Η ανοχή αποκαλύπτει ενόχους...

Οι ευθύνες και της Αριστεράς στην υπόθεση της Siemens . Aπό τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο http://www.andrianopoulos.gr/ . Παρακολουθώ με ιδιαίτερ...

Οι ευθύνες και της Αριστεράς στην υπόθεση της Siemens

.

Aπό τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο
http://www.andrianopoulos.gr/

.
Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την συζήτηση που έχει ανοίξει από τις σελίδες της «Ελευθεροτυπίας» για τις πραγματικές η όχι ευθύνες ΚΑΙ της Αριστεράς για την υπόθεση της Siemens. Αυτό που είναι από την αρχή ενοχλητικό είναι η αγιοποίηση. Η διαφθορά, προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν, εμφιλοχωρεί μοναχά στους χώρους της δεξιάς και των καπιταλιστικών κυκλωμάτων. Η αριστερά είναι αδύνατον να έχει σχέση.
Η διαφθορά εν τούτοις και ο χρηματισμός έχει να κάνει πάντοτε με συναλλαγές με το δημόσιο. Οι πελάτες του δημοσίου είναι εκείνοι που βάζουν το χέρι στην τσέπη για να κάνουν δουλειές και να εξασφαλίσουν προνόμια, εργολαβίες και προμήθειες. Η Siemens λ.χ δεν λάδωνε ιδιωτικές εταιρίες για να κάνει τις δουλειές της. Κρατικές εταιρίες και κυβερνήσεις φαίνεται πως χρηματοδοτούσε ώστε οι αποφάσεις της γραφειοκρατίας να την ευνοούν. Ποιος όμως υποστηρίζει την μονοπωλιακή σχεδόν παρουσία του κράτους στα κυρίαρχα ύψη της οικονομίας; Ένα καθεστώς οικονομικό δηλ. όπου το κράτος αποφασίζει για το ποιος θα γίνει πλούσιος και ποιος φτωχός; Όχι βέβαια οι καπιταλιστές, οι νεοφιλελεύθεροι η γενικά οι γνήσιοι «δεξιοί».
Η φυσική πολιτική αντίληψη λοιπόν της Αριστεράς οδηγεί στην διαφθορά κι’ ενισχύει τις ...

