Για τις πυρκαγιές χρειάζεται πολιτική βούληση και κοινή λογική...

Γράφει ο Θεόδωρος Κατσανέβας . Η πύρινη λαίλαπα που ενέσκυψε για άλλη μια φορά με το τρομακτικό της πρόσωπο στη χώρα, δεν μπορεί να αντιμετ...

Γράφει ο Θεόδωρος Κατσανέβας

.

Η πύρινη λαίλαπα που ενέσκυψε για άλλη μια φορά με το τρομακτικό της πρόσωπο στη χώρα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με συμβατικές μεθόδους και τις διάφορες κοινότυπες εισηγήσεις ειδημόνων και μη που περιδιαβαίνουν τα κανάλια, διαμαρτύρονται και προτείνουν τις δικές τους μαγικές συνταγές. Που σχεδόν όλες γυροφέρνουν στα κοινότυπα και δημοφιλή μοτίβα για πρόσληψη και δημοσιουπαλληλοποίηση χιλιάδων δεκάδων δασοπυρεσβοστών, για αγορά πανάκριβου εξοπλισμού αεροπλάνων, ελικοπτέρων κλπ.
Στην πραγματικότητα, εκείνο που χρειάζεται, εκτός από το σωστό σχεδιασμό και οργάνωση, είναι η πολιτική βούληση, η κοινή λογική, η πρόληψη και η καταστολή. Πρέπει επιτέλους να επιβάλλονται πολύ βαριές ποινές στους εμπρηστές. Δεν είναι δυνατόν εμπρηστής που έχει συλληφθεί να αποφυλακίζεται σύντομα και να συλλαμβάνεται ξανά για εμπρησμό. Είναι επίσης γνωστή και χιλιοειπωμένη η ανάγκη δημιουργίας αντιπυρικών ζωνών μέσα στα δάση. Επίσης απαραίτητη είναι η εγκατάσταση δορυφορικού συστήματος εντοπισμού των πυρκαγιών στο αρχικό τους στάδιο, ώστε να υπάρχει άμεση κινητοποίηση.
Για το σκοπό αυτό, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες είναι σε θέση να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην πρόληψη όσο και την καταστολή των πυρκαγιών. Τους καλοκαιρινούς μήνες και ειδικότερα τις ύποπτες μέρες με τα πολλά μποφόρ, τα δάση πρέπει να φυλάσσονται αποτελεσματικά από μικρές ομάδες στρατιωτών οι οποίες θα κατασκηνώνουν εκεί και...

