Γιατί ψηφίζω Σαμαρά...

Από τον Κ. Παναγοντέμο Προχθές με πήρε τηλέφωνο ο Ισίδωρος Κούβελος.Του είπα ότι θα κάνω το καλύτερο δυνατό. Εννοούσα ότι θα ψηφίσω Σαμαρά.Έ...

Από τον Κ. Παναγοντέμο

Προχθές με πήρε τηλέφωνο ο Ισίδωρος Κούβελος.Του είπα ότι θα κάνω το καλύτερο δυνατό. Εννοούσα ότι θα ψηφίσω Σαμαρά.Έτσι είμαστε εμείς οι ψηφοφόροι. Και μείς είμαστε πολλοί. Μας έμαθαν μερικά από τα κολπάκια τους οι πολιτικοί.
Τα περισσότερα μεσαία και ανώτερα στελέχη, οι μέχρι τούδε έχοντες κάποια ή μικρή σχέση με τα κομματικώς δρώμενα, και άρα συνυπεύθυνοι, είναι με την Ντόρα. Το αν η συλλογική ευθύνη κατανέμεται και απενοχοποιεί το άτομα είναι θέμα της ψυχολογίας του βάθους ίσως και αντικείμενο κοινωνιολογικών ερευνών. Οι απλοί άνθρωποι έχουν κόψει τους πάλαι ποτέ ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με την Ντόρα Μπακογιάννη. Όχι με δική τους ευθύνη. Ο λαός αγκάλιασε την Ντόρα, την δέχθηκε με το μικρό της όνομα και...

έστω με το επώνυμο του αειμνήστου συζύγου της. Όμως ο βίος της και η πολιτεία της την απομάκρυναν από την βάση. Δεν έκανε, είναι αλήθεια, κανένα τραγικό λάθος. Και ικανή είναι και συνεπής με τις αρχές της παράταξης. Όμως ποτέ δεν έκρυψε ότι θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Ποτέ δεν έκρυψε την ακόρεστη δίψα της για εξουσία. Όχι πως δεν είχε αρκετή. Αλλά ήθελε κι άλλο. Δυσανάλογα τα οφέλη από την πραγματική της προσφορά. Ως δήμαρχος και ως υπουργός εξωτερικών δεν έδειξε την κλάση της. Και η πτώση αυτού του άμορφου μηχανισμού που κέρδισε την εξουσία δυο φορές και κατάφερε να κυβερνήσει 5 μόλις χρόνια δεν είχε καμιά θετική επίπτωση στον μέσο ψηφοφόρο, στον μέσο πολίτη. Τι θα κάνει άραγε ως αρχηγός που δεν έκανε ως υπαρχηγός της παράταξης.
Αντίθετα ο έτερος Καππαδόκης, ο Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται ότι έχει άστρο. Προερχόμενος από μια πολιτική έρημο κατάφερε να ακουμπήσει το συναίσθημα του μέσου νεοδημοκράτη, όχι απαραίτητα και τη σκέψη του και προβάλει ως ο εκφραστής των καημών του. Είναι ικανός ίσως και ικανός για όλα.
Είναι, ωστόσο, αυτός που στον ιδεολογικό τομέα μπορεί να εμφυσήσει την αγάπη για το κόμμα, και να δώσει νόημα στην «αποσταμένη» ελπίδα. Δεν είναι ρε παιδιά ντροπή να είναι κανείς δεξιός. Σκέτο χωρίς αυτό το κέντρο- δεξιός μπροστά. Και ας πάρει το κόμμα αυτό 30 τοις εκατό. Δεν είμαστε σε ένα κόμμα για την εξουσία. Δεν έχουμε όλοι μπουλντόζες ούτε θέλουμε όλοι διορισμό. Η ιδεολογική καθαρότητα είναι προϋπόθεση sine qua non στην πολιτική. Οι οπαδοί ίσως και οι πολέμιοι έρχονται μετά. Το αμάγαλμα του μεσαίου χώρου, αυτή η χύδην απολιτίκ διαχειριστική προσέγγιση σε όλους και σε όλα οδήγησε σε αδιέξοδα πολιτικά και οικονομικά.
Για αυτό λοιπόν Σαμαρά και βλέπουμε.