. Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης . Δεκάδες διάσημοι οικονομολόγοι προειδοποιούσαν τους κυβερνώντες εδώ και δύο χρόνια για την επερχόμενη οικ...
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
.
Δεκάδες διάσημοι οικονομολόγοι προειδοποιούσαν τους κυβερνώντες εδώ και δύο χρόνια για την επερχόμενη οικονομική κρίση, δίχως όμως να εισακούγονται. Η πλύση εγκεφάλου των «Αποστόλων του Νεοφιλελευθερισμο» ήταν τέτοια, που ακόμη και όταν η κρίση χτυπούσε τις πόρτες των κυβερνώντων εκείνοι αρνιόταν πεισματικά να της ανοίξουν μήπως και στο πρόσωπό της δουν τη φρίκη της αγαπημένης τους, της «Αγοράς». Η Αγαπημένη τους είχε πολλά σαγηνευτικά πρόσωπα, πολλές χάρες και έναν εχθρό το «Κοινωνικό Κράτος». Τα αγαπημένα της συνθήματα ήταν:
-Το πρόβλημα όλων των κακών είναι το κράτος και το διαβολικό του πρόσωπο το Κοινωνικό Κράτος. (όχι όμως και το αστυνομικό κράτος προστασίας της ιερής ιδιοκτησίας)
Η Ελεύθερη αγορά δημιουργεί Ελεύθερους ανθρώπους ( βλέπε Χιλή του Πινοσέτ, Ναζιστική Γερμανία, σημερινή Κίνα, Σ, Αραβία, κ.λ.π. Μπορεί κανείς να μας πει που και πότε στον κόσμο υπήρξε ελεύθερη, από μονοπώλια, καρτέλ και ολιγοπώλια, αγορά; )
-Ο Καπιταλισμός είναι η νέα θρησκεία (απελευθερώνει πολλούς από τα βάρη και τις έγνοιες της ιδιοκτησίας, τους λυτρώνει, τους δεσμεύει έναντι του νέου Θεού του χρήματος και ενισχύει την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, δανειοληπτών και δανειοδοτών).
-Το πρόβλημα όλων των κακών είναι το κράτος και το διαβολικό του πρόσωπο το Κοινωνικό Κράτος. (όχι όμως και το αστυνομικό κράτος προστασίας της ιερής ιδιοκτησίας)
Η Ελεύθερη αγορά δημιουργεί Ελεύθερους ανθρώπους ( βλέπε Χιλή του Πινοσέτ, Ναζιστική Γερμανία, σημερινή Κίνα, Σ, Αραβία, κ.λ.π. Μπορεί κανείς να μας πει που και πότε στον κόσμο υπήρξε ελεύθερη, από μονοπώλια, καρτέλ και ολιγοπώλια, αγορά; )
-Ο Καπιταλισμός είναι η νέα θρησκεία (απελευθερώνει πολλούς από τα βάρη και τις έγνοιες της ιδιοκτησίας, τους λυτρώνει, τους δεσμεύει έναντι του νέου Θεού του χρήματος και ενισχύει την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, δανειοληπτών και δανειοδοτών).
