Πολιτική ηγεμονία και σελέμπριτις...

. Γράφει ο Μάριος Αντύπας . Το ότι το μικρό κομμάτι γεωγραφικής περιοχής που σήμερα λέγεται Ελλάδα γέννησε κάποτε εκατοντάδες φιλόσοφους, ε...

.
Γράφει ο Μάριος Αντύπας
.
Το ότι το μικρό κομμάτι γεωγραφικής περιοχής που σήμερα λέγεται Ελλάδα γέννησε κάποτε εκατοντάδες φιλόσοφους, επιστήμονες κλπ. δεν είναι τυχαίο. Τότε, και αναφέρομαι ασφαλώς στην αρχαιότητα, δεν υπήρχαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Δεν υπήρχε αυτή η καθημερινή αποβλάκωση αλλά και η συνεχής υποτίμηση του κοινού νού. Πιό συγκεκριμένα, δεν υπήρχε η απαξίωση που υπάρχει σήμερα από την τηλεόραση. Η τηλεόραση που είναι από τις σημαντικότερες των εφευρέσεων, θα έπρεπε να είναι και στενά συνυφασμένη με την “τέχνη”. Θα έπρεπε να επιμορφώνει και να αναπτύσσει συνειδήσεις. Σήμερα δυστυχώς αποχαυνώνει. Κάποτε η τέχνη ήταν η καλλιτεχνικά φιλτραρισμένη άποψη των όσων συνέβαιναν στην κοινωνία. Σήμερα η κοινωνία είναι αυτή που αντιγράφει την τηλεόραση. Οτι καλύπτεται από τα κανάλια γίνεται θέμα συζήτησης και κοπιάρεται από το κοινό. Ντυνόμαστε όπως προτείνουν οι ηθοποιοί, μιλάμε όπως μιλάνε οι τραγουδιστές και θαυμάζουμε τους μαιντανούς που “τρώνε μόνο είδη υγιεινής” (βλ. Α. Δημητρίου) Ο κόσμος αραχτός στους καναπέδες του σπιτιού του, βλέπει τις διάφορες σαχλαμάρες (σήριαλ, ριάλιτι) και νομίζει ότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν δρά αλλά ούτε και αντιδρά. Δέχεται παθητικά. Αποχαυνώνεται. Η τηλεόραση έγινε η <κόρη> του ματιού της ψυχής μας.

Ο Ιταλός Αντόνιο Γκράμσι, γράφοντας στη δεκαετία του 1920, είχε πεί πως η “πολιτιστική ηγεμονία” είναι απαραίτητη προυπόθεση προκειμένου ενα καθεστώς να επιβληθεί. Τα τάνκς έπονται. Σήμερα αυτή η ηγεμονία κυριαρχεί καθημερινά. Το σκήπτρο του “βασιλιά” αντικαταστάθηκε από το μαρκούτσι του ρεπόρτερ…έχουν περίπου και το ίδιο σχήμα. Τον μεσαίωνα υπήρχαν οι φεουδάρχες οι οποίοι κλεισμένοι στα ψηλά κάστρα τους κατήυθηναν τις ζωές των δουλοπάροικων. Σήμερα υπάρχουν τα γυάλινα κάστρα στα οποία κατοικοεδρεύουν οι σύγχρονοι επικυρίαρχοι δημοσιογράφοι οι οποίοι υπακούοντας στα κελεύσματα των αφεντικών τους (μεγαλοεργολάβων κυρίως) ιδιοκτητών ΜΜΕ καθορίζουν πρότυπα και αξίες για μιά ολόκληρη κοινωνία… Η τέταρτη και ανεπίσημη εξουσία έγινε η πρώτη και κυρίαρχη. Βλέπει κανείς παντοδύναμους Υπουργούς να στέκονται σούζα μπροστά στο μικρόφωνο που κρατάει κάποια απόφοιτος ιδιωτικού ΙΕΚ και που δηλώνει δημοσιογράφος. Μ`αυτά και μ`αυτά καταργήθηκε στην ουσία η ουσία του πολιτευματος. Έχουμε τηλεοπτική και όχι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων μεταξύ ΜΜΕ και κοινού νου. Κερδίζουν όμως τα πρώτα.

