. Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης (με την ευγενική προσφορά του Δ. Δημητριάδη) . «Τη χρονιά εκείνη, καμιά γυναίκα δεν έπιασε παιδί. Αυτό συν...
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης(με την ευγενική προσφορά του Δ. Δημητριάδη)
.
«Τη χρονιά εκείνη, καμιά γυναίκα δεν έπιασε παιδί. Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, μέχρι που συμπληρώθηκε γενιά χωρίς καμιά καινούργια γενιά να ΄ρθεί στον κόσμο», αφού οι άνθρωποι δεν τα έβγαζαν πλέον πέρα ούτε μόνοι τους. Ηταν «μια ξεθεμελιωτική συμφορά που αργότερα ονομάστηκε Μεσαίωνας της Μήτρας (και της πολιτικής). ….
Οσοι άκουσαν τον λόγο του υπουργού ανάπτυξης στη βουλή, και δεν ήταν η πρώτη φορά, πως, ακρίβεια υπάρχει μόνο στα δελτία ειδήσεων, «ξεστόμισαν τις χειρότερες βρισιές και για τον υπουργό και για τον λόγο του και για την (πολιτική), παρακινώντας ακόμη και τα μικρά παιδιά να επαναλαμβάνουν ρυθμικά τα βρισίδια, χτυπώντας όλα μαζί παλαμάκια. Γριές που είχαν δει αμέτρητες φορές παρόμοια γεγονότα, που είχαν ζήσει σφαγές, αλώσεις, προσφυγές, επιδρομές κάθε λογής βαρβάρων ή πολιτισμένων, διωγμούς και εξανδραποδισμούς….
Αντί να σηκώσουν το χέρι τους και να σταυροκοπηθούν ακούγοντας τις αγωνιώδεις εκκλήσεις (του υπουργού ανάπτυξης), έφτυσαν στην παλάμη τους και έκαναν όλες μαζί, κουνώντας με νόημα το κεφάλι, την κίνηση που κάνουν οι άντρες, μικροί και μεγάλοι, με το δεξί τους χέρι όταν θέλουν να δείξουν χωρίς λόγια πως κάποιον τον έχει βαρέσει η μαλακία στο κεφάλι…..» (Τέτοια περιφρόνηση και προσβολή του κοινού νου είχαν να νιώσουν από την εποχή που ήταν μέσα στη Μήτρα της Μάνας τους. Πεθαίνουμε σα χώρα, πολιορκημένοι από κυνικούς πολιτικούς, που μας σιχαίνονται και μας περιφρονούν. Δεν τους νοιάζει ακόμη και το ότι δεν μας νοιάζει αν μας λένε ψέματα γιατί δεν τους ακούμε πλέον. Βλέπουν καθημερινά τον λαό να τους γυρίζει την πλάτη και το γεύονται με έναν απροκάλυπτο σαδομαζοχισμό.
Για την καριέρα τους και μόνο, είναι έτοιμοι «ν΄ αλλαξοπιστήσουν, να κυλιστούν στη ντροπή και στον εξευτελισμό (αφού την μαγκιά τους την δείχνουν μόνο στο λαό αλλά όχι και στον κάθε Βγενόπουλο), να μυρίσουν βρώμικες κάλτσες εισπνέοντας πολύ βαθιά, να παραδοθούν στην κατάσταση ανθρώπων που δεν πιστεύουν πια σε τίποτα απ όλα όσα έχει συσσωρεύσει ως σήμερα (ο πολιτικός) πολιτισμός μας. Αρχίζει να διαφαίνεται πλέον, πως, «η μετάβαση από έναν ιστορικό κύκλο σε έναν άλλο έχει εξαντλήσει και την τελευταία της περιστροφή».
Για την καριέρα τους και μόνο, είναι έτοιμοι «ν΄ αλλαξοπιστήσουν, να κυλιστούν στη ντροπή και στον εξευτελισμό (αφού την μαγκιά τους την δείχνουν μόνο στο λαό αλλά όχι και στον κάθε Βγενόπουλο), να μυρίσουν βρώμικες κάλτσες εισπνέοντας πολύ βαθιά, να παραδοθούν στην κατάσταση ανθρώπων που δεν πιστεύουν πια σε τίποτα απ όλα όσα έχει συσσωρεύσει ως σήμερα (ο πολιτικός) πολιτισμός μας. Αρχίζει να διαφαίνεται πλέον, πως, «η μετάβαση από έναν ιστορικό κύκλο σε έναν άλλο έχει εξαντλήσει και την τελευταία της περιστροφή».
