Τι να συμβαίνει‏...

. Από την Χριστίνα Νικηταρά . Μία παράπλευρη απώλεια των πολύ σοβαρών γεγονότων που σημαδεύουν την επανίδρυση του κράτους, είναι η απώλεια κ...

.
Από την Χριστίνα Νικηταρά
.
Μία παράπλευρη απώλεια των πολύ σοβαρών γεγονότων που σημαδεύουν την επανίδρυση του κράτους, είναι η απώλεια και άλλων υποδεεστέρων γεγονότων ,αλλά μέσα στο κλίμα αυτής της πολιτικής πρόθεσης της Νέας Δημοκρατίας να επανιδρύσει το κράτος. Δεν χρειάζονται πλέον επιχειρήματα για να καταδείξουμε πως η επανίδρυση αυτή παλινδρομεί στην σκοτεινή εκείνη πολιτική περίοδο που αφηγούνται οι πατεράδες μας και που έκλεισε με την πολιτική του ο Ανδρέας Παπανδρέου στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ωστόσο αν αποδεχτούμε πως ένας από τους σοβαρούς λόγους της σημερινής εξέγερσης είναι η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης ,τότε κάθε μας συζήτηση θα έπρεπε να ξεκινά και να τελειώνει σε αυτήν. Πράγματι η δημόσια Εκπαίδευση περνά τα τελευταία χρόνια την δική της περιπέτεια. Μάρτυρες για την απαράμιλλη ταλαιπωρία της είναι η ταλαιπωρία των γονέων και των μαθητών ,των εκπαιδευτικών και των εμπλεκομένων παντοιοτρόπως στις διαδικασίες της.
Τι να συμβαίνει όμως όταν οι αρμόδιοι υποστηρίζουν δημόσια ότι τα πάντα βαίνουν καλώς; Τι να συμβαίνει άραγε όταν υποδεικνύεται από τα δικαστήρια στα συμβούλια η παράβαση και η απόφαση εκτελείται πάλι από τα ίδια συμβούλια πλημμελώς;

Τι να συμβαίνει άραγε όταν κάποιοι συνδικαλιστές και κατ επίφαση επιστήμονες δίνουν τα χέρια από διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους και στηρίζουν με τις επιλογές τους την καθήλωση του εκπαιδευτικού συστήματος προσφέροντας επιχειρήματα ο ένας στον άλλο απλά για να επιβιώσουν οι ίδιοι πάνω από το μηδέν το οποίο προσέφεραν ως αντίδωρο στην εκπαιδευτική αγωνία και στο νεανικό όνειρο;Γιατί η κοινωνία μας σταμάτησε να λέει τα πράγματα με το όνομά τους;Γιατί ο λαός μας ανέχεται να τον εμπαίζουν με την εκπαιδευτική ανεπάρκεια ,την έλλειψη της υγειονομικής περίθαλψης ,την απουσία της σοβαρότητας ,την απουσία της αξιοκρατίας και την διοικητική αναίδεια απέναντι στους νόμους, στις αξίες ,στις δικαστικές αποφάσεις;

Γιατί όλοι μας δεν εμπιστευόμαστε τον λόγο να ονομάσουμε τα πράγματα με το όνομά τους και να χαρακτηρίσουμε ακριβώς τον καθένα με ό,τι τον χαρακτηρίζει;
Μα ίσως γιατί η απελπισία μας από την ανικανότητα και την ιδιοτέλεια των κυβερνώντων ξεπέρασε την δύναμη του λόγου και μας οδήγησε σε μια πρωτόγονη παραίτηση από την διαδικασία του διαλόγου μαζί τους.΄Ισως ακόμη να εκφράζουμε την περιφρόνησή μας αποχωρώντας από την παρέα τους για να περισώσουμε την ηθική αξιοπρέπειά μας απέναντι σε αυτά που μας εμπνέουν ,μας οδηγούν και νοηματοδοτούν τη ζωή μας.΄Ισως πάλι να μην πιστεύουμε στα μάτια μας την μεταμόρφωση των συμπολιτών μας οι οποίοι βάλθηκαν να εξαργυρώσουν την εμπιστοσύνη του λαού με την αυθαδέστερη διγλωσσία.

Ομοβροντία από ψέμμα...Ομοβροντία από υποκρισία...Ποτάμι η αδικία..Η ελληνική κοινωνία στενάζει από ανέχεια ,από ανασφάλεια, από αβεβαιότητα ,από καχυποψία.
Τα είπαν όλα τα παιδιά..΄Οσα σκέφτονται οι γονείς τους σιωπηρά τα βράδια που δεν κλείνουν μάτι και δεν τους τα ομολογούν.Τα είπαν όλα τα παιδιά. ΄Οσα γίνονται μέσα στα επίσημα γραφεία για να επιβάλουν την εξουσία κάποιων που δεν το αξίζουν.΄Οσα δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας και προκαλούν ντροπή σε αυτούς που τα απεργάζονται και σε όσους τα υφίστανται..΄Οσα δεν λέμε εμείς για να μην ευτελίσουμε πλήρως τη ζωή μας.. ΄Ολα εκείνα που μας πονούν και στραγγαλίζουν την αθωότητα..
Τα είπαν όλα τα παιδιά..Πόσο λίγοι είμαστε ως γονείς τους. Πόσο επικίνδυνοι είμαστε ως δάσκαλοί τους. Πόσο απάνθρωπη είναι η σημερινή πολιτική μας..
Είναι ανάγκη να φύγουν όσοι δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια η δεν μπορούν να την αντέξουν η δεν τους αρέσει να ζουν με αυτήν
Πρέπει να ζήσουν τα παιδιά για να ξυπνήσει το μέλλον...
--------------------------------