Πότε θα πέσει τελικά η "ζαριά" για το μέλλον αυτού του τόπου;‏...

Από το http://klassikoperiptosi.blogspot.com/ . Αν πιστέψει κανείς τα "παπαγαλάκια" της Ρηγίλης ίσως το εκλογικό μπαρμπούτι παιχτε...

Από το http://klassikoperiptosi.blogspot.com/
.
Αν πιστέψει κανείς τα "παπαγαλάκια" της Ρηγίλης ίσως το εκλογικό μπαρμπούτι παιχτεί το Σεπέμβριο, αν πάλι δεχτούμε την άποψη του Γ. Παπανδρέου ότι η επόμενη θητεία του προέδρου της Δημοκρατίας (ο οποίος μπορεί να είναι ο ίδιος ή κάποιος άλλος ) απαιτεί κοινοβουλευτική σύνθεση που θα έχει προκύψει απο νωπή λαϊκή εντολή, τότε μάλλον η τσόχα για το μπαρμπούτι θα έχει στρωθεί ήδη πριν τον Μάρτιο του 2010. Πάντως αυτό που είναι πια οφθαλμοφανές είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ τα ζάρια τα έχουν απο καιρό στη χούφτα τους την οποία κουνούν επιδεικτικά προς το γαλάζιο στρατόπεδο. Για εμάς τους απλούς 'Ελληνες ψηφοφόρους, αυτό που έχει τελικά σημασία είναι αν θα βγούμε κερδισμένοι απο αυτό το παιχνίδι. Και δεν μιλάμε για εκείνους που στοιχημάτισαν στον ένα ή τον άλλο παίκτη,αυτοί σίγουρα θα έχουν ένα προσωπικό μέλλον ανάλογο του αποτελέσματος της ζαριάς.Για εμάς το διακύβευμα δεν περιορίζεται στο ποιός και πώς θα προκαλέσει εθνικές εκλογές ή πότε θα γίνουν αυτές, αλλά το άν υπάρχει ή δεν υπάρχει η πρόθεση εκ μέρους των πολιτικών "παικτών" να προχωρήσουμε στο μέλλον με ίσια την πλάτη και στα δύο πόδια.
Η τελευταία πρόβα των ευρωεκλογών...
έδειξε ότι η "παράσταση" δεν πήγε καλά. Οι μισοί από τους προσδοκώμενους θεατές δεν συγκινήθηκαν απο τη ρεκλάμα της.
Έφταιγε το σενάριο;Έφταιγαν οι ηθοποιοί;Μήπως ο κόσμος κατάλαβε ότι ο σκηνοθέτης είναι λεχρίτης και τους αποπροσανατολίζει;Ότι και να φταίει αυτό που έγινε φανερό είναι ότι ο κόσμος δεν συγκινείται πια με τις επιθεωρήσεις και ζητά κάτι πιο ποιοτικό .Βαρέθηκε να τον θεωρούν εύκολο και χειραγωγήσιμο και απαιτεί απο τους πολιτικούς αυτό που τα τελευταία χρόνια ειχε μπει στο περιθώριο για χάρη των επικοινωνιακών τρύκ και της ρητορικής του συγκεχυμένου λόγου.
Αναφερόμαστε στην υγιή πολιτική επιχειρηματολογία και όχι στις χορευτικές φιγούρες του μπαλκονάτου ρήτορα που νομίζει ότι φωνάζοντας ,χαμογελώντας, κουνώντας τα χέρια και παριστάνοντας τον σοβαρό θα τυλίξει σε ένα ψηφοδέλτιο τον Έλληνα ψηφοφόρο.
Η πολιτική δεν είναι πια η τέχνη του να λές ψεμματα όπως έλεγε ο Ρουσώ αλλά μια παρηκμασμένη τεχνική διαφήμισης κάποιων θέσεων που όλοι γνωρίζουν ότι μετεκλογικά παραμένουν στη..θέση τους ακίνητες.
Είναι θέμα λοιπόν εθνικής επιβίωσης η έξοδος απο την παρακμή του πολιτικού πολιτισμού και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ρηξικέλευθες και απόλυτα δεσμευτικές πολιτικές θέσεις που θα αντιπαρατεθούν στην περιρέουσα νεο-εποχίτικη ατμόσφαιρα.
α προκαλέσει πάλι το πολιτικό ενδιαφέρον των Ελλήνων πολιτών εκείνος ο πολιτικός λόγος που θα βάλει τέρμα στην ανάδειξη της απαξίας σε αξία και του εθνομηδενισμού σε "εθνικό" στόχο. Όλοι θα προσέξουμε εκείνον που θα δεσμευτεί ότι δεν θα ακολουθήσει καμία πάροδο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής βαρβαρότητας ακόμα κι αν αυτή έχει "σοσιαλίζοντα" πεζοδρόμια.Πρέπει ο υποψήφιος ηγέτης να αποτάξει λόγω και έργω οποιαδήποτε σχέση με διαπλεκόμενα κέντρα παραεξουσίας και αυτό δεν μας αρκεί να το κάνει σε μια ταβέρνα τρώγοντας με το κονκλάβιο ,αλλά απο το μπαλκόνι με σαφήνεια και λεβεντιά. Δείτε την συνέχεια εδώ.