Οι Τράπεζες και η απληστία τους...

Ο ΟΕΚ και η δύναμή του... . Γράφει ο Αντώνης Σελλιανάκης Αρχιτέκτων- Μηχανικός ΕΜΠ Πρώην πρόεδρος ΟΕΚ . Βιώνουμε στις μέρες μας μια πρωτοφ...

Ο ΟΕΚ και η δύναμή του...

.
Γράφει ο Αντώνης Σελλιανάκης
Αρχιτέκτων- Μηχανικός ΕΜΠ
Πρώην πρόεδρος ΟΕΚ
.
Βιώνουμε στις μέρες μας μια πρωτοφανή χρηματοοικονομική κρίση με επιπτώσεις που διατρέχουν το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων και διαπερνούν όλα τα στρώματα των σύγχρονων κοινωνιών ανά τον κόσμο.
Η οικονομική κρίση είναι «κρίση πλουσίων», που αντί να επενδύσουν στην παραγωγή πλούτου μέσα από την ανάπτυξη, στράφηκαν στην αύξηση του δικού τους πλούτου κερδίζοντας χρήματα που δεν είχαν κανένα χειροπιαστό αντίκρισμα.
Τα απόνερα της κρίσης των πλουσίων πέφτουν στις πλάτες των φτωχών, των εργαζομένων και των νοικοκυριών που ζουν από τη μισθωτή εργασία.
Αυτό ήδη συμβαίνει.
Στη χώρα μας οι επιπτώσεις από την «κρίση των πλουσίων» δεν έχουν -ούτε μπορεί να έχουν- το μέγεθος των αναταράξεων που βλέπουμε σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία. Υπάρχουν όμως επιπτώσεις, που έρχονται εξ αντανακλάσεως. Αυτές τις επιπτώσεις οφείλουμε να τις προλάβουμε. Με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς που λειτουργούν, για τη στήριξη των οικονομικά αδύναμων νοικοκυριών.
Ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, είναι θεσμός που λειτουργεί εδώ και 50 χρόνια για να παρέχει στήριξη και ασφάλεια στους εργαζόμενους δικαιούχους του.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που με τους κόπους μιας ζωής και με την βοήθεια ενός δανείου από τον ΟΕΚ κατάφεραν να βάλουν το κεφάλι τους «κάτω από ένα κεραμίδι».
Αυτοί είναι που βλέπουν τις τράπεζες να ανεβάζουν τα επιτόκια διευρύνοντας την απληστία τους, και να απειλούν το όνειρο τους, και την ίδια στιγμή τους εντεταλμένους φορείς της πολιτείας να προσπαθούν ήπια να ... διευθετήσουν το ζήτημα. Το όνειρό τους τίθεται σε κίνδυνο, χωρίς να φταίνε και χωρίς να υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι που να δικαιολογούν έναν τέτοιο κίνδυνο.
Το ζητούμενο είναι να γίνει γνωστή στις τράπεζες με πειστικό και αποφασιστικό τρόπο η βούληση των φορέων άσκησης κοινωνικής πολιτικής στέγασης. Να καταλάβουν οι τράπεζες ότι δεν έχουν παρά να προσαρμοστούν στις ανάγκες της συγκυρίας για να στηρίξουν τον αδύναμο κρίκο της κοινωνίας, δηλαδή τους εργαζόμενους, και όχι να βάλουν τις δικές τους χρηματοπιστωτικές ανάγκες πάνω από τις απαιτήσεις ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Τρόποι αντίδρασης υπάρχουν. Αρκεί να πεισθούν ότι έστω την κρίσιμη στιγμή η πολιτεία θα αντιδράσει προς όφελος των χιλιάδων αυτών ανθρώπων. Και γράφω έστω γιατί έπρεπε ήδη από τριμήνου να έχει προβάλλει την απόφαση- σταθμό μεταφοράς υπολοίπου επιδοτούμενου δανείου ΟΕΚ από τράπεζα σε τράπεζα που θα απέφερε μείωση από 60€ έως 100€ το μήνα σε κάθε ένα από τους 60.000 δικαιούχους δανειολήπτες καθώς και αντίστοιχη μείωση - όφελος στα ποσά που δαπανά για την επιδότηση ο ΟΕΚ.
