«Υπέρ διεφθαρμένου» μασκαρά...

. Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης . . Ακούγοντας τις τελευταίες ημέρ ες όλους εκείνους που, αίφνης, «έπεσαν από τα σύννεφα» για το μέγεθος τη...

.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
. .
Ακούγοντας τις τελευταίες ημέρες όλους εκείνους που, αίφνης, «έπεσαν από τα σύννεφα» για το μέγεθος της διαπλοκής και διαφθοράς στη δημόσια ζωή, ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ τους πολιτικούς μας, δηλαδή τον εαυτό μου. Όχι γιατί πιστεύω ότι οι πολιτικοί μας είναι ενάρετοι, αλλά γιατί πιστεύω ότι είναι καθρέφτης μας. Δεν είναι δυνατόν οι πολιτικοί μας να γεννήθηκαν μέσα σε ένα πολιτισμικό κενό.
Σύμφωνα με το νόμο «κανονικής κατανομής» του Gauss, οι γενετικές ιδιότητες υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή. Είναι απίθανο λοιπόν, ένας πληθυσμός Χ, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι πολιτικοί μας, να είναι εκ γενετής βεβαρημένοι με ελαττώματα από τα οποία είναι απαλλαγμένος ο υπόλοιπος πληθυσμός, δηλαδή εμείς.
Ακούγοντας τις τελευταίες ημέρες τους οπαδούς του ενός κόμματος να χαρακτηρίζουν κλέφτες και απατεώνες τους πολιτικούς του άλλου κόμματος και τανάπαλιν, μου έρχονται στο νου τα λόγια του T.S. Elliot:«οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να αντέξουν αρκετή αλήθεια που δεν τους αρέσει»
Η πάγια θέση των περισσοτέρων οργανωμένων οπαδών αποτυπώνεται στο «πιστεύουμε ότι αυτά που λέγονται και γράφονται είναι αλήθειες, πιστεύουμε ότι εκείνοι που τα πήραν είναι γουρούνια, πιστεύουμε ότι και οι δικοί μας τα πήραν, πιστεύουμε ότι κι εκείνοι είναι γουρούνια αλλά είναι καλά γουρούνια γιατί είναι τα δικά μας γουρούνια».
Είμαστε μια κοινωνία σοβαροφανών και εντιμοφανών μασκαράδων κλόουν. Πίσω από τη μάσκα του παπά, του αστυνομικού, του γιατρού, του πολιτικού, του δημοσιογράφου, κ.α. κρύβονται χρηματοθήρες διψασμένοι για εξουσία και έτοιμοι για όλα. Εχουμε κάνει νόημα της ζωής μας το «τρώμε, κοιμόμαστε, δουλεύουμε κι αφοδεύουμε, και μετά από όλα αυτά, το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να πεθάνουμε».
Γι αυτό λοιπόν πιστεύω πως ό,τι κι αν αποκαλυφθεί από το σκάνδαλο της Siemens δεν θα αλλάξει τίποτα ή «θα τα αλλάξουν όλα για να παραμείνουν εν τέλει όλα όπως ήταν και πριν».
Ατομα, κοινωνίες και λαοί κάνουν και εισπράττουν πάντοτε εκείνο το οποίο τους επιτρέπουν οι ικανότητές τους. Θλιβερό, μελαγχολικό αλλά αληθινό: αυτοί είμαστε και πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας περιμένοντας ένα θαύμα που θα έρθει μετά από ένα ακόμη πιο ισχυρό σοκ. Ενήλικες και λαοί, «μαθαίνουν, δηλαδή αλλάζουν μόνο μετά από μια αποκαλυπτική συμφορά». Δυστυχώς.
----------------------------------