Η Ελλάδα σβήνει μεταξύ 55% και 92%...

Aπό το http://www.taseis.net/ . Οι συγκρίσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση γίνονται πλέον με παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων που εκφράζονται ως π...

Aπό το http://www.taseis.net/

.
Οι συγκρίσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση γίνονται πλέον με παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων που εκφράζονται ως ποσοστό της απόκλισης μεταξύ του μέσου όρου των χωρών της ευρωζώνης και των αντίστοιχων της Ελλάδας. Μισθοί και συντάξεις λοιπόν του ιδιωτικού τομέα μετά βίας φτάνουν το 55% του μέσου όρου της ευρωζώνης ενώ το κόστος ζωής είναι στο 90%. Αυτή ακριβώς η διαφορά των 35 μονάδων αποτυπώνει το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας αλλά και το γεγονός ότι αυτός πάλι ο χώρος του 35% καταλαμβάνεται από ένα συνονθύλευμα φοροδιαφυγής, μαύρης οικονομίας, διαπλοκής και κομπιναδόρων μεσαζόντων. Όλοι αυτοί, πορεύονται μέχρι σήμερα ανενόχλητοι και ενοχλούνται μόνο πότε - πότε από τις δηλώσεις αυστηρών προθέσεων των πολιτικών, γιατί στην πράξη όχι μόνο δεν γίνεται τίποτα κάτι που θα ήταν θετικό, αλλά υπάρχει μια διαρκής επί τω δυσμενέστερο εξέλιξη. Το μέγιστο θέμα που είναι η συνεχής μείωση της καθαρής παραγωγής, δηλαδή των μονάδων παραγωγής όπως μετρώνται στην οικονομία, δεν αποτελεί πάλι κεντρικό ζήτημα στο δημόσιο διάλογο αυτής της χώρας.
Φαίνεται ότι...

τα πολιτικά κόμματα ιδιαίτερα δε αυτά της αριστεράς δεν προβληματίζονται απʼαυτή την εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη . Όλοι δε φαίνεται να αγνοούν τις εξισώσεις όπου μείωση της παραγωγής ισούται με μείωση του πλούτου και μείωση του πλούτου της χώρας ισούται με υποβάθμιση της ποιότητας του κοινωνικού κράτους. Έχουμε την εντύπωση ότι υπάρχει μια τεράστια πλάνη.
Η αγορά και η οικονομία θεωρούνται ότι είναι εμπλεκόμενες έννοιες με το κοινωνικό κράτος και το δίχτυ κοινωνικής προστασίας Υπάρχει μια διαρκής αντιπαλότητα ανάμεσά τους με αποτέλεσμα να βουλιάζουν και τα δύο μαζί.
Οι προηγμένες χώρες τα έχουν ξεχωρίσει. Ενίσχυση της αγοράς, μεταρρυθμίσεις για να εξαφανιστούν τα στεγανά, κατάργηση νυχτερινών τροπολογιών που εξασφαλίζουν προνόμια σε συντεχνίες, και από την άλλη, με τον πλούτο που παράγει η αύξηση της παραγωγής θεμελιώνουν κοινωνικά κράτη σύγχρονα και ισχυρά. Για παράδειγμα στη χώρα μας το τρίγωνο παιδεία-έρευνα-καινοτομία έχει καταντήσει σημειακή αναφορά Σημείο δηλαδή ένα και μοναδικό, ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ. Τίποτε άλλο. Καταργήσαμε τη βαθμίδα του Λυκείου, η έρευνα αποτελεί αντικείμενο χρηματοδότησης ίσα - ίσα για τους μισθούς των ερευνητών, η δε καινοτομία, δεν βρίσκει ούτε καν στοιχειώδη χρηματοδότηση αφού οι υπερτροφικές τράπεζες των μεγάλων κερδών έχουν καταργήσει τα venture capitals που είχαν ιδρύσει πριν από μια δεκαετία.
Τη λύση θα τη βρούμε δηλαδή όταν χτυπήσουμε το πάτωμα;