Μια φυσαρμόνικα ελπίζει...

. 4. από το λάπτοπ του κελιού μου . «Ιδιαίτερα οι Έλληνες, είχαν υποτιμήσει τον αμερικάνικο λαό, που με την εκλογή του πρώτου αφροαμερικάνο...

.
4. από το λάπτοπ του κελιού μου
.
«Ιδιαίτερα οι Έλληνες, είχαν υποτιμήσει τον αμερικάνικο λαό, που με την εκλογή του πρώτου αφροαμερικάνου προέδρου του, απόδειξε ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι ο νέος κόσμος στον οποίο ο παλιός ελπίζει ακόμη σε κάτι καλύτερο για το νεφελώδες μέλλον του»… Αυτά μου έλεγε ένας νεοφερμένος στο κελί 208, που τον συμπάθησα εξ αρχής γιατί τον άκουσα να παίζει εξαίσια φισαρμόνικα και μαγεύτηκα. Θυμήθηκα που κι΄εγώ παιδί βολόδερνα ανάμεσα στα χείλη μου μιαHoner, αλλά μπούκωνε από τα ψίχουλα στη τσέπη μου και τη παράτησα, περισσότερο γιατί ήμουνα φάλτσος…
Ξέρω, κάποιοι θα με λοιδορήσετε, γιατί πριν ακόμη αλέκτωρ λαλήσει τρις, ο Ομπάμα φτερουγίζει με κάποια αρπακτικά, αλλά μη βιαζόμαστε να κρίνουμε το αετόπουλο, γιατί μπαίνοντας στη «φωλιά του κούκου» της Ουάσινγκτον πρέπει να φερθεί με σύνεση και πονηριά για να μη το κατασπαράξουν τα γεράκια… Ίσως αυτά που γράφω από τη φυλακή δεν ενδιαφέρουν στη συντριπτική πλειοψηφία τα «ελεύθερα πολιορκημένα» πετούμενα που φτερουγίζουν κατά χιλιάδες στο press-gr, όχι για να μάθουν, αλλά για να βρουν χαιρέκακα κάποιο σκάνδαλο ή παρανομία και να κράξουν, να κοτσιλίσουν…
Επανέρχομαι στο νέο φίλο –ας τον λέμε Φρέντυ- που πέρασε τον Ατλαντικό πριν τριάντα χρόνια για να σπουδάσει σοβαρή μουσική, αλλά κατέληξε πιανίστας σε νυκτερινά μαγαζιά από Νέα Υόρκη ως Σικάγο και Μόντρεαλ. Τελευταία ήρθε στην Ελλάδα, αλλά έμπλεξε και έφαγε κάμποσους μήνες κι΄ ως τότε ίσως θα κάνουμε παρέα στο ίδιο κελί… Ο Φρέντυ λοιπόν, τη νύχτα της νίκης του Ομπάμα, πανηγύρισε με τη φισαρμόνικά του, τελειώνοντας με το «είμαστε καουμπόυδες από το Μεξικό» που το τραγουδούσαμε μικροί… Το τραγούδι αυτό -μου εξήγησε- γράφτηκε για κάποια ομορφούλα Σουζάνα, αλλά στην Ελλάδα το μετατρέψανε σε αγελαδάρικο, όπως το διεθνές σουξέ της Ιμπέριο Αρζεντίνα «Αντώνιο Βάργκας Χερέδια» το αλλάξανε «ο Αντώνης, ο Βαρκάρης, ο σερέτης»… Για κάτι τέτοια είμαστε μάνα... Πηγή γνώσης και θυμοσοφίας ο Φρέντυ, λέει ότι η Ελλάδα δύσκολα θ΄αλλάξει ρότα γιατί όπως διαπιστώνει στα μηνύματα των μπλόγκερς, η μάζα στερείται παιδείας, χιούμορ και αυτογνωσίας, σε αντίθεση με την Αμερική…
- Κάντο μου λιανά, του είπα και μου εξήγησε:
- Εδώ όλα γίνονται στη φούρια του ενθουσιασμού, όπως όταν κέρδισε ο Αντρέας φέρνοντας τα πάνω-κάτω, οι αφισοκολλητές κοιτάζανε πώς να διοριστούνε και να βολευτούνε, απο αστυνομία ως αγροφυλακή κι΄από Ολυμπιακή ως ΕΡΤ… Πέρα από τον Ατλαντικό κανένας που ψήφισε Ομπάμα, δεν ζητάει ως αντάλλαγμα διορισμό… Και επειδή είμαι μουσικός , θα σου μιλήσω με νότες: Η ελληνική θεατρική επιθεώρηση είχε και έχει κείμενα μπαλαφάρικα, όπως και η τηλεόραση, όπου ο ένας παριστάνει τον ανακριτή-επικριτή των πάντων και ο άλλος τον κυνηγό κεφαλών της Άγριας Δύσης…
Κι΄ο κόσμος χαχανίζει αν και ξέρει ότι κι΄οι δυό δεν διαφέρουν από αυτούς που σατιρίζουν. Στην Αμερική τίποτα δεν γράφεται στο γόνατο, γι΄αυτό έχει πλημμυρίσει Νόμπελ, Πούλιτζερ, Όσκαρ και Έμμυ και σου φέρνω το παράδειγμα των μιούζικαλ που στηρίζονται σε σούπερ ταλέντα του κειμένου, της ηθοποιίας, του τραγουδιού, της μουσικής, του χορού και κυρίως της σκέψης… Έ, λοιπόν τα δημοφιλή μιούζικαλ που παίζονται χρόνια και κάνουν και τον γύρο της Γης, δεν γράφτηκαν τυχαία, είχαν μηνύματα για ανθρώπους που σκέφτονται κι΄όχι που απλά διασκεδάζουν… Το «Γουέστ Σάιντ Στόρυ» ξεσκέπαζε τις φυλετικές διαφορές των νέων, το «Χαιρ» ήταν η αφύπνιση της νεολαίας κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, το «Χόρους λάιν» έδινε κουράγιο στο καθένα ότι μπορεί να προσπαθήσει, το «Σικάγο» χτυπούσε την υποκρισία της παρανομίας και του πλουτισμού… Και τώρα αρχίζει το πιο παράξενο μιούζικαλ, όχι με τον «βιολιστή στη στέγη», αλλά με το «μαύρο περιστέρι, κατά άσπρων γερακιών» που ελπίζουμε να μη το κατασπαράξουν…
Ο Φρεντυ έφερε στα χείλη του τη φυσαρμόνικα κι΄εγώ δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας φυλακισμένος ενδιαφερόταν για τα προβλήματα της ανθρωπότητας… Όπως και όλες οι πτέρυγες, που πανηγύριζαν μέχρι το ξημέρωμα…
.
Σας χαιρετώ, Δευκαλίων
----------------------------