Η ώρα των πράξεων για τον Ομπάμα‏...

... Γράφει ο Νικόλαος Γρυσπολάκης . Θά 'πρεπε να έχουμε πλέον μάθει πως έναν άνθρωπο και δη έναν πολιτικό άνθρωπο θά'πρεπε να τον ...

...

Γράφει ο Νικόλαος Γρυσπολάκης

.
Θά 'πρεπε να έχουμε πλέον μάθει πως έναν άνθρωπο και δη έναν πολιτικό άνθρωπο θά'πρεπε να τον κρίνουμε από τις πράξεις του και την πορεία του κι όχι από τις υποσχέσεις, τις ομιλίες, το χάρισμα ή τα συνθήματά του. Εκτός βεβαίως εάν αντί δημοκρατικών καθεστώτων προτιμούμε κυβερνήσεις που θα απαρτίζονται από τους πλέον ικανούς λαοπλάνους και τους πλέον γοητευτικούς δημαγωγούς. Κυβερνήσεις που θα μας κάνουν απλώς να αισθανόμαστε πιο περίφανοι, πιο άνετα και πιο ανεκτικοί προς τα εγκλήματα που διαπράττουν.
Ύστερα από την παγκόσμια υστερία για τον έχρωμο νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ήρθε η ώρα των πράξεων. Η πρώτη πολιτική πράξη στην οποία προέβη ο λαοφιλής Ομπάμα ήταν ο διορισμός του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου. Μια θέση η οποία κατά τους πολιτικούς αναλυτές ισοδυναμεί με αυτή του πρωθυπουργού σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα, όσον αφορά στο επίπεδο εξουσίας που κατέχει.
Ο προοδευτικός, υπερασπιστής των αδυνάμων και φορέας αλλαγής Μπαράκ Ομπάμα, επέλεξε τον διαβόητο Ραμ Εμάνουελ για την σημαντική αυτή θέση. Ποιός είναι όμως ο άνδρας στον οποίο ο Μπαράκ Ομπάμα εμπιστεύτηκε έναν τέτοιο θώκο;
Ο Ράμ Εμάνουελ έχει πάρει το όνομά του από έναν σιωνιστή τρομοκράτη* της παραστρατιωτικής/τρομοκράτικής οργάνωσης Λέχι που σκοτώθηκε σε μια μάχη την δεκαετία του 1940. Προφανώς δεν μπορεί κανείς να μεμφθεί κάποιον για τις ρίζες του ονόματός του, όμως φαίνεται πως ο Ράμ Εμάνουελ έβαλε από μικρός σκοπό να δικαιώσει τους γονείς του για το όνομα που επέλεξαν γι'αυτόν.
Το 1991 στην αρκετά ώριμη ηλικία των 32 ετών, κατατάχθηκε ως εθελοντής στον Ισραηλινό στρατό, υπηρετώντας στον νότιο κατεχόμενο Λίβανο.
Το 2002 εξέφρασε την απόλυτη υποστήριξή του προς τον πρόεδρο Μπους για τον σχεδιαζόμενο πόλεμο στο Ιράκ, σημειώνοντας όμως πως ο πρόεδρος Μπους πρέπει να διατυπώσει με περισσότερη ευκρίνεια τα δίκαια επιχειρήματά του στον αμερικανικό λαό.
Ο Ραμ Εμάνουελ δηλώνει ανοικτά σιωνιστής και ψέγει τους Παλαιστινίους για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει εκφράζοντας ασφαλώς την δίχως όρους υποστήριξη του στο Ισραήλ καλύπτοντας πλήρως τα φυλετικά εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας που διαπράττει το κράτος αυτό.
Ασφαλώς ως λογικό επακόλουθο ο Εμάνουελ είναι από τα ισχυρότερα μέλη του εβραϊκού λόμπυ στην Ουάσινγκτον. Και τι καλύτερο για έναν λομπίστα από το αντί να προσπαθήσει να ασκήσει επιρροή, να κατέχει ο ίδιος την εξουσία.
