Στη Δυτική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σημαίνει «έλλειψη». Στην Ελβετία δεν ήξεραν τι σημαίνει «πρόβλημα». Στην Κίνα δεν ήξεραν τι σημαίνει «γνώμη». Στη Μέση Ανατολή δεν ήξεραν τι σημαίνει «λύση». Στη Νότια Αμερική δεν ήξεραν τι σημαίνει «παρακαλώ». Και στις ΗΠΑ δεν ήξεραν τι σημαίνει «υπόλοιπος κόσμος» ...
Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί υπάρχει αυτή η ανισότητα; Δεν αρκούν οι πηγές του πλανήτη; Δεν έχουμε αναπτύξει τεχνολογία ώστε να μπορεί να διατρέφει ολόκληρη την ανθρωπότητα; Δημοκρατία, ανάπτυξη, ανθρώπινα δικαιώματα, φιλελεύθερη οικονομία, ελευθερία λόγου, ελευθερία, παγκοσμιοποίηση, κοινή αγορά κτλ.
Μπορεί κάποιος να βρει αμέτρητες λέξεις όπως είναι οι παραπάνω λέξεις που δεν έχουν νόημα όταν βλέπουμε τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης κάποιων ανθρώπων!…
Ζούμε σε έναν πλανήτη, στο οποίο τρέφουν τα παιδιά με γάλα, στο οποίο τρέφουν τους ανθρώπους με λόγια, στο οποίο τρέφουν τα ζώα με κανονικά φαγητά!…
Όταν κάποιος πεθαίνει δίπλα σου εσύ δεν μπορείς να το δεις! Αντίθετα αν το βλέπεις αισθάνεσαι χαρά και δεν λυπάσαι για αυτήν την κατάσταση! Δεν θα ξέρουμε τι σημαίνει θάνατος ή πείνα μέχρι ώσπου να μας τύχει και εμάς!!!
Και εμείς αισθανόμαστε λύπη (αλλά στην πραγματικότητα χαιρόμαστε σήμερα!!!) για τα παρακάτω: Για τους ανθρώπους που τους βασανίζουν κάθε μέρα στο Ιράκ! Για τους ανθρώπους που πεινούν κάθε μέρα στην Αφρική και ζουν σε πολύ αντίξοες και απάνθρωπες συνθήκες! Για τους μετανάστες που προσπαθούν πολύ δύσκολα να επιβιώσουν! Για τα αδέσποτα ζώα και το τι θα κάνουν όταν έχει κακοκαιρία και κρύο καιρό έξω! Για εργάτες που δεν έχουν καμιά ασφάλιση για το μέλλον τους! Αισθανόμαστε μόνο λύπη στις παραπάνω περιπτώσεις!!! Επειδή δεν έχουμε ζήσει τέτοια πράγματα, αισθανόμαστε λύπη αλλά αυτή η λύπη παράλληλα περιέχει και χαρά, λόγω του ότι τέτοιες περιπτώσεις δεν μας έχουν τύχει εμάς!!!
Η αντιμετώπιση και πρόληψη του προβλήματος μπορεί να γίνει και είναι επιτακτικό να εντατικοποιηθούν και να συνεχιστούν αδιάκοπα οι προσπάθειες από τις πλούσιες χώρες για να υποστηρίξουν τους αδύνατους να ξεφύγουν από την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Ίσως όμως να αισθανόμαστε λύπη για την δική μας κατάσταση που βλέπουμε τους ανθρώπους αυτούς και δεν κάνουμε κάτι και όχι να αισθανόμαστε λύπη για αυτούς τους ανθρώπους!
Η ευθύνη εμάς που έχουμε «την ζέστα και την ανθρωπιά» μας είναι να τους δίνουμε τις ευκαιρίες να αλλάξουν την κατάσταση τους, αντί να πατάμε επάνω τους. Αν επιτρέπουμε να συμβαίνουν τέτοια πράγματα παραμονές του 2010 ντροπή σε όλους μας. Δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τα ζώα! Μπράβο!!!