O Δημ. Τσάτσος...

Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος . Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό, όταν διάβασα τη συνέντευξη του Καθηγητή Δημήτρη Τσάτσου στην Καθη...

Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
.
Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό, όταν διάβασα τη συνέντευξη του Καθηγητή Δημήτρη Τσάτσου στην Καθημερινή, ήταν ο νομικισμός. Όχι, δεν μου ήρθε στο μυαλό ο κακός Ιζνογκούντ Βενιζέλος, ούτε και οι αιώνιες μύχιες βλέψεις για την Προεδρία της Δημοκρατίας που χρεώνουν αρκετοί στον Τσάτσο. Σκέφτηκα να μπω στη θέση ενός Συνταγματολόγου και να λειτουργήσω και εγώ με αρχή τον Νομικισμό, την αυστηρή προσήλωση στο γράμμα του Νόμου, άλλωστε αυτό δεν ευαγγελίστηκε και ο Καθηγητής στη συνέντευξη του;
Ψάχνοντας λοιπόν για το Νομικισμό, ανακάλυψα ότι...
πέρα από την κλασική Δυτική του εκδοχή, που όλοι πάνω- κάτω γνωρίζουμε, υπάρχει και μία ιδιαίτερα ελκυστική Κινεζική, η οποία μάλιστα προϋπήρξε της Δυτικής, η οποία μου φάνηκε εξόχως ελκυστική για την ερμηνεία της σκέψης Τσάτσου. Ο Νομικισμός (法 家), ήταν μία από τις τέσσερις κυρίαρχές φιλοσοφικές σχολές στην Κίνα από το 770 έως το 221 π.Χ. Κάτω από την πολιτική καθοδήγηση του Li Si, ο Νομικισμός στην Κίνα έγινε η κυρίαρχη ιδεολογία. Η εφαρμογή του Κινέζικου Νομικισμού, από τον Li Si, ήταν η αποθέωση της απολυταρχικής και συντηρητικής σκέψης. Ο νομικισμός, ήταν μία ακραία πραγματιστική εκδοχή σκέψης η οποία δεν έδινε σημασία σε ανώτερους προβληματισμούς για τη φύση, τη ζωή και την ιδεολογία, μιλάμε ουσιαστικά για έναν στείρο συντηρητισμό, σύμφωνα με τον οποίο «ακόμη και αν αλλάζουν οι εποχές, εμείς πρέπει να ακολουθούμε τους νόμους». Η στείρα αυτή λογική, είχε ως αποτέλεσμα το κράτος να κυβερνάται από το νόμο και όχι από τον κυβερνήτη.
Αυτή ακριβώς η προβληματική, θα μπορούσε να ερμηνεύσει την προσέγγιση του Καθηγητή Τσάτσου, ο οποίος ως νέος Tsa Tsi αρνείται να παραδεχτεί ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και η τυφλή εφαρμογή του γράμματος του Νόμου δεν είναι η λύση. Η Ελλάδα βιώνει μία γενικευμένη θεσμική κρίση και διάβρωση των αξιών, δεν μπορούμε λοιπόν, με προσχήματα εργαλειοοποίησης να ζητάμε τον σεβασμό των θεσμών, άλλωστε όταν οι θεσμοί δεν λειτουργούν οι άνθρωποι δεν πρέπει να τους αλλάζουν;
Βέβαια και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι άμοιρο ευθυνών. Θέλει να πραγματοποιήσει έναν τακτικό πολιτικό ελιγμό χωρίς να έχει κανένα πολιτικό κόστος. Δεν γίνεται αυτό, άλλωστε οι ρήξεις πάντα έχουν κόστος, ειδικά όταν σε αυτές αναμειγνύεις τους θεσμούς. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι δημοσιοποιεί αυτές τις τακτικές και τις κάνει πολιτικές του επιλογές και επομένως ζητάει να το κρίνουμε από αυτές. Η διαφωνία μου με το χειρισμό του ΠΑΣΟΚ έγκειται σε ένα άλλο σημείο, γιατί να προτείνει πάλι τον Παπούλια εφόσον θα τον έχει καταψηφίσει; Αυτό είναι το σημείο της διακωμώδησης. Γιατί να μην δράξει την ευκαιρία και να προτείνει έναν άλλο νεότερο και πιθανότατα πιο ενεργό από τον καθόλα σεβαστό, αλλά ηλικιωμένο και κουρασμένο Παπούλια; Είπαμε οι κινήσεις αυτές έχουν υψηλό ρίσκο και πρέπει να το παίρνουμε εξολοκλήρου, ακόμη και αν πρέπει να δυσαρεστήσουμε κάποιους.