Η ΡΩΣΙΑ ΥΠΟ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ

Τα ορφανά του Μπους στον Καύκασο επιμένουν. Πού οδηγούν τον Ομπάμα.‏.. . . Γράφει ο Ηλίας Θεοφύλακτος Η είδηση: Την Παρασκευή, 23.01.09, το...

Τα ορφανά του Μπους στον Καύκασο επιμένουν. Πού οδηγούν τον Ομπάμα.‏...

.

Γράφει ο Ηλίας Θεοφύλακτος

Η είδηση: Την Παρασκευή, 23.01.09, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε σοβαρές ανησυχίες για τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων της Γεωργίας, στα σύνορα με την Αμπχαζία και τη Νότια Οσσετία. Σε επίσημη δήλωσή του, το υπουργείο υπογράμμισε ότι η στρατιωτική παρουσία της Γεωργίας στην περιοχή χρειάζεται «ειδική προσοχή από την πλευρά των Ηνωμένων Εθνών και των άλλων διεθνών οργανισμών που επιχειρούν εκεί».
Η δήλωση ήρθε μια εβδομάδα μετά από την ανακοίνωση του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ότι οι παρατηρητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε περιοχές κοντά στη Νότια Οσσετία και την Αμπχαζία αναφέρουν πολυπληθέστερη και εντονότερη παρουσία στρατιωτικών μονάδων και ειδικών δυνάμεων της Γεωργίας κοντά στα σύνορα με τις δύο Δημοκρατίες. «Οι τεχνικοί μας μηχανισμοί έχουν επίσης καταγράψει το γεγονός. Ακόμα, σποραδικά διαδραματίζονται εκεί προβοκάτσιες. Ανησυχούμε γι’ αυτό!» -πρόσθεσε ο Λαβρόφ.
Την περασμένη Πέμπτη, η Μόσχα εξαπέλυσε...
επίθεση κατά της Τιφλίδας, επειδή δεν επέτρεψε σε ρώσους επιθεωρητές να έχουν πρόσβαση σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις μέσα στο γεωργιανό έδαφος. Προηγουμένως, η Ρωσία είχε ζητήσει από τη Γεωργία να επιτρέψει στους ειδικούς της να εισέλθουν σε γεωργιανές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, για ελέγχους αξιολόγησης και επαλήθευσης, σύμφωνα με το Ντοκουμέντο του ΟΑΣΕ, που υπογράφηκε στη Βιέννη, το 1999, για τα μέτρα εμπιστοσύνης και οικοδόμησης ασφάλειας. Η Γεωργία απέρριψε το αίτημα.
Και πίσω από αυτήν: Το 2008, η τελευταία χρονιά του Bush administration, ήταν εκείνη κατά την οποία εκδιπλώθηκε ανοιχτά και παροξύνθηκε η επιθετική αντιρωσική στρατηγική του πρώην προέδρου των ΗΠΑ. Με πρωταγωνιστές τον κερδοσκόπο του πολέμου αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι και την υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, που από τα φοιτητικά της χρόνια μέχρι και σήμερα δεν έπαψε ποτέ να βλέπει παντού το φάντασμα της Σοβιετικής Ένωσης και να σκιαμαχεί μαζί του, η Ουάσιγκτον κλιμάκωσε την ένταση στο έπακρο: Επιχείρησε να κατοχυρώσει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, στη βορειοατλαντική Σύνοδο του Βουκουρεστίου, αλλά απέτυχε την τελευταία στιγμή, επειδή επικράτησαν οι φωνές της λογικής και του πολιτικού ρεαλισμού από την «παλαιά Ευρώπη». Οι συμφωνίες για τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» ολοκληρώθηκαν, φέρνοντας τη στρατιωτική απειλή στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και το αποκορύφωμα ήρθε τον περασμένο Αύγουστο, με τον τυχοδιωκτισμό στη Νότια Οσσετία: το γεωργιανό καθεστώς του Μιχαήλ Σαακασβίλι, χρησιμοποιήθηκε για να δοκιμαστεί η αντοχή και η ανοχή της Ρωσίας σε μια πολεμική πρόκληση, που έβαλε στη δίνη της αποσταθεροποίησης ολόκληρο τον Καύκασο. (Σχετικά στοιχεία δείτε στο web site http://www.whitebook2008.com/)
