Ρατσισμός και σε πισίνες...

Tου Α. Μιαούλη http://www.ourgreektv.blogspot.com/ . Ο τόπος: Northeast Philadelphia, Αμερική (την Αμερική επί προεδρίας του μαύρου – έχει ...

Tου Α. Μιαούλη

http://www.ourgreektv.blogspot.com/

.

Ο τόπος: Northeast Philadelphia, Αμερική (την Αμερική επί προεδρίας του μαύρου – έχει τη σημασία του- Μπαράκ Ομπάμα.
Ο χρόνος: Αρχές Ιουλίου του Σωτήριου 2009.
Το περιστατικό: Οι υπεύθυνοι μιας κατασκήνωσης που φιλοξενούσε καμιά εξηνταριά Αφροαμερικανάκια, είχαν κλείσει, λόγω ζέστης, συμφωνία με ένα ιδιωτικό κολυμβητήριο κάπου εκεί κοντά, να πηγαίνουν τα παιδάκια και να κάνουν μπάνιο, προκαταβάλλοντας μάλιστα και το ποσόν των 1900 δολαρίων.
Φευ, όμως, όταν εμφανίστηκαν τα Αφροαμερικανάκια στην πισίνα, τα … ασπράκια έσπευσαν να βγουν από το νερό άκρως ενοχλημένα, ενώ κάποιες ασπρουλιάρες μαμάδες άρχισαν τι γκρίνιες, του τύπου, «Τι μας τα κουβαλήσατε εδώ τα μαυροτσούκαλα; Θα μας ληστέψουν, θα μας βιάσουν, θα μας χτυπήσουν, χώρια που θα θολώσει και το νερό από τη μαυρίλα τους».
Και τότε, μια και δυο η διεύθυνση του ιδιωτικού κολυμβητηρίου έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση, με την οποία απαγόρευε την είσοδο στους «έγχρωμους», γενικώς (πηγή: http://www.racismreview.com/).
Η ιστορική εμπειρία δεν αφήνει και...