-Η αγορά ρυθμίζει την κοινωνία και θεραπεύει, ιδίως εκείνους που έχουν πολλά χρήματα. Ακόμη και όταν καταστρέφει, καταστρέφει δημιουργικά( τους φτωχούς και τους βλάκες)
-Όλα σε τούτη τη ζωή είναι εμπορεύματα: Η υγεία, η παιδεία, η δικαιοσύνη, ακόμη και η ελευθερία. (Από τα λεφτά που έχεις εξαρτάται πόση ελευθερία ή ακόμη και πόση δικαιοσύνη μπορείς να αγοράσεις)
Όλα αυτά συνέβαιναν πριν λίγο καιρό. Αίφνης όμως, εδώ και μερικές εβδομάδες όλα άλλαξαν. Βλέπουμε διάσημους γκουρού του νεοφιλελευθερισμού να του γυρίζουν την πλάτη. Ο πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας(FED), ο Greenspan, δήλωσε δημόσια ότι το μοντέλο του στηρίχτηκε σε λανθασμένες παραμέτρους και εκτιμήσεις που δεν ισχύουν. Ο σημερινός πρόεδρος της Γερμανίας και πρώην πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μέχρι πριν ένα μήνα υποστηρικτής του μονεταρισμού, δήλωσε ανοιχτά την αποτυχία του και κάλεσε τους τραπεζίτες να ζητήσουν συγγνώμη από τους πολίτες. Συντηρητικοί πολιτικοί σε όλο τον κόσμο, όπως π.χ. ο Σαρκοζί μιλούν ανοιχτά κατά του «τουρμπο-καπιταλισμού» και του «αναρχοκαπιταλισμού» και προτείνουν την επεξεργασία ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, όχι όμως και στην Ελλάδα, στη χώρα των «Κομπραδόρων» της πολιτικής και της οικονομίας, όπου τίποτα δεν δημιουργείται σε νέα γνώση και σε νέα πολιτική αλλά όλα εισάγονται, ακόμη και η οικονομική σκέψη. Ακούσατε μέχρι σήμερα έναν πολιτικό των δύο μεγάλων κομμάτων να μιλήσει ανοιχτά κατά του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης; Η πλύση εγκεφάλου του νεοφιλελευθερισμού και η εισαγωγή ιδεών ήταν τέτοια, που ακόμη και υψηλόβαθμα στελέχη του Πασοκ όπως η Κατσέλη, ο Χρυσοχοϊδης, ο Πάγκαλος και άλλοι, μιλούσαν μέχρι πρότινος ανοιχτά κατά του λεγόμενου «κρατισμού», δίχως να τολμούν ακόμη και τώρα να αρθρώσουν κριτικό λόγο κατά του ελληνικού μοντέλου του πρώιμου-καπιταλισμού. Μέχρι και ο Ανδρουλάκης μέχρι πρότινος, δεν έχανε την ευκαιρία να μην εκθειάζει τους νέους θεούς της εποχής μας τους Μάνατζερ. Ο μοναδικός που πριν το ξέσπασμα της κρίσης μιλούσε για την ανάγκη ισχυρού κράτους και Κεϊνσιανικής οικονομικής πολιτικής ήταν ο Ε. Βενιζέλος, που από τους δήθεν αριστερούς του κόμματός του χαρακτηριζόταν δεξιός. Ακόμη και το πρόβλημα με τις ελληνικές τράπεζες, τις πιο ευνοημένες από την πολιτική εξουσία τράπεζες στην Ευρώπη, δείχνει αυτήν την αδυναμία των δύο μεγάλων κομμάτων να ασκήσουν μια αλλιώτική πολιτική. Δέσμια της οικονομικής και πολιτικής διαπλοκής, παπαγαλίζοντα και κομπραδόρικα σε όλες τις εκφάνσεις τους, αδύναμα να δημιουργήσουν ή έστω να ψηλαφίσουν νέες ιδέες, εισάγουν τα πάντα και κυρίως τα λάθη. Το χειρότερο όμως απ όλα είναι το γεγονός, ότι έχουν επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό ακόμη και τους μη προνομιούχους της κομματικής τους βάσης, που βλέπεις απλούς ανθρώπους, πρακτικούς και ρεαλιστές στην καθημερινή τους ζωή, να υπερασπίζονται κι εκείνοι με νύχια και με δόντια ένα μοντέλο οικονομικής πολιτικής, κόντρα στο προσωπικό τους συμφέρον. Τα παπαγαλάκια των τραπεζών και του χρηματιστηρίου μπήκαν ακόμη και μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο.
