. Από τον Ιωάννη Κυριακίδη Πρόεδρο της ΕΝΩΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ και ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ . Προς τον Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφ...
Από τον Ιωάννη Κυριακίδη
Πρόεδρο της ΕΝΩΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
και ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
.
Προς τον Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων
Κύριοι,
Θέμα: Εγκύκλιος βάσει της οποίας αίρονται οι απαγορεύσεις μεταβιβάσεως περιουσιών σε Ε/Κ, Τ/Κ και Ευρωπαίους στα κατεχόμενα ημερομηνίας 30/1/2009
.
.
Προς τον Πρόεδρο και Μέλη Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ΠροσφύγωνΚύριοι,
Θέμα: Εγκύκλιος βάσει της οποίας αίρονται οι απαγορεύσεις μεταβιβάσεως περιουσιών σε Ε/Κ, Τ/Κ και Ευρωπαίους στα κατεχόμενα ημερομηνίας 30/1/2009
.
Εδώ και 35 χρόνια οι πρόσφυγες έχουν εσκεμμένως εγκαταλειφθεί από το κράτος και τα κόμματα, και πληρώνουν με την απώλεια της περιουσίας τους, αλλά και ψυχικά το κόστος της εισβολής. Έχει υποβαθμιστεί η ποιότητα ζωής τους, έχουν αναγκαστεί να εργάζονται πέραν των ανθρωπίνων δυνατοτήτων τους, παραμελούν τις οικογένειές τους με δυσάρεστες, πολλές φορές, συνέπειες (χρήση ναρκωτικών, κλοπές, χουλιγκανικές συμπεριφορές) που πλήττουν το κοινωνικό επίπεδό μας και αμαυρώνουν τον Ελληνισμό. Τώρα έρχονται κάποιοι μετά από 35 χρόνια συνεχιζόμενης εισβολής και κατοχής να τους στείλουν το μήνυμα ότι δήθεν πρέπει να ξεχάσουν τις περιουσίες τους αντίθετα με...
την 4η Διακρατική Προσφυγή ημερομηνίας 10/5/2001, η οποία προνοεί μεταξύ άλλων επιστροφή περιουσιών με τερματισμό της κατοχής τους και από την οποία απορρέει η αποχώρηση εποίκων και στρατευμάτων και όχι η πώληση περιουσιών ενώ ευρίσκονται υπό κατοχή.
Και όμως το κράτος επιτρέπει την εξάσκηση του δικαιώματος να πωλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές, υπό το καθεστώς εξαναγκασμού και εκμετάλλευσης και μάλιστα παρανόμως, τη στιγμή που εδώ και 35 χρόνια το κτηματολόγιο ξεκάθαρα μας δήλωνε ότι ΜΟΝΟ για κληρονομικούς λόγους μπορούν να γίνουν μεταβιβάσεις στα κατεχόμενα. Έστω και αν αυτό γινόταν με προφορική απόφαση πιθανώς με εγκύκλιο. Η Βουλή μπορεί να ερευνήσει. Αυτή ήταν η πρακτική και υπάρχουν και περιπτώσεις που ακόμη και το δικαστήριο δέχεται την πρακτική ως δεδομένο.
Εδώ θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, επειδή κάποιοι ισχυρίζονται ότι θα πρέπει να παγιοποιηθούν και οι πωλήσεις των τουρκοκυπριακών περιουσιών στις ελεύθερες περιοχές, αυτό δεν ισχύει, αφού δεν βρίσκονται υπό κατοχή και μόνοι τους τις εγκατέλειψαν.
Παρανόμως εννοούμε ότι:
ΠΡΩΤΟΝ: το 1974 μετά την εισβολή το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε με την παύση του πυρός, ότι η κατάσταση είναι μεν εμπόλεμη, αλλά στη φάση της εκεχειρίας με επικύρωση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και παραμένει μέχρι σήμερα και υποχρεωτικά θα παραμένει, μέχρι την άρση της συνεχιζόμενης εισβολής και κατοχής και ορθώς απαγορεύτηκε έστω προφορικά πριν 35 χρόνια η απαγόρευση της μεταβίβασης περιουσίας, με εξαίρεση τις περιπτώσεις κληρονομιάς και επίσης της υποθήκης στον Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών.