πολλά περιθώρια για ψευδαισθήσεις: ο κάθε άνθρωπος είναι εν δυνάμει ρατσιστής, κι αυτό ασχέτως φυλής, χρώματος και θρησκείας. Κι ό,τι κακό κι αρνητικό υπάρχει στην ανθρώπινη φύση, (δηλαδή βαθιά εντός μας), το πολύ-πολύ που μπορούμε να κάνουμε είναι να το αναγνωρίζουμε, χωρίς παρωπίδες και ωραιοποιήσεις, και να πασχίζουμε να το ελέγχουμε στο βαθμό που μας είναι δυνατόν, αν θέλουμε να μην γινόμαστε σκληροί και άδικοι με τους συνανθρώπους μας, έτσι απλώς και μόνο επειδή δεν μας γουστάρει το χρώμα του πετσιού τους –απλά πράγματα.
Φαίνεται όμως πως ο ρατσισμός αποτελεί για τους Αμερικανούς κομμάτι αναπόσπαστο της πολιτιστικής τους κληρονομιάς και παράδοσης.
Μπορεί το 1965 οι φυλετικές διακρίσεις να καταργήθηκαν στην Αμερική δια Νόμου, όμως κατά τα φαινόμενα δεν είναι και λίγοι οι Αμερικανοί που είναι… προσκολλημένοι, για να το πούμε ευγενικά, σ’ εκείνους τους παλιότερους νόμους (τους νόμους Jim Crow* όπως έγιναν γνωστοί), που ίσχυαν στη χώρα, (σε μικρότερο βαθμό ομοσπονδιακά, σε μεγαλύτερο και με διαφοροποιήσεις κατά πολιτεία) από το 1876, μέχρι και το 1964-65, και ήταν αναφανδόν υπέρ των φυλετικών διακρίσεων και του φυλετικού διαχωρισμού.
Το δόγμα «Πας μη WASP**, βάρβαρος», εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει στις ΗΠΑ. Τώρα από πού κι ως πού οι WASP θεωρούν εαυτούς ως τα μοναδικά γνήσια τέκνα της μαμάς (Β.) Αμερικής, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Και είναι ένας ρατσισμός που, εκτός από τις φορές που εκδηλώνεται ωμά και απροκάλυπτα, παράλληλα συντηρείται και καλλιεργείται και με χίλιους δυο άλλους συγκαλυμμένους και υπόγειους τρόπους.
Πριν από μερικά χρόνια είχα την ατυχία να μεταφράσω το βιβλίο κάποιου Αμερικανού καρατζόβα, πρώην SEAl, κομάντο, και δε συμμαζεύεται, ο οποίος, έστω και στο πλαίσιο της μυθοπλασίας του, άφηνε να εννοηθεί ότι υπήρχε σχέδιο μεταξύ των Κινέζων λαθρομεταναστών που αποβιβάζονται κατά δεκάδες ίσως χιλιάδες το χρόνο στις δυτικές ακτές της Αμερικής, και των ισπανόφωνων για κατάληψη της χώρας και ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης …. Και το βιβλίο αυτό –μια αμερικάνικη πατάτα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, όπου ο Αμερικανός υπερήρωας κατατροπώνει με το ένα του χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη τα μιλιούνια των κακών και των μοχθηρών που επιβουλεύονται την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της και έτσι αποκαλούμενης μεγαλύτερη δημοκρατίας του κόσμου- ήταν επί σειρά εβδομάδων στη λίστα των bestseller των New York Times!!!
Κι όσο για τους Αφροαμερικανούς, μπορεί να αποτελούν τα θύματα κατά κύριο λόγο του συγκαλυμμένου είτε του απροκάλυπτου ρατσισμού, όμως δεν είναι οι μόνοι. Πριν από κάμποσα χρόνια στο στόχαστρο των «καθαρόαιμων Αμερικανών» (τι είν’ τούτο πάλι;) είχαν βρεθεί οι Ασιάτες, γιατί λέτε; Επειδή τα παιδιά τους αρίστευαν στα διάφορα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αμερικής όπου φοιτούσαν, μαζεύοντας με το τσουβάλι τους επαίνους και τις υποτροφίες. Για να μην πούμε για τους Βιετναμέζους ψαράδες, τους Κορεάτες μικρομαγαζάτορες, και πάει λέγοντας.
Μια κουβέντα μόνο προς τις ασπρουλιάρες μαμάδες, που δεν θέλουν τα βλαστάρια τους να πλατσουρίζουν στις ίδιες πισίνες που πλατσουρίζουν και τα αφροαμερικανάκια: με τη στάση σας και την ανεγκεφαλιά σας, το μόνο που καταφέρνετε, είναι να τροφοδοτείται με νέα μέλη τις συμμορίες των μικρο-εγκληματιών των δρόμων των αμερικανικών μεγαλουπόλεων. Γιατί, τι άλλο μπορεί να χωρέσει στην ψυχή και την καρδιά ενός παιδιού πέρα από το άσβεστο, το αβυσσαλέο μίσος, όταν βλέπει να του κλείνουν κατάμουτρα οι πόρτες, κι όταν βρίσκεται πεταμένο σαν άδειο σακί στο περιθώριο, θύμα αθώο ενός πέρα για πέρα άδικου κοινωνικού αποκλεισμού, μόνο και μόνο γιατί έτυχε το δέρμα του να έχει το λάθος χρώμα;
* Jim Crow (Μάλλον δεν πρόκειται για ονοματεπώνυμο. Εικάζεται ότι βγήκε από το Jump Jim Crow, δηλαδή, Για να Σε Δούμε Να Χοροπηδάς, Τζίμι Μαυροκόρακα, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
** WASP = White, Anglo-Saxon (and a) Protestant