Λαμπερή ημέρα στην ατέλειωτη νύχτα...

. Από τον μπλόγκερ John Γιάννη . ΣΙΚΑΓΟ 5 Νοεμβρίου. Είμαι ο μπλόγκερ John Γιάννης, που μόλις ξύπνησα, κουτουλάω και δεν θυμάμαι τι μέρα είν...

.
Από τον μπλόγκερ John Γιάννη
.
ΣΙΚΑΓΟ 5 Νοεμβρίου.
Είμαι ο μπλόγκερ John Γιάννης, που μόλις ξύπνησα, κουτουλάω και δεν θυμάμαι τι μέρα είναι και που βρίσκομαι...Και πως να θυμηθώ αφού συμμετείχα στο γλέντι της νίκης του μαύρου προέδρου από τον οποίο περιμένουμε μιά άσπρη μέρα... Ο ένας κερνούσε τον άλλο για τη μεγάλη νίκη του, που όλοι εδώ λένε ότι είναι νίκη μιάς χώρας που αποτίναξε από πάνω της όλη τη σκόνη και τη βρομιά που έχουν αφήσει οι κατακτητές αυτού του τόπου που κυνήγησαν ερυθρόδερμους και σκλάβωσαν αφροαμερικάνους... Να με συχωράτε, αλλά χτυπάω τα πλήκτρα με δυσκολία, είμαι ακόμη ζαλισμένος από τη μεγαλύτερη νύχτα της ζωής μου, που΄ μοιαζε με λαμπερή μέρα... Θα σας τα εξηγήσω αύριο, αν όλα αυτά που έζησα χτες στην απέραντη παλλαική συγκέντρωση του Σικάγου, δεν ήταν ψευδαίσθηση και όνειρο... Ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους, ανάμειχτους σε ηλικίες, χρώματα, φυλές, θρησκείες, δοξασίες, ιδεολογίες και κουλτούρες, σε ένα κοινό παλλόμενο σύγκορμο ρίγος... Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά ίσως να το νιώσατε κι΄εσείς μπροστά στις τηλεοράσεις στα πέρατα της Γης, ότι τη νύχτα της τετάρτης Νοέμβρη η ανθρωπότητα βρέθηκε μπροστά σε έναν Ιησού Χριστό, σε έναν Τσε Γκεβάρα, ένα ιδεόγραμμα ελπίδας, που νομίζαμε ότι έχει χαθεί για πάντα... Μπορεί να ήταν η φαντασία μου, όπως τώρα, που έξω απο το παράθυρο στη δημοτική υπαίθρια μπασκέτα, βλέπω ένα πόστερ του Μπάρακ Ομπάμα να ετοιμάζεται για τρίποντο... ΟΛΟΙ ευχόμαστε να βρει το στόχο του...
υ.γ. θα μου πείτε, ονειρεύομαι, αλλά κάτι είναι κι΄αυτό στο να μην ελπίζω σε τίποτα...
-------------------------