Ορθώς απαγορεύτηκε, διότι όποτε ένας πρόσφυγας, λόγω της κατοχής και εισβολής αναγκαστεί να πωλήσει θα το πράξει, λόγω της εξαθλίωσης και απογοήτευσης που θα έχει υποστεί τόσο οικονομικά όσο και ψυχικά. Με αυτή την απόφασή της η κυβέρνηση αναγκάζει κάποιους πρόσφυγες να πωλήσουν μετά από 35 χρόνια εσκεμμένης εγκατάλειψης από το Κράτος και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αναφορικά με τη θέση του Υπουργού Εσωτερικών ότι πρέπει να επιτραπεί η μεταβίβαση από Ε/Κ σε Ε/Κ διαφωνούμε πλήρως, διότι όποιος μεγαλοεπιχειρηματίας τις αγοράσει μπορεί να καταλήξει κάλλιστα σε προσφυγή στο ΕΔΑΔ, το οποίο να τον παραπέμψει στην παράνομη τουρκική επιτροπή αποζημιώσεων και έτσι αντί να πάρει τη νόμιμη αποζημίωση για απώλεια χρήσης περιουσίας, να την πωλήσει εν τέλει με τις ευλογίες του ΕΔΑΔ, όπως έγινε και στην περίπτωση του Τύμβιου και μια κυβέρνηση δυστυχώς όπως τη σημερινή θα βρει τη δικαιολογία ότι είναι με τις ευλογίες του ΕΔΑΔ και θα την εγκρίνει. Επιπλέον τι γίνεται όταν ένας ελληνοκύπριος πωλήσει σε ευρωπαίο και αυτός σε τουρκοκύπριο; Ή σε εταιρεία που αλλάζει μετόχους;
ΤΡΙΤΟΝ: όσον αφορά στους Ευρωπαίους ενδιαφερομένους και όχι μόνο, βάσει της Συνθήκης Προσχώρησης στις 16/4/2004 η Κυπριακή Δημοκρατία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποδέχτηκε ότι το Ευρωπαϊκό κεκτημένο θα ισχύει μέχρι το σημείο που η Κυπριακή Δημοκρατία έχει εξουσία να ασκεί έλεγχο, δηλαδή μέχρι την πράσινη γραμμή και σίγουρα όχι σε περιοχές συνεχιζόμενης κατοχής και εισβολής και μάλιστα Ευρωπαϊκού πια εδάφους και η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει ΕΜΠΟΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ στην Τουρκία, βάσει της 4ης Διακρατικής προσφυγής ημερομηνίας 10/5/2001, όπως λεπτομερώς εξηγούμε στην επιστολή μας στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ημερομηνίας 30.1.2009 που σας έχει κοινοποιηθεί, Ενότητα Γ 4ο Θέμα και όχι να επιτρέπει μεταβιβάσεις σε Ευρωπαίους ή και άλλους.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Πέραν των ανωτέρω είναι ευθύνη και καθήκον όλων μας, όπως φροντίσουμε να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να μας συμβεί κάτι παρόμοιο με την περίπτωση του Μεσανατολικού, όπου το Ισραήλ αφού αγόρασε τις περιουσίες κατάφερε την ανακήρυξη και αναγνώριση του κράτους του. Πριν αγοράσει τις περιουσίες ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών απέρριπτε την όποια αναγνώριση και εδώ τίθεται το σοβαρό ερώτημα: μήπως δεν είναι τυχαία που αυτή η κυβέρνηση δύο εβδομάδες μόνο μετά που ξεκίνησε η συζήτηση του περιουσιακού αποφάσισε ότι αίρονται οι απαγορεύσεις μεταβιβάσεως περιουσιών στα κατεχόμενα που ίσχυαν για 35 περίπου χρόνια και όχι μόλις πρόσφατα όπως ισχυρίζεται ο Υπουργός Εσωτερικών; Κατ’ εμάς σίγουρα δεν είναι τυχαίο.
