Τα όνειρα δεν έχουν τέλος...

Aπό το http://www.endrasi.gr/ . Μια χρονιά τελειώνει. Για τον κόσμο και για το περιβάλλον ήταν μια δύσκολη χρονιά. Πολλοί, ακούμπησαν το μέλ...

Aπό το http://www.endrasi.gr/
.
Μια χρονιά τελειώνει. Για τον κόσμο και για το περιβάλλον ήταν μια δύσκολη χρονιά. Πολλοί, ακούμπησαν το μέλλον και τις ελπίδες τους, στην παγκόσμια συνεννόηση για ένα καλύτερο αύριο στην Κοπεγχάγη. Πολλοί νόμισαν ότι οι άνθρωποι θα ενωθούν μπροστά στον κίνδυνο και θα δράσουν ώστε να τον αποφύγουν. Πολλοί δημιούργησαν προσδοκίες ότι οι ηγέτες μπορούν να υπερβούν τους εαυτούς τους και τα «συμφέροντα» και να αρθούν στο ύψος που οι περιστάσεις επιβάλουν. Απογοητεύτηκαν.
Τι είδαμε στον κόσμο αυτό τον χρόνο που πέρασε ώστε...

να «χτίσουμε» ελπίδες; Δάση καταστρέφονται με εκρηκτικούς ρυθμούς, νερά ρυπαίνονται, ζωή χάνεται, χιλιάδες τόνοι ρύπων γεμίζουν τον αέρα που αναπνέουμε, το χώμα στενάζει από τα τοξικά απόβλητα, τα τρόφιμα γεμίζουν δηλητήρια, παιδιά πεθαίνουν από πείνα, άνθρωποι ζητούν πατρίδα και τροφή. Τι είδαμε; Που ακουμπήσαμε τα όνειρά μας;
Τι είδαμε στην πατρίδα μας; Στον Ασωπό, στον Σπερχειό, στην Εύβοια; Τι είδαμε στην Πεντέλη και στ’ άλλα δάση που κάηκαν; Στις παραλίες που χτίστηκαν, στα σπλάχνα των βουνών που λατομήθηκαν, στις πόλεις που ασφυκτιούν γεμάτες με ρύπους λογιών – λογιών; Τι είδαμε να ξερνούν τα εργοστάσια στην Πτολεμαΐδα; Που ακουμπήσαμε τα όνειρά μας;
Τι είδαμε στον τόπο μας; Πόσοι βυσσοδομούν στον Πηνειό; Τυρόγαλα, λιόζουμα, φυτοφάρμακα, λιπάσματα που πάνε; Ποιος εξαφανίζει τα νερά μας; Ποιος παίζει με την υγεία των παιδιών μας με το πετ-κοκ και τα σχέδια για λιγνίτη;
Που πήγαν τα όνειρά μας τη χρονιά που πέρασε; Τα όνειρα δεν έχουν τέλος! Στην πόλη μας, στη χώρα μας, στον κόσμο, τα όνειρα δεν τελειώνουν. Γιατί παλέψαμε να τα κρατήσουμε ζωντανά. Γιατί σώσαμε ένα δέντρο, μια σταγόνα νερό, ένα μέτρο αέρα. Γιατί ακούσαμε έναν ακόμη άνθρωπο να υψώνει ανάστημα και φωνή. Γιατί είδαμε τη φωνή μας να φτάνει λίγο ψηλότερα στα σκαλιά των εξουσιών. Γιατί συναντήσαμε αυτιά έτοιμα να ακούσουν και μυαλά ανοιχτά να αποφασίσουν. Λίγα, μπορεί, αλλά είναι κάτι. Γιατί συναντήσαμε ανθρώπους πληγωμένους κι αγανακτισμένους μεν αλλά έτοιμους να παλέψουν, ν’ αγωνιστούν. Ο καθένας με τη δύναμή του, με τη γνώση του, με τη φωνή του. Ο καθένας με τον τρόπο του για τον κοινό σκοπό: τη ζωή. Γιατί μαζί μπορούμε να παλέψουμε για τον κόσμο που μας αξίζει.
Δίνουμε υπόσχεση στον εαυτό μας και στις γενιές που έρχονται ότι θα είμαστε εδώ, όρθιοι, δυνατοί, ρομαντικοί, οραματιστές, ανυποχώρητοι.
Γιατί τα όνειρά δεν έχουν τέλος…. Ούτε κι οι αγώνες μας.