θα περιπολούν μαζί με εθελοντές πυροσβέστες. Οι ακατανόμαστοι εμπρηστές και μόνο από το φόβο της σύλληψης και της παραδειγματικής τιμωρίας-που πρέπει επιτέλους να καθιερωθεί- ασφαλώς θα το σκεφτούν πολύ καλά αν θα επιχειρήσουν το έγκλημα που επιτελούν.
Μέρος από το τεράστιο ένστολο δυναμικό με τους δεκάδες χιλιάδες πειθαρχημένους αξιωματικούς και οπλίτες, μπορεί να αξιοποιηθεί κατάλληλα. Το ίδιο ισχύει για τα πάμπολλα πυροσβεστικά οχήματα που αυτήν την ώρα «αναπαύονται» στους στρατώνες. Τα εκατοντάδες σύγχρονα ελικόπτερα, όπου εύκολα προσαρμόζονται υδροφόροι σάκοι. Τα πάμπολλα ερπυστριοφόρα, με δυνατότητες πρόσβασης σε επικλινή εδάφη κοντά στις πύρινες εστίες, στα οποία είναι δυνατό να τοποθετηθούν δεξαμενές νερού με συμπιεστές και εκτοξευτήρες. Τις υδροφόρες, τα τρακτέρ, τα τροχοφόρα. Τις Ειδικές Δυνάμεις και το Σώμα του Μηχανικού που είναι εκπαιδευμένο στην κατάσβεση πυρκαγιών. Είναι αστείο να περιμένουμε την αποστολή 3-4 ελικοπτέρων απο άλλες χώρες-τα οποία είναι καλοδεχούμενα-όταν εδώ υπάρχουν τόσα πολλά στρατιωτικά ελικόπτερα αγορασμένα απο το υστέρημα του ελληνικού λαού, που παραμένουν αμέτοχα στον πόλεμο με τη φωτιά. Λες και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν ανήκουν σ’ αυτή τη χώρα, στον ίδιο λαό που πλήττεται τόσο βάναυσα απο τον πύρινο εισβολέα.
Από πρώτο χέρι γνωρίζω ότι για την ενεργό ανάμειξη τους (όπως γίνεται στις περισσότερες σοβαρές χώρες), αντιδρά η στρατιωτική ηγεσία όλων των εποχών. Και τη στείρα αυτή άρνηση την επιβάλλει διαχρονικά στις πολιτικές ηγεσίες με σαθρά επιχειρήματα του τύπου «δεν είναι αυτή η αποστολή του στρατού και μπορεί να καούν φαντάροι». Και το περίεργο είναι ότι και τα πανίσχυρα ΜΜΕ ελάχιστα αναδεικνύουν το θέμα. Γι’ αυτό και η κοινή γνώμη, ζαλισμένη απο αποπροσανατολισμούς δεν έχει κινητοποιηθεί για να ασκήσει την πίεση που χρειάζεται.
Για τις ένοπλες δυνάμεις ξοδεύουμε τεράστια ποσά που απορροφούν 8-10% του εθνικού μας εισοδήματος. Πρόκειται για μια από τις υψηλότερες, αν όχι την υψηλότερη διεθνώς σχετική δαπάνη, που αντλείται σε βάρος άλλων αναγκών για την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία κλπ. Της οποίας το μεγαλύτερο μέρος διοχετεύεται στη διεθνή αγορά, ύστερα και από την εσκεμένη εξόντωση της εγχώριας πολεμικής και ναυπηγικής μας βιομηχανίας. Είναι για ένα πανάκριβο αλλά αναγκαίο μέσο για την αποτροπή εχθρικών επιθέσεων. Οι ένοπλες δυνάμεις έχουν να ρίξουν τουφεκιά τα τελευταία περίπου 60 χρόνια και παραμένουν ευτυχώς «εν ειρήνη» χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο (εδώ πρέπει να εξαιρεθούν οι ηρωικοί πιλότοι μας). Είναι καιρός να πολεμήσουν και να νικήσουν τον πύρινο εσωτερικό εχθρό. Και τότε η ηθική, αλλά γιατί όχι και η υλική αμοιβή τους, μπορεί να είναι σημαντική. Αυτό θα στοιχίσει πολύ-πολύ λιγότερο και θα είναι απείρως πιο αποτελεσματικό από την αγορά τεράστιου και πανάκριβου υλικοτεχνικού εξοπλισμού και την πρόσληψη χιλιάδων νέων δημοσίων υπαλλήλων. Ας μας δείξουν λοιπόν στην πράξη αυτό που μπορούν να κάνουν. Να αντιμετωπίσουν με επιτυχία μια τέτοια τεράστια εθνική καταστροφή. Να τονώσουν το ηθικό τους και την εμπιστοσύνη του κόσμου σ’ αυτές. Τα μπράβο θα είναι τότε όλα δικά τους. Ενώ τώρα....
Ο νέος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Πτέραρχος Ιωάννης Γιάγκος σε αντίθεση με τον προηγούμενο Δημήτριο Γράψα λέγεται ότι έχει μια πιο σύγχρονη αντίληψη για την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλά και αν ακόμα η πιθανολογούμενη θετική του βούληση δεν είναι αρκετή για να υπερκεράσει τις χρόνιες αντιλήψεις μιας κατεστημένης νοοτροπίας «λούφας και παραλαγής», είναι στο χέρι της πολιτικής ηγεσίας της χώρας να το επιβάλλει. Γιατί έχουν παρέλθει ανεπιστρετί οι εποχές που οι Ένοπλες Δυνάμεις ήταν υπεράνω κριτικής. Η λύση του προβλήματος κατά συνέπεια, δεν έχει μόνο οργανωτικό-τεχνοκρατικό χαρακτήρα, αλλά είναι συνάρτηση της πολιτικής βούλησης και της κοινής λογικής που χρειάζεται να προυπάρχουν.