Η χώρα των θαυμάτων...

. Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου . Σε ένα στρόβιλο εξελίξεων η χώρα παλινδρομεί ανάμεσα στην τραγικότητα και το ανέκδοτο. Στα χέρια όμως είναι η ...

.

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

.
Σε ένα στρόβιλο εξελίξεων η χώρα παλινδρομεί ανάμεσα στην τραγικότητα και το ανέκδοτο. Στα χέρια όμως είναι η επιβολή της σοβαρότητας. Αν επι τέλους επιβάλουμε σε σχολιαστές αλλά και σε δημόσια πρόσωπα την ανάγκη να σκεφθούν σοβαρά για το πού πηγαίνουμε σαν χώρα και κοινωνία.

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ;

Είμαστε ένας λαός που λατρεύει τις αγιογραφίες. Αλλά που αρνείται επίμονα να αντικρύσει την πραγματικότητα. Μας αρέσουν οι χίμαιρες. Και μας ενοχλούν οι αλήθειες. Διαβάζω τελευταία συναξάρια αγιοσύνης για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κι αναρωτιέμαι τι ποσοστά δημοτικότητας είχε ο κ. Παπούλιας λίγα έστω 24ωρα πριν εκλεγεί Πρόεδρος με τις ψήφους ενός κόμματος με το οποίο τον χώριζαν μεγάλες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές; Συνεπής εγώ στις απόψεις μου, δεν τον ψήφισα τότε για την Προεδρία. Διότι έκρινα πως η χώρα δεν είχε ανάγκη ενός αρχηγού κράτους με...

γνωστές συμπάθειες προς καθεστώτα - απόλυτα αντιδημοκρατικά - της Αραβικής Μέσης Ανατολής και καθόλου θετική εικόνα στη Δύση. Ημουνα βέβαια στην συντριπτική μειοψηφία. Κι ο νέος Πρόεδρος ξεκίνησε μιά σειρά από ταξίδια σε χώρες της εκτός Ευρώπης Μεσογείου. Με άγνωστα τελικά αποτελέσματα. Αυτό που εγώ γνωρίζω είναι πως επανειλημμένα η χώρα έγινε στόχος σκληρών επικρίσεων σε Ισλαμικές Συνδιασκέψεις, ενώ από πουθενα δεν προκύπτει πως μπορέσαμε να παίξουμε έναν ουσιαστικότερο ρόλο στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής. Ουδείς ζήτησε την συνδρομή μας για τις όποιες εξελίξεις στο Παλαιστινιακό ενώ και στο ζήτημα του Ιράν η χώρα δεν έχει την παραμικρή παρουσία. Η Τουρκία αντίθετα σε όλα τα μετωπα αυτά ακούγεται σαν σοβαρός παράγων διαμεσολάβησης ενώ στο Ιράν, στο Ιράκ και στην μουσουλμανική Κεντρική Ασία παίζει άμεσο ρόλο - φέρνοντας σε επαφή συγκρουόμενες ομάδες σαν παράγων σταθερότητας και εμπιστοσύνης. Ποιά ήταν ακριβώς η τελική εθνική χρησιμότητα του φιλο-αραβικού προφίλ του Προέδρου;

Aπό την άλλη μεριά διάφορες ειρωνείες και δηκτικά σχόλια του Προέδρου απέναντι στις ηγεσίες των Δυτικών μας συμμάχων εκτιμώ πως στοίχισαν στην χώρα. Και σε απώλεια καλής θέλησης αλλά και σε μείωση της προς τα έξω αξιοπιστίας μας. Κάποιοι έχουν την εντύπωση πως οι όποιες αντιδράσεις του διεθνούς παράγοντα σε άσκοπες ή και ατυχείς κινησεις στους εξωτερικούς χειρισμούς της χώρας επέρχονται ακαριαία - εν είδει κεραυνού. Δεν αντιλαμβάνονται πως αυτό που συμβαίνει είναι η καλλιέργεια ενός γενικότερα αρνητικού κλίματος που σιγά σιγά κλιμακώνεται. Οι ζημιές στο Σκοπιανό, η στασιμότητα στο Κυπριακό, οι εντάσεις στο Αιγαίο και γενικότερα η σαφής αναβάθμιση της Τουρκίας υποδηλώνει ακριβώς την υποχώρηση της εικόνας της χώρας μας σαν αξιόπιστου σύμμαχου και φίλου της Δύσης στα ζητήματα που εξελίσσονται. Ο βαθμός συμβολής της γενικότερα αντι-δυτικής στάσης του Προέδρου στις εξελίξεις αυτές δεν μπορεί με σιγουριά να υπολογισθεί. Πως συνέβαλε όμως σ' αυτή, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία δεδομένος...

