Δημόσιες ατσιγαρίες...

Του Αλώνιου Γκορτζόγλη . Είπαν στον κάθε «Τίποτα» να βγάλει ένα φιρμάνι κι όπου μαζεύοντ’ άνθρωποι να πάψει το ντουμάνι. “Τσιγαροαπαγόρευση”...

Του Αλώνιου Γκορτζόγλη
.
Είπαν στον κάθε «Τίποτα» να βγάλει ένα φιρμάνι
κι όπου μαζεύοντ’ άνθρωποι να πάψει το ντουμάνι.
“Τσιγαροαπαγόρευση” το είπαν οι χαχόλοι.
Πως είν’ για την υγεία μας. Κι υπάκουσ’ όλη η πόλη...

Μα όσοι τυράκι είδανε δεν πρόσεξαν τις φάκες
κι αυτοί που χειροκρότησαν πιαστήκανε μακάκες.
Αφού το έξυπνο πουλί το πιάνουν απ’ τη μύτη,
μας την σκαρώσαν τη δουλειά να μείνουμε στο σπίτι.

Τηλεφωνώ στους φίλους μου να βγούμε να τα πούμε.
Κι αυτοί μου λεν: «Παράτα μας, τσιγάρο δεν μπορούμε...
να ανάψουμε στη μάζωξη, η σκέψη να πετάξει...»
Γι’ αυτό καθένας προτιμά, στην τρύπα του ν’ αράξει.

Κι αυτό είναι το ζητούμενο: Στο σπίτι να κλειστούμε,
μπροστά στην τηλεόραση ειδήσεις για να δούμε.
Κι όταν κουρκούτι το μυαλό μας κάνουν τα πρακτόρια
να πάμε στα κρεβάτια μας καθένας μας και χώρια.

Σκεφτήκαν Κύκλοι Σκοτεινοί πως πρέπει να με «κλείσουν»
και μέσα στο λαγούμι μου να με περιορίσουν.
Να μην μιλώ στην Αγορά, μην διακινώ ιδέες:
Να μ’ έχουν ολομόναχο και έξω από παρέες...

Διατάξαν Κύκλοι Σκοτεινοί πως είν’ για το καλό μου
διάλογο και διαλεκτική να βγάλω απ’ το μυαλό μου.
Να κάθομαι να σκέφτομαι τι Θέλουν ν’ αγοράσω
και μεσ’ στην απομόνωση να μην μπορώ να δράσω.

Και βρήκαν κάποιους «Τίποτα» για τις βρωμοδουλειές τους.
Που τους κουνούν τα νήματα μέσα από τις φωλιές τους.
Και μαριονέτες φτιάξανε εγώ να τις ψηφίσω
που ορίζουνε, εκ μέρους Τους, τον τρόπο που θα ζήσω.

Κι έφτιαξαν «Αντικαπνιστές», να ΄χουν ομάδα κρούσης:
Καθολική ισοπέδωση διέταξε ο Προκρούστης!
Για να περάσει η «φ»ουστιά κι εμείς να την δεχτούμε
μ’ ανθρώπους που αγαπήσαμε βάζουν να τσακωθούμε...

Και δείτε τώρα μάγκες μου ποιοί κάνουν τσαμπουκάδες.
(Και ποιός θα το περίμενε να ’ν’ οι γερμαναράδες!)
Σηκώσανε ανάστημα κι είπανε: Μην τολμήστε
αυτά που κάνατε αλλού, σε μας να επιχειρήσ’τε!!»

Η αντίσταση ξεκίνησε από την Βαυαρία.
Μαζί κι οι γκασταρμπάιντερ σε κάθε μπυραρία.
Το μήνυμα ξεκάθαρο στα υπόδουλα ξενέρια:
«Όποιος μας κόψει τον καπνό θα του κοπούν τα χέρια!»

Οι Άγγλοι το κατάπιανε και σκύψαν το κεφάλι.
Κι οι Ιρλανδοί δεν πρόσεξαν και κοίτα τώρα χάλι.
Για δεσ’ τε μια παράδοση αιώνων να χαλιέται
μα ο θυμός δεν φαίνεται και φύλλο δεν κουνιέται.

Οι πάμπες, πάνε. Κλείνουνε σ’ όλη τη Βρετανία!
Κι όσοι πιστοί απόμειναν αρπάξαν πνευμονία.
Καθώς στο δρόμο βγαίνανε τσιγάρο για να ανάψουν,
να νοιώσουν την ξεφτίλα τους, το χάλι τους να κλάψουν.

Χτυπάνε το κεφάλι τους που δεν ξεσηκωθήκαν
εγκαίρως ν’ αντιδράσουνε όσοι τo ψυλλιαστήκαν.
Να απαιτήσουν μαγαζιά exclusive για ντουμάνια
κι όχι σαν κότες να δεχτούν ετούτη την παράνοια.

Το δίκιο θα ’τανε αλλιώς: να πάω όπου γουστάρω.
Να ’μαι σε αέρα καθαρό ή μέσα στο τσιγάρο.
Τα μαγαζιά μας χωριστά, κανείς να μην οχλείται:
διαλέγοντας ατμόσφαιρα, αν θέλετε θα μπείτε.

Μα η επιλογή είν’ άκυρη κι αυτό είναι το κόλπο:
αργά, να συνηθίζουμε πως χάνουμε τον Τόπο!
Με τους Παγκόσμιους Νόμους τους, που θα ’ρχοντ’ ένας-ένας,
να αντιδράσει στο Κακό δεν θα μπορεί κανένας...

Μα ο κάθε Μίστερ Τίποτα στο τίποτα θα πέσει
παρόλο που του τάξανε την πιο ψηλή τη θέση.
Όταν τελειώσουν τη «δουλειά», προς χάρη των Υπάτων,
τα Τίποτα θα πεταχτούν στον κάδο απορριμμάτων.