Η δύναμη της πληροφόρησης είναι συγκλονιστική. Αν για παράδειγμα πέσει κεραυνός σε μιά απομονωμένη ζούγκλα μακριά από την ανθρώπινη αντίληψη το ξέρουμε? Επεσε στα αλήθεια? Μας νοιάζει? Ετσι και με τα καθημερινά μας προβλήματα , πραγματικότητα είναι μόνο αυτή που καλύπτεται από τα ΜΜΕ. Κάτι έχει γίνει ή όχι ανάλογα με το αν το πούν τα κανάλια ή το γράψουν οι εφημερίδες. Χιλιάδες νεκροί στην Ρουάντα αλλά πέρα βρέχει. Ζαλίστηκε στις πρόβες η Αννα Βίσσυ και να οι αναλύσεις και τα ρεπορτάζ επί μερόνυχτα… Ετσι είναι δυστυχώς. Ολα αυτά βέβαια θα ήταν τουλάχιστον ακίνδυνα αν δεν κινδύνευε και η πολιτική μας κατάσταση. Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία. Το να διαλέγει κάποιος ανεγκέφαλος να παρακολουθεί ρεάλιτυ σόου αντί να διαβάσει κάποιο βιβλίο, δεν μας επηρεάζει σαν κοινωνία. Δεν μας θίγει σαν πολίτευμα. Το να προτιμάει όμως σύσσωμη η νεοελληνική κοινωνία να ασχολείται με τα της Έφης Σαρρή κι`όχι φερ`ειπείν με τα της παγκοσμοιοποίησης είναι κακό. Είναι ύβρις. Επέρχεται γενικευμένη πολιτικοοικονομική ανακατάταξη και εμείς παρακολουθούμε συγκλονισμένοι την… Αννα Δρούζα. Συζητιούνται αλλά και μεθοδεύονται συνοριακές αλλαγές στα Βαλκάνια και εμείς είμαστε συντονισμένοι στο σπονδυλωτό νεανικό δελτίο του ΣΤΑΡ που αναλύει τις αρετές του ….Νίνο.

Υπάρχουν βέβαια και χειρότερα. Ποιά? Οι τριακόσιοι εθνοπατέρες μας έχουν εκλεγεί και θα εκλέγονται από τον λαό. Ποιόν λαό? Αυτόν που ακούει Τσαλίκη και ενημερώνεται από τον Λιάγκα. Αυτόν που κρίνει βάσει των όσων του προσφέρει η τηλεόραση. Φυσικό επακόλουθο είναι ότι θα εκλέγονται αυτοί που έχουν πρόσβαση στα κανάλια και άρα έντονη αναγνωρισημότητα από τον ψηφοφόρο. Οι πολιτικοί της ατάκας. Οι Ψωμιάδηδες. Αρα θα έχουμε στρεβλωμένη αντιπροσώπευση καθώς αυτοί που έχουν πρόσβαση και φωνή στα ΜΜΕ (άρα και αναγνωρισημότητα) δεν έπεται ότι είναι και οι καλύτεροι. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι απλώς οι πιό φωνακλάδες, οι πιό καραγκιόζηδες. Αποτέλεσμα θα είναι, και ήδη το βλέπουμε, να υπάρχουν στην Βουλή και να νομοθετούν για χάρη μας πάσης φύσεως ηθοποιοί, διασκεδαστές , μπασκετμπολίστες, μοντέλες και ίσως στο μέλλον και πορνοστάρ όπως συνέβη στην γειτονική Ιταλία η οποία είναι ακόμη πιο μπροστά στη σήψη. Και εμείς θα τους χειροκροτούμε γιατί έχουν λέει ….λάμψη. (Παραφράζοντας τον Μαρξ-Οι λαοί έχουν τους αντιπροσώπους που τους αξίζουν.)

Κάποτε ανησυχούσαμε διότι οι βάρβαροι ξεκινούσαν τις εισβολές τους από τα σύνορα. Σήμερα δυστυχώς, όπως γράφει και σε ποίημα του ο Αρης Αλεξάνδρου, οι βάρβαροι εξορμούν μέσα από τα παιδικά δωμάτια του σπιτιού μας. Μέσα από τις τηλεοράσεις στις οποίες αφήσαμε την ευθύνη του μπέιμπυ σίτινγκ και της διαμόρφωσης της ψυχής των παιδιών μας. Κι`αυτοί οι βάρβαροι μπορεί να μην σφάζουν κορμιά αλλά κατακρεουργούν μυαλά και δημιουργούν τα ζόμπι που αύριο θα αποτελούν τον ιστό της κοινωνίας μας. Που στην αρχή θα διαδηλώνουν, μετά θα καταστρέφουν και μεγαλώνοντας θα ψηφίζουν και θα νομοθετούν. Που θα ζούν δηλαδή. Και τότε δεν θα υπάρχει διάλειμα για διαφημιστικά μηνύματα… Θα έχουν επικρατήσει οι σελέμπριτις.
*ΣΕΛΕΜΠΡΙΤΙ-Αυτός που είναι ευρύτερα γνωστός για το λόγο και μόνο ότι είναι γνωστός. (π.χ. Αδελφές Κανονίδου, Κακέτσης κ.ά.)
-----------------------------------