Δεν χρειάζεται καν να επεκταθούμε στα οικονομικά σκάνδαλα πολιτικών χορηγιών στα οποία έχει εμπλακεί ή στις πανηγυρικές δηλώσεις σιωνιστικών οργανισμών και την ανακουφιση την οποία εξέφρασαν για τον διορισμό του Ραμ Εμάνουελ σε αυτή την θέση. Ενδεικτικώς και μόνον, όπως δήλωσε ο μεγαλύτερος εβραϊκός οργανισμός των ΗΠΑ (το Εθνικό Εβραϊκό Δημοκρατικό Συμβούλιο) "Ο διορισμός του Ραμ Εμάνουελ διαψεύδει τους φόβους κάποιων ότι ο Ομπάμα θα επέλεγε ή θα άκουγε τις συμβουλές λάθος προσώπων, όσον αφορά τις Ισραελοαμερικανικές σχέσεις".
Ο Μπαράκ Ομπάμα ασφαλώς ήξερε ακριβώς τι έκανε και ποιόν διόριζε ως προσωπάρχη. Εκτός κι εάν σχεδιάζει να διορίσει τον Μαρουάν Μπαργκούτι (τον παλαιστίνιο ηγέτη ο οποίος βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές του Ισραήλ καταδικασμένος τετράκις ισόβια) ως υπουργό εξωτερικών, προφανώς δεν σκοπεύει όχι μόνο να αλλάξει θέση στο παλαιστινιακό αλλά φαίνεται να σκληραίνει την στάση του κατά των παλαιστινίων υιοθετώντας μια αναφανδόν υπέρ του κατακτητή και του καταπιεστή στάση. Υπέρ δηλαδή του κράτους του Ισραήλ που έχει καταπατήσει και παραβιάσει κάθε διεθνή νόμο και κανόνα που έχει ποτέ γραφτεί.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Τι σημασία έχουν οι πολιτικές αυτές καθ'εαυτές; Τι σημασία έχει ποιά θα είναι η πραγματική πολιτική που θα ακολουθήσει ο Μπαράκ Ομπάμα στο παλαιστινιακο, ένα σύγχρονο απαρτχάιντ που εκτυλίσεται με την πλήρη ανοχή και υποστήριξη των ΗΠΑ, του Καναδά και των περισσοτέρων δυτικών κρατών; Μας αρκούν οι ονειρόξεις που μας πουλάνε χονδρικής βλέποντας εκατομμύρια κόσμου να παραληρούν στο άκουσμα των αοριστολογιών και των εμπνευσμένων συνθημάτων των ομιλιών του Μπαράκ Ομπάμα. Συνθήματα και ομιλίες οι οποίες, αν και μεγάλο μέρος δανίζεται από άλλους μεγάλους δημοφιλείς δημαγωγούς του παρελθόντος, συνεχίζουν ακόμη να προκαλούν συγκίνηση και αυταπάτες στα παθητικά (αλλά όχι πλέον απαθή) πλύθη. Η ουσία και η πραγματική πολιτική λίγο ενδιαφέρει. Εξάλλου η εικονική πολιτική όπως άλλωστε και η εικονική οικονομία η οποία εν τέλει οδηγήθηκε στην χρεοκοπεία, είναι πολύ πιο ελκυστική και εύπεπτη. Δεν χρειάζεται να αναρωτηθουμε, να ενημερωθούμε, να κρίνουμε και να πράξουμε οι ίδιοι βασισμένοι στις αρχές μας και στις απόψεις μας. Μας αρκεί να γεμίζουμε ελπίδα και να κολυμπάμε σε πελάγη αυταπατών για αλλαγές και νέα ξεκινήματα. Μας αρκεί να παραδίδουμε κάθε όνειρό μας στα χέρια κάποιου που "φαίνεται καλός", "ακούγεται ευχάριστα" και εξάλλου "είναι και έγχρωμος". Κι ας μας οδηγεί κι αυτός στους ίδιους καταστροφικούς δρόμους του πολέμου, της φυλετικής καταπίεσης, της εξαθλίωσης για τους πολλούς ώστενα εξασφαλιστεί η ευμάρεια για τουςλίγους και του νεοφιλελευθερισμού της ασυδωσίας της αγοράς.....αρκεί να μην το κάνει τόσο φανερά, όσο το έκανε ο Τζώρτζ Μπούς και η κουστοδία του και μας χαλάσει την παθητική γαλήνη στην οποία έχουμε περιέλθει.

---------------------------------------------------