Η εκλογή Σαμαρά και η πίεση στην κυβέρνηση...

Τα εκσυγχρονιστικά ανοίγματα του Παπανδρέου . Από το http://www.taseis.net/ . Η εκλογή Σαμαρά έχει πολυσήμαντη σημασία για την κυβέρνηση του...

Τα εκσυγχρονιστικά ανοίγματα του Παπανδρέου

.

Από το http://www.taseis.net/

.

Η εκλογή Σαμαρά έχει πολυσήμαντη σημασία για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Εκτός από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου στερείται της σύμπλευσης που θα του προσέφερε η Ντόρα Μπακογιάννη σε φιλοαμερικανικές επιλογές, υπάρχει και μια δεύτερη παράμετρος που δημιουργεί πίεση στον Πρωθυπουργό. Η αντιπολίτευση η οποία αναμένεται ότι θα ασκήσει ο Αντώνης Σαμαράς, θα έχει τα στοιχεία της αυτοπεποίθησης και του δυναμισμού που προσφέρουν οι 500.000 συμμετέχοντες στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ.
Μια ευρεία δηλαδή βάση νομιμοποίησης υποστηρίζει τον Αντώνη Σαμαρά, και το γεγονός αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι...

η εκλογή του έγινε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά που υπήρχαν όταν ξεκίναγε η κούρσα της διαδοχής Καραμανλή. Έτσι αναμένεται η κυβέρνηση να αισθανθεί από δω και πέρα πολύ μεγαλύτερη πίεση και μέσα στη Βουλή, αλλά και στον κοινωνικό χώρο. Ακόμη και τα συγκροτήματα τηλεόρασης και τύπου θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να προβάλουν το έργο της νέας ηγεσίας της Ν.Δ. που θα είναι απαλλαγμένο και αποφορτισμένο από τις λανθασμένες επιλογές και τα σκάνδαλα της κυβέρνησης Καραμανλή. Το περιβάλλον του Γιώργου Παπανδρέου φαίνεται ότι άρχισε να κατανοεί ότι τα πράγματα δεν θα είναι πλέον τόσο απλά και ότι παράλληλα με το πολύ δύσκολο περιβάλλον στα θέματα οικονομίας θα υπάρξουν και άλλα ζητήματα στα οποία η Ν.Δ., του Σαμαρά πια, θα πιέζει εντονότερα. Έτσι φαίνεται ότι η πρώτη αντίδραση είναι να προστρέξει ο Γιώργος Παπανδρέου σε παλαιότερα στελέχη του εκσυγχρονισμού, τα οποία τόσο πολύ ο ίδιος είχε χρησιμοποιήσει ως «δοχεία εκτόνωσης» τα τελευταία χρόνια. Οι επιλογές Ράπανου, Γιαννίτση, Θωμόπουλου και οι προτάσεις που τους έγιναν, άσχετα αν αυτές έγιναν ή όχι αποδεκτές δείχνουν μια σπουδή προκειμένου να κλείσει κατά το δυνατόν ένα εσωτερικό μέτωπο. Βεβαίως το μεγάλο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας δεν έχει ακόμα ανοίξει αφού αφορά τα καθαρά πολιτικά στελέχη με τα οποία επέλεξε ο Γιώργος Παπανδρέου στο παρελθόν να βρεθεί απέναντι. Τόσο ο Χρίστος Βερελής, όσο και ο Αλέκος Παπαδόπουλος αλλά και ο Γιώργος Πασχαλίδης το τελευταίο διάστημα, όχι μόνο βρίσκονται σε επαφή με έναν ευρύτερο αριθμό στελεχών από το χώρο του εκσυγχρονιστικού κόσμου, αλλά βρίσκονται και σε μια συχνή επαφή μεταξύ τους. Οι πιθανότητες εξεύρεσης κοινής γλώσσας με τον Γιώργο Παπανδρέου φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά περιορισμένες, αφού δεν είναι προσωπικά τα ζητήματα τα οποία χωρίζουν τις δύο πλευρές, αλλά κυρίως το γεγονός ότι προσάπτεται στον Γιώργο Παπανδρέου μια σειρά επιλογών τόσο σε ζητήματα οικονομικά όσο και σε γενικότερα ζητήματα άρθρωσης πολιτικής για τα οποία φαίνεται ότι υπάρχει διάσταση.