Όταν ο Καθηγητής Παυλόπουλος...

...έγινε …Πάκης * Ένα ερώτημα, αντίστοιχο του γνωστού ερωτήματος του Κολόμβου περί της όρνιθας και του τρόπου γεννήσεώς της, απασχολεί εδώ κ...

...έγινε …Πάκης*

Ένα ερώτημα, αντίστοιχο του γνωστού ερωτήματος του Κολόμβου περί της όρνιθας και του τρόπου γεννήσεώς της, απασχολεί εδώ και χρόνια τη νομική επιστήμη. Υπερέχει το κοινοτικό του εθνικού δικαίου ή το αντίθετο; Υπερέχει μια οδηγία της ΕΕ του Συντάγματος; Επί αυτών των ερωτημάτων ο καθηγητής Παυλόπουλος απάντησε με στόμφο το 2005…και είπε ότι εθνικό δίκαιο υπερέχει…και έγινε Πάκης.
Τι κάψα είχε όμως ο Πάκης να πει κάτι τέτοιο; Η απάντηση…
...Βασικός Μέτοχος.
Στο σύνταγμα το 2001 προστέθηκε το άρθρο 14 παρ. 9, το οποίο είναι τόσο αναλυτικό που μοιάζει με υπουργική απόφαση. Στο άρθρο αυτό θεσπίζεται το ΑΠΟΛΥΤΟ ασυμβίβαστο, του μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους μιας εταιρεία που αναλαμβάνει προμήθειες ή έργα δημοσίου, με την ιδιότητα του μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η απαγόρευση αυτή καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως, συγγενείς οικονομικά εξαρτημένους κ.α.
Για παράδειγμα ο Α που εκδίδει μια εφημερίδα στα Χανιά, έχει ένα δεύτερο ξάδερφο το Β, φούρναρη, στον Έβρο, που μπορεί να έχουν τσακωθεί ή να μην τον έχει δει ούτε εξ όψεως. Ο Β προμηθεύει με πέντε κιλά ψωμί ημερησίως ένα στρατόπεδο. Από την ισχύ του συντάγματος ο Β δεν θα μπορεί να πουλά τα δέκα καρβέλια στον στρατό γιατί ο πιθανόν άγνωστος του Α, έχει μια εφημερίδα που μπορεί να πουλάει 10 φύλλα την εβδομάδα.
Η διάταξη θεσπίστηκε με την συνέργεια των δύο μεγάλων κομμάτων και αποτελεί συνταγματική παραδοχή της ανικανότητας των κυβερνήσεων να ελέγξουν τις σχέσεις τους, με τους μεγάλους των ΜΜΕ, που παράλληλα καταρτίζουν συμβάσεις με το δημόσιο. Παραδέχονται, ότι, οι μεγάλοι των ΜΜΕ, τους εκβιάζουν για να παίρνουν δουλειές του δημοσίου, και οι πολιτικοί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς και στρέφονται κατά πάντων. Οι δύο γνώριζαν ότι με αυτή τη ρύθμιση στρέφονταν κατά δικαίων και αδίκων και ότι αντίκειται στην οδηγία 37 του 1993 της ΕΟΚ, που ρυθμίζει ζητήματα προμηθειών του δημοσίου και αναφέρει περιοριστικά ποιοι μπορεί να αποκλειστούν από τις προμήθειες, χωρίς να κάνει λόγο για βασικούς μετόχους.
Με βάση το άρθρο του συντάγματος, το 2002 εκδόθηκε νόμος που το εξειδίκευε περαιτέρω. Ο νόμος αυτός μετά από πιέσεις της ΕΕ παραμερίστηκε.
Που κολλάει ο Πάκης τώρα; Η ΝΔ την αποφράδα 7.3.04 έγινε «κυβέρνηση» (;). Έσπευσε λοιπόν να αλλάξει το νόμο. Ήταν η εποχή που ο Μπόμπολας, ονομαζόταν από τον Καραμανλή - στον Μπαϊρακτάρη με το κεμπάπ στο στόμα - νταβατζής, και σκεφτόταν να πουλήσει τα ΜΜΕ που κατείχε. Ήταν η εποχή που ο Καραμανλής με καλαμάκια απ' τον Μπαϊρακτάρη ξιφουλκούσε ενάντια στη διαφθορά και οι δεξιοί φούσκωναν σαν τα παγώνια λέγοντας ότι τα διαπλεκόμενα τους τρέμουν. Ήταν η εποχή που το «σεμνά και ταπεινά» δεν είχε συναντήσει τον Εφραϊμ, τον Βουλγαράκη, τους φέροντες αμαρτωλά ομόλογα και βαλίτσες με χρήμα από κουμπαριές.
Ο οίστρος τους για την πάταξη της διαπλοκής κόπηκε απότομα γιατί η ΕΕ επανήλθε και είπε όχι μόνο το νόμο αλλά και το σύνταγμα να παραμερίσετε, διότι αντιτίθεται στο κοινοτικό δίκαιο. Τότε ο Καθηγητής Παυλόπουλος είπε το αμίμητο…το Σύνταγμα υπερέχει του κοινοτικού δικαίου και δεν παραμερίζουμε τίποτα …και κατάντησε Πάκης (εδώ). Στα πλαίσια του ρόλο του ως σφουγγοκωλάριου του Καραμανλή συνειδητά παραμέρισε την επιστημονική του ιδιότητα και υποστήριξε μια θεωρία, που από τη δεκαετία του εξήντα έχει καταρρεύσει. Για να συνεχίσει να πουλά στο πόπολο θεωρίες για την ιερότητα του Καραμανλή του Β' του νταβατζοφάγου ξεφτιλίστηκε ως επιστήμονας.