-Όλα σε τούτη τη ζωή είναι εμπορεύματα: Η υγεία, η παιδεία, η δικαιοσύνη, ακόμη και η ελευθερία. (Από τα λεφτά που έχεις εξαρτάται πόση ελευθερία ή ακόμη και πόση δικαιοσύνη μπορείς να αγοράσεις)
Όλα αυτά συνέβαιναν πριν λίγο καιρό. Αίφνης όμως, εδώ και μερικές εβδομάδες όλα άλλαξαν. Βλέπουμε διάσημους γκουρού του νεοφιλελευθερισμού να του γυρίζουν την πλάτη. Ο πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας(FED), ο Greenspan, δήλωσε δημόσια ότι το μοντέλο του στηρίχτηκε σε λανθασμένες παραμέτρους και εκτιμήσεις που δεν ισχύουν. Ο σημερινός πρόεδρος της Γερμανίας και πρώην πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μέχρι πριν ένα μήνα υποστηρικτής του μονεταρισμού, δήλωσε ανοιχτά την αποτυχία του και κάλεσε τους τραπεζίτες να ζητήσουν συγγνώμη από τους πολίτες. Συντηρητικοί πολιτικοί σε όλο τον κόσμο, όπως π.χ. ο Σαρκοζί μιλούν ανοιχτά κατά του «τουρμπο-καπιταλισμού» και του «αναρχοκαπιταλισμού» και προτείνουν την επεξεργασία ενός άλλου μοντέλου ανάπτυξης.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, όχι όμως και στην Ελλάδα, στη χώρα των «Κομπραδόρων» της πολιτικής και της οικονομίας, όπου τίποτα δεν δημιουργείται σε νέα γνώση και σε νέα πολιτική αλλά όλα εισάγονται, ακόμη και η οικονομική σκέψη. Ακούσατε μέχρι σήμερα έναν πολιτικό των δύο μεγάλων κομμάτων να μιλήσει ανοιχτά κατά του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης; Η πλύση εγκεφάλου του νεοφιλελευθερισμού και η εισαγωγή ιδεών ήταν τέτοια, που ακόμη και υψηλόβαθμα στελέχη του Πασοκ όπως η Κατσέλη, ο Χρυσοχοϊδης, ο Πάγκαλος και άλλοι, μιλούσαν μέχρι πρότινος ανοιχτά κατά του λεγόμενου «κρατισμού», δίχως να τολμούν ακόμη και τώρα να αρθρώσουν κριτικό λόγο κατά του ελληνικού μοντέλου του πρώιμου-καπιταλισμού. Μέχρι και ο Ανδρουλάκης μέχρι πρότινος, δεν έχανε την ευκαιρία να μην εκθειάζει τους νέους θεούς της εποχής μας τους Μάνατζερ. Ο μοναδικός που πριν το ξέσπασμα της κρίσης μιλούσε για την ανάγκη ισχυρού κράτους και Κεϊνσιανικής οικονομικής πολιτικής ήταν ο Ε. Βενιζέλος, που από τους δήθεν αριστερούς του κόμματός του χαρακτηριζόταν δεξιός. Ακόμη και το πρόβλημα με τις ελληνικές τράπεζες, τις πιο ευνοημένες από την πολιτική εξουσία τράπεζες στην Ευρώπη, δείχνει αυτήν την αδυναμία των δύο μεγάλων κομμάτων να ασκήσουν μια αλλιώτική πολιτική. Δέσμια της οικονομικής και πολιτικής διαπλοκής, παπαγαλίζοντα και κομπραδόρικα σε όλες τις εκφάνσεις τους, αδύναμα να δημιουργήσουν ή έστω να ψηλαφίσουν νέες ιδέες, εισάγουν τα πάντα και κυρίως τα λάθη. Το χειρότερο όμως απ όλα είναι το γεγονός, ότι έχουν επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό ακόμη και τους μη προνομιούχους της κομματικής τους βάσης, που βλέπεις απλούς ανθρώπους, πρακτικούς και ρεαλιστές στην καθημερινή τους ζωή, να υπερασπίζονται κι εκείνοι με νύχια και με δόντια ένα μοντέλο οικονομικής πολιτικής, κόντρα στο προσωπικό τους συμφέρον. Τα παπαγαλάκια των τραπεζών και του χρηματιστηρίου μπήκαν ακόμη και μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο.
