Για τον ήρωα σμηναγό Κώστα Ηλιάκη...

Με αφορμή το άρθρο του captain "Έχουν οι άγγελοι φτερά..." . Από τον Φίλιππο Ι. Ηλιάκη* http://iliakis.blogspot.com .. Αγαπητέ αν...

Με αφορμή το άρθρο του captain "Έχουν οι άγγελοι φτερά..."

.

Από τον Φίλιππο Ι. Ηλιάκη*

http://iliakis.blogspot.com

..

Αγαπητέ αναγνώστη, σήμερα, 2 χρόνια μετά τον τραγικό χαμό του Ηρωα σμηναγού, ολοκληρώνονται στην Κάρπαθο οι τριήμερες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης (ΗΛΙΑΚΕΙΑ 2008), με οργανωτή τον Δήμο Καρπάθου, σε συνεργασία με την Πολεμική Αεροπορία και τον Δήμο Χανίων.

Χθες έγινε η τελετή αδελφοποίησης των δύο Δήμων.

Έτσι, το λιτό, μα αληθινό κείμενο στο Μνήμα του απέκτησε σάρκα:

Η ΚΡΗΤΗ ΤΟΝ ΓΕΝΝΗΣΕ, ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΝ ΔΕΧΘΗΚΕ.

ΗΡΩΙΚΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΙΣ 23 ΜΑΙΟΥ 2006 ΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΕΝΟΣ.

Σε μια εποχή που βλέπουμε, ακούμε, μαθαίνουμε να συμβαίνουν απίθανα γεγονότα, κάποιες φορές αναρωτιόμαστε αν είμαστε ξύπνιοι ή τα βλέπουμε σε όνειρο, ιδιαίτερα όταν μας παρουσιάζουν το άσπρο σε μαύρο ή και αντίστροφα, – αποπροσανατολίζοντας μας - και στην ουσία απαγορεύοντας μας να θυμόμαστε αυτά που πρέπει, ο Κώστας συνέχισε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής του να είναι ο αληθινός εαυτός του, χαμηλών τόνων, ο απόλυτος επαγγελματίας, ο τέλειος άνθρωπος και μόνο μετά το τραγικό γεγονός έμαθε ο κόσμος ποιος ήταν πραγματικά..

Πως μπορείς να χαρακτηρίσεις αυτό το πάντα χαμογελαστό παλικάρι, όταν δυο ημέρες πριν τον τραγικό χαμό του, ενώ ήταν εκτός υπηρεσίας (Κυριακή και ημέρα της Ονομαστικής του γιορτής), ζήτησε εθελοντικά και πέταξε την ώρα των εκδηλώσεων της Μάχης της Κρήτης στο Μάλεμε πάνω από το μνημείο των πεσόντων για να τιμήσει και αυτός με τον δικό του τρόπο την Μνήμη τους;

Έχουν γραφεί χιλιάδες στίχοι και μαντινάδες, αμέτρητα κείμενα απλών και επώνυμων πολιτών, έχουν γίνει πολλές εκδηλώσεις μνήμης και τιμής, έχουν ειπωθεί και συνεχίζουν να λέγονται τόσα πολλά για την σημασία του εθνικού περιστατικού και τον Κώστα, από εκπροσώπους θεσμικών φορέων.

Δεν μπορεί να μην αναφερθεί η στάση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης που ομόφωνα, στην συλλυπητήρια επιστολή αναφέρε :

Προς την οικογένεια του Ηρωικού Εθνομάρτυρος Κωνσταντίνου Ηλιάκη ο οποίος εθυσίασεν εαυτόν γενναίως υπέρ των ιερών και των οσίων της φιλτάτης ημών πατρίδος και είναι θαυμαστόν παράδειγμα αφοσιώσεως εις το καθήκον. Ευχόμεθα η εθελοθυσία του να γίνει παράδειγμα δια την Χώρα ημών και τους νέους αυτής.

Τι λόγια, τι μηνύματα !

Πάνω σε αυτά τα λόγια υπήρξε συνέχεια όταν ο αρθογράφος της Απογευματινής κ. Χ. Πασσαλάρης σε ένα μεστό και τεκμηριωμένο άρθρο του, ανέλυσε την σημασία και το νόημα της στάσης της Εκκλησίας της Κρήτης σε αυτό το τραγικό Εθνικό γεγονός.