Εν συντομία το κοινοτικό δίκαιο υπερέχει διότι α) τα κράτη μέλη ανεπιφύλακτα έγιναν μέλη μιας κοινότητας απεριόριστης διάρκειας με σκοπό να επιτύχουν κοινούς στόχους, παραχωρώντας σε αυτή, κυριαρχικά τους δικαιώματα με την υπογραφή τους στις συνθήκες. Οι επίτευξη των κοινοτικών στόχων δεν θα ήταν εφικτή εάν τα κράτη μέλη έθεταν προσκόμματα, με επιχειρήματα από την εσωτερική έννομη τάξη. β) οχτώ αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), μιλούν για υπεροχή του κοινοτικού δικαίου (η πρώτη το 1964). γ) είναι εξαιρετικά σπάνιο να τεθεί θέμα σύγκρουσης εθνικού με κοινοτικό δίκαιο διότι με βάση την αρχή της επικουρικότητας, παρέχονται μεγάλες δυνατότητες ελιγμού στα κράτη μέλη κατά την ενσωμάτωση των οδηγιών, δ) υπάρχει de facto υπεροχή του κοινοτικού δικαίου αφού σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με αυτό, το ΔΕΚ επιβάλλει πρόστιμα, μη αναγνωρίζοντας επιχειρήματα βασιζόμενα στο εγχώριο δίκαιο, ε) η Ελλάδα έχει θεσπίσει νόμο αντίθετο στο α. 78 παρ. 2 του συντάγματος ώστε να συμμορφωθεί με απόφαση του ΔΕΚ C-183/1991 (υπόθεση Γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι), στ) δεν εφαρμόζεται πλέον η διάταξη του συντάγματος που προβλέπει την πρόσβαση «μόνο Ελλήνων πολιτών» σε θέσεις της δημόσιας διοίκησης (άρθρο 4 παρ. 4), αφού και κοινοτικοί υπήκοοι γίνονται δεκτοί - διάταξη η οποία μάλιστα συγκαταλέγεται στις μη αναθεωρήσιμες διατάξεις.
H κωμωδία βασικός μέτοχος επανήλθε στις αίθουσες με την απόφαση C‑213/07 της 16ης Δεκεμβρίου 2008 του ΔΕΚ. Το δικαστήριο απαντώντας σε προδικαστικό ερώτημα του ΣτΕ, υποστήριξε ότι μια διάταξη όπως αυτή του α. 14. παρ. 9 του συντάγματος «…βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη των προβαλλομένων στόχων της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης, αποκλείοντας μια ολόκληρη κατηγορία εργοληπτών δημοσίων έργων βάσει του αμάχητου τεκμηρίου σύμφωνα με το οποίο η παρουσία, μεταξύ των υποβαλλόντων προσφορά, εργολήπτη που εμπλέκεται και στον τομέα των μέσων ενημέρωσης είναι αναπόφευκτα ικανή να αλλοιώσει τον ανταγωνισμό προς βλάβη των λοιπών υποβαλλόντων προσφορά…» (σκέψη 63).
Με το αμάχητο τεκμήριο το ΔΕΚ υποστήριξε ότι παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, που αποτελεί γενική αρχή του κοινοτικού δικαίου διότι τα μέτρα αυτά βαίνουν πέραν του αναγκαίου για την επίτευξη του στόχου της διαφάνειας, μέτρου (σκέψη 48). Στην ουσία το ΔΕΚ δεν ασχολήθηκε καν με το ζήτημα αν υπερέχει το σύνταγμα της οδηγίας, αφού θεωρεί ότι αυτό έχει προ πολλού λυθεί και εξέτασε την ουσία, ότι μια διάταξη εσωτερικού δικαίου – αδιαφορώντας αν είναι συνταγματική – αντιτίθεται στο κοινοτικό δίκαιο. Αυτό έχει ως συνέπεια οι Πακιάδιες απόψεις να φαντάζουν γελοίες.
Τι θα κάνει ο Πάκης τώρα; Θα πει του Κώστα ότι μας αδικούν κατάφωρα οι κουτόφραγκοι; Θα πάει στον τάφο του γέρου Καραμανλή να τον αναθεματίσει που μας έβαλε στην ΕΕ; Θα ζητήσει την αποχώρηση μας από την ΕΕ; Ή θα στείλει τα ΜΑΤ στις Βρυξέλλες να εφαρμόσουν το σύνταγμα;
Ή καλύτερα να τον συγχωρήσουμε; Αφού από τότε γνώριζε ότι έλεγε ψέματα, και θα φτάνει η ντροπή που νιώθει για την συνειδητή αντιεπιστημονική στάση του, με σκοπό να υπηρετήσει τις γελοιότητες αυτού του αίσχους που λέγεται κυβέρνηση Καραμανλή. Μάλλον θα φτάνει η ντροπή που θα νιώθει που οι συνάδελφοί του νομικοί θα γελάνε με τον Καθηγητή Παυλόπουλο που έγινε Πάκης για ένα υπουργείο…
*Ο τίτλος είναι προϊόν αντιγραφής από την Πανδώρα (ΤΟ ΒΗΜΑ)
Πατρινός