Συμφωνούμε απόλυτα με την άποψη ότι όταν ένας πρόσφυγας πωλήσει την περιουσία του παύει από το να είναι πρόσφυγας και πιστεύουμε ότι ο στόχος είναι να γίνει πιο εύκολη η επίτευξη της δήθεν συμφωνημένης παράνομης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, διότι δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία όπως αποδεικνύεται στην επιστολή μας προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ημερομηνίας 30/1/2009, Ενότητα Β 1η παράγραφος, συνημμένο 3. Και γι αυτό επιχειρείται να γίνει με αυτόν τον τρόπο χωρίς να φαίνεται. Γνωρίζετε ότι όταν υπάρχει εδαφικός χώρος με τοπική διοίκηση, όπως με την υπογραφή μας κάποιοι θέλουν να δώσουμε, μπορεί να αναγνωρισθεί ανεξάρτητο κράτος, όπως έγινε με το Ισραήλ.
Καλό θα ήταν να αντιληφθούμε όλοι ότι θα πρέπει να υπάρξει πραγματική ισότιμη κατανομή βαρών για να αντέξουν οι πρόσφυγες και έχουμε προβεί σε συγκεκριμένες προτάσεις στην ανωτέρω επιστολή μας ημερομηνίας 30/1/2009 (ενότητα Δ) που είναι οι διάφορες οφειλές αποζημιώσεων της Τουρκίας βάσει της δεδικασμένης απόφασης του ΕΔΑΔ της 4ης διακρατικής προσφυγής ημερομηνίας 10/5/2001 και άλλες προσφυγές και αγωγές που μπορούν να βασιστούν σε αυτή. Επίσης και στις οφειλές του Η.Β. για τα ενοίκια και τις προσφερόμενες υπηρεσίες για τις βάσεις τους. Χρήματα που τα διεκδικούμε για τους πρόσφυγες.
Και επειδή κάποιοι ισχυρίζονται ότι το κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες λόγω έλλειψης κονδυλίων, ερωτούμαι πώς μπορεί να βοηθά με παράνομα χαριστικά ρατσιστικά μέτρα με ποσόν πολύ πέραν των 50 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο; (επιστολή προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ενότητα Ε, 3ο θέμα). Γιατί δεν δίδονται αυτά στους πρόσφυγες αντί στους τουρκοκύπριους για πληρωμή αυτών που μας έκαναν;
Γιατί το κράτος απεφάσισε να γίνει νέος δρόμος Πάφου – Πόλης Χρυσοχούς ενός δισεκατομμυρίου ευρώ περίπου, αντί να διαπλατυνθεί και να ευθυγραμμιστεί ο παλιός με 150 εκατομμύρια ευρώ, συμπεριλαμβανομένου τετραπλής κατεύθυνσης μέχρι το Στρουμπί και να δοθεί η διαφορά των 850 εκατομμυρίων ευρώ στους πρόσφυγες, αφού και το ΕΤΕΚ, η Επίτροπος Διοίκησης, η ελεγκτική υπηρεσία και το ευρύ κοινό συμφωνούν, ότι ούτε τα 150 εκατομμύρια δεν θα αποσβεσθούν από τον πολύ περιορισμένο τουρισμό της περιοχής.
Το 1974 εδόθη βοήθεια από το εξωτερικό που αναλογούσε σε 18.000 λίρες για 40.000 οικογένειες περίπου, που σήμερα αντιστοιχεί σε τουλάχιστον 180.000 λίρες σε πραγματικές αξίες. Και όμως δεν εδόθη ποτέ σε καμία προσφυγική οικογένεια, ούτε καν καθυστερημένα αυτή η βοήθεια.
Η αξία της γης στις ελεύθερες περιοχές λόγω της κατοχής των προσφυγικών περιουσιών έχει τουλάχιστον υπερδιπλασιαστεί συγκριτικά με το εάν δεν υπήρχε η κατοχή. Κι όμως αυτοί οι πρόσφυγες αντί να ενισχυθούν οικονομικά από το κράτος, για την απώλειά τους από τα έσοδα αυτού του υπερδιπλασιασμού, γίνεται ακριβώς το αντίθετο.