Είναι δύσκολο, είναι πίεση της ψυχής, να γράφεις, να μιλάς για τον αγαπημένο σου μικρό αδελφό και ταυτόχρονα , να μην αφήνεις ελεύθερα τα συναισθήματα σου.

Ο χαμός κάθε νέας και νέου από οποιαδήποτε αιτία , είναι πάντα βαρύ πλήγμα για την οικογένεια και αξεπέραστο γεγονός, το ίδιο είναι και ο δικός μας πόνος. Όμως το συγκεκριμένο περιστατικό, εκτός από τον χαμό του Κώστα ήταν γεγονός υψίστης Εθνικής σημασίας και μας αφορά σαν λαό που θέλει να ζει ειρηνικά .

Πιστεύω ότι τα σημαντικά, τα κρίσιμα εθνικά γεγονότα και οι χειρισμοί τους δεν πρέπει να ξεχνιούνται και να μπαίνουν στην λογική "σε λίγα χρόνια ποιος θα θυμάται ή θα νοιάζεται για το τι συνέβη….."

Αλίμονο, αν από αυτά δεν αντλούμε διδάγματα, δεν προσαρμόζουμε τους χειρισμούς και την δράση μας για να μην επαναληφθούν.

Παρακαλώ σήμερα, ημέρα θύμησης και τιμής του Κώστα, όλες τις βαθμίδες της εξουσίας και τα φυσικά πρόσωπα που τις εκπροσωπούν, εντός και εκτός της Χώρας μας, να μην θέτουν τους εαυτούς τους επάνω από τα αξιώματα που κατέχουν, επάνω από τον πόνο, επάνω από τον θάνατο, επάνω από την Ειρήνη και την Υγεία αυτών που καλούνται να υπηρετούν, σαν να πρόκειται να τα έχουν για πάντα και ούτε πρόκειται να πονέσουν ποτέ οι ίδιοι μα ούτε και να πεθάνουν.

Προβληματίζει και ενοχλεί η προσπάθεια υποβάθμισης του περιστατικού και από τις δύο πλευρές (για εμάς από αδεξιότητα, κακή αντίληψη, απειθαρχία του Τούρκου πιλότου - για τους γείτονες, παράβαση διεθνών κανονισμών από την χώρα μας !…)

Είναι δυνατόν στα ποιο τέλεια και ακριβά F-16 Block 52, οι γείτονες να χρησιμοποιούν πιλότο με αυτά τα χαρακτηριστικά και μάλιστα για αρχηγό του σχηματισμού στην συγκεκριμένη και καλά σχεδιασμένη, φονική, όπως αποδείχθηκε αποστολή αλλά και όσα συνέβησαν αμέσως μετά με την διάσωση του; Ή, οι γείτονες να κόπτονται για παράβαση εκ μέρους μας διεθνών κανονισμών, ενώ την ίδια στιγμή τους είχαν καταπατήσει κατάφορα με κατασκοπευτική αποστολή, με οπλισμένα αεροσκάφη, σε αεροδιάδρομο της Πολιτικής Αεροπορίας του οποίου έχουμε τον έλεγχο (FIR ΑΘΗΝΩΝ), σε ύψος πτήσης πολιτικών αεροπλάνων και με αδιάψευστο αυτόπτη μάρτυρα, τον πιλότο της EGYPT AIR πτήση 797 Κάιρο- Βιέννη που είδε μπροστά του και ανέφερε την έκρηξη; (οι επιβάτες της συγκεκριμένης πτήσης δεν κινδύνευσαν; Aυτοί που κόπτονται για την ασφάλεια μας στον αέρα και μας υποβάλουν σε τόσο εξονυχιστικούς ελέγχους πώς αντέδρασαν ή τι μέτρα πήραν;)

Αυτή η λογική θυμίζει τον επικίνδυνο πετροπόλεμο που κάναμε όταν είμαστε μικροί (οι παλαιότεροι θα το θυμούνται-ίσως να έχουν και σημάδια στο σώμα τους), χωρισμένοι σε αντίπαλες γειτονιές και που όταν έφτανε στο αποκορύφωμα και υπήρχε αίμα και κλάμα, στις φωνές των γονιών μας και των γειτόνων, εμείς προσπαθούσαμε να τους πείσουμε ότι απλώς παίζαμε και υποσχόμασταν ότι δεν θα το ξανακάνουμε, (ενίοτε βέβαια δεν κρατούσαμε την υπόσχεση μας, όμως υπήρχε η δικαιολογία της παιδικής μας ανωριμότητας….).