--------------------------------
.jpg)
Αλλοσ ενας δεξιος μαλακας που παει να πει ολοι ιδιοι ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤραβα γαμησου ρε βλακα.
ΔΗΛΑΔΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ, Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΩΦΕΙΛΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ???ΕΚΕΙ ΒΡΗΚΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΟΥ???
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΗΛΑΔΗ ΡΕ ΞΑΝΑΜΑΛΑΚΑ, ΡΕΜΑΛΙ, ΕΝΤΑΞΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ!!
ΕΝΤΑΞΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥΣΕΣ ΕΠΙ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑΣ ΜΠΕΝΙ, ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ, ΚΑΚΟ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΧΟΝΤΡΟ! Ο ΧΟΝΤΡΟΣ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΟΥΦΑΛΕΣ,ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΙΔΕΣ, ΡΕΜΑΛΙΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ!
ΠΩΣ ΖΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΠΕΣ ΜΑΣ? ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΣΕ ΞΕΡΩ,Η ΕΠΩΜΕΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΟΩ!!!
Monday, June 2, 2008
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανιφέστο του αξιοπρεπούς καπιταλισμού
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Δηλαδή, όχι μόνο την Ευρώπη. Και την Αμερική και την Ασία και την Αφρική και την Αυστραλία. Οσονούπω και την Ανταρκτική. Το φάντασμα της αγοράς. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης υφηλίου επιστρατεύουν τα πιο ευφάνταστα τεχνάσματα, τις πιο επιθετικές στρατηγικές, για να το εξοντώσουν. Αστοί και προλετάριοι. Βιομήχανοι και έμποροι. Πωλητές και αγοραστές. Παραγωγοί και καταναλωτές. Φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες. Κρατιστές και αγορολάγνοι. Συκοφαντούν, λοιδορούν, εξουθενώνουν, υπονομεύουν, αποδομούν το πιο λαμπερό επίτευγμα του οικονομικού πολιτισμού αιώνων. Εκεί που έλειχον πτύουσιν. Και τούμπαλιν. Οι σιχαμένοι.
Κάπως έτσι θα μπορούσε να αρχίζει το μανιφέστο του παρεμβατισμού (που μπορεί να διαβαστεί και ως δραματικός επικήδειος της αγοράς, αλλά και ως μανιφέστο του αξιοπρεπούς καπιταλισμού, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω). Αποτελεί κατά τα φαινόμενα την έσχατη εκδοχή της σύγχυσης που διατρέχει τους τεχνοκράτες της πολιτικής οικονομίας. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση όλων των τελευταίων επεισοδίων του έπους:
Ο Γερμανός πρόεδρος Χορστ Κέλερ (το ανέφερα και την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά δεν βλάφτει να το θυμίσω), πρώην διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και εκ των αρχιτεκτόνων της πειθαναγκαστικής φιλελευθεροποίησης της διεθνούς οικονομίας (ακόμα και στις χώρες που αγνοούσαν τι εστί αγορά), αποκαλεί την αγορά της τραπεζικής πίστης «τέρας». Δεκατέσσερις συνταξιούχοι «σοφοί» της Ευρώπης, ο Ντελόρ, ο Σαντέρ, ο Πέρσον, ο Σμιτ, ο Ντ’ Αλέμα κ.α. (ήτοι, οι εισηγητές και εκτελεστές των πολιτικών απελευθέρωσης των αγορών της τελευταίας εικοσαετίας, στη σοσιαλδημοκρατική κυρίως εκδοχή της), ομολογούν μέσα από το μανιφέστο που συνυπογράφουν ότι συνέβαλαν στην κατασκευή ενός Φρανκενστάιν. Και εισηγούνται ούτε λίγο ούτε πολύ την αποσυναρμολόγησή του και την ανακατασκευή του, με γερές δόσεις κρατικού παρεμβατισμού και ρύθμισης. Τελευταίος και καταϊδρωμένος ο πιο νεοφώτιστος νεοσυντηρητικός της υφηλίου Νικολά Σαρκοζί εισηγείται μείωση του ΦΠΑ των πετρελαιοειδών προϊόντων. Ανάλογη πανευρωπαϊκή μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής εισηγούνται ή ετοιμάζονται να εισηγηθούν πολλοί υπουργοί Οικονομίας ή και πρωθυπουργοί της Ε.Ε.