Γιατί δεν καταπολεμούνται τα σκάνδαλα που ανακαλύπτει η ελεγκτική υπηρεσία εδώ και 35 χρόνια και να δοθούν οι εξοικονομήσεις τους πρόσφυγες;
Πέραν των ανωτέρω θα πρέπει για όποια μεταβίβαση προϊόν πώλησης να πληρώνονται και οι ανάλογοι φόροι μεταξύ αυτών και αυτοί που παρέλειψαν να αναφέρουν τα δημοσιεύματα όπως οι κτηματικοί, δημοτικοί και κοινοτικοί φόροι, το οποίο και υποδεικνύει ότι εκεί που το κράτος δεν ασκεί εξουσία και έλεγχο δεν πρέπει να γίνονται διοικητικές ή άλλες πράξεις.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλα τα ανωτέρω προβλήματα ξεκίνησαν από τον παράνομο κανονισμό του οδοφράγματος που βάσει της 4ης διακρατικής προσφυγής ημερομηνίας 10/5/2001, όπως έγινε παραδεκτό από το ευρωκοινοβούλιο στις 30/7/2008 για εμποροοικονομικούς λόγους, ο κανονισμός είναι παράνομος και πρέπει να καταργηθεί. Τα ανωτέρω τεκμηριώνονται στην επιστολή μας προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ημερομηνίας 30/1/2009, ενότητα Γ, 5ο Θέμα και ενότητα Ε, 4ο Θέμα, όπως και το συνημμένο 10, επιστολή που σας έχει κοινοποιηθεί.
Εν όψει των πιο πάνω θα πρέπει η Βουλή των Αντιπροσώπων να ψηφήσει νομοθεσία ήτοι δυνατόν με αναδρομική ισχύ επικαλούμενη και την 4η διακρατική προσφυγή ημερομηνίας 10/5/2001 και το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ (άρθρο 23, παρ. 3) που να απαγορεύει τις μεταβιβάσεις στα κατεχόμενα με την εξαίρεση τις περιπτώσεις κληρονομικών και να απαγορεύει την υποθήκευση με την εξαίρεση στην περίπτωση του Φορέα Ίσης Κατανομής Βαρών.
Ακόμη καλύτερα θα ήταν η ψήφιση νόμου που να απαγορεύει την οποιαδήποτε διοικητική ή άλλη πράξη σε περιοχές όπου η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ασκεί εξουσία ή έλεγχο με τις προαναφερόμενες εξαιρέσεις.
Πιστεύουμε ότι τα επιχειρήματά μας δίδουν πλήρη αιτιολογία για τη στήριξη νομοθεσίας επί του θέματος. Αναμένουμε ότι θα κληθούμε στις όποιες συζητήσεις επί του θέματος όποιας αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής και ότι από το εξής πάντοτε η Ένωση Προσφύγων και Εκτοπισμένων Κύπρου θα καλείται για θέματα προσφύγων και του κυπριακού προβλήματος στη Βουλή. Επίσης πιστεύουμε ότι η επιστολή μας 30/1/2009 προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να εγγραφεί ως θέμα σε όλες τις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής.
την 4η Διακρατική Προσφυγή ημερομηνίας 10/5/2001, η οποία προνοεί μεταξύ άλλων επιστροφή περιουσιών με τερματισμό της κατοχής τους και από την οποία απορρέει η αποχώρηση εποίκων και στρατευμάτων και όχι η πώληση περιουσιών ενώ ευρίσκονται υπό κατοχή.
Και όμως το κράτος επιτρέπει την εξάσκηση του δικαιώματος να πωλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές, υπό το καθεστώς εξαναγκασμού και εκμετάλλευσης και μάλιστα παρανόμως, τη στιγμή που εδώ και 35 χρόνια το κτηματολόγιο ξεκάθαρα μας δήλωνε ότι ΜΟΝΟ για κληρονομικούς λόγους μπορούν να γίνουν μεταβιβάσεις στα κατεχόμενα. Έστω και αν αυτό γινόταν με προφορική απόφαση πιθανώς με εγκύκλιο. Η Βουλή μπορεί να ερευνήσει. Αυτή ήταν η πρακτική και υπάρχουν και περιπτώσεις που ακόμη και το δικαστήριο δέχεται την πρακτική ως δεδομένο.