Αυτή η ενέργεια δεν αφορά τις τράπεζες, αφορά τον ΟΕΚ και τους δικαιούχους του. Ο ΟΕΚ δεν έχει καμία δουλειά να συνδιαλέγεται και να επιδιώκει τη συναίνεση των τραπεζών για να παραχωρήσουν κομμάτι της πίτας των δανείων που ήδη έχουν εις βάρος τους, γιατί απλούστατα δεν θα συμφωνήσουν ποτέ.
Το μόνο που θα κάνουν είναι να σπρώχνουν τον χρόνο έτσι ώστε τα δάνεια να αποπληρωθούν προς το συμφέρον τους. Εκτός αν αυτό - πράγμα που απεύχομαι - είναι το επιδιωκόμενο.
Και τώρα πια, δεν φτάνει η άνοδος των επιτοκίων, δεν φτάνει η υπερβολική κερδοφορία, δεν φτάνει η οικονομική κρίση - αποτέλεσμα επιλογών όχι φυσικά των φτωχών δανειοληπτών - έρχονται και οι περισσότερες τράπεζες και απειλούν με αποχώρηση από τα προγράμματα του ΟΕΚ γιατί «δεν τους συμφέρει το επιτόκιο ΕΚΤ» και ανάμεσα σε αυτές σε προεξάρχοντα ρόλο η μεγάλη ευνοημένη από τα δάνεια του ΟΕΚ κατά το παρελθόν Εθνική Τράπεζα, ξεχνώντας ότι για πολλά χρόνια κατά το παρελθόν, κατείχε μονοπωλιακά σχεδόν τα δάνεια του ΟΕΚ. Το ότι ανακοινώθηκε πως η Εθνική συνεχίζει να καλύπτει στεγαστικά δάνεια του ΟΕΚ μέχρι το Δεκέμβριο, συνιστά πιστεύω μια προσωρινή ανακωχή.
Και οι ιθύνοντες, με αμυντική τακτική σπρώχνουν το χρόνο και «λεονταρίζουν» χωρίς να αντιδρούν αποφασιστικά και άμεσα. Τι όμως θα μπορούσε να κάνει ο ΟΕΚ; Είναι γεγονός ότι η ΕΤΕ, ακόμα και στα δάνεια που χορηγήθηκαν από το 2005 και μετά (που είναι συνδεδεμένα με ΕΚΤ) δεν έχει το χαμηλότερο επιτόκιο. Είναι επίσης γεγονός ότι στα δάνεια προ του 2005 - όπου είχε την μερίδα του λέοντος - επιβαρύνει με έως σχεδόν 2% τους δανειολήπτες από τις άλλες τράπεζες του ανταγωνισμού.
Θα μπορούσε λοιπόν ο ΟΕΚ να επιδοτήσει τα έξοδα μεταφοράς φακέλου ή τμήμα αυτών έτσι ώστε αυτά τα δάνεια να φύγουν από την ΕΤΕ αφού αυτή έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί πια την συνεργασία με τον ΟΕΚ με τους όρους που η ίδια κατά το παρελθόν έχει υπογράψει, λόγω της αλλαγής των συνθηκών, λες και όταν αλλάζουν οι συνθήκες εις βάρος των δανειοληπτών οι τράπεζες δείχνουν κατανόηση!!!
Όμως θα υπήρχε μεγάλη επιβάρυνση του ΟΕΚ με αυτή την ενέργεια;
Πράγματι θα επιβαρυνόταν ο Οργανισμός με ένα κόστος, όμως αυτό θα αντιστοιχούσε σε μία τρίμηνη ή τετράμηνη παραμονή στο υφιστάμενο καθεστώς αφού θα έδινε παραπάνω ποσά ως επιδότηση λόγω του υψηλότερου επιτοκίου. Μετά δε το χρονικό διάστημα αυτό θα είχε όφελος έως τη λήξη της επιδότησης, ενώ ο δικαιούχος έως την λήξη του δανείου του. Η ΕΤΕ όμως θα είχε κλείσει την πόρτα σε μία μεγάλη αγορά και θα της είχαν φύγει τουλάχιστον 60.000 δάνεια προς τις άλλες τράπεζες.
Και αν και οι άλλες τράπεζες ακολουθούσαν το παράδειγμα - ατόπημα της, τότε υπάρχει και η λύση της συνεργασίας με την υπό κρατικό έλεγχο τράπεζα, την Αγροτική Τράπεζα, μία τράπεζα με μεγάλη κοινωνική προσφορά κατά το παρελθόν ή και με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με εξίσου σημαντική ιστορία.
Με τέτοια αποφασιστική πολιτική και σθεναρή προάσπιση των συμφερόντων των δικαιούχων του ΟΕΚ είναι βέβαιο ότι ηττημένοι θα είναι μόνο οι άπληστοι. Δε μένει παρά να αποδείξουν με πράξεις τους οι υπεύθυνοι, ποια είναι η βούληση τους.
--------------------------------------------