Οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές...

. Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης . Απ΄ όσο μπορώ να γνωρίζω, οι σημαντικότεροι ξένοι ιστορικοί συμφωνούν απόλυτα σε ένα πράγμα, στο ότι οι ...

.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
.
Απ΄ όσο μπορώ να γνωρίζω, οι σημαντικότεροι ξένοι ιστορικοί συμφωνούν απόλυτα σε ένα πράγμα, στο ότι οι αρχαίοι έλληνες δεν υπήρξαν ξενοφοβικοί. Ρατσιστές δεν υπήρξαν έτσι κι αλλιώς και αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι ο όρος ρατσισμός ανήκει στους ελάχιστους που δεν έχουν ελληνική προέλευση αλλά ιταλική (razza) και ισπανική (Raza).
Με αναφορές στον Ομηρο, στον Ηρόδοτο, στον Αισχύλο (Πέρσες) και σε πολλούς άλλους, αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι έλληνες είχαν μια τέτοια εσωτερική ισορροπία και πνευματική ελευθερία, που δεν είχαν ανάγκη από προκαταλήψεις, στερεότυπα και μανιχαϊσμούς του στιλ καλό-κακό, μαύρο-άσπρο. Αυτός ο τρόπος απλοϊκής, μανιχαϊστικής σκέψης ξεκίνησε από το ζωροαστρισμό, πέρασε στον ιουδαϊσμό και μπήκε στη ζωή των ελλήνων με το χριστιανισμό. Σε κανένα αρχαιοελληνικό κείμενο, έτσι τουλάχιστον αναφέρουν οι περισσότεροι συγγραφείς δεν ταυτίζεται το «καλόν καγαθόν», δηλαδή η «αρετή», με τον έλληνα. Για τους προγόνους μας, απόλυτο καλό (ένας Θεός) και απόλυτο κακό (ένας Διάβολος) ήταν έννοιες ξένες. Υπήρχαν καλοί και κακοί, θεοί, άνθρωποι, έλληνες, και ξένοι. Με εξαίρεση κάποιους ακραίους χαρακτηρισμούς του Δημοσθένη για τους αντιπάλους του Μακεδόνες, δεν υπάρχουν αναφορές, όπου οι ξένοι ή οι άλλοι έλληνες αντίπαλοι να χαρακτηρίζονται κατώτεροι. Ο όρος Βάρβαροι που συχνά χρησιμοποιούσαν γι αυτούς που μιλούσαν μια διαφορετική γλώσσα από την ελληνική δεν είχε την έννοια του φυλετικά κατώτερου. O ειδωλολάτρης Μέγας Αλέξανδρος, ίνδαλμα όλων των ελλήνων και των παπάδων (η ρατσιστική ανάγκη μεγαλύτερη και από την θρησκευτικότητα), που διαπαιδαγωγήθηκε από τον Αριστοτέλη πάνω σε κείμενα του Ομήρου, του Πινδάρου κ.α. , αν πίστευε ότι οι έλληνες είναι φυλετικά ανώτεροι δεν θα έδινε εντολή επιμειξίας με πέρσες και άλλους ανατολίτες. Πίστευε ότι όλοι οι λαοί είχαν κάτι καλό να προσφέρουν και δε δίστασε να υιοθετήσει ξένα ήθη και να δεχθεί ξένους θεούς.
Οι συζητήσεις γύρω από τις ράτσες και το Ρατσισμό ξεκίνησαν τον 17ο αιώνα. Ο Ολλανδός καθηγητής Georgius Hornius, με βάση τη Βίβλο έγραφε ότι η ανθρωπότητα αποτελείται από τρεις φυλές: τους Σημίτες, τους Χαμίτες και τους Ιαφεθίτες. Με λίγα λόγια όλοι είμαστε απόγονοι των τριών γιων του Νώε, του Σημ, του Χαμ και του Ιάφεθ. Αυτά βεβαίως για όσους πιστεύουν στα παραμύθια της Χαλιμάς. Η σύγχρονη γενετική πιστεύει σήμερα ότι υπάρχουν πάνω από 6 δισεκατομμύρια ράτσες πάνω στη γη. Όσοι δηλαδή είναι και οι άνθρωποι. Πιστεύει ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι εντελώς όμοιος με κάποιον άλλο, ούτε με το δίδυμο αδερφό του και όμως όλοι είμαστε πολύ στενοί συγγενείς μεταξύ μας. (το πόσο συγγενείς είμαστε θα το νιώσουμε μόνο αν δεχθούμε μια επίθεση από εξωγήινα πράσινα πλασματάκια). Αυτά λοιπόν δέχεται η επιστήμη και το πλεονέκτημά της απέναντι στις θρησκευτικές δοξασίες, είναι το γεγονός ότι τα πορίσματά της είναι αποδεκτά από όλους τους ανθρώπους σε κάθε γωνιά της γης. Π.χ. στο Δελχί, στην Τεχεράνη, στην Ιερουσαλήμ και στην Αθήνα, ο καθένας πιστεύει στο δικό του Θεό, έχει τη δική του «αλήθεια» αλλά όλοι διδάσκονται και πιστεύουν ότι E= MxC2, δέχονται γενικά τα αποτελέσματα της επιστήμης, η οποία αρνείται δόγματα και απόλυτες και αμετάβλητες αλήθειες.
Είμαστε τελικά ρατσιστές; Στις καθημερινές συμπεριφορές και στην ήπια μορφή του ρατσισμού που εκδηλώνεται με ναρκισσισμό έναντι άλλων διαφορετικών, ρατσιστές είμαστε λίγο πολύ όλοι οι λαοί και όλοι οι άνθρωποι. Αλλοι σε κοινωνικό, άλλοι σε φυλετικό, σε θρησκευτικό, ταξικό επίπεδο, κ.λ.π.. Το πρόβλημα υπάρχει εκεί, όπου ο ναρκισσισμός μας, η ανάγκη να ξεχωρίσουμε από τους άλλους, καλλιεργεί στερεότυπα και προκαταλήψεις που οδηγούν στην επιθετικότητα και στην άσκηση βίας.
-----------------------------------