Χριστουγεννιάτικο παραμύθι‏...

. Γράφει η Χριστινα Νικηταρα Πρώην Διευθύντρια Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής και Δυτικής Αττικής Διδάκτωρ Φιλοσοφίας . Μι...

.

Γράφει η Χριστινα Νικηταρα
Πρώην Διευθύντρια Διεύθυνσης
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Ανατολικής και Δυτικής
Αττικής Διδάκτωρ Φιλοσοφίας

.
Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένας σοφός σε μια μικρή και ηλιόλουστη χώρα.Η άσπρη γενιάδα του έφτανε μέχρι τη γη, μέχρι τη γη που πατούσε με μεγάλη ευλάβεια, γιατί πίστευε ότι σε αυτήν αναπαύονταν όλοι οι σοφοί που τον δίδαξαν την αγάπη και την σύνεση.
Κοντά του πήγαιναν από όλο τον κόσμο όσοι έψαχναν την αλήθεια χωρίς να κουβαλούν μες στο μυαλό τους κίβδηλες σκέψεις που έκρυβαν τον ήλιο τους και σκέπαζαν τις καρδιές τους με το σκοτάδι της προσωπικής φτώχειας και της τραχιάς ιδιοτέλειας.Για όλους αυτούς .ο γερο σοφός έλεγε ότι η αλήθεια τρέχει μακριά τους ,γιατί μπορεί με τα λόγια τους να την κρύψουν από τα μάτια των ανθρώπων ,που θελουν να την αντικρύσουν κατάματα και να την παραδώσουν στη ζωή σαν το πιο ιερό μυστικό της.
Πολύ συχνά χάιδευε τα μακριά γένια του και αναπολούσε εκείνους που ήταν θαμμένοι στο χώμα που τώρα εκείνος πατούσε ,μα το πνεύμα τους και η ψυχή τους ήταν ατόφια μέσα στα χέρια του, που έπλαθαν τους μύθους και τα όνειρά του.
΄Ετσι τα λόγια του μαζί με το όνειρο έτρεχαν παντού ,στις γειτονιές των ανθρώπων που αγαπούσαν την ζωή και ήθελαν να την κρατήσουν με την δύναμη των παιδιών και με την σοφία των πρεσβυτέρων.Στα ποιήματα εκείνων που τηρούσαν τους κανόνες της φύσης και πίστευαν στη συνέχεια των γενεών και στη μεγάλη αξία των αντιθέτων. Γι αυτό αν κάποιες φορές ο γερο σοφός τους τους μάλλωνε γιατί πλήγωσαν την αλήθεια προσπαθούσαν να καταλάβουν το λάθος τους και το θυμό τους τον έκαναν δημιουργία. Τα λόγια του σοφού έγιναν νόμοι ,κρυφοί και φανεροί βουτυγμένοι στη πείρα ,στην αγάπη και στην προαίρεση.΄Εγιναν φλόγα ,έγιναν φεγγάρι ,έγιναν δροσιά και ονομάστηκαν δημοκρατία, ευνομία,δημιουργία.
Η ζωή βρήκε για πρώτη φορά τους φυσιολογικούς ρυθμούς της. ΄Ηταν η σοφία του σοφού ,η πειθαρχία και η θέληση και η αρετή των ανθρώπων που την τίμησαν και την ανέβασαν στα μέτρα του υποδειγματικού,του αγαθού και του ωραίου.΄Ολα ξεκινούσαν και τελείωναν με αυτήν Οι ζωντανοί πήγαιναν να τον δούν κάθε πρωί που ξυπνούσαν και κάθε βράδυ πριν καθήσουν γύρω από την φωτιά για να παρηγορηθούν και να αποφασίσουν τις αυριανές αναμετρήσεις τους. ΄Ολα τα εξαγόρευαν..Τι αγαπούσαν και τι τους φόβιζε..Τι μισούσαν και τι ποθούσαν να κατέχουν για πάντα. Κι οι πρόγονοι κι αυτοί παρόντες ταξίδευαν ανάμεσά τους με τις μνήμες ,τις εικόνες,τα λόγια,τα σχέδια. .΄Ολοι μαζί στρμμένοι στο φως ρουφούσαν τη ζωή και την ευχαριστούσαν μέσα από την καρδιά τους.
Τους άμειψε η ζωή. ΄Ενα πρωί τους είπανε ότι κάπου μακριά τους, μα πάνω στη γη ,γεννήθηκε ο Θεός της Ειρήνης ,Αυτός που βλέπει τις καρδιές και δίνει τον πλούτο τον ουράνιο. ΄Ολη η αλήθεια άναψε με ένα άστρο στον ουρανό καταμεσίς πρώτη φορά τόσο λαμπρό και σπάνιο.΄Οσα τους έλεγε ο σοφός για την αρετή, την αρμονία, την δικαιοσύνη και την αγάπη αναπαύονταν στις πράξεις που είχαν κάνει κι έδιωχναν μακριά τη φτώχεια και την διχόνια.Μπήκαν οι όροι για να δημιουργούν τις πρέπουσες ισορροπίες γύρω τους ώστε η ζωή να προχωρεί ευχάριστα κατά τη φύση και τους νόμους της Τίποτε πια δεν μπορούσε να τους αφαιρέσει την αποφασιστικότητα να διατηρήσουν τη χώρα τους ,όπως τους την παρέδωσαν οι πρόγονοί τους μέσα από τα λόγια και τα έργα του.σοφού κι όπως τους μίλησε το βρέφος και τους δίδαξε.
Ταξίδευαν παντού μα δεν έβρισκαν πουθενά τη γαλήνη και την ελπίδα της χώρας τους. Σε αυτήν κρατούσαν αναμμένες τις ελπίδες τους και τις ημέρες τους τις έδιναν στον ήλιο και στους μόχθους για τα μέλλοντα.Τα παιδιά τους ήταν ανέμελα και σήκωναν στις πλάτες τους τις παραδόσεις τους και το καινούργιο όπου η ζωή τους θα έσωζε το κάλλος και το αγαθό των γονιών τους. Δίδαξαν κι άλλους τους έσπρωξαν στο φως και στην αγάπη ,όπως τους έμαθε ο Θεός και ο σοφός τους.Η πληρότητα μιας αποστολής χωρίς πέρατα. ΄Ολος ο κόσμος μέσα στο φως που τους παρέδωσαν οι πρόγονοί τους.
Μικροί και μεγάλοι πήγαιναν στα σχολεία που είχαν χτίσει με πέτρες και φως..΄Ελεγαν πως η σοφία είναι η αγάπη για τη ζωή και πως ο θάνατος με τη ζωή είναι το ίδιο πράγμα για τους μικρούς και τους μεγάλους.΄Ελεγαν επίσης ότι η μεγαλύτερη δυστυχία για τον άνθρωπο είναι να νομίζει πως μπορεί να βασιλεύει μόνος του ,να καταδυναστεύει τη φύση και να αποστρέφεται την ταπείνωση και τη γνώση.΄Οσοι δεν καταλάβαιναν το νόμο κάθονταν στα θρανία και έδιναν εξετάσεις με τις πράξεις τους στην αλήθεια για να γίνουν κατάλληλοι να ζήσουν ευεργετικά για τον εαυτό τους και τους άλλους.Γι αυτό τα σχολεία δεν έκλειναν ποτέ και κάθε μέρα έδιναν τη γνώση που οδηγεί μακριά από το μίσος και τη κακία.Μέρα και νύχτα οι άνθρωποι είχαν σχολεία ανοιχτά απέναντι από το φως κοντά στο τζάκι του σοφού και τις αχτίνες του ήλιου.
΄Ολος ο κόσμος θαύμαζε τη ζωή των ανθρώπων της χώρας εκείνης.Ονειρεύονταν τηζωή τους μέσα στο δικό τους φως κι ένιωθαν να πετούν ψηλά,δίπλα στο αστέρι του Θεού.΄Εκαναν σχέδια, όνειρα,προσπάθειες.
Τα χρόνια πέρασαν. Μπροστά ο σοφός,ο Νεογέννητος Θεός και πίσω ο κόσμος.΄Ενα παλάτι λαμπερό είχε διάπλατες τις πόρτες του για όλους. ΄Ωσπου μια μέρα ο σοφός και ο Θεός ανέβηκαν στους ουρανούς και άφησαν τη γη να αποδείξει ότι θυμάται.
Πόσο θυμάται τώρα η γη;΄Αλλαξε το ταξίδι της. Νύχτες ολόκληρεςοι άνθρωποί της δεν έκλειναν μάτι. Ατένιζαν το μεγάλο κενό.΄Εφτιαξαν τώρα άλλο σοφό τους. Του έδωσαν μανδύα και γενιάδα.Του έδωσαν χαρτί και καλαμάρι οδηγίες για όσα νόμιζαν δίκαια. Είχαν ξεχάσει την αλήθεια. Μέσα στα μάτια τους βασίλευε το ψέμμα και η αδικία.Έφυγαν μακριά από την ευτυχία τους.Κατέστρεφαν τα πάντα.Αρνιόντουσαν τα πάντα Μαζί και τις ευθύνες τους.΄Εκλεισαν τα μάτια τους.Γη πυρί μειχθήτω...Δεν έμεινε τίποτε όρθιο.
΄Εμεινε μόνο η νοσταλγία να ξαναρχίσουμε..
Να όπως γεννήθηκε το Βρέφος ταπεινά, σεμνά και αθόρυβα για να διδάξει την μετάνοια ,την ελπίδα και την αγάπη.Να κάπως έτσι με χάρη να στρέψει η ψυχή μας στην αλήθεια ,να μην κοροιδευόμαστε, να μην ξεγελιόμαστε,να μην αδικούμε ,να μην καταστρέφομε ο ένας τον άλλο.
΄Ενα φωτάκι ,μια θαλπωρή,ένα χάδι ,μια απόφαση για το καλό.Μια ολόκληρη επιστροφή.Μια διαδρομή μέχρι τα βάθη του πολιτισμού μας.Να γίνουμε ξανά άνθρωποι.Να γεννούμε παιδιά,να τα αγαπάμε ,να τα οδηγούμε στο φως...
Μια γέννηση ,πολιτισμός,ελπίδα.
Αρχή...

------------------------