Εδώ θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, επειδή κάποιοι ισχυρίζονται ότι θα πρέπει να παγιοποιηθούν και οι πωλήσεις των τουρκοκυπριακών περιουσιών στις ελεύθερες περιοχές, αυτό δεν ισχύει, αφού δεν βρίσκονται υπό κατοχή και μόνοι τους τις εγκατέλειψαν.
Παρανόμως εννοούμε ότι:
ΠΡΩΤΟΝ: το 1974 μετά την εισβολή το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε με την παύση του πυρός, ότι η κατάσταση είναι μεν εμπόλεμη, αλλά στη φάση της εκεχειρίας με επικύρωση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και παραμένει μέχρι σήμερα και υποχρεωτικά θα παραμένει, μέχρι την άρση της συνεχιζόμενης εισβολής και κατοχής και ορθώς απαγορεύτηκε έστω προφορικά πριν 35 χρόνια η απαγόρευση της μεταβίβασης περιουσίας, με εξαίρεση τις περιπτώσεις κληρονομιάς και επίσης της υποθήκης στον Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών.
Ορθώς απαγορεύτηκε, διότι όποτε ένας πρόσφυγας, λόγω της κατοχής και εισβολής αναγκαστεί να πωλήσει θα το πράξει, λόγω της εξαθλίωσης και απογοήτευσης που θα έχει υποστεί τόσο οικονομικά όσο και ψυχικά. Με αυτή την απόφασή της η κυβέρνηση αναγκάζει κάποιους πρόσφυγες να πωλήσουν μετά από 35 χρόνια εσκεμμένης εγκατάλειψης από το Κράτος και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αναφορικά με τη θέση του Υπουργού Εσωτερικών ότι πρέπει να επιτραπεί η μεταβίβαση από Ε/Κ σε Ε/Κ διαφωνούμε πλήρως, διότι όποιος μεγαλοεπιχειρηματίας τις αγοράσει μπορεί να καταλήξει κάλλιστα σε προσφυγή στο ΕΔΑΔ, το οποίο να τον παραπέμψει στην παράνομη τουρκική επιτροπή αποζημιώσεων και έτσι αντί να πάρει τη νόμιμη αποζημίωση για απώλεια χρήσης περιουσίας, να την πωλήσει εν τέλει με τις ευλογίες του ΕΔΑΔ, όπως έγινε και στην περίπτωση του Τύμβιου και μια κυβέρνηση δυστυχώς όπως τη σημερινή θα βρει τη δικαιολογία ότι είναι με τις ευλογίες του ΕΔΑΔ και θα την εγκρίνει. Επιπλέον τι γίνεται όταν ένας ελληνοκύπριος πωλήσει σε ευρωπαίο και αυτός σε τουρκοκύπριο; Ή σε εταιρεία που αλλάζει μετόχους;
ΤΡΙΤΟΝ: όσον αφορά στους Ευρωπαίους ενδιαφερομένους και όχι μόνο, βάσει της Συνθήκης Προσχώρησης στις 16/4/2004 η Κυπριακή Δημοκρατία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποδέχτηκε ότι το Ευρωπαϊκό κεκτημένο θα ισχύει μέχρι το σημείο που η Κυπριακή Δημοκρατία έχει εξουσία να ασκεί έλεγχο, δηλαδή μέχρι την πράσινη γραμμή και σίγουρα όχι σε περιοχές συνεχιζόμενης κατοχής και εισβολής και μάλιστα Ευρωπαϊκού πια εδάφους και η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει ΕΜΠΟΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ στην Τουρκία, βάσει της 4ης Διακρατικής προσφυγής ημερομηνίας 10/5/2001, όπως λεπτομερώς εξηγούμε στην επιστολή μας στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ημερομηνίας 30.1.2009 που σας έχει κοινοποιηθεί, Ενότητα Γ 4ο Θέμα και όχι να επιτρέπει μεταβιβάσεις σε Ευρωπαίους ή και άλλους.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Πέραν των ανωτέρω είναι ευθύνη και καθήκον όλων μας, όπως φροντίσουμε να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο να μας συμβεί κάτι παρόμοιο με την περίπτωση του Μεσανατολικού, όπου το Ισραήλ αφού αγόρασε τις περιουσίες κατάφερε την ανακήρυξη και αναγνώριση του κράτους του. Πριν αγοράσει τις περιουσίες ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών απέρριπτε την όποια αναγνώριση και εδώ τίθεται το σοβαρό ερώτημα: μήπως δεν είναι τυχαία που αυτή η κυβέρνηση δύο εβδομάδες μόνο μετά που ξεκίνησε η συζήτηση του περιουσιακού αποφάσισε ότι αίρονται οι απαγορεύσεις μεταβιβάσεως περιουσιών στα κατεχόμενα που ίσχυαν για 35 περίπου χρόνια και όχι μόλις πρόσφατα όπως ισχυρίζεται ο Υπουργός Εσωτερικών; Κατ’ εμάς σίγουρα δεν είναι τυχαίο.
