Παραβολές...

. Καθαρό χρυσάφι οι business που αφορούν την εκπαίδευση... . Του Ιωάννη Κόλλια . «Αγόραζε στη φήμη και πούλα στην είδηση», λένε οι γκουρού...

.

Καθαρό χρυσάφι οι business που αφορούν την εκπαίδευση...

.

Του Ιωάννη Κόλλια

.

«Αγόραζε στη φήμη και πούλα στην είδηση», λένε οι γκουρού των χρηματιστηρίων, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο εμπόριο οι προσδοκίες έχουν μεγαλύτερη αξία από την πραγματικότητα. Γι' αυτό και οι business που αφορούν την εκπαίδευση είναι καθαρό χρυσάφι. Η μόρφωση, είτε πρόκειται για ξένες γλώσσες, είτε πρόκειται -πολύ περισσότερο- για πανεπιστημιακό πτυχίο συντηρεί ελπίδες για μια ολόκληρη ζωή κι επομένως -όπως ακριβώς η φήμη- κοστίζει πολλά. Υπ' αυτήν την έννοια η μάχη για τη δημόσια εκπαίδευση είναι εκ των προτέρων χαμένη, όχι τόσο για ιδεολογικούς, όσο για εμπορικούς λόγους. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή χιλιάδες νέοι άνθρωποι ξεκινούν τις ακαδημαϊκές τους σπουδές έχοντας στο νου τους την επαγγελματική αποκατάσταση. Μπροστά σε αυτόν το στόχο καμία θυσία -ή αν θέλετε καμία επένδυση- όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν είναι αρκετή. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι... έμποροι της πιάτσας, είτε ανήκουν στο Δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Ετσι η δουλειά «μοιράζεται» ανάμεσα στα δεκάδες τμήματα των δημόσιων πανεπιστημίων και ΤΕΙ σε ολόκληρη την ελληνική περιφέρεια και στα παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, στα περίφημα κολέγια. Σε κάθε περίπτωση ο λογαριασμός είναι μεγάλος, αλλά -είπαμε- ολόκληρη ζωή είναι αυτή!

Στο βωμό ενός καλύτερου αύριο για το παιδί οι σημερινές ζωές πολλών οικογενειών μιζεριάζουν. Θυσίες επί θυσιών προς όφελος κάποιας τσέπης. Δεν έχει και τόσο σημασία, αν ο κερδισμένος είναι καφετζής, επαγγελματίας ή ιδιοκτήτης ακινήτου στην Κομοτηνή, τα Ιωάννινα, τη Φλώρινα, το Ηράκλειο, την Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη ή μεγαλοεπιχειρηματίας του... ιδιωτικού πανεπιστημίου. Oύτε αν τα προηγούμενα χρόνια από τους σημερινούς πρωτοετείς τα «έπαιρναν» χοντρά οι πάσης φύσεως φροντιστές και... ιδιαιτεράδες. Η Ελλάδα έχει κάνει την πολιτική της επιλογή στην εκπαίδευση. Η παιδεία δεν είναι ούτε δημόσια, ούτε δωρεάν, διότι τα συμφέροντα είναι πολλά, όπως πολλοί -πάρα πολλοί- είναι αυτοί που εισπράττουν. Το κακό είναι ότι στο πέρασμα του βίου πολλές από αυτές τις... επενδύσεις δε θα αποδώσουν. Oύτε θα δικαιωθούν, αφού θα οδηγήσουν σε ένα αγχωμένο «μεροδούλι μεροφάι» και τίποτα περισσότερο. Μόνο που -όπως λέει ένας ακόμη άγραφος νόμος του εμπορίου- «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».

-----------------------