παράνομες συναλλαγές ανάμεσα σε ιδιώτες και κρατικούς γραφειοκράτες. Μια ματιά στους δείκτες διαφθοράς της διεθνούς διαφάνειας αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οσο μεγαλύτερος ο έλεγχος του κράτους στην οικονομία τόσο μεγαλύτερη είναι η διαφθορά και η συναλλαγή στις χώρες αυτές. Με προεξάρχουσες βέβαια τις πρώην «σοσιαλιστικές» χώρες. Να μην μας διαφεύγει πως οι σημερινοί «ολιγάρχες» (στη Ρωσία λ.χ.) έβαλαν τις βάσεις των σημερινών τους αυτοκρατοριών στα χρόνια του κεντρικού κρατικού σχεδιασμού της οικονομίας. Ανεδαφικό είναι και το επιχείρημα πως εφ’ όσον δεν βρίσκεται κάποιος στην κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να μετέχει στο όποιο φαγοπότι. Περισσότερη σημασία για την πραγματοποίηση μιας «δουλειάς» έχει η σιωπή του αντιπολιτευόμενου από την έγκριση του αρμόδιου. Διότι εξασφαλίζονται άλλοθι και σιγουριά. Ισως μάλιστα η σιωπή αυτή να είναι και περισσότερο πολύτιμη. Η ανοχή λοιπόν συχνά αποκαλύπτει ενόχους. Και «δείχνει» συναλλαγή.
Ο Περικλής Κοροβέσης είπε απλά αυτά που όλοι γνωρίζουν. Αλλά κανένας δεν τολμάει να ομολογήσει. Όλα ξεκινούν με την προμήθεια των ψηφιακών από την κοινοπραξία τότε της Siemens με την Intracom. Που η κυβέρνηση συνεργασίας Ζολώτα δεν είχε εγκρίνει. Μια κυβέρνηση στην οποία εγώ τότε δεν μετείχα. Αλλά η προμήθεια τελικά δόθηκε. Από πουθενά δεν προέκυψε συμφωνία η τελική έγκριση του τότε Πρωθυπουργού. Πως έγινε αυτό; Ο τότε κρατικός ΟΤΕ να αποφασίζει κόντρα στις κυβερνητικές αποφάσεις; Σε ποιανού τις πλάτες στηριζόταν; Η Αριστερά της τότε συγκυβέρνησης δεν ξέρει τίποτα για το γεγονός; Οι θέσεις των τότε συνδικαλιστών δεν συνιστούν άλλοθι. Διότι η άποψη για πανάκριβες δικαστικές εμπλοκές στην περίπτωση που η προμήθεια δεν θα εγκρινόταν, δεν ευσταθεί. Διότι ο αρμόδιος Υπουργός την είχε απορρίψει. Και το Υπουργικό Συμβούλιο που είχε υιοθετήσει την άποψή του δεν εκτιμώ πως στόχευε στην οικονομική καταστροφή της χώρας!! Με την απόφαση ΕΚΕΙΝΗ, συμφωνούντων και των συνδικαλιστών, της διοίκησής του ο ΟΤΕ δέθηκε στο άρμα των δύο εταιριών. Και όχι με τις όποιες προηγούμενες.
Ούτε για τον εισαγγελέα Ζορμπά που στην συνέχεια, και μετά από δικές μου καταγγελίες, άσκησε επτά ποινικές διώξεις για κακούργημα δεν άκουσε τίποτε η Αριστερά; Κι’ αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ανατραπεί. Για τις ψηφιακές παροχές βέβαια. Και ζήτησε ο εισαγγελέας τα πινάκια συγκεκριμένων χρηματιστηριακών συναλλαγών διαφόρων προσώπων, μέσω των οποίων υποπτευόταν δωροδοκίες. Η διοίκηση τότε του χρηματιστηρίου αρνήθηκε να παραδώσει τα πινάκια!! Στον εισαγγελέα! Με ποιανού τις πλάτες άραγε; Κι’ ο Ζορμπάς μετετέθη στα Γιάννενα. Η Αριστερά δεν ήξερε ούτε τότε τίποτε; Το ζήτημα όμως είχε έρθει στη Βουλή. Με ερώτηση βουλευτή της ΝΔ. Δεν μπορεί λοιπόν να μην γνώριζε…
Η δε υπόθεση έπεσε τελικά στα μαλακά διότι οι υπόλογοι ισχυρίσθηκαν, και η δικαιοσύνη δέχθηκε, πως τα συστήματα της σχετικής προμήθειας, που η προκήρυξη απαιτούσε να έχουν αγορασθεί προηγουμένως από ευρωπαική χώρα, τα είχε προμηθευθεί κατά το παρελθόν …ο ΟΤΕ!! Τα ψηφιακά της συγκυβέρνησης δηλαδή αποτέλεσαν το άλλοθι για τις σκανδαλώδεις προμήθειες της συνέχειας. Δεν θυμάμαι να είπε κάτι για όλα αυτά τότε η Αριστερά.
Αλλά και στην πρόσφατη ιστορία με την Siemens υπάρχουν ερωτήματα που κανένας δεν τολμά να ακουμπήσει. Ολων το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις τακτικές κινήσεις ενός των κατηγορουμένων. Για ποιόν λόγο όλα τα κόμματα – με έμφαση στο «όλα» - δεν συναινούν σε μιά απαίτηση προς την μητρική εταιρία να αποκαλύψει τα πρόσωπα που με ελαστική συνείδηση συνέβαλαν στην καταλήστευση του ελληνικού λαού; Και στην αντίθετη περίπτωση, να αποκλειστεί η εταιρία αυτή, και τα τυχόν παρακλάδια της, από κάθε δημόσια προμήθεια και εργολαβία; Σε όσες χώρες του κόσμου υπήρξε παρόμοιο θέμα αυτή υπήρξε η πρώτη κίνηση του εκεί πολιτικού προσωπικού και σχεδόν παντού έφερε αποτέλεσμα (ακόμα και στη Νιγηρία!!). Εδώ αντίθετα, συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ, ουδείς τολμά να σχολιάσει την επιλογή αυτή. Και να προτείνει την υιοθέτησή της. Αγνοούμε λοιπόν την εταιρία και τους εν Ελλάδι συνεταίρους της. Κι’ ασχολούμεθα με κάποιο εκτελεστικό της όργανο που είτε γνώριζε είτε δεν γνώριζε το εύρος των κινήσεων των αφεντικών του. Το γνωστό τροπάρι, δηλαδή. Σκεπάζουμε τον γάιδαρο και χτυπάμε τον σανό.
Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε: “Follow the money” (ακολουθήστε το χρήμα). Εδώ επιδεικτικά τα αγνοούμε. Αν ψάξουμε τις δουλειές που πήρε η εταιρία αυτή, με ποιούς ντόπιους συνεργάτες τις πήρε, τι αντιδράσεις και διαμαρτυρίες υπήρξαν, ποιοί φάνηκε κάθε φορά να εμπλέκονται, ΠΟΙΟΙ ΣΙΩΠΗΣΑΝ, ποιά υπήρξε η κατ’ εξακολούθηση οικονομική κατάσταση των κάθε φορά αρμοδίων και την κατάληξη των διαφόρων υποθέσεων, συμπεράσματα δεν θα είναι δύσκολο να προκύψουν.