Συμφωνούμε απόλυτα με την άποψη ότι όταν ένας πρόσφυγας πωλήσει την περιουσία του παύει από το να είναι πρόσφυγας και πιστεύουμε ότι ο στόχος είναι να γίνει πιο εύκολη η επίτευξη της δήθεν συμφωνημένης παράνομης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, διότι δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία όπως αποδεικνύεται στην επιστολή μας προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ημερομηνίας 30/1/2009, Ενότητα Β 1η παράγραφος, συνημμένο 3. Και γι αυτό επιχειρείται να γίνει με αυτόν τον τρόπο χωρίς να φαίνεται. Γνωρίζετε ότι όταν υπάρχει εδαφικός χώρος με τοπική διοίκηση, όπως με την υπογραφή μας κάποιοι θέλουν να δώσουμε, μπορεί να αναγνωρισθεί ανεξάρτητο κράτος, όπως έγινε με το Ισραήλ.
Καλό θα ήταν να αντιληφθούμε όλοι ότι θα πρέπει να υπάρξει πραγματική ισότιμη κατανομή βαρών για να αντέξουν οι πρόσφυγες και έχουμε προβεί σε συγκεκριμένες προτάσεις στην ανωτέρω επιστολή μας ημερομηνίας 30/1/2009 (ενότητα Δ) που είναι οι διάφορες οφειλές αποζημιώσεων της Τουρκίας βάσει της δεδικασμένης απόφασης του ΕΔΑΔ της 4ης διακρατικής προσφυγής ημερομηνίας 10/5/2001 και άλλες προσφυγές και αγωγές που μπορούν να βασιστούν σε αυτή. Επίσης και στις οφειλές του Η.Β. για τα ενοίκια και τις προσφερόμενες υπηρεσίες για τις βάσεις τους. Χρήματα που τα διεκδικούμε για τους πρόσφυγες.
Και επειδή κάποιοι ισχυρίζονται ότι το κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει τους πρόσφυγες λόγω έλλειψης κονδυλίων, ερωτούμαι πώς μπορεί να βοηθά με παράνομα χαριστικά ρατσιστικά μέτρα με ποσόν πολύ πέραν των 50 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο; (επιστολή προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ενότητα Ε, 3ο θέμα). Γιατί δεν δίδονται αυτά στους πρόσφυγες αντί στους τουρκοκύπριους για πληρωμή αυτών που μας έκαναν;
Γιατί το κράτος απεφάσισε να γίνει νέος δρόμος Πάφου – Πόλης Χρυσοχούς ενός δισεκατομμυρίου ευρώ περίπου, αντί να διαπλατυνθεί και να ευθυγραμμιστεί ο παλιός με 150 εκατομμύρια ευρώ, συμπεριλαμβανομένου τετραπλής κατεύθυνσης μέχρι το Στρουμπί και να δοθεί η διαφορά των 850 εκατομμυρίων ευρώ στους πρόσφυγες, αφού και το ΕΤΕΚ, η Επίτροπος Διοίκησης, η ελεγκτική υπηρεσία και το ευρύ κοινό συμφωνούν, ότι ούτε τα 150 εκατομμύρια δεν θα αποσβεσθούν από τον πολύ περιορισμένο τουρισμό της περιοχής.