ΕΙΧΑ ΕΓΚΑΙΡΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ

Οι αναγνώστες των κειμένων μου γνωρίζουν τις επιφυλάξεις μου για τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου που έχουμε συμφωνήσει με τους Ρώσους να κατασκευασθούν. Εδώ και χρόνια επισημαίνω πως η Ρωσία δεν έχει τις απαραίτητες ποσότητες για να γεμίσει τους σχετικούς αγωγούς. Και πως λόγω εσωτερικών εξελίξεων και νομικών εμπλοκών δεν είναι εύκολο να μεταφερθούν τα πετρέλαια του Καζακστάν μέσω του αγωγού Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης. Επέμενα πως σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να απαιτήσουμε από τους Ρώσους, πριν από κάθε τι άλλο, την συμβολαιοποίηση των ποσοτήτων που θα είχαν την δυνατότητα να διαθέσουν για τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου. Αντί γι' αυτό κάναμε εγκαίνια και πανηγύρια. Με αποτέλεσμα σήμερα κανένας αγωγός να μην έχει ακόμη ξεκινήσει και η Βουλγαρία να δηλώνει έτοιμη να εγκαταλείψει τον Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.

ΤΑ ..ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΜΙΚΣ

Η οικονομική μας ζωή περιστρέφεται γύρω από τις εμπνεύσεις του ...Θεσσαλικού κάμπου. Οι οραματισμοί του κ. Γ. Σουφλιά για την οικονομία είναι αυτοί που καθορίζουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης για την λήψη μέτρων εξόδου από την κρίση. Σαν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας κατά το παρελθόν ο Σαρακατσάνος πολιτικός είχε εισάγει μία από τις πρώτες έκτακτες εισφορές. Σαν γκουρού σήμερα της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής βλέπει με ικανοποίηση να υιοθετούνται οι παλιές του ιδέες και για τα σημερινά οικονομικά αδιέξοδα. Αν είναι δυνατόν, σε εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης να επιβάλονται φόροι για την έξοδο από αυτήν! Με ευστοχία οικονομική εφημερίδα αποκάλεσε την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης στην οικονομία σαν ..Σαρακατσανόμικς.

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Είχα γράψει παλαιότερα μιά ολόκληρη μικρή πραγματεία πάνω στην αντιφατικότητα των όρων ελληνισμός και ορθοδοξία. Βέβαια, όπως συνηθίζεται στην χώρα μας, εγώ τα έγραφα - εγώ και τα διάβαζα. Ηρθε όμως τώρα το μικρό φίλμ του Κώστα Γαβρά για την ιστορία της Ακρόπολης για να βγάλει στην επιφάνεια τις σχετικές αντιφάσεις. Η παρουσίαση και μόνο κάποιων καλογέρων να καταστρέφουν αρχαίους ναούς προκάλεσε την καινούργια κρίση. Γιατί όμως; Ποιός πραγματικά μπορεί να αμφισβητήσει τις καταστροφές κλασσικών μνημείων από φανατικούς οθόδοξους ιερωμένους της Βυζαντινής εποχής; Τι ήταν ο Ιουλιανός - που τον μάθαμε μάλιστα σαν "παραβάτη"; Δεν είχε επιχειρήσει να παλινορθώσει την κλασσική αρχαιότητα; Πως αντιμετωπίσθηκε από την εκκλησία; Τι ακριβώς έκανε ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος και έμεινε στην ιστορία σαν ο στυλοβάτης του Χριστιανισμού; Πότε καταργήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και γιατί; Πότε ερειπώθηκαν οι περισσότεροι ναοί της κλασσικής αρχαιότητας και με ποιά δικαιολογία; Γιατί οι Τούρκοι τους βρήκαν ήδη ερειπωμένους όταν εισέβαλαν στην κυρίως Ελλαδα; Γιατί τα ερείπια που υπήρχαν στην Ελλάδα στα χρόνια της Φραγκικής κατάκτησης εθεωρούντο από τους ντόπιους σαν κτίσματα μυθικών γιγάντων που κατά το παρελθόν ζούσαν στα μέρη αυτά; Γιατί δεν υπήρχε γνώση των επιτευγμάτων της κλασσικής αρχαιότητας; Πότε ακριβώς περπάτησε χέρι - χέρι η ορθοδοξία με τoν κλασσικό ελληνισμό; Το να αντικρύζουμε την ιστορική αλήθεια και να μην ζούμε με μύθους δεν κάνει κακό...