Η επιδίωξη να ενταχθεί η περιοχή του Καυκάσου στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, δεν ήταν ασφαλώς μια έμπνευση της στιγμής. Οι «πορτοκαλί επαναστάσεις» στην Ουκρανία και στη Γεωργία, που χρηματοδοτήθηκαν και καθοδηγήθηκαν από την Ουάσιγκτον, ολοκλήρωσαν την πρώτη φάση του σχεδιασμού. Ακολούθησαν: ο εντατικός εξοπλισμός του καθεστώτος Σαακασβίλι (που είχε επιλεγεί ως «αιχμή του δόρατος»), η ανάπτυξη μιας ακραίας αντιρωσικής ρητορικής από τον ουκρανό πρόεδρο Γιούσενκο, η σύμπηξη ενός άτυπου (και στρατιωτικού) άξονα Κιέβου-Τιφλίδας και η προώθηση της διαδικασίας για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Ο στόχος ήταν σαφής: να ολοκληρωθεί η γεωπολιτική περικύκλωση της Ρωσίας από τον νότο, να αποκλεισθεί ο στόλος της από τη Μαύρη Θάλασσα και από τη δίοδο στα θερμά ύδατα της Μεσογείου και να ελεγχθούν απολύτως οι κρίσιμοι ενεργειακοί δρόμοι που φέρνουν στη Δυτική Ευρώπη το ρωσικό φυσικό αέριο.
Η στρατιωτική και πολιτική αντίδραση της Ρωσίας και η απροθυμία των ηγετικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υπηρετήσουν ένα σενάριο που υπονόμευε τα συμφέροντα και την ασφάλειά τους, οδήγησαν τον σχεδιασμό Μπους για τον Καύκασο σε πλήρες αδιέξοδο. Τώρα, η Νότια Οσσετία και η Αμπχαζία έχουν ήδη ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους (που αναγνωρίσθηκε επίσημα από τη Ρωσία), ο στρατιωτικός μηχανισμός του Σαακασβίλι έχει συντριβεί, ο ρωσικός στόλος όχι μόνον παραμένει στην Κριμαία αλλά απέκτησε και άλλη βάση ελλιμενισμού στο Sukhumi της Αμπχαζίας, η ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ έχει εξελιχθεί στο πιο σύντομο πολιτικό ανέκδοτο και στο Κίεβο ο αντιρωσικός «πορτοκαλί συνασπισμός» διαλύθηκε: ο πιστός του Μπους πρόεδρος Γιούσενκο έχει χάσει τον έλεγχο, αντιμετωπίζει την ήττα στις επερχόμενες εκλογές και βλέπει την πρώην σύμμαχό του Γιούλια Τιμοσένκο να παίρνει αποστάσεις από τον δικό του ατλαντικό εξτρεμισμό και να προσεγγίζει τη Μόσχα. Φαίνεται, τελικά, ότι υπάρχουν δυό άνθρωποι στον πλανήτη, που λυπούνται για την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο περισσότερο και από την κυρία Λόρα Μπους! Ο Μιχαήλ Σαακασβίλι και ο Βίκτορ Γιούσενκο. Τα ορφανά του Μπους στον Καύκασο, που έμειναν χωρίς προστάτη, φθαρμένοι, χρησιμοποιημένοι και άχρηστοι για μια νέα αμερικανική στρατηγική στην περιοχή. Το ξέρουν. Και γι’ αυτό, κινούνται τώρα για να παγιδεύσουν τον Ομπάμα, σε μια καινούργια κλιμάκωση της στρατηγικής της έντασης.