Το 1974 εδόθη βοήθεια από το εξωτερικό που αναλογούσε σε 18.000 λίρες για 40.000 οικογένειες περίπου, που σήμερα αντιστοιχεί σε τουλάχιστον 180.000 λίρες σε πραγματικές αξίες. Και όμως δεν εδόθη ποτέ σε καμία προσφυγική οικογένεια, ούτε καν καθυστερημένα αυτή η βοήθεια.
Η αξία της γης στις ελεύθερες περιοχές λόγω της κατοχής των προσφυγικών περιουσιών έχει τουλάχιστον υπερδιπλασιαστεί συγκριτικά με το εάν δεν υπήρχε η κατοχή. Κι όμως αυτοί οι πρόσφυγες αντί να ενισχυθούν οικονομικά από το κράτος, για την απώλειά τους από τα έσοδα αυτού του υπερδιπλασιασμού, γίνεται ακριβώς το αντίθετο.
Γιατί δεν καταπολεμούνται τα σκάνδαλα που ανακαλύπτει η ελεγκτική υπηρεσία εδώ και 35 χρόνια και να δοθούν οι εξοικονομήσεις τους πρόσφυγες;
Πέραν των ανωτέρω θα πρέπει για όποια μεταβίβαση προϊόν πώλησης να πληρώνονται και οι ανάλογοι φόροι μεταξύ αυτών και αυτοί που παρέλειψαν να αναφέρουν τα δημοσιεύματα όπως οι κτηματικοί, δημοτικοί και κοινοτικοί φόροι, το οποίο και υποδεικνύει ότι εκεί που το κράτος δεν ασκεί εξουσία και έλεγχο δεν πρέπει να γίνονται διοικητικές ή άλλες πράξεις.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλα τα ανωτέρω προβλήματα ξεκίνησαν από τον παράνομο κανονισμό του οδοφράγματος που βάσει της 4ης διακρατικής προσφυγής ημερομηνίας 10/5/2001, όπως έγινε παραδεκτό από το ευρωκοινοβούλιο στις 30/7/2008 για εμποροοικονομικούς λόγους, ο κανονισμός είναι παράνομος και πρέπει να καταργηθεί. Τα ανωτέρω τεκμηριώνονται στην επιστολή μας προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας ημερομηνίας 30/1/2009, ενότητα Γ, 5ο Θέμα και ενότητα Ε, 4ο Θέμα, όπως και το συνημμένο 10, επιστολή που σας έχει κοινοποιηθεί.
Εν όψει των πιο πάνω θα πρέπει η Βουλή των Αντιπροσώπων να ψηφήσει νομοθεσία ήτοι δυνατόν με αναδρομική ισχύ επικαλούμενη και την 4η διακρατική προσφυγή ημερομηνίας 10/5/2001 και το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ (άρθρο 23, παρ. 3) που να απαγορεύει τις μεταβιβάσεις στα κατεχόμενα με την εξαίρεση τις περιπτώσεις κληρονομικών και να απαγορεύει την υποθήκευση με την εξαίρεση στην περίπτωση του Φορέα Ίσης Κατανομής Βαρών.
Ακόμη καλύτερα θα ήταν η ψήφιση νόμου που να απαγορεύει την οποιαδήποτε διοικητική ή άλλη πράξη σε περιοχές όπου η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ασκεί εξουσία ή έλεγχο με τις προαναφερόμενες εξαιρέσεις.
Πιστεύουμε ότι τα επιχειρήματά μας δίδουν πλήρη αιτιολογία για τη στήριξη νομοθεσίας επί του θέματος. Αναμένουμε ότι θα κληθούμε στις όποιες συζητήσεις επί του θέματος όποιας αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής και ότι από το εξής πάντοτε η Ένωση Προσφύγων και Εκτοπισμένων Κύπρου θα καλείται για θέματα προσφύγων και του κυπριακού προβλήματος στη Βουλή. Επίσης πιστεύουμε ότι η επιστολή μας 30/1/2009 προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να εγγραφεί ως θέμα σε όλες τις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής.
Το ασχημο ειναι οτι δεν ξεχασατε τις περιουσιες σας,αλλα ξεχασατε την πατριδα σας,αγαπητοι αδελφοι....
ΑπάντησηΔιαγραφή