Ενδεικτικά, δύο ημέρες μετά, οι Ταιμς του Λονδίνου σε πρωτοσέλιδο γράφουν : "Οι δύο Χώρες προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το επεισόδιο, τονίζοντας την άρνηση του Τούρκου πιλότου να επιβιβαστεί στο ελικόπτερο διάσωσης". (το γεγονός της διάσωσης έχει σχολιασθεί από τις εφημερίδες και τις δημόσιες συζητήσεις των ημερών εκείνων).

Η Γκάρντιαν σε πρωτοσέλιδο αναφέρει αυτό που υποψιαζόμαστε, αλλά δεν τολμούμε να παραδεχθούμε και να αντιληφθούμε ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις και για τις δύο χώρες: από το 1974 έχουμε φτάσει 3 φορές στα πρόθυρα πολεμικής σύγκρουσης (σε δημοσίευμα Ελληνικής εφημερίδας Στρατιωτικός εμπειρογνώμονας ανέφερε ότι ήταν 5 οι φορές που φτάσαμε στα πρόθυρα σύγκρουσης) – με τελευταία το συγκεκριμένο περιστατικό που χάθηκε ο Κώστας. Ακόμη και ο Τουρκικός τύπος των ημερών εκείνων παρότι είναι γνωστή η διασύνδεση μερίδας του με το στρατιωτικό κατεστημένο, ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός, και απόφυγε τίτλους και σχόλια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν προκλητικά, προφανώς συναισθανόμενος που θα μπορούσε να έχει οδηγήσει το τραγικό περιστατικό.

Η μη γενίκευση του επεισοδίου και μετατροπή του σε σύρραξη οφείλεται σε τυχαίο γεγονός.

Άραγε ως πότε η τύχη θα είναι με το μέρος και των δύο πλευρών εφόσον σε κάθε σύγκρουση και οι δύο πλευρές βγαίνουν ηττημένες;

Ενώ γινόταν πραγματικός πόλεμος στον αέρα από τις αρχές του 2006, όλοι ήταν ενήμεροι, η προκλητικότητα των "γειτόνων" είχε φτάσει στο ζενίθ, μια εβδομάδα πριν τον χαμό του Κώστα , πάλι από τύχη δεν συνέβη παρόμοιο περιστατικό, (ειδικοί στα Αμυντικά θέματα εκείνες τις μέρες δημόσια και επώνυμα απορούσαν πως άργησε!! να συμβεί, μετά από τόσο μεγάλο διάστημα συνεχούς έντασης στον αέρα!).

Η τουριστική περίοδος είχε αρχίσει και για τις δύο χώρες, είναι ζωτικής σημασίας και θα είχε καταστρεπτικές συνέπειες για την οικονομία τους, όχι μόνο την συγκεκριμένη περίοδο αλλά και μελλοντικά, (δεν είναι άποψη μου, είναι παραδοχή επισήμων οικονομικών και τουριστικών φορέων και παραγόντων από τις δύο χώρες εκείνες τις ημέρες).

Εφόσον λοιπόν κανείς στην πραγματικότητα δεν ήθελε την πολεμική σύγκρουση, γιατί κανείς δεν πήρε την πρωτοβουλία, αλλά ούτε και πίεσε να κάνουν οι Αρχηγοί ΕΔ των δύο χωρών αυτό που έκαναν αμέσως μετά, μέσω της "κόκκινης γραμμής επικοινωνίας", δηλαδή να συμφωνήσουν σε άμεση αποκλιμάκωση της έντασης για να μην γίνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση;

To προλαμβάνειν δεν είναι πάντα ποιο αποτελεσματικό από το θεραπεύειν;

Μόλις δύο μήνες μετά, με νωπές τις πληγές από το σοβαρό Εθνικό περιστατικό και τον χαμό του Κώστα (26-28 Ιουλίου 2006),ο Έλληνας Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων επισκέφθηκε την Άγκυρα για συζητήσεις σε τρόπους αποτελεσματικότερης εφαρμογής των υπαρχόντων μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης (Μ.Ο.Ε., μνημόνιο Παπούλια – Γιλμαζ όπως είναι γνωστό από το 1988 ), καθώς και το μορατόριουμ στον αέρα που προβλέπονταν κατά την θερινή περίοδο, (κάποιοι είχαν ξεχάσει ότι και ο Μάιος του 2006 ήταν τουριστική περίοδος για τις δύο χώρες ).

Υπήρξε λίγους μήνες μετά, (1-4 Νοεμβρίου 2006) ανταπόδοση της επίσκεψης από τον Τούρκο Α.Ε.Δ. στην Αθήνα για συνέχιση των συζητήσεων και αποφυγή εντάσεων στο μέλλον. Επίσης σύμφωνα με δημοσίευμα, μεθαύριο (25/5/2008) ο Έλληνας ΑΕΔ θα επισκεφθεί την Άγκυρα σε προγραμματισμένη από καιρό επίσκεψη.

Αυτές οι κινήσεις δεν εμπόδισαν τους γείτονες να δείξουν το διαχρονικά γνωστό ήθος και ύφος λίγους μήνες αργότερα, στις 19/3/2007, όταν το Τουρκικό ΥΠΕΞ επέδωσε στον Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα, ιταμή ρηματική διακοίνωση με την οποία απαιτούσε να ζητήσουμε συγνώμη και να καταβάλουμε αποζημίωση όχι μόνο για το αεροπλάνο τους, αλλά και για τις "ηθικές ζημιές" που προκλήθηκαν!

Αποπειράθηκαν με τον ποιο ιταμό, ψεύτικο και άνανδρο τρόπο να σκοτώσουν τον Κώστα για δεύτερη φορά!

Όμως το Τούρκικο ΥΠΕΞ που συνεργάζεται στενά με το στρατιωτικό κατεστημένο, συνεχίζει τις προκλήσεις . Έτσι, λίγες ημέρες πριν, στις 10/5/2008 στην ανανεωμένη ιστοσελίδα του, έχει ιδιαίτερα εχθρικό περιεχόμενο για την Ελλάδα.

Παρά τις εκτός κάθε λογικής και ιστορικής πραγματικότητας "θέσεις τους" που πολλές φορές είναι για εσωτερική κατανάλωση και για δημιουργία εντυπώσεων στο εξωτερικό (λές και οι ξένοι δεν ξέρουν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα), εύχομαι ολόψυχα να προχωρήσουν τα Μ.Ο.Ε., άλλωστε αυτό θα φανεί στην πράξη.

Είναι όμως φανερό σήμερ, 2 χρόνια μετά, από τις εκδηλώσεις τιμής και θύμησης, από αυτά που γράφηκαν, γράφονται και λέγονται για τον ήρωα Σμηναγό, ότι οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί πως η κινητικότητα αμέσως μετά, οι συναντήσεις των δυο Α.Ε.Δ., οι συζητήσεις για υλοποίηση συγκεκριμένων μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ενδεχόμενα μια ποιο μόνιμη και σταθερή Ειρήνη στην περιοχή, οφείλονται στην Εθελοθυσία του Κώστα.

Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε μου αδελφέ.

----------------------------------------------------

*Το  άρθρο γράφτηκε στην έγκριτη, βραβευμένη και μεγάλης κυκλοφορίας επαρχιακή εφημερίδα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ στις 23/5/2008, στο μνημόσυνο για τα 2 χρόνια από τον τραγικό του χαμό που συγκλόνισε τους Έλληνες και τσαλάκωσε (επιεικώς) την τιμή και την υπόληψη μας, όταν κτυπήθηκε από Τουρκικό F-16 στο FIR Αθηνών και όσα τραγελαφικά συνέβησαν μετά, αφήνοντας τον διασωθέντα Τούρκο πιλότο να φύγει μέσα από τα χέρια μας ενώ εμείς πρώτοι, ως οφείλαμε και από τους διεθνείς κανονισμούς επήγαμε στο πλοίο που τον περισυνέλλεξε.

------------------------------------------------------------------