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Αναρωτιέται κανείς για την στάση που θα τηρούσε ο συνταγματολόγος καθηγητής κ. Δ. Τσατσος στην περίπτωση που ο Πρόεδρος του Πασόκ τον είχε διατηρήσει στην Ευρωβουλή ή αν είχε εκλεγεί στην ηγεσία του κινηματος ο εκλεκτός του Β. Βενιζέλος. Παρόμοια ισχύουν και για τον κ. Γ. Κασιμάτη αν Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ήταν ο παλιός του φίλος Κ. Παπαούλιας αλλά κάποιος εντελώς αδιάφορος σ' αυτον τρίτος. Εκεί επικεντρώθηκαν τα ενδιαφέροντα των κ.κ. καθηγητών για παραβίαση του Συντάγματος. Σε μιά εποχή που οι υπόλοιπες διατάξεις του τηρούνται υποτίθεται με "θρησκευτική ευλάβεια". Δεν είδαν άραγε παραβίαση του Συντάγματος οι έγκριτοι συνταγματολόγοι στην απαγόρευση δημοσίευσης των δημοσκοπήσεων τις τελευταίες προ των εκλογών ημέρες; Στο κλείσιμο άραγε της Βουλής και στην παραγραφή των λογής αδικημάτων πολιτικών προσώπων; Σε τελευταία αναλυση οι κ.κ. συνταγματολόγοι - ιδιως ο πρώτος - έχουν ευθύνη για την τελευταία αναθεώρηση του καταστατικού μας χάρτη. Είναι υπερήφανοι για το έργο τους; Aς απολογηθούν πρώτα για το έκτρωμα που μας κληρονόμησαν (δημόσια πανεπιστήμια, ασυμβίβαστο, βασικός μέτοχος, ευθύνες υπουργών κλπ) και στη συνέχεια ας ασκήσουν κριτική για την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Σε τελευταία ανάλυση η θέση του Πασόκ είναι σαφέστατη. Δεν θα ψηφίσει Πρόεδρο με την σημερινή σύνθεση της Βουλής. Ουτε και είναι και υποχρεωμένο να εξηγήσει ποιόν θα ήθελε να ψηφίσει. Πού ακριβώς παραβιάζεται το Σύνταγμα κ.κ. Συνταγματολόγοι;

"ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ" ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Στο προσκηνιο και πάλι τα ανεγκέφαλα δημοσιεύματα για "θαυμασμό" υποτίθεται των αμερικανών προς την Τουρκία. Με αφορμή τον διορισμό του νεόυ αμερικανύ αναπλ. βοηθού υπουργού για ευρωπαικά θέματα (ένα είδος δηλ. ειδικού γραμματέα ελληνικού υπουργείου) ξιφούλκησαν οι κινδυνολόγοι του πατριωτισμού. Οργανο του Σόρος είναι ο ισχυρότερος υποψήφιος, διαβάζουμε. Που επιμένει στην ανάγκη αναγνώρισης της Τουρκίας σαν βασικού παράγοντα για τις εξελίξεις στην περιοχή. Προφανώς οι συγγράφοντες αλλά και οι αναγνώστες των σχετικών κειμένων ταξίδευαν στο φεγγάρι όταν ο Πρόεδρος Ομπαμα επισκέφθηκε την Τουρκία σαν πρωτο σταθμό μιάς σύντομης ευρωπαικής του περιοδείας. Ούτε και άκουσαν τίποτα για τις δηλώσεις του εκεί καθώς και για τα σχόλια έγκυρων αμερικανικών ιδρυμάτων πως "για φωτογραφίες καλές είναι οι Βρυξέλλες, άμα θές όμως να συζητήσεις για γεωπολιτική πας στην Αγκυρα". Εμείς από τότε τα γράφαμε. Η Τουρκία με τα νέα δεδομένα παίζει ήδη σε διαφορετική κατηγορία. Ανάλογα πρέπει κι εμείς να αναπροσαρμόσουμε τις στρατηγικές μας. Κάτι εξαιρετικά δυσχερές. Οι επικρίσεις για την ελληνική στάση απέναντι στο νεοαποκτηθέν Τουρκικό θράσος είναι εύκολες. Προτάσεις όμως για το τι δέον γενέσθαι πουθενα είν διαβάζω. Και να μη ξεχνάμε - το Υπουργείο Εξωτερικών δεν διοικεί τις Ενοπλες Δυνάμεις. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Και ο νοών νοήτω...