Πρόσφατες πολιτικές κληρονομιές...

...από τη σκοπιά ενός αγέννητου , Γράφει ο Μπάμης Πετράς http://arthrografia.com . Διάβασα αυτές τις μέρες άρθρα δημοσιογράφων, πολιτικών,...

...από τη σκοπιά ενός αγέννητου
,
Γράφει ο Μπάμης Πετράς

http://arthrografia.com
.
Διάβασα αυτές τις μέρες άρθρα δημοσιογράφων, πολιτικών, στελεχών κομματικών παρατάξεων και βέβαια αρκετών bloggers, για τη νίκη του Ανδρέα τον Οκτώβριο του 1981 και τις σύγχρονες αναπαραστάσεις της περί της φιλολαϊκής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, περί του αληθινού ΠΑΣΟΚ και περί ενός αληθινού ηγέτη.

Ομοίως, σε αντίστοιχες μνήμες επετειακής μορφής, διαβάζω συχνά για τον Καραμανλή τον μπάρμπα, τον άλλο γέρο της δημοκρατίας τη δεκαετία του 1960 και ποικίλες ατάκες τέτοιου τύπου. Δηλαδή μικρές φράσεις συμβολικής ισχύος οι οποίες δεν αφήνουν περιθώρια διανοητικής δράσης στον ακροατή εκτός αν τις απορρίψει εξ αρχής. Το θέμα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν ακροατής είναι κάποιος που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και δεν έχει βιώσει τίποτα από την αίγλη που επικαλούνται οι διάφοροι μοιρολάτρες και νοσταλγοί των ηγετών τους.
Από τη σκοπιά μου, αυτού του νέου σήμερα που βιώνει την άνιση πρόσβαση στην εκπαίδευση και την εργασία, την αναξιοκρατία, τις κομματικές και αυτόνομες συνδικαλιστικές παρατάξεις, τις εξουσιαστικές πρακτικές κάποιων λειτουργών του δημοσίου, τη διαπλοκή υπέρ των καρεκλοκενταύρων, τους άνευ ουσίας ρητορικούς ανταγωνισμούς στη Βουλή και τελευταία τους κομματικούς τσαμπουκάδες ενός γελοιοποιημένου πρωθυπουργού, οι επικλήσεις σε ηγέτες και «φυσικά» χαρακτηριστικά πολιτικών διανοιών, μου ακούγονται ως ανυπόφορες παπαρολογίες που διαδίδονται σαν ηχώ από το παρελθόν. Με άλλα λόγια, ακούω και διαβάζω σύγχρονους πολιτικούς, τουλάχιστον κάτι παράξενους τύπους με μεγάλα επίθετα που θέλουν να είναι βουλευτές και υπουργοί, να εκφράζονται σαν άλλα παραπονεμένα πρόβατα που αναζητούν βοσκό για να τους πάει από το μαντρί στα χόρτα και πάλι πίσω στο μαντρί. Αυτή είναι η αυτό-τοποθέτησή τους στον κόσμο, άνθρωποι που θα έπρεπε να κρίνουν, να συνθέτουν και να αποφασίζουν με πυγμή ενσωματωμένη στις πράξεις τους όχι σε γελοίες φοβέρες ή ατάκες, αναπολούν τους ηγέτες τους, μορφές από το παρελθόν που ντύνουν με βασιλικούς συμβολισμούς.
Προφανώς η δεκαετία του 1980 ήταν μια περίοδος κοινωνικών και πολιτικών μετασχηματισμών, σ 'αυτό σαφώς και συνέβαλλε καταλυτικά η ανθρώπινη δράση, συγκαταλεγόμενου και του πρωθυπουργού Παπανδρέου. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να επικαλείται κανείς σήμερα «ηγετικές» μορφές και να αναζητά το 2008 πρόσωπα με «φυσικά» χαρακτηριστικά επιβαλλόμενου οδηγού με προσχεδιασμένες κατευθύνσεις, ανακαλώντας προσωποπαγείς, δηλαδή συγκεντρωτικές πρακτικές του κάθε Παπανδρέου και Καραμανλή. Δεν θέλω κανέναν να επιβάλλεται, με απωθούν οι θεόσταλτοι ηγέτες και τα τζάκια κομματικής ιδιοκτησίας που αναπαράγουν τη διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις στα κάθε φορά συμφραζόμενά τους. Με νευριάζουν οι βουλευτές-παπάκια που στριμώχνονται πίσω από κάθε τέτοιον παπαρο-εθνάρχη και ηγεταρά. Εξάλλου κύριοι η γενιά σας απέτυχε, κι απέτυχε παταγωδώς διότι ούτε περιβάλλον προσέχει κανείς, οι ρουσόπολοι συνεργάζονται με παπάδες, ο πρωθυπουργός κάνει τον καραγκιόζη, η αριστερά κάνει καταλήψεις χωρίς ουσία και δεν αποδέχεται τον κοινωνικό μετασχηματισμό και όσοι από τη γενιά σας γίνατε ακαδημαϊκοί περνάτε με άριστα τα κομματοκουτάβια.
Συνεπώς σήμερα, ποσώς με ενδιαφέρουν ηγέτες. Αυτό που λείπει είναι η σοβαρότητα, η κοινωνική συνείδηση και η αίσθηση ευθύνης που ταυτίζεται με την τιμή και την αξιοκρατία. Η διακυβέρνηση πρέπει να εδράζεται στην ευρύτερη συμμετοχή ενεργών πολιτών και οι πολιτικοί εκπρόσωποι (όχι αντιπρόσωποι) πρέπει να έχουν γνώσεις, ικανότητα σύνθεσης και οι αποφάσεις πρέπει να προκύπτουν συλλογικά, μέσω διαλόγου πραγματικού και όχι πλασματικού, επί της ουσίας χωρίς γενικολογίες και κομματικές ρητορικές που αναδεικνύουν την βλακεία των ομιλούντων. Αν κάποιοι πολιτικοί χρειάζεστε έναν ηγέτη να σας επιβάλλεται, καλύτερα να παραιτηθείτε. Όταν η εξουσία προσωποποιείται η δημοκρατία καταρρίπτεται εξορισμού.
-------------------------