----------------------------
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΤΟΙΧΟΣ;;;"
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ...
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ;
ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ,
ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ.
MODERATION SERVICES BANK
ΣΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΑΣ.
Η οξύτητα των αντεγκλήσεων Καραμανλή - Αλαβάνου στην Βουλή ίσως να ξάφνιαζε, αν δεν είχε προηγηθεί η βιαιότητα των συγκρούσεων μέσα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Μια σύγκρουση η οποία δεν στερείται απλώς ορίων αλλά και περιεχομένου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα στηρίχτηκαν σε μια σαπουνόφουσκα. Πέρυσι, πολλοί φοιτητές και καθηγητές αντέδρασαν δυναμικά στις ρυθμίσεις Γιαννάκου για τα πανεπιστήμια. Σε πολλά είχαν δίκιο, σε άλλα όχι. Κάποια στιγμή, οι ρυθμίσεις ψηφίστηκαν από τη Βουλή. Παρά ταύτα, τα κόμματα της Αριστεράς αποφάσισαν ότι οι φοιτητές νίκησαν (πώς;) και ότι οι ρυθμίσεις δεν πρόκειται να εφαρμοστούν (γιατί;). Αυτά τα ηρωικά εξαγγέλθηκαν (σε διαφορετικούς τόνους...) και από τον Αλαβάνο και από την Παπαρήγα.
Οι περισσότεροι θεωρήσαμε ότι πρόκειται για τον συνήθη βερμπαλισμό της Αριστεράς, η οποία έχει μια εγγενή δυσκολία να ξεχωρίσει τη νίκη από την ήττα. Φαίνεται, όμως, ότι κάποιοι τους πήραν στα σοβαρά. Και κατάλαβαν ότι αφού το κίνημα νίκησε, αφού ο νέος νόμος δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, καλό είναι να αναλάβουν οι ίδιοι με κάθε τρόπο την παρεμπόδιση της εφαρμογής του. Καλώς τα παιδιά, που θα έλεγε και ο Αλέκος.
Σε αυτό το πεδίο οι «εθελοντές παρεμπόδισης» βρήκαν σημεία επαφής με την πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ, η οποία δεν έχει καμία αντίρρηση να μην εφαρμοστεί ο νόμος, ακόμη περισσότερο αν αναλάβουν κάποιοι άλλοι τη βρωμοδουλειά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ονόμασαν «εκβιασμό» το αυτονόητο αίτημα εφαρμογής μιας νομοθεσίας που ψηφίστηκε από τη δημοκρατική Βουλή των Ελλήνων.
Οσα συμβαίνουν σήμερα είναι οι δραματικές συνέπειες αυτής της σαπουνόφουσκας. Το ΚΚΕ έβγαλε γρήγορα την ουρά του απ' έξω όταν κατάλαβε ποιοι κινδυνεύουν να πληρώσουν τον λογαριασμό. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε μόνος, με όλα τα ανεξέλεγκτα και κακοποιά στοιχεία του πανεπιστημιακού χώρου (και όχι μόνο...), να υποδύεται τη δύναμη «ανυπακοής», «απειθαρχίας» και «αντίστασης». Γι' αυτό και δυσκολεύεται τόσο πολύ να καταδικάσει τις παρεκτροπές τους.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία. Μια σύγκρουση χωρίς όρια, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς αντικείμενο. Διότι όλοι έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι οι ξυλοδαρμοί και τα επεισόδια δεν αφορούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν αφορούν μια δημόσια εκπαίδευση την οποία επαρκώς εξευτελίζουν, δεν αφορούν καν τον νόμο-πλαίσιο ή τα προγράμματα ή τη χρηματοδότηση ή τις πρυτανικές εκλογές. Δεν αφορούν καν την πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην ευρύτερη έννοιά της.
Είναι μια σύγκρουση για το κουμάντο στα πανεπιστήμια. Μια σύγκρουση για τον έλεγχο του δημοσίου χώρου και της δημοκρατικής διαδικασίας. Μια σύγκρουση που χρησιμοποιείται ως απόδειξη ότι ένα ιδιαίτερο είδος Αριστεράς μπορεί να υπάρχει και να ευδοκιμεί. Μια σύγκρουση με ανυπολόγιστο κόστος. Το οποίο, ειρωνεία της τύχης ή δίκαια ανταπόδοση, θα κληθούν να πληρώσουν πρώτοι όσοι τροφοδοτούν τη σύγκρουση και όσοι μετέχουν σε αυτήν.
for the copypaste
''PASOK poisonous''