Νεοφεουδαρχία: Αυτό που κατάλαβε...

. ...ακόμη και ένας δεκάχρονος! . Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης Διαβάζαμε με τον δεκάχρονο γιο μου το κεφάλαιο για την παρακμή του Βυζαντ...

.

...ακόμη και ένας δεκάχρονος!

.

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Διαβάζαμε με τον δεκάχρονο γιο μου το κεφάλαιο για την παρακμή του Βυζαντίου από το βιβλίο ιστορίας της Ε΄ Δημοτικού :«οι αυτοκράτορες της Μακεδονικής Δυναστείας κατήργησαν το νόμο του «Αλληλέγγυου» που προστάτευε τους μικροκαλλιεργητές από τους δυνατούς και τους φοροεισεισπράκτορες κι εκείνοι άρχισαν σιγά-σιγά να πουλούν τη γη τους για να μη γίνουν δουλοπάροικοι των δυνατών για τα χρέη τους», κάτι που στο τέλος δεν το απέφυγαν οι περισσότεροι και έγιναν ξένοι στην πατρίδα τους. Στο σημείο αυτό μου λέει ο γιος μου «δηλαδή μπαμπά γινόταν ότι γίνεται σήμερα με τις τράπεζες»!
Αυτό που κατάλαβε ένας δεκάχρονος, δυστυχώς δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη πολλοί ενήλικες αλλά και πολλοί νέοι από τη λεγόμενη «Γενιά των 700». Βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέο-φεουδαρχική κοινωνία. Τα μεσαία στρώματα της λεγόμενης αστικής τάξης, δημιούργημα της βιομηχανικής επανάστασης, αρχίζουν σιγά-σιγά να συρρικνώνονται. Σε ολόκληρο τον κόσμο έχουμε μια ανακατανομή και συσσώρευση του πλούτου σε ολοένα και λιγότερους ανθρώπους, οι οποίοι δεν παράγουν κανένα προϊόν, ούτε εργάζονται.

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, οι νέοι μας «απομακρύνονται από κοινωνικές δραστηριότητες, αγώνες και διεκδικήσεις για καλύτερη ποιότητα ζωής και στρέφονται προς την Εκκλησία και τη θρησκεία»

Η αποκαλούμενη γενιά των εφτακοσίων, απογοητευμένη από κόμματα και συνδικάτα αρχίζει να στρέφεται στη διαμεσολάβηση του Θεού για καλύτερες μέρες. Στις ΗΠΑ δημιουργήθηκε προσφάτως μια θρησκευτική οργάνωση με σκοπό τις λιτανείες και τις προσευχές προς τον Θεό, ώστε να ρίξει τις τιμές του πετρελαίου. Σε μια εποχή που για τις επιχειρήσεις ισχύει το «πατρίδα είναι όπου βγάζουμε τα πιο πολλά λεφτά», οι εργαζόμενοι ικετεύουν για καλύτερες αμοιβές και χαμηλότερες τιμές στα προϊόντα και όταν δεν βρίσκουν ανταπόκριση ζητούν καταφύγιο στη θρησκεία και στην οικογένεια. Σε μια εποχή, που οι επιχειρήσεις διεθνοποιούνται, δρουν παγκόσμια, συγχωνεύονται ή συνεργάζονται σε καρτέλ για μεγαλύτερα κέρδη, με σύνθημα «η ισχύς εν τη ενώσει», οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ και οι άνεργοι έχουν πεισθεί πως η οργάνωση σε ομάδες συμφερόντων που θα πιέσουν για καλύτερη ζωή, κάνει κακό στην υγεία τους και πως για όλα φταίνε οι ξένοι. Υιοθετούν τις απόψεις του προέδρου του ΕΒΕΑ, του Μάνου και του Ανδριανόπουλου, οι οποίοι οι ίδιοι είναι οργανωμένοι σε συνδέσμους και σε ιδιωτικές λέσχες προάσπισης των συμφερόντων, ακόμη και των σκύλων τους αλλά έχουν πείσει ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων ότι συνδικάτα και κάθε λογής συντεχνίες των μη ισχυρών, είναι απαραιτήτως εχθροί τους. Αγνοούν πως η οργανωμένη συντεχνία των τεκτόνων και λιθοξόων ήταν εκείνη, που πριν δύο αιώνες ξεκίνησε τις αστικές επαναστάσεις που ανέτρεψαν την φεουδαρχία και μας οδήγησαν στην σημερινή αστική δημοκρατία. Ηταν εκείνοι που συνέβαλαν στη μεγαλύτερη απαλλοτρίωση γης στην ιστορία της ανθρωπότητας η οποία ανήκε σε λίγους φεουδάρχες και την αναδιένειμαν στους ακτήμονες.

Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση του υπερδανεισμού των πολιτών, σε μερικές δεκαετίες, η γη θα ανήκει πάλι σε μερικές εκατοντάδες οικογένειες. Όταν θα έχουν αποδυναμωθεί εντελώς το κράτος, τα κόμματα και τα συνδικάτα και θα έχει εξαλειφθεί κάθε είδος οργάνωσης των μη προνομιούχων, θα ξαναεπιστρέψουμε σε μια Νέα Φεουδαρχία και δεν θα υπάρχει τίποτα οργανωμένο που να μπορεί να την ανατρέψει.

-------------------------------