Στην εγχώρια αγορά, όπου φυσικά τα πράγματα είναι πιο γραφικά και φολκλορικά, εμπορικοί σύλλογοι και επιμελητήρια προτείνουν μείωση του ΦΠΑ σε είδη διατροφής, με παράλληλη τήρηση «συμβολαίου τιμής» για αποφυγή νέων αυξήσεων «μέχρι να ηρεμήσει η αγορά» (τι έχει αυτή η αγορά; Ας της δώσουμε αντικαταθλιπτικά. Ή λίθιο). Ο αρμόδιος υπουργός κ. Φώλιας επέβαλε μία ακόμα διατίμηση, στο λάδι αυτήν τη φορά, για να μας διασώσει από τις απρόβλεπτες παρενέργειες της υπόθεσης ηλιέλαιο (ήτοι: φάε λάδι κι έλα βράδυ, φάε ηλιέλαιο κι άντε για ευχέλαιο). Ο κ. Φώλιας, λοιπόν, εξήγγειλε προχθές άλλα 10 μέτρα (συν 41 του Απριλίου, σύνολο 51. Να τα κατοστίσουμε, βοήθειά μας). Ανασύρονται από τις αράχνες και οι χαροξεχασμένες συμφωνίες κυρίων -οι ίδιες που σχεδόν ποινικοποίηθηκαν ως καμουφλαρισμένα καρτέλ-, αλλά οι «κύριοι» τελικώς φτύνουν τον υπουργό, δεν θέλουν συμφωνίες. Όλος ο νεοφιλελεύθερος οίστρος της φαιογάλαζης διακυβέρνησης εξατμίστηκε σε λίγους μήνες και εκτρέπεται σε μια μανία υπερ-ρύθμισης. Η αόρατος χειρ της αγοράς έμεινε μετέωρη, αγκυλωμένη, και η μακρά χειρ του κράτους αναλαμβάνει να σώσει την κατάσταση.
Υπάρχουν τέσσερις άκρως ενδιαφέρουσες ομολογίες σ’ όλη αυτή την πανικόβλητη φιλολογία για το τέρας που ξέφυγε από τον έλεγχο του θηριοδαμαστή.
Ομολογία πρώτη. Όλοι οι τεχνοκράτες της απορύθμισης- αυτορρύθμισης ομολογούν τώρα ότι το «σχέδιο αγορά» απέτυχε παταγωδώς. «Η αγορά αποδείχθηκε ανίκανη να αυτορρυθμιστεί», γράφουν -χωρίς να ερυθριούν- οι 14 «σοφοί» στο μανιφέστο τους. Ο ανταγωνισμός, στον οποίο εθίστηκαν μαζικά δισεκατομμύρια ανθρώπων σ’ όλο τον πλανήτη, από τους κουστουμάτους νεογιάπηδες της Νέας Υόρκης μέχρι τους πάμπτωχους αγρότες της Γκάνας, δεν έφερε ούτε χαμηλές τιμές, ούτε υψηλότερα εισοδήματα, ούτε δικαιότερη κατανομή του πλούτου. Το αντίθετο. Η πρώτη κρίση τιμών της απελευθερωμένης και παγκοσμιοποιημένης οικονομίας φέρνει χώρες, τάξεις και στρώματα στο κατώφλι της πτώχευσης.
Ομολογία δεύτερη. Ο πληθωρισμός εκρήγνυται και πάλι, 4,6% αυτό τον μήνα, ποιος ξέρει πού θα πάει τον Ιούνιο και τα χειρότερα έπονται (όσο κι αν προσπαθεί ο κ. Αλογοσκούφης να τον αποκαλεί «διεθνή πληθωρισμό», δεν παύει να τροφοδοτείται από «εθνικά» κέρδη και να πληρώνεται με «εθνικό» εισόδημα). Αν πάρουμε τοις μετρητοίς όλα όσα λέγονται από τα επισημότερα χείλη για τσουνάμι αισχροκέρδειας, τότε έχουμε την πρώτη μετά πολλές δεκαετίες ομολογία πως έχουμε πληθωρισμό κερδών και ουχί μισθών, όπως για χρόνια μας πείθουν εν χορώ υπουργοί Οικονομίας, επιχειρηματικές ενώσεις και κεντρικοί τραπεζίτες. Τα επιχειρηματικά κέρδη, λοιπόν, τρέφουν τον πληθωρισμό, το λένε, το εννοούν, το υπονοούν και ακόμη δεν έχουν σκίσει τα πτυχία τους, δεν έχουν υποβάλει τις παραιτήσεις τους, δεν έχουν ζητήσει μια συγγνώμη για το γεγονός ότι εδώ και χρόνια, χάρη σ’ αυτή τη λαθροχειρία, η εργασία είναι το μοναδικό εμπόρευμα που υποβάλλεται σε διατίμηση.
Η τρίτη ομολογία αφορά την ηθική του οικονομικού μας πολιτισμού. Σχεδόν κοντεύω να πιστέψω την γκρίνια της επιχειρηματικής ηγεσίας περί δαιμονοποίησης του κέρδους. Παραμένει, βεβαίως, αναπάντητο το ερώτημα που διατύπωσα, ο βλαξ, το περασμένο Σάββατο, ποιο μέρος του κέρδους είναι αισχρό και ποιο ιερό από το συνολικό μέγεθος «αισχροκέρδεια». Αλλά, μέχρι οι αμήχανοι τεχνοκράτες της οικονομίας να καθορίσουν τα όρια μεταξύ επιτρεπτού και ανεπίτρεπτου κέρδους, ας μας περιγράψουν επίσης ποιος είναι ο ηθικός κώδικας της επιχειρηματικότητας. Διότι, ακούγονται τουλάχιστον αφελείς, αν όχι και γελοίες, οι θρηνωδίες των 14 «σοφών» της Ευρώπης για την «απώλεια κάθε ηθικής στον κόσμο των επιχειρήσεων». Ο μωσαϊκός νόμος της αγοράς, αν έχω καταλάβει καλά, θεωρεί την παραίτηση από το κέρδος -ή από μέρος του- θανάσιμο αμάρτημα. Αν μια επιχείρηση που μπορούσε να εμφανίσει στους ισολογισμούς της αύξηση κερδών 50% καταληφθεί αίφνης από τύψεις συνείδησης και περιορίσει τα κέρδη της στο 30% ή το 20%, θα δει τη μετοχή της να καταβαραθρώνεται και να χάνει σε ώρες ή μέρες τη μισή χρηματιστηριακή της αξία. Η αγορά τιμωρεί σκληρά τις ηθικές αναστολές. Και, εν πάση περιπτώσει, κάποιος πρέπει να θυμίσει σε όσους θρηνούν τη χαμένη ηθική του καπιταλισμού ότι καμιά ομαδική ή ατομική ψυχοθεραπεία δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να απαλλάξει την επιχειρηματικότητα από την τυραννία του ποσοστού κέρδους.
Η τέταρτη ενδιαφέρουσα ομολογία είναι πως η ανάπτυξη, η μανιέρα του οικονομικού μας πολιτισμού που υποτίθεται ότι θα επέφερε ομοιόμορφα οφέλη και κέρδη σε χώρες, περιφέρειες, τάξεις και στρώματα, λειτουργεί τελικά ακριβώς αντίθετα. Η αδιάλειπτη οικονομική μεγέθυνση όχι μόνο εξελίχθηκε σε μηχανισμό διεύρυνσης των ανισοτήτων, αλλά οδηγεί στην εξαθλίωση ολόκληρους πληθυσμούς και στρώματα. Η πιο νοσηρή ένδειξη αυτής της μεγέθυνσης είναι η χρηματοπιστωτική φούσκα που αποτιμάται ήδη στο δεκαπενταπλάσιο του παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος και αποτελεί τον πιο βάναυσο μηχανισμό ανακατανομής του πλούτου εις βάρος των δισεκατομμυρίων.
Ως εκ τούτου, είναι απορίας άξιο πώς ακριβώς φαντάζονται οι 14 Ευρωπαίοι «σοφοί» (ανάμεσα στους οποίους δύο πρώην Πρόεδροι της Κομισιόν, επτά πρώην πρωθυπουργοί και δύο πρώην υπουργοί Οικονομίας) τον «αξιοπρεπή καπιταλισμό με αποτελεσματική δημόσια παρέμβαση», τον οποίο επικαλούνται. Έναν καπιταλισμό με ολίγη από κέρδη, διπλή μερίδα ηθικής και μπόλικο κόκκινο πιπέρι; Ωραία. Έναν με διπλή πίτα, παρακαλώ.
ΠΗΓΗ. ΚΙΜΠΙ
ΜΠΟΥΝΤΖΟΥΚΑΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος την Α.Μ. πρωθυπουργό
προς την Α.ΕΞ πρώην υπουργό Επικρατείας,
Αγαπητοί μου συναγωνιστές,
Με λύπη μου διαβάζω πως μου τελειώνετε οριστικά..
και εγώ μένω στους πέντε δρόμους, άνεργος..
Σας ικετεύω λοιπό να μεσολαβήσετε να με δεχθεί ο πανοσιολογιώτατος πατήρ σας ΕΦΡΑΙΜ,
στην πτωχή καλύβη του.
Ναι, θα γίνω μοναχός. Τα γκάλοπ αυτό μου συστήνουν.
Τζών
ΤΟ 1967 ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΔΙΩΞΕ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΙΕΛΥΑΝ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ.ΕΔΩΣΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ.ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ, ΥΓΕΙΑ ΔΙΧΩΣ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ,ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ ΑΠΟ 0,3%ΕΩΣ 1,6%(ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ,ΠΑΙΔΕΙΑ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ(ΤΟ ΜΕΤΣΟΒIΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,ΤΟ ΦΥΣΙΚΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ)ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΤΗ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΕ ΥΠΟΥΡΓΟ (ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΑΠΟ ΕΥΘΙΞΙΑ )ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΑΡΠΑΞΟΥΝ,ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ,ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΗΝ ΦΕΡΑΝ.ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΝ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ,ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ,ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΝΑ ΦΑΚΕΛΩΝΟΝΤΑΙ,ΤΟΥΣ ΠΡΕΖΕΜΠΟΡΟΥΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΑΝΕΤΑ .ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΕΛΑΤΕ? ΑΝ ΝΑΙ ΤΟΤΕ ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.ONE
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάσου να είχαμε τα επιπόλαια πράσινα ανθρωπάκια να κυβερνάνε τη χώρα. Μπερδεμένα μυαλά επιπόλαιων ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός ή ο κρατισμός; Η Διεθνής κρίση, οφείλεται στο κράτος πάλι. Ο ανεύθυνος ο Μπούς εγγυάτο τα δάνεια των ημικρατικών Fannie Mae και Freddie Mac (7 τρισ. δολάρια εκταμιεύσεις), που έδιναν αφειδώς δάνεια για να δίνει την ψευδαίσθηση ότι ακόμη και ένα υπαλληλάκι μπορεί να αγοράσει βίλα, προφανώς για περνάει το μήνυμα όλα πάνε καλά, γιαυτό ξαναψηφίστε μας.
Εάν σε αυτή την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΕΛΕΓΧΩΝ προσθέσεις τη δίψα για προμήθειες των στελεχών των τραπεζών φτάσαμε στην κατάρρευση όλου του συστήματος.
Εάν λειτουργούσαν οι κρατικοί έλλεγχοι ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΕΔΩ.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι ο καπιταλισμός ή ο κρατισμός;
Εάν οι δύο ανωτέρω εταιρίες ΔΑΝΕΙΖΑΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΕΦΤΑ θα τα σκόρπαγαν αφειδώς όπως έκαναν;
Ο καπιταλισμός φίλε μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ αλλά είναι το καλύτερο σύστημα που έχουμε!
Μη μου στενοχωρείτε τον Πιστοφίδη. Έχω βάσιμες υποψίες ότι ένα-δυο χρονάκια (καλά να' μαστε μόνο κι εμείς και το το πρες) θα καταφέρει επιτέλους να εκφράσει δυο τρεις σκέψεις με στοιχειώδη συνοχή και ειρμό. Βελτιώνεται πάντως ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελληνική ιδιαιτερότητα ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ!
ΑπάντησηΔιαγραφή8:05
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ και ο πατέρας σου ο μπασκίνας επτά χρόνια καρφώνατε συμπολίτες σας και σας έδιναν τα τριάκοντα αργύρια για τα καρφώματα .
Άντε και γαμήσου ρουφιανάκι .
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΟΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΖΑΝ ΠΟΤΕ Ν.Δ.(ΔΕΞΙΑ)
ΠΟΥ ΡΗΜΑΞΕ,ΡΗΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΡΗΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!!!
Αν θέλουμε να ξεπεραστεί η κρίση πρέπει να σταματήσουν οι πορείες και οι απεργίες για μια τριετία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτάνει πια η δικτατορία των συνδικαλιστών και καταληψιών.
Μάθαμε στην τεμπελιά όταν όλοι οι άλλοι δουλεύουν πραγματικά.
μην ανησυχειτε τον καραμανλη τον στηριζουν πολλοι μεσα απο το πασοκ..που λαδωνονται...απο την δεξια...για να μην κανουν αντιπολιτευση
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαμαντοπουλου δαμανακη ευθυμιου ΚΛΠ
Αγαπητέ ανώνυμε 1.04,
ΑπάντησηΔιαγραφήπιστεύετε ότι με απειλές και βρισιές προσφέρετε καλές υπηρεσίες στο κόμμα σας; Το ίδιο ερώτημα το θέτω σε όλους εκείνους που αντί να παραθέσουν επιχειρήματα απειλούν και βρίζουν, νομίζοντας έτσι ότι υπηρετούν το κόμμα τους. Οταν κάποιος, πίσω από την ανωνυμία, σε στιλ κουκουλοφόρου απειλεί και βρίζει, δείχνοντας μόνο την πολιτική του ταυτότητα, μόνο ζημιά κάνει στο κόμμα του. Με το άρθρο μου παρέθεσα επιχειρήματα που τα στηρίζω σε αποδείξεις και όχι σε φήμες. Δεν έχω τη διάθεση ούτε λόγο να υποστηρίξω τον Ε. Βενιζέλο, δεν μπορώ όμως να μη σημειώσω ότι στο τελευταίο βιβλίο του και στην παρουσίασή του το καλοκαίρι στο κτίριο της Παλιάς Βουλής, είχε μιλήσει ανοιχτά υπέρ ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους και υπέρ μιας κεϊνσιανικής οικονομικής πολιτικής Δημοσίων Δαπανών αναθέρμανσης της οικονομίας. Οποιος δεν αντέχει κάποιες αλήθειες προσπαθεί να τις αντικρούσει με επιχειρήματα και όχι με απειλές
Αλέξανδρος Πιστοφίδης