Δολοφονία του ωχαδερφισμού...

. Από τον Βασίλειο Θ. Σουφλάκο Δημοτικό Σύμβουλο στην Καρδίτσα Είμαι εκπαιδευτικός (καθηγητής). Πέστε μου πως θα αντικρύσω αύριο τα παιδιά μ...

.

Από τον Βασίλειο Θ. Σουφλάκο

Δημοτικό Σύμβουλο στην Καρδίτσα

Είμαι εκπαιδευτικός (καθηγητής). Πέστε μου πως θα αντικρύσω αύριο τα παιδιά μου στο σχολείο. Στη θέση του Αλέξη θα μπορούσε να είναι το παιδί σας, το παιδί μου, το παιδί της διπλανής οικογένειας. Αυτή η αδιανόητη και φρικτή δολοφονία είναι το αποκορύφωμα της «αναισθησίας» μιας πολιτείας που κυβερνά από το ΠΟΥΘΕΝΑ! Αποτελεί απώλεια σεβασμού απέναντι στον πολίτη, απώλεια σεβασμού της κοινής λογικής.
Είναι το αποκορύφωμα της αποσύνθεσης και της διάλυσης της ευνομούμενης κοινωνίας. Όποιος θέλει «πουλά τσαμπουκά», όποιος θέλει καταλύει τους νόμους του κράτους, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε ΚΑΝΕΝΑ!
Πέστε μου πως θα αντικρύσω ΑΥΡΙΟ τους μαθητές μου, που θα με κοιτούν στα μάτια με αγωνία, ζητώντας είτε φωναχτά είτε βουβά «δικαιοσύνη». Τι θα τους πω ? Πως θα τους κοιτάξω στα μάτια;
Θα τους πω την αλήθεια, αυτό που αισθάνομαι. Ζούμε σε ένα ανασφαλές, κοινωνικά και οικονομικά, περιβάλλον. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε ένα κράτος που κυριολεκτικά λεηλατεί τα βασικά ατομικά δικαιώματά μας και ό,τι πρέπει να απαιτήσουν, να απαιτήσουμε όλοι μας το αυτονόητο. ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξουμε, να θωρακίσουμε μια κοινωνία ΔΙΚΑΙΟΥ.
ΠΡΕΠΕΙ όλοι να καταλάβουν ότι δεν ζούμε στο μεσαίωνα, ότι δεν μπορούν να πυροβολούν και να σκοτώνουν νέα παιδιά λες και η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου.
ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΦΤΑΙΕΙ;
Το πιο εύκολο θα ήταν να ισχυριστεί κανείς ότι φταίει ο αστυνομικός, η κακιά στιγμή, η θεία μου η Ακριβή τέλος πάντων.
ΟΧΙ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ μόνον ο αστυνομικός, ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ μόνον η κακιά στιγμή. ΦΤΑΙΕΙ η ΚΟΙΝΩΝΙΑ μας, αυτή η κοινωνία που αποθέωσε τη μαύρη εργασία. ΦΤΑΙΕΙ η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που μοναδικός στόχος είναι να ΠΟΥΛΗΣΕΙ τα ΛΙΜΑΝΙΑ, την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, τη ΧΩΡΑ ΟΛΑΚΕΡΗ. Αυτή η κυβέρνηση που έχει αναγάγει το μικρό σε μεγάλο, το «τίποτα» σε «σημαντικό». Που επαίρεται γιατί ΠΟΥΛΑ τη δημόσια περιουσία, γιατί οι ΥΠΟΥΡΓΟΙ της περιδιαβαίνουν τις θάλασσες με ΚΟΤΕΡΑ.
Πέστε μου λοιπόν τι θα απαντήσω αύριο στα «παιδιά μου»;
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ. Μόνο να ΣΚΥΨΩ το κεφάλι κατανοώντας την αγωνία τους, τα ερωτηματικά τους. Άλλωστε ήταν επόμενο να συμβούν κάποτε αυτά. Συζητώντας με πνευματικούς ανθρώπους, ήταν κοινή η απορία μας «που πάει αυτός ο τόπος;». Που βρίσκεται η πνευματική ηγεσία του; Κάποτε, σε δύσκολες στιγμές, έβγαινε μπροστά. Διεκδικούσε, απαιτούσε, διαμόρφωνε τις εξελίξεις. ΣΗΜΕΡΑ που βρίσκονται όλοι;
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΑΙΔΩΣ, ΝΤΡΟΠΗ, ΑΙΣΧΟΣ. Ας αποδωθεί επιτέλους ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Ας γίνουμε επιτέλους όλοι ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. Ας απαιτήσουμε από την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ότι θέλουμε τα αυτονόητα,
ΔΟΥΛΕΙΑ και όχι απασχόληση,
ΥΓΕΙΑ και όχι «φακελάκι»
ΠΑΙΔΕΙΑ και όχι κοροϊδία
Ας ζητήσουμε όλοι μας ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ από τους νέους μας. Από τους νέους μας που ζουν με μισό εισόδημα, με μισή ασφάλεια, με μισά ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Μια κοινωνία λίγη, μια κυβέρνηση ΑΠΟΥΣΑ στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, της ανθρώπινης ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΑ μόνον στις ΜΠΙΖΝΕΣ. Να ισχυρίζεται ότι το «νόμιμο είναι και ηθικό».
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΑΙΔΩΣ, ΝΤΡΟΠΗ, ΑΙΣΧΟΣ. Ας δώσουμε στους νέους μας ΕΛΠΙΔΑ. Ας εξασφαλίσουμε ΕΡΓΑΣΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ και όχι μόνον για τους έχοντες και τους «γνωρίζοντες».
Αντί επιλόγου στον αδικοχαμένο Αλέξη:
«Δεν θα ευχηθώ καλό ταξίδι, αλλά θα ζητήσω συγγνώμη. Συγγνώμη που σε/σας απογοητεύσαμε. Συγνώμη. Συγχώρεσέ μας και βοήθησέ μας να βάλουμε ένα